Wiedźmin 3: Dziki Gon – kompendium wiedzy [Aktualizacja #30: wsparcie dla PS4 Pro, Devil's Pit Mod i inne]

Wiedźmin 3: Dziki Gon (znany w innych częściach świata jako The Witcher 3: Wild Hunt) to trzecia odsłona przebojowej serii gier RPG od polskiego studia CD Projekt RED, zapoczątkowanej w 2007 roku i stworzonej na motywach szalenie popularnych w naszym kraju książek autorstwa Andrzeja Sapkowskiego. Tytuł powstał z myślą o komputerach osobistych oraz konsolach Xbox One i PlayStation 4. Jego premiera nastąpiła 19 maja 2015 roku.

W tym tekście zbieramy najistotniejsze ujawnione do tej pory informacje na temat tej produkcji, dzieląc je na kategorie tematyczne – ich wykaz widnieje po prawej stronie. Kompendium jest na bieżąco aktualizowane o kolejne rewelacje. Nowości wyróżniamy pogrubieniem.

Aktualizacja #30 (4 września 2017): Wsparcie dla Xboksa One X (w drodze) i PS4 Pro (łatka już jest) [7.3], uzupełnienie wyników sprzedaży [9.1], mod Devil’s Pit [9.6], fanowski dodatek The Sands of Ofir, nowe wydanie ze steelbookiem od CDP i filmy na 10-lecie serii [9.7, 10.2].

Aktualizacja #29 (29 maja 2017): Uzupełnienie wyników sprzedaży, ścieżka dźwiękowa na płytach winylowych.

Aktualizacja #28 (6 marca 2017): Kwestia wsparcia dla PS4 Pro (oficjalnego i poprzez Tryb turbo / Boost Mode), animacyjne kulisy produkcji, nagrody dla dodatku Krew i wino, nowe zestawienie modów, ciekawostki o rosnącej w błyskawicznym tempie wartości firmy CD Projekt i znaczku pocztowym z Geraltem.

Aktualizacja #27 (2 września 2016): Patch 1.30/1.31, zapowiedź moda Pożegnanie Białego Wilka, debiut Edycji Gry Roku, dwa nowe materiały wideo (dziennik dewelopera o udźwiękowieniu gry i zwiastun na premierę wydania GOTY).

Aktualizacja #26 (23 lipca 2016): Nagrody Develop Awards, aktualizacja wyników sprzedaży i sukces na Metacriticu, odrobina nowości w temacie modów (mod FPP), zapowiedź edycji Game of the Year, zapis panelu o powstawaniu Wiedźmina 3 z GRYOffline i nowy materiał ekipy tvgry.pl.

Aktualizacja #25 (1 lipca 2016): Patche 1.21 i 1.22, zapowiedź Gwinta: Wiedźmińskiej gry karcianej, nowy materiał wideo ekipy tvgry.pl.

Aktualizacja #24 (26 maja 2016): Wysyp informacji o dodatku Krew i wino (wraz z ocenami krytyków), zapowiedź kolejnego patcha z poprawkami interfejsu, nowe materiały wideo z rozszerzenia (zwiastuny oraz recenzja, gameplay i zapowiedź od tvgry.pl).

Aktualizacja #23 (5 maja 2016): Kolejne nagrody (w tym rekord gry z największą liczbą wyróżnień); garść nowych informacji o Krwi i winie: wielkość Toussaint, piąta talia do Gwinta i wydanie pudełkowe; nowy materiał ekipy tvgry.pl.

Aktualizacja #22 (16 lutego 2016): Zaktualizowane wyniki sprzedaży gry w Polsce, kolejne nagrody i rekordowa „medialność”, debiut patcha 1.12, wybór najlepszych modów wg CD Projekt RED, figurki z postaciami z gry od Dark Horse.

Aktualizacja #21 (2 stycznia 2016): Mała aktualizacja wyników sprzedaży gry i ważne nagrody przyznane Wiedźminowi 3 w 2015 roku, pierwsze screeny z Krwi i wina i aktualizacja daty premiery dodatku, przesłanki nt. dalszego rozwijania gry, patch 1.11 i zapowiedź 1.12, aktualizacja MODkita oraz mody Hearts of Cards, The Witcher 3 HD Reworked Project i Geralt Human Doppler, rzeźba Geralta wystawiona na aukcji WOŚP przez CD Projekt RED, trzy nowe materiały wideo.

Aktualizacja #20 (13 października 2015): Dużo informacji o dodatku Serca z Kamienia z okazji jego premiery i związane z nim materiały wideo, patch 1.10.

Aktualizacja #19 (16 września 2015): Nowe dane o kulisach powstawania gry, zaktualizowane oficjalne wyniki sprzedaży, dużo informacji o Sercach z Kamienia, zapowiedź ulepszonych romansów w kolejnym patchu, przegląd modów, prawdziwe miecze Geralta i soundtrack z gry na Spotify.

Aktualizacja #18 (20 sierpnia 2015): Uzupełnienie listy 16 darmowych DLC o dwa ostatnie dodatki oraz parę szczegółów nt. Serc z kamienia i Krwi i wina, patch 1.08, wypuszczenie narzędzi moderskich MODkit i stanowisko dewelopera w sprawie obiecanego REDkita, zapowiedź nowego papierowego RPG w wiedźmińskim świecie, materiały wideo od tvgry.pl związane z DLC.

Aktualizacja #17 (19 lipca 2015): Kolejne dwa darmowe DLC, duży patch 1.07, rozszerzenie listy modów i jeszcze jeden materiał ekipy tvgry.pl.

Aktualizacja #16 (26 czerwca 2015): Jeszcze jedna para darmowych DLC i konsolowy patch 1.05.

Aktualizacja #15 (21 czerwca 2015): Ciekawostka o głosie Geralta w nawigacji NaviExpert, kolejne dwa darmowe DLC, pecetowy patch 1.06, mod z Gwintem do Tabletop Simulator i kolejne dwa materiały ekipy tvgry.pl.

Aktualizacja #14 (10 czerwca 2015): Konkretniejsze wyniki sprzedaży gry po dwóch tygodniach od premiery, kolejna para darmowych DLC i wzmianka o konsolowym patchu 1.04.

Aktualizacja #13 (5 czerwca 2015): Aktualizacja w kwestii kontrowersji wokół oprawy wizualnej, problemy wersji konsolowych, rozszerzone oceny gry oraz pierwsze wyniki sprzedaży, darmowe dodatki DLC, patche i mody graficzne.

Aktualizacja #12 (18 maja 2015): Garść nowych danych o wersji pecetowej (w tym sterowniki do kart firm NVIDIA i AMD), wieści o nocnej premierze Wiedźmina 3 w Polsce, pierwsze oceny gry w wersji na PS4 i zaktualizowany wynik liczby zamówień przedpremierowych, szczegóły nt. patcha premierowego oraz parę nowych materiałów wideo.

Aktualizacja #11 (12 maja 2015): Nowe szczegóły w temacie walki z siodła, alchemii, Gwinta i kościanego pokera, ekwipunku, wiedźmińskiego medalionu oraz korzystania z usług banków. Klucz GOG.com w każdym pudełku i plik aktywacyjny do ściągnięcia przy instalacji gry z pierwszego nakładu, sytuacja gry na Bliskim Wschodzie (złagodzona przemoc, falstart dystrybutorów) i anulowana mechanika walki na łyżwach, day-one patch oraz wyniki przedsprzedaży. Nie zabrakło także nowych gameplayów.

Aktualizacja #10 (30 kwietnia 2015): Dokładny termin premiery gry, parę detali na temat sztucznej inteligencji NPC, zaktualizowany rozmiar wersji konsolowych, status gold, ciekawostka o wpływie toksyczności na wygląd Geralta.

Aktualizacja #9 (8 kwietnia 2015): Pisaliśmy o czasie przejścia gry i etapach z Ciri w roli głównej, świecie gry, „respawnie” potworów, targowaniu wysokości honorariów za zabite potwory, ustawieniach graficznych Ultra na PC, wpływie DirectX 12 na rozdzielczość obrazu na Xboksie One, brodzie Geralta i dwóch dużych dodatkach (Serca z Kamienia oraz Krew i Wino).

Aktualizacja #8 (19 marca 2015): Aktualizacja związana z publikacją naszej sesji pytań i odpowiedzi ze studiem CD Projekt RED. Wynotowaliśmy z niej m.in. informacje o kontynuowaniu gry po zakończeniu głównego wątku, pomniejszych lokacjach do zwiedzenia obok trzech głównych regionów, poziomach trudności, procedurach ulepszania przedmiotów i rzemieślnikach, niszczeniu się ekwipunku, wsparciu dla DirectX 12 oraz prawdopodobnym kluczu wersji cyfrowej w każdym pudełku z grą. Więcej smaczków i niuansów znajdziecie w samym artykule, dostępnym pod powyższym linkiem.

Aktualizacja #7 (9 marca 2015): Dodaliśmy jeden szczegół w temacie ekwipunku, informację o tym, ile miejsca na dyskach zajmą konsolowe wersje gry, oraz dwa nowe filmy z rozgrywką (z imprez GDC 2015 i PAX East).

Aktualizacja #6 (31 stycznia 2015): Dodaliśmy oficjalne wymagania sprzętowe gry, a także garść innych informacji technicznych, związanych np. z wydajnością Wiedźmina 3 na konsolach [sekcja 7]. Oprócz tego piszemy o sposobie przeniesienia naszych dokonań z poprzednich odsłon serii do „trójki” na PS4 i XOne [8.5] oraz paru ciekawostkach odnośnie kulisów produkcji [8.6]. Nie zabrakło także aktualizacji multimediów [9] w postaci dodania nowego gameplaya oraz trzyczęściowego materiału wideo tvgry.pl, zawierającego wrażenia redakcji po ostatnim pokazie Dzikiego Gonu, na którym dano wreszcie możliwość zagrania w tę produkcję.

Aktualizacja #5 (20 grudnia 2014): Pisaliśmy o zmianie daty premiery, drugiej grywalnej postaci i retrospekcjach oraz o najważniejszych nagrodach przyznanych Dzikiemu Gonowi. Dodaliśmy też zwiastun zatytułowany Starsza Krew (ang. Elder Blood).

Aktualizacja #4 (10 listopada 2014): Dodaliśmy parę ciekawostek na temat rozgrywki, dotyczących m.in. skradania się i koni oraz przedmiotów do zbierania. Oprócz tego napisaliśmy o wątpliwościach co do jakości grafiki na konsolach i o darmowych popremierowych dodatkach DLC. Ponadto zamieściliśmy półgodzinny gameplay w polskiej i angielskiej wersji językowej, a także efektowne intro autorstwa Platige Image.

Aktualizacja #3 (19 sierpnia 2014): Wzbogaciliśmy informacje o Gwincie (jako minigrze i jako zawartości Edycji Kolekcjonerskiej), broni strzeleckiej, potworach, spodziewawnych wymaganiach sprzętowych wersji pecetowej, ścieżce dźwiękowej i prognozach co do sprzedaży gry w Polsce, a także dodaliśmy sekcję z multimediami.

Aktualizacja #2 (17 czerwca 2014): Uzupełniliśmy kompendium głównie o materiały, które napłynęły do nas podczas czerwcowej konferencji firmy CD Projekt RED i niewiele późniejszych targów E3 (fabuła, świat, walka, strona techniczna wersji konsolowych, wydania gry etc.).

Aktualizacja #1 (14 maja 2014): Dodaliśmy mnóstwo ciekawostek uzyskanych podczas imprezy CD-Action EXPO.

Dopóki Dziki Gon panoszy się po świecie, Geralt nie ma co myśleć o zaznaniu upragnionego odpoczynku.

1. Fabuła

Dziki Gon jest ostatnią odsłoną przygód Geralta z Rivii i zamyka wątki zapoczątkowane w poprzednich grach. Osoby, które nie miały z nimi styczności, nie mają się czego obawiać, jako że wszystko zostało należycie wyjaśnione przez prolog z opcjonalnym samouczkiem (w sumie co najmniej trzy godziny zabawy), natomiast fani mogą spodziewać się, że import zapisów stanu gry z poprzedniej odsłony znajdzie odzwieciedlenie w świecie Wiedźmina 3 (przynajmniej na pecetach; konsolowcom zaoferowano inne rozwiązanie [por. 8.5]).

Akcja rozpoczyna się mniej więcej pół roku po wydarzeniach z gry Wiedźmin 2: Zabójcy Królów. Północne Królestwa są pogrążone w chaosie wywołanym zabójstwami monarchów, a na domiar złego zawisa nad nimi śmiertelne niebezpieczeństwo w postaci kolejnej inwazji Cesarstwa Nilfgaardu. Niemniej, ten stan rzeczy znajduje się dość daleko od centrum zainteresowania Geralta z Rivii. Jego uwaga jest skupiona bowiem na sprawach osobistych, z poszukiwaniami dwóch najważniejszych dla niego osób – młodej wiedźminki Ciri i czarodziejki Yennefer – na czele. Jednak ponowne połączenie z ukochanymi nie przyjdzie wiedźminowi łatwo. Na drodze staje mu tytułowy Dziki Gon – orszak elfich jeźdźców z innego świata, którzy odpowiadają za zburzenie spokoju Geralta. Na zawadzie w uporządkowaniu swoich spraw staje bohaterowi mnóstwo przeszkód, które wymagają od niego zjechania sporego kawałka świata, a także zaangażowania się w różnorodne problemy, często mające donośne znaczenie.

Rzecz jasna, nie brakuje pobocznych zadań i aktywności – oprócz rozbudowanych misji drugorzędnych, czekają nas m.in. różne losowe wydarzenia, poszukiwania unikatowego ekwipunku i (rzecz w Dzikim Gonie bardzo ważna) polowania na potwory. Co ciekawe, nawet akcje podejmowane przez nas przy okazji tych nieobowiązkowych działań mogą odbić się na głównej linii fabularnej.

Warto wspomnieć, że z uwagi na otwartą konstrukcję świata (o której przeczytacie niżej), zrezygnowano z podziału opowieści na akty. W trakcie przygód bohater spotyka mnóstwo znajomych twarzy, z bardem Jaskrem, czarodziejką Triss Merigold, krasnoludem Zoltanem Chivayem oraz wiedźminami z Kaer Morhen na czele. Twórcy uwypuklili znaczenie relacji Białego Wilka z postaciami drugoplanowymi.

Główny wątek fabularny wystarcza na około 50 godzin zabawy, ale jeśli oddajemy się także eksploracji i zadaniom pobocznym, przygoda może potrwać 100-120 albo i nawet 200 godzin. Nic nie stoi na przeszkodzie, by kontynuować zabawę po zamknięciu głównego wątku fabularnego. To zaś, nawiasem mówiąc, może nastąpić na jeden z trzech fundamentalnie różniących się sposobów (wraz z 36 kombinacjami czynników określających stan, w jakim znajdzie się świat po doprowadzeniu opowieści do finału).

Co ciekawe, Geralt nie jest jedyną grywalną postacią – w wybranych momentach fabuły gramy jako Ciri, otrzymując do dyspozycji parę zdolności niedostępnych Białemu Wilkowi (np. teleportację na krótkie dystanse w walce). Sekwencje z Dzieckiem Niespodzianką w roli głównej dają ok. 5-10 godzin zabawy i są bardziej liniowymi etapami, przypominającymi raczej przygodowe gry akcji niż RPG.

Świat ciągnie się po horyzont – i w zasadzie aż po horyzont możemy go przemierzać.

2. Świat

Dziki Gon porzuca zamknięte lokacje z poprzednich odsłon i, czerpiąc wzór z gry The Elder Scrolls V: Skyrim, oferuje niemal całkowicie otwarty świat. Głównym „hubem” są tutaj tzw. Ziemie Niczyje – rozległy obszar pogranicza redańsko-temerskiego, w dużej mierze spustoszony przez zmagania wojsk nilfgaardzkich z oddziałami Północnych Królestw. Pod względem rozmiarów terytorium to jest zauważalnie większe niż świat Skyrima. Mamy tu dwa wielkie miasta – Novigrad i Oxenfurt – a także dwadzieścia pięć mniejszych miejscowości, z których część jest porównywalna z Flotsam z pierwszego aktu w Wiedźminie 2. Nie brakuje również masy pomniejszych lokacji i interesujących punktów do odkrycia (nie uświadczymy natomiast tony typowych dla sandboksów, bezsensownych znajdziek).

To jednak nie jedyna kraina, jaką przychodzi nam zwiedzić; oprócz tego czeka nas żegluga na Skellige – składający się z kilku dużych wysp archipelag na zachód od kontynentalnej części świata gry. Wyprawa w ten rejon jest zarazem jedyną sytuacją, kiedy naszym oczom ukazuje się ekran wczytywania (nie licząc używania szybkiej podróży) – ale biorąc pod uwagę odległości dzielące te obszary w „rzeczywistości”, nie sposób było oczekiwać innego rozwiązania. Niemniej, i na tym szykowane lokacje się nie kończą; przygoda pozwala nam także spędzić dłuższą lub krótszą chwilę w innych miejscach, jak zamek królewski w Wyzimie czy Kaer Morhen (Wiedźmińskie Siedliszcze). Nie brakuje również specjalnych regionów, niemieszczących się na tradycyjnej mapie.

Twórcy postawili sobie za punkt honoru wypełnienie świata atrakcjami (dotyczy to nie tylko lądów, ale również obszarów podwodnych) i uczynienie go autentycznym, żyjącym i dynamicznie zmieniającym się miejscem. Nasze działania – lub ich brak – wpływają na wygląd poszczególnych lokacji (np. wioska wyludni się, jeśli nie pomożemy jej mieszkańcom rozwiązać problemu nękających ich bandytów). Znacznej połaci świata przywrócony został swojski, słowiański klimat (którego wielu graczom brakowało w Zabójcach Królów). W sprawnym przemieszczaniu się po udostępnionym obszarze pomagają nam konie na lądzie i łodzie pośród wysp Skellige. Nie zabrakło też systemu szybkiej podróży, polegającego na przenoszeniu się między rozstajnymi znakami drogowymi na obszarach, które odkryliśmy. Mimo otwartej struktury świata, gra nie skaluje poziomu przeciwników do możliwości bohatera.

3. Rozwój postaci

Tak jak w poprzednich odsłonach, wcielamy się w odgórnie narzuconą postać – Geralta z Rivii. Nie ma tu więc ekranu tworzenia postaci, na którym moglibyśmy wybrać rasę czy chociażby klasę postaci, a jedynym przejawem wpływania na wygląd protagonisty – nie licząc zmiany ekwipunku – jest możliwość zmiany fryzury i ścięcia brody u odpowiednich usługodawców w świecie gry. Niemniej, nie zabrakło systemu rozwoju bohatera, reprezentowanego przez trzy drzewka wiedźmińskich specjalizacji – szermierkę, alchemię i magię (Znaki) – rozwijane za punkty umiejętności, będące nagrodą za osiąganie kolejnych poziomów doświadczenia. Słowem, mamy tu mechanikę w pewnym stopniu zbliżoną do tej z Wiedźmina 2. Uległa ona jednak przemodelowaniu i rozbudowaniu, ponadto twórcy położyli większy nacisk na przypisywane do „slotów” umiejętności aktywowanych. Rzecz jasna, możliwości Geralta ulegają zwiększeniu także dzięki zdobywaniu coraz lepszego ekwipunku (broni, elementów pancerza, trofeów etc.).

Geralt potrafi łagodzić spory pokojowo (wspomagając się magią), choć konflikty i tak zwykle wieńczy cięcie ostrej jak brzytwa wiedźminskiej klingi.

4. Walka

Przedstawiony model walki stanowi ewolucję mechanizmów z Zabójców Królów, której kierunek wytyczyły m.in. inspiracje grami z serii Batman: Arkham. Wśród zmian można wymienić na przykład przemodelowanie sposobu poruszania się Geralta podczas starć – wiedźmin nie biega już swobodnie między przeciwnikami, w dodatku jego uniki mają teraz najczęściej postać odskoków i piruetów (choć dotychczasowe koziołki też są obecne). Co więcej, bohater otrzymał aż 96 animacji bojowych, czyli prawie pięć razy więcej, niż miał w ich w poprzedniej odsłonie. Podstawowe ruchy są dostępne od początku gry, ale z czasem uczymy się coraz bardziej zaawansowanych „sztuczek”.

Przydatna okaże się możliwość przerywania działań w pół animacji oraz przemieszczania się przy wciśniętym przycisku bloku. Pewnego znaczenia nabrało używanie otoczenia podczas starć – na przykład uderzenie Znakiem Aard (telekinetycznym pchnięciem) w pszczeli ul ściągnie rozwścieczone owady na głowy naszych przeciwników. Co więcej, Geralt może walczyć z pokładu łodzi i z siodła – zarówno mieczem, jak i przy użyciu Znaków. W przypadku toczenia starć z grzbietu wierchowca trzeba dbać o jego poziom strachu – jeśli nie będziemy go pilnowali i redukowali Znakiem Axii, w końcu zostaniemy zrzuceni na ziemię przez wierzgającego w panice konia (podatność Płotki na strach możemy też zmniejszać odpowiednimi przedmiotami, por. 6.5). Możemy korzystać także z niewielkich kusz, użytecznych chociażby w celu dosięgnięcia latających przeciwników. Występują one z różnymi typami amunicji, mają własne umiejętności w schemacie rozwoju Geralta, a na dodatek honorują trafienia w głowę („headshoty”), nagradzając je zwiększoną szansą na trafienie krytyczne. Na uwagę zasługuje także usprawniona sztuczna inteligencja przeciwników (np. wataha wilków krąży wokół wiedźmina, a pojedyncze osobniki skaczą na niego raz po raz). Co ciekawe, nic nie stoi na przeszkodzie, by odłożyć miecze do plecaka i stawiać czoła wszystkim przeciwnikom z gołymi pięściami.

Ogólnie rzecz ujmując, walki są nieco łatwiejsze niż w Zabójcach Królów, ale nadal powinny stanowić wyzwanie. Rzecz jasna, wszystko zależy przede wszystkim od wybranego poziomu trudności – a do dyspozycji mamy cztery opcje: poziom łatwy, normalny, trudny i mroczny (ten ostatni nie zaoferuje permamentnej śmierci).

Branie się za zlecenia bez należytego przygotowania może stać się dla Geralta prostą drogą do grobu.

5. Polowanie na potwory

Rzecz jasna, w grze nie zabrakło istoty wiedźmińskiego fachu, a w dodatku została ona rozbudowana względem poprzednich odsłon. Rodzajów potworów jest około 75 (wyjętych z książek A. Sapkowskiego i inspirowanych różnymi mitologiami, ze słowiańską na czele), a zlecenia na nie wpadają Geraltowi w różny sposób, np. dzięki podsłuchaniu rozmowy w karczmie. Przed zabraniem się do roboty, Biały Wilk musi zebrać wiedzę o przeciwniku, czytając książki czy rozmawiając z osobami żyjącymi w pobliżu lokum potwora. Istotne stało się także badanie miejsca, w którym zaobserwowano aktywność bestii – z pomocą przychodzi tu nowość w postaci swoistego „trybu detektywa”, wyostrzającego zmysły wiedźmina (zwłaszcza wzrok i słuch).

Niekiedy potwór okazuje się przeciwnikiem praktycznie nie do pokonania, dopóki nie zdobędziemy na jego temat dostatecznej wiedzy. Ostatnim etapem realizacji zlecenia jest zwykle wytropienie celu i zgładzenie go. Przed starciem konieczne może okazać się zastosowanie przynęty, a także zażycie różnych eliksirów lub innych specyfików o magicznych właściwościach. Warto mieć też na uwadze, że zachowanie i zdolności bestii mogą różnić się w zależności od różnych czynników (np. wilkołaki są znacznie silniejsze przy pełni księżyca, a utopce w czasie deszczu). Ponadto niektóre stworzenia w ogóle nie pokazują się za dnia lub w nocy, a raz zabite, nie pojawiają się ponownie (lub odnawiają się bardzo rzadko).

Novigrad – największe miasto Północnych Królestw, a zarazem doskonałe źródło zleceń, informacji, ekwipunku... i kłopotów.

6. Inne mechanizmy rozgrywki

6.1. Magia

Wiedźmińskie zdolności magiczne są reprezentowane przez pięć Znaków. Ponownie używamy mocy takich jak Aard (telekinetyczne pchnięcie), Igni (ognisty podmuch) czy Yrden (magiczna pułapka). Nowością jest rozbicie działania każdego Znaku na dwie formy, mniej i bardziej zaawansowaną – na przykład Igni służy jako kula ognia lub rozchodzący się koncentrycznie od bohatera płomienny okrąg, a Yrden wywołuje efekt wobec jednego przeciwnika lub całej grupy. Wybieranie zaklęć nadal odbywa się za pośrednictwem kołowego menu, lecz możemy przypisać je także skrótom klawiszowym.

6.2. Rzemiosło

W tym aspekcie Dziki Gon przyniosło dalej posuniętą ewolucję dotychczasowych mechanizmów. Nadal podstawą rzemieślniczej działalności Geralta jest warzenie przeróżnych eliksirów i innych temu podobnych specyfików. Nie zabrakło również ulepszania rynsztunku, co zostało wręcz sprowadzone do osobnych minizadań – najpierw trzeba zdobyć schemat (nierzadko pokonując strzegącego go potwora), a następnie znaleźć odpowiedniego rzemieślnika, przedtem zebrawszy jeszcze właściwe surowce i inne składniki. Co ciekawe, wspomniani usługodawcy zostali podzieleni na trzy stopnie zaawansowania – czeladników, mistrzów i arcymistrzów – przy czym najwybitniejsi fachowcy wymagają osobnego „odblokowywania” w drodze wykonywania związanych z nimi misji. Warto też mieć na względzie, że ulepszanie oręża owocuje nie tylko poprawieniem jego statystyk, ale również zauważalną zmianą wyglądu.

Warto poświęcić więcej uwagi warzeniu eliksirów, które doczekało się sporych zmian. Odtąd zbieranie składników (np. roślinnych) jest nam potrzebne tylko wtedy, gdy przygotowujemy miksturę po raz pierwszy. Po tym, jak nam się uda, możemy automatycznie odnawiać jej zasób w ekwipunku, stosując mocny alkohol (wódka wzwyż) odpowiedni do typu danego napoju. W ogólnym zarysie mechanika uległa rozbudowaniu i oferuje więcej eliksirów niż dotychczas (wliczając w to możliwość stopniowego ulepszania receptury jednego dekoktu oraz specjalne rodzaje mikstur, potrzebne nam podczas polowań na określone rodzaje potworów). W dodatku wróciła możliwość opróżniania buteleczek w trakcie walki, nieobecna w Wiedźminie 2. Oczywiście nadal trzeba strzec się zbyt wysokiego poziomu toksyczności w organizmie Geralta. Oprócz eliksirów możemy produkować również smarowidła na miecze i bomby/petardy.

Nawet jeżeli w grę wchodzi życie najbliższych, bohater musi czasem zatrzymać się na kufelek albo szklaneczkę mikstury regenerującej.

6.3. Poruszanie się

Geralt otrzymał możliwość wspinania się, swobodnego skakania, a także pływania wpław (również pod powierzchnią wody). Co prawda, wiedźmin nie zdoła wdrapać się w każdy zakamarek (jak w serii Assassin’s Creed), lecz wymienione mechanizmy są na tyle istotne, że podczas zabawy zdarzają się nawet sekwencje „akrobatyczne”. Zabrakło natomiast etapów wymagających od bohatera bezgłośnego poruszania się i cichego eliminowania przeciwników (które pojawiły się w „dwójce”).

Z kolei w podróżowaniu korzystamy, jak wspomniano, z koni i łodzi. Wierzchowiec jest silnie związany z bohaterem, co objawia się np. możliwością korzystania z juków na jego grzbiecie do przechowywania ekwipunku oraz możliwością przywołania go w dowolnym momencie przy użyciu gwizdka. Podczas żeglugi musimy uważać na morskie bestie, a także na sztormy i potężne fale, grożące zatopieniem naszego środka transportu lub roztrzaskaniem go o skały.

6.4. Minigry

Tak jak w poprzednich grach, w przerwach od poważnych zajęć Geralt może oddać się różnym niezobowiązującym rozrywkom. Różnią się w zależności od odwiedzanego regionu, a ponadto z niektórymi jest powiązana odrębna linia fabularna, obejmująca mierzenie się z coraz większymi ekspertami w danej dyscyplinie. Przede wszystkim, powróciły pojedynki na pięści – warto zatrzymać się przy nich na chwilę i nadmienić, że nie są już one oparte na sekwencjach QTE (mechanika taka w ogóle znikła z gry), a zamiast tego korzystamy z systemu walki zbliżonego do tego ze starć na miecze (ze swobodnym ruchem, lekkimi i silnymi ciosami, blokowaniem ataków etc.). Wiedźmin ma także szansę porzucać nożami oraz brać udział w wyścigach konnych i wodnych (na łodziach).

Obok tego na szczególną uwagę zasługuje Gwint – gra karciana, znana miłośnikom książkowego pierwowzoru jako krasnoludzki wynalazek wykazujący liczne podobieństwa do brydża. Jednak wersja elektroniczna oferuje nam rozgrywki przypominające bardziej to, co znamy chociażby z Hearthstone: Heroes of Warcraft – dwóch graczy toczy szybkie pojedynki, prowadząc do boju po jednej z czterech armii (Nilfgaard, Królestwa Północy, Scoia’tael, potwory), które są reprezentowane przez karty z różnymi jednostkami, zaklęciami, bohaterami etc. Zabawę rozpoczynamy, posiadając tylko podstawowe karty z talii Królestw Północy – kolejne zdobywamy podczas eksploracji, walki, wykonywania zadań, handlowania etc. Niestety, wprowadzenie Gwinta sprawiło, iż z gry wyleciał kościany poker.

Novigrad, jak to Novigrad, ma swoje... sposoby... na zatrzymanie wędrowców na dłużej.

6.5. Ekwipunek

W kwestii ekwipunku otrzymaliśmy hybrydę rozwiązań z obu poprzednich odsłon – wróciła siatka na przedmioty (na wzór „jedynki”), ale jednocześnie liczba rzeczy, które możemy unieść, jest ograniczana współczynnikiem udźwigu bohatera (tak jak w „dwójce”). Rzecz jasna, zbierać będziemy przeróżne przedmioty, takie jak broń, elementy ubioru lub pancerza, składniki rzemieślnicze (a zwłaszcza alchemiczne), trofea, książki czy bibeloty. Wróciło też zbieralne jedzenie i napoje, w tym alkohol (służące głównie do odnawiania żywotności i w alchemii). Co ciekawe, w oknie ekwipunku uwzględniony został również koń – możemy zmieniać Płotce siodła, juki i elementy uzdy. Pancerze doczekały się podziału na lekkie, średnie i ciężkie – różnią się one głównie zapewnianą ochroną i wpływem na mobilność Geralta. Również w temacie broni zaszło znaczące zróżnicowanie dostępnego asortymentu. Ponadto warto mieć na względzie, że przedmioty ulegają niszczeniu się wraz z ich użytkowaniem, więc trzeba zaopatrywać się w narzędzia służące do ich naprawy lub regularnie nosić je do rzemieślników.

6.6. Inne informacje

6.6.1. Wiedźmiński medalion. Medalion drży (widać to po interfejsie, w lewym górnym rogu ekranu), kiedy znajdujemy się w pobliżu czegoś magicznego. Jest to sygnał, że warto aktywować tryb wiedźmińskich zmysłów, by dokładniej przestudiować otoczenie.

6.6.2. QTE. Inaczej niż w Wiedźminie 2, który całkiem obficie korzystał z tej mechaniki, w Dzikim Gonie nie ma sekwencji opartych na Quick Time Events (czyli naciskaniu pojedynczych przycisków w określonych momentach podczas cutscenek).

6.6.3. Targowanie się. Podobnie jak w książkach, Geralt nierzadko negocjuje wysokość swojego honorarium za zlecenie na potwora. Zostało to zrealizowane w formie swoistej minigry, w której musimy ustalić pożądaną kwotę na takim poziomie, by nagiąć wolę rozmówcy, ale jednocześnie nie zirytować go (jeśli przesadzimy, wynagrodzenie ulegnie zbiciu do minimalnego poziomu).

6.6.4. Banki. Geralt może korzystać z usług banków (zwłaszcza w Novigradzie), by pożyczać pieniądze. Oprócz tego miejsca te służą mu do wymiany walut (w świecie gry funkcjonuje więcej niż jeden rodzaj monet).

Niestety, Wiedźmin 3 w finalnej wersji nie jest tak piękną grą, jak zapowiadano screenami i trailerami w 2013 i 2014 roku – choć nadal potrafi zachwycić.

7. Technikalia

7.1. Informacje ogólne

Gra powstała przy użyciu nowej, trzeciej generacji silnika REDengine. Świat gry został wyrenderowany w oparciu o fizykę oraz właściwości elementów, z których się składa, ponadto zaimplementowano sporo graficznych „bajerów”, jak SpeedTree, PhysX, animacje ubrań czy technologia Nvidia HairWorks (oczywiście, część tych dobrodziejstw została zarezerwowana dla najpotężniejszych pecetów z kartami grafiki z rodziny GeForce). Na uwagę zasługuje także nowy system mimiki twarzy i świeży edytor dialogowy, dzięki którym rozmowy wyglądają znacznie lepiej niż poprzednio.

Pod względem jakości grafiki produkcja pierwotnie miała prezentować zbliżony poziom na wszystkich trzech platformach sprzętowych, ale z czasem okazało się, że pecety – zwłaszcza te potężne – mają wyraźną przewagę nad XOne i PS4. Premierze Wiedźmina 3 towarzyszyło oburzenie wielu graczy, przekonanych, że deweloper przekłamał wygląd gry, wypuszczając produkt znacznie brzydszy niż to, co pokazywano na materiałach przedpremierowych. CD Projekt RED przez długie miesiące odpierało te zarzuty, dowodząc, że żaden „downgrade” nie miał miejsca, jednak w końcu przyznało, iż faktycznie premierowy Dziki Gon jest brzydszy niż wersje pokazywane w pierwszych zwiastunach. Jako przyczynę takiego stanu rzeczy podano niedopasowanie pierwotnej wizji do możliwości platform (zwłaszcza konsol), na które przygotowano grę.

Wśród zmian poczynionych w technologicznej warstwie produkcji w stosunku do Wiedźmina 2 należy wymienić także usprawnioną sztuczną inteligencję postaci niezależnych (zarówno wrogów, jak i „zwykłych” mieszkańców świata). Przykładowo, wszystkie stworzenia zostały obdarzone instynktem samozachowawczym, który sprawia, że potwory zwykle nie ryzykują walki z większymi grupami wojowników, a jeśli zdarza im się zawędrować do osiedli, ich mieszkańcy nie rzucają się jak jeden mąż do walki (część staje do obrony siebie i swoich bliskich, inni chowają się w domach). Oprócz tego mamy okazję oglądać żywy ekosystem, w którym różne gatunki stworzeń walczą ze sobą nawzajem.

7.2. Wersja PC

Oficjalne wymagania sprzętowe Dzikiego Gonu są następujące:

MINIMALNA SPECYFIKACJA:

• System operacyjny: Windows 7 / 8 / 8.1 (64-bitowy)
• Procesor: Intel Core i5-2500K 3.3 GHz / AMD Phenom II X4 940
• Pamięć RAM: 6 GB
• Karta grafiki: GeForce GTX 660 / Radeon HD 7870
• Wolne miejsce na dysku: 40 GB

ZALECANA SPECYFIKACJA:

• System operacyjny: Windows 7 / 8 / 8.1 (64-bitowy)
• Procesor: Intel Core i7 3770 3.4 GHz / AMD FX-8350 4 GHz
• Pamięć RAM: 8 GB
• Karta grafiki: GeForce GTX 770 / Radeon R9 290
• Wolne miejsce na dysku: 40 GB

Granie w Wiedźmina 3 na komputerze spełniającym rekomendowane wymagania powinno pozwolić na cieszenie się szybkością rzędu 30 klatek na sekundę przy wysokich ustawieniach graficznych. Z kolei posiadanie procesora Intel i7-4790, 16 GB RAM i karty grafiki GeForce GTX 980 pozwala cieszyć się 60 klatkami na sekundę z ustawieniami ultra. Z bardziej kompletnymi testami wydajności możecie zapoznać się choćby tutaj.

Tak jak „dwójka”, na pecetach gra otrzymała uberpróbkowanie (ubersampling) – opcję dla posiadaczy najpotężniejszych konfiguracji, która jeszcze bardziej podniesie jakość sfery wizualnej, ale jednocześnie doprowadzi do drastycznego obniżenia płynności zabawy. Ale to oczywiście tylko jedno z wielu ustawień graficznych – pełniejszą ich listę znajdziecie pod tym adresem. Twórcy nie planują na razie wsparcia dla bibliotek DirectX 12 (choć firma MSI ma na ten temat inne zdanie).

Sterowniki

Dwaj najwięksi producenci kart graficznych na rynku przygotowali sterowniki dedykowane Wiedźminowi 3, mające za zadanie optymalizację gry do lepszej współpracy z układami danej firmy, przekładającej się na lepszą wydajność. NVIDIA wypuściła takie sterowniki (352.86 WHQL) w przededniu premiery produkcji, natomiast AMD kazało poczekać na nie (15.5 Beta) do 28 maja.

7.3. Wersje konsolowe

Wiedźmin 3 na konsolach działa z szybkością 30 klatek na sekundę. Jeśli chodzi o rozdzielczość, PlayStation 4 osiąga 1080p, natomiast Xbox One 900p z dynamicznym skalowaniem do 1080p. Co ciekawe, wydajności omawianego tytułu na konsoli Microsoftu nie poprawiło nawet wprowadzenie wsparcia dla DirectX 12. Warto też wspomnieć o rozmiarze ściąganych z sieci plików edycji konsolowych – pochłaniają one 35 GB na PS4 i 25 GB na XOne.

Mimo graficznego „downgrade’u”, okazało się, że Wiedźmin 3 jest nieco zbyt wymagający jak na możliwości konsol. Początkowo gra borykała się ze znaczącymi spadkami płynności, które były niwelowane kolejnymi patchami w tygodniach po premierze.

Wobec powyższego pewnie niejeden gracz mógłby być rozczarowany tym, że CD Projekt RED nie skorzystało z możliwości oferowanych przez PlayStation 4 Pro i nie przygotowało aktualizacji pod tę platformę – a przynajmniej nie zrobiło tego od razu. 4 października ukazała się łatka dla posiadaczy PS4 Pro, która zapewnia wsparcie dla rozdzielczości 4K (skalowanej, ale zawsze), a także upiększa grafikę, poprawiając okluzję otoczenia czy filtrowanie tekstur. Niestety, te usprawnienia nie idą w parze ze zwiększoną wydajnością – na konsoli Sony gra nadal działa w 30 klatkach na sekundę, z okazjonalnymi spadkami do ok. 25 FPS (a przynajmniej tak wynika z testu Digital Foundry).

W drodze jest również analogiczna aktualizacja dla Xboksa One X, jednak na razie nie wiemy, kiedy dotrze ani czy przyniesie coś więcej niż to, co otrzymali użytkownicy PS4 Pro.

7.4. Konfiguracja

W Wiedźminie 3 można dość swobodnie konfigurować interfejs, tak aby wyświetlał tyle informacji, ile potrzebujemy, nie psując wrażenia immersji. Dla przykładu, nic nie stoi na przeszkodzie, by usunąć z ekranu dane potworów (paski życia, poziomy, ikony zalecanych mieczy) czy wskaźniki na minimapie.

8. Inne informacje

8.1. Wydania i ceny

Wiedźmin 3 został wydany w Polsce przez firmę cdp.pl (obecnie CDP). Przygotowano trzy rynkowe wydania dla Dzikiego Gonu. Sugerowana cena wersji standardowej wynosi 139,99 zł (PC) lub 219,99 zł (XOne, PS4), a w pakiecie oprócz programu otrzymujemy wielkoformatową mapę świata gry, kompendium wiedzy o tymże uniwersum i instrukcję (wszystko w formie drukowanej), a także zestaw naklejek i płytę ze ścieżką dźwiękową. Taka sama jest zawartość wydania cyfrowego (tyle że nie w fizycznej postaci, rzecz jasna), dostępnego tylko dla pecetowców i kosztującego domyślnie 129,99 zł. Mówiąc o nim, warto zwrócić uwagę na ofertę sklepu GOG.com, który oferuje kolejną garść prezentów do każdego zamówienia.

No i jest jeszcze wisienka na torcie, czyli edycja kolekcjonerska. Oprócz dodatków do wersji standardowej, zawiera ona ciężką figurkę Geralta walczącego z gryfem (26 centymetrów wysokości), wiedźmiński medalion, artbook i steelbook – wizualizację tego wydania w formie filmowej macie powyżej. Sugerowana cena „kolekcjonerki” wynosiła 349,99 zł (PC) lub 419,99 zł (XOne, PS4), lecz jej nakład został wyprzedany tuż po otwarciu sprzedaży. Nabywcy najbogatszego wydania z grą w wersji na Xboksa One otrzymali dwa ekskluzywne bonusy: dodatkową mapę wykonaną z tkaniny oraz dwie talie kart do Gwinta.

Co ciekawe, nabywając edycję pudełkową, otrzymujemy jednocześnie klucz do wersji cyfrowej na GOG.com – trzeba z niego skorzystać, jeśli chcemy mieć dostęp do DLC wypuszczanych po premierze [zob. 9.2]. Ponadto posiadacze pierwszego nakładu gry muszą podczas instalacji pobrać mały plik aktywacyjny, który służy za zabezpieczenie przed przedwczesnym wyciekiem plików Wiedźmina 3.

Osoby, które złożyły pre-order na wydanie cyfrowe, na kilka dni przed premierą otrzymały możliwość wcześniejszego pobrania plików gry na dysk (pre-load). Aktywacja tytułu nastąpiła 19 maja o godz. 1:00. W kilkunastu miastach w Polsce sieci sklepów Saturn Planet i Media Markt zorganizowały nocne imprezy premierowe, na których można było spotkać deweloperów ze studia CD Projekt RED i zdobyć ich autografy, wygrać trochę wiedźmińskich gadżetów, no i oczywiście kupić Dziki Gon.

8.2. Wersje językowe

Tak jak w przypadku poprzedniczek, na naszym rynku Dziki Gon otrzymał pełną polską wersję językową, w której pierwsze skrzypce ponownie gra Jacek Rozenek, a akompaniuje mu plejada pozostałych gwiazd znanych z wcześniejszych Wiedźminów. Mimo to warto zwrócić uwagę również na angielski dubbing, jako że np. w tej wersji językowej cesarza Emhyra var Emreisa gra Charles Dance, znany jako Tywin Lannister z serialu Gra o tron. Tak jak w przypadku poprzednich części, nic nie stoi na przeszkodzie, by dowolnie skonfigurować sobie kombinację językową głosów i napisów. Co ciekawe, deweloper osobiście nadzorował powstawanie polskiej wersji językowej (nie powierzono tego zadania żadnej zewnętrznej firmie, nawet polskiemu wydawcy). Możecie porównać lokalizacje, słuchając pieśni Priscilli z różnymi dubbingami.

Wprawdzie Geralt ma słabość do kobiet, ale nie oznacza to, że nie potrafi potraktować ich „ostro”.

8.3. Multiplayer

Dziki Gon nie oferuje rozgrywki wieloosobowej.

8.4. Muzyka

• "Nie definiujemy folku" - o muzyce do gry Wiedźmin 3: Dziki Gon rozmawiamy z Marcinem Przybyłowiczem

Pierwsze skrzypce w kwestii komponowania muzyki do Wiedźmina 3 grał Marcin Przybyłowicz. Charakterystyczne kompozycje, jakie można usłyszeć chociażby w zwiastunach omawianego tytułu, są w dużej mierze zasługą zespołu Percival Schuttenbach, zaangażowanego w produkcję Dzikiego Gonu. W sumie zawarto kilka godzin muzyki, znacznie więcej niż w poprzednich odsłonach serii.

8.5. Import zapisanego stanu gry

Tak jak w poprzedniej odsłonie, przeniesienie do gry pliku zapisu z Zabójców królów owocuje odzwierciedleniem naszych postępów i wyborów przy konstruowaniu świata, w jakim przeżywamy przygodę. Dotyczy to jednak wyłącznie pecetów. Konsolowcy i gracze komputerowi, którzy nie grali w poprzednie odsłony albo nie mają czego z nich przenosić, spotykają na początku zabawy bohatera niezależnego (nilfgaardzkiego oficera Morvrana Voorhisa), który przepytuje Geralta z jego przeszłych dokonaniach, dając graczowi możliwość ukształtowania historii bohatera.

W takim krajobrazie w każdej chwili z krzaków może wyskoczyc ghul albo inny trupojad.

8.6. Kulisy produkcji

• Wiedźmin 3 – wysokie wymagania, różnice między platformami. Przepytaliśmy Adama Badowskiego, szefa CD Projekt RED

Według starych informacji, pochodzących z 2013 roku, koszt stworzenia Wiedźmina 3 to około 45 milionów złotych, natomiast kolejna pokaźna kwota – 25 milionów dolarów – miała zostać poświęcona na kampanię marketingową. Ostatecznie suma wydana na powstanie Dzikiego Gonu okazała się znacznie większa – kilka miesięcy po premierze ujawniono, że przekroczyła ona 300 milionów złotych.

Liczebność głównego zespółu pracującego nad omawianą grą zamknęła się na 240 osobach (w styczniu 2015 roku mówiono o 230 deweloperach), lecz łączna liczba ludzi zaangażowanych w jakimś stopniu w stworzenie Wiedźmina 3 wyniosła ponad 1500 (z czego 500 to aktorzy głosowi). Udział Andrzeja Sapkowskiego w opracowywaniu gry ograniczał się do okazjonalnego udzielania deweloperowi konsultacji w zakresie map wiedźmińskiego świata i nazw własnych – autor książkowego pierwowzoru nie miał zatem wpływu na fabułę Dzikiego Gonu. Prace nad trzecią odsłoną przygód Geralta z Rivii trwały trzy i pół roku. Więcej informacji na temat kulisów jej powstawania znajdziecie choćby tutaj.

Na początku 2017 wypłynęła jeszcze ciekawostka od Sebastiana Kalemby, szefa działu animacji. Dowiedzieliśmy się od niego, że w „podstawce” znalazło się ok. 16 tys. animacji, a na potrzeby dodatków stworzono ich jeszcze ok. 7 tysięcy. W pamięci animatorów odcisnęła się zwłaszcza postać Detlaffa – wprawianie go w ruch było „koszmarem”.

8.7. Ciekawostki

• Twórcy poświęcili 16 godzin sesji motion capture na same sceny seksu. Nie oznacza to, że w grze wiedźmińską erotykę oglądamy przez tyle samo czasu, ale entuzjaści wirtualnej miłości powinni być usatysfakcjonowani wysiłkami deweloperów. Ba, właściwie już w pierwszych sekundach po rozpoczęciu przygody jesteśmy świadkami sceny łóżkowej z udziałem Geralta i Yennefer.
• Broda Geralta samoczynnie rośnie w czasie zabawy. Zarost ma kilka faz długości i podlega ścinaniu u golibrodów.
• Sposobem na zweryfikowanie, jak wysoki jest poziom toksyczności w ciele Geralta, jest nie tylko zerknięcie na zielony pasek pod wskaźnikiem żywotności – również twarz wiedźmina odzwierciedla liczbę wypitych eliksirów. Można to rozpoznać po bielejącej cerze i nabrzmiałych, widocznych pod skórą naczyniach krwionośnych.
• We wczesnej fazie produkcji twórcy chcieli zaimplementować w grze walkę mieczem podczas jazdy na łyżwach po zamarzniętym jeziorze, inspirowaną jedną ze scen w książce Wieża Jaskółki. Nie udało się jednak wpasować tej mechaniki w fabułę w sensowny sposób.
• Wersja na rynki Bliskiego Wschodu została częściowo okrojona z przemocy (np. mniej spektakularne efekty dekapitacji przeciwników). Ponadto na skutek błędu dystrybutorów w Zjednoczonych Emiratach Arabskich gra trafiła do sprzedaży prawie dwa tygodnie przed oficjalną premierą.

9. Informacje popremierowe

9.1. Odbiór

Oceny: Pierwsze recenzje Wiedźmina 3 pojawiły się 12 maja 2015 roku, na tydzień przed premierą. Recenzowano wersję na PlayStation 4 bez day-one patcha, co poskutkowało tym, że wielu krytyków skarżyło się na spadki płynności animacji, graficzne niedoróbki i inne, dość poważne uchybienia. Mimo to mało kto nie okrzyknął Dzikiego Gonu arcydziełem – recenzentów zachwycił klimatyczny i żywy świat autentyczny, umiejętne wkomponowanie weń fabuły, a także wyraziste postacie i ciekawa historia. Na tę chwilę średnia ocen wersji PS4 w serwisie Metacritic wynosi 92 procent (na podstawie 79 recenzji), natomiast wydania na PC i XOne mogą pochwalić się średnimi, odpowiednio, 94 i 91 procent (wyciągniętymi z 28 i 12 opinii krytyków). Polecam Waszej uwadze nasze teksty o tej grze:

• Recenzja gry Wiedźmin 3 na PS4 – genialny RPG, który potrzebuje dopracowania
• Recenzja gry Wiedźmin 3: Dziki Gon na PC – Geralt rozwija skrzydła na pececie

Sprzedaż: Na osiem dni przed premierą gry studio CD Projekt RED chwaliło się, że na całym świecie złożono milion zamówień przedpremierowych na Dziki Gon, a w ciągu kolejnego tygodnia liczba pre-orderów podskoczyła do 1,5 miliona.

Po tygodniu od premiery tytuł miało ok. 460 tys. użytkowników Steama (w tym ponad 12 tys. z Polski) oraz prawie 70 tysięcy mieszkańców Japonii. 9 czerwca Marcin Iwiński poinformował, że w ciągu dwóch tygodni od premiery Dziki Gon rozszedł się w ponad czterech milionach egzemplarzy (z czego 1,3 mln przypada na wersję PC), a koszt wyprodukowania gry zwrócił się deweloperowi już w ciągu pierwszego dnia od debiutu.

26 sierpnia ujawniono, że przez kolejne dwa tygodnie (do końca czerwca 2015) rezultaty Wiedźmina 3 podskoczyły do sześciu milionów sprzedanych egzemplarzy. 1,8 miliona przypadło na wersję PC, a 260 tysięcy kopii sprzedało się w Polsce (tym samym znacząco przebijając prognozy twórców, szacujące rozprowadzenie w naszym kraju 150-200 tysięcy sztuk). Jednocześnie CD Projekt RED osiągnęło gigantyczy dochód za I połowę 2015 roku – 236,3 miliona złotych, czyli 50 razy więcej niż w analogicznym okresie rok wcześniej. Również III kwartał 2015 roku okazał się bardzo pomyślny dla firmy, a pod koniec stycznia 2016 roku zdradzono, że do końca 2015 roku gra została nabyta w Polsce 375 tys. razy (razem z dodatkiem Serca z kamienia).

W lipcu 2016 roku informowano o prawie 10 milionach sprzedanych egzemplarzy (samej „podstawki”). Od tamtej pory nie mieliśmy nowych danych na temat Wiedźmina 3, ale dowiedzieliśmy się jeszcze, że do końca 2016 roku sprzedaż całej serii Wiedźmin przekroczyła 25 milionów kopii. Wyniki finansowe CD Projekt RED w dalszym ciągu są znakomite, co w dużej mierze wynika z nieprzerwanego nabywania Dzikiego Gonu przez graczy.

Ogólnie rzecz biorąc, uzyskane rezultaty znacznie przewyższyły oczekiwania twórców. Obecnie tytuł widnieje w bibliotekach ok. 4,1 miliona graczy na Steamie (wg danych serwisu Steam Spy).

Nagrody: Dziki Gon był nagradzany przedpremierowo praktycznie na każdej większej imprezie, na której się pojawił. Statuetki w kategoriach takich jak „Najlepsza gra RPG” czy „Najbardziej oczekiwana gra” zostały mu przyznane m.in. na targach E3 w 2013 i 2014 roku oraz na galach Golden Joystick Awards (2013 i 2014) i Game Awards (2014).

Również po premierze Wiedźmin 3 okazał się niezwykle popularny wśród graczy i jurorów rozmaitych plebiscytów – stał się wręcz rekordzistą, pokonując The Last of Us w kategorii produkcji z największą liczbą branżowych nagród. Dziki Gon został okrzyknięty grą roku między innymi przez sędziów Game Developers Choice Awards, Golden Joystick Awards, The Game Awards i PlayStation Awards. Wygrał również nasz plebiscyt Gra roku i otrzymał dwie statuetki Bestsellerów Empiku, ponadto studio CD Projekt RED zostało nagrodzone Paszportem „Polityki” i wyróżnieniem Develop Awards.

Także w roku 2016 Wiedźmin 3 zgarnął trochę wyróżnień, a to za sprawą rozszerzenia Krew i wino. M.in. otrzymało ono tytuł gry RPG roku na gali The Game Awards, a w plebiscycie Golden Joystick Awards przyznano mu trzy statuetki (najlepsza narracja, najlepszy projekt wizualny i najlepszy występ dla Douga Cockle’a, czyli anglojęzycznego Geralta z Rivii; do tego CD Projekt RED raz jeszcze wybrano najlepszym studiem). Ponadto ów dodatek okazał się jedną z najlepiej ocenianych pozycji 2016 roku wg serwisu Metacritic.

Inne sukcesy: Według badań serwisu analitycznego ICO Partners, Wiedźmin 3 był najbardziej „medialnym” tytułem 2015 roku – czyli poświęcono mu najwięcej artykułów w internetowych mediach (51,1 tysiąca). Ponadto w lipcu 2016 r. znalazł się w panteonie najlepiej ocenianych przez graczy gier pecetowych w serwisie Metacritic (ze średnią ocen 9.3).

9.2. Darmowe dodatki

Początkowa faza rozwijania Wiedźmina 3 dodatkami to 16 małych, bezpłatnych rozszerzeń, udostępnianych parami co tydzień od momentu premiery gry (choć z końcem czerwca 2015 roku ten cykl wydawniczy uległ zaburzeniu) przez kolejne trzy miesiące. Oto ich lista:

• 19 maja: temerski rynsztunek (obejmuje broń, zbroję i wyposażenie dla Płotki; do kupienia w Białym Sadzie) oraz zestaw bród i fryzur dla Geralta;
• 26 maja: zlecenie „Zaginieni górnicy” (we wsi Blandare na wyspie Ard Skellig) i alternatywny strój dla Yennefer;
• 2 czerwca: nilfgaardzki pancerz (dla Geralta i Płotki) oraz trzy „wyborne” kusze;
• 9 czerwca: zadanie „Złoto głupców” (we wsi Sworoń w Velen) i talia neutralnych kart do Gwinta z „bohaterami z ballad”;
• 15 czerwca: zadanie „Poszukiwania: rynsztunek Szkoły Wilka” (aktywowane poprzez zakup odpowiedniej mapy u Hattoriego lub zbrojmistrza na rynku w Novigradzie) oraz alternatywny strój dla Triss.
• 22 czerwca: zadanie „Zlecenie: najgroźniejszy potwór na Skellige” (do przyjęcia we wsi Fyresdal na Ard Skellig) oraz zestaw skelligijskiego rynsztunku (do nabycia u płatnerza w warowni Kaer Trolde).
• 1 lipca: zadanie „Jak kot z wilkiem” (do przyjęcia we wsi Rudnik w Velen).
• 14 lipca: alternatywny strój dla Ciri.
• 22 lipca: nowe animacje ciosów kończących.
• 17 sierpnia: tryb Nowa Gra Plus (po jednorazowym ukończeniu głównego wątku fabularnego można rozpocząć go od nowa, kontynuując zabawę wysoko rozwiniętą postacią i od samego początku spotykając wyzwania dostosowane do jej umiejętności; więcej informacji tutaj).

DLC w wydaniu pudełkowym? U CD Projekt RED to norma.

Oprócz 16 małych DLC, Dziki Gon otrzymał także dwie duże przygody, oferujące w sumie co najmniej 30 godzin zabawy – Serca z kamienia oraz Krew i wino:

9.3. Serca z Kamienia

9.3.1. Fabuła

Geralt ma za zadanie zmierzyć się z Olgierdem von Everec – szlachcicem i rozbójnikiem, który z niewyjaśnionych przyczyn stał się posiadaczem daru nieśmiertelności. Istotną rolę (jako pracodawca bohatera) w przygodzie odgrywa także spotkany przez Białego Wilka w prologu podstawki Pan Lusterko – postać tyleż tajemnicza, co niebezpieczna, która potrafi zawładnąć ludzką duszą.

Na główny wątek Serc z kamienia (dający ok. 10 godzin zabawy) składają się trzy duże zadania, które stanowią niejako odrębne historie, ale zazębiają się wzajemnie. W ich trakcie Geraltowi przychodzi m.in. uczestniczyć w wiejskim weselu, które jest przesiąknięte swojskim klimatem. Co istotne, w trakcie przygody nie brakuje także wyborów rzutujących na jej przebieg oraz nowej „opcji romansowej” dla Geralta, reprezentowanej przez Shani (młodą medyczkę z Oxenfurtu, która była istotną postacią w pierwszej grze z serii Wiedźmin).

9.3.2. Lokacje

Akcja toczy się w okolicach Novigradu i w Oxenfurcie. Po części mamy do czynienia ze znanymi już lokacjami, ale gros wydarzeń z dodatku ma miejsce na nowych obszarach (wsiach, rezydencjach, obozach, kryptach etc.), wykreowanych w miejsce niedostępnych wcześniej lasów na północno-wschodnim skraju Velen. Na tych świeżych terenach nie zabrakło kolejnych kilkudziesięciu znaków zapytania do odkrycia.

9.3.3. Mechanika

Wyzwania w Sercach z Kamienia są przygotowane z myślą o postaci na co najmniej 30. poziomie doświadczenia (choć mogą też skalować się dla trybu Nowej Gry Plus) i oferują bohaterowi okazję do dalszego rozwoju – choćby poprzez walkę z nieznanymi wcześniej potworami, będącymi w pewnej mierze obiektami świeżych kontraktów wiedźmińskich. Ponadto Geralt ma szansę zdobyć nowe karty do Gwinta i przedmioty. Z tymi ostatnimi wiąże się nieco większa innowacja, jaką są słowa runiczne – specjalne efekty uzyskiwane u zaklinacza z Ofiru poprzez łączenie kamieni runicznych i glifów.

Co ciekawe, przygodę z Serc z Kamienia można przejść niezależnie od głównego wątku fabularnego podstawki, wybierając z menu głównego opcję „Nowa gra: Serca z Kamienia”. Dostajemy wtedy od razu postać na odpowiednio wysokim poziomie i zaczynamy tam, gdzie inicjuje się kampanię z dodatku.

9.3.4. Informacje ogólne i ciekawostki

Serca z Kamienia zadebiutowały 13 października 2015 roku. Krytycy (zwłaszcza ci z Polski) zostali oczarowani dodatkiem – średnia jego ocen w serwisie Metacritic wynosi obecnie 89% (na podstawie 37 tekstów napisanych na podstawie wersji PC). Naszą recenzję przeczytacie tutaj.

Warto jeszcze wspomnieć, że choć jest to dodatek dystrybuowany cyfrowo, w wersjach na PC i PS4 pojawił się także w limitowanym wydaniu pudełkowym, które oprócz kodu na pobranie rozszerzenia zawiera dwie „fizyczne” talie Gwinta (Potworów i Scoia’tael, w sumie 154 karty).

9.4. Krew i wino

9.4.1. Fabuła

Geralt zostaje wezwany do księstwa Toussaint przez księżną Annę Henriettę, by pomóc z tajemniczym mordercą (przypuszczalnie potworem), który sieje popłoch w kraju. Wiedźmina czeka długie i emocjonujące śledztwo, pełne zwrotów akcji, fałszywych tropów i intryg do odkrycia. Oprócz tego bohater może w międzyczasie zakosztować sielskiej atmosfery Toussaint, biorąc udział w turnieju rycerskim czy „gospodarząc” w swojej własnej winnicy. Gratką dla fanów książek Andrzeja Sapkowskiego i wcześniejszych gier z serii Wiedźmin będzie też możliwość spotkania starych znajomych. Krew i wino obejmuje ok. 90 zadań (głównych i pobocznych) i wystarcza na 20-30 godzin zabawy, a do rozpoczęcia przygody z dodatku potrzebny jest mniej więcej 35. poziom postaci.

9.4.2. Lokacje

Akcja rozszerzenia rozgrywa się w zupełnie nowym regionie – Toussaint, czyli wiodącym sielskie, niezagrożone wojną życie księstwie daleko na południe od Velen. Jest to rozległy obszar, rozmiarami dorównujący Wyspom Skellige, który deweloper zapełnił ok. 40 punktami zainteresowania (w tym miejscami nowych typów) i zasiedlił 20 nieznanymi dotąd gatunkami potworów. Dodano również nowe przedmioty do zdobycia – ok. 30 broni i 100 pancerzy (jest wśród nich m.in. wiedźmiński rynsztunek na poziomie arcymistrzowskim) – oraz piątą talię Gwinta do złożenia (Wysp Skellige) i barwniki umożliwiające farbowanie zbroi.

9.4.3. Mechanika i technikalia

CD Projekt RED pogłębił system rozwoju postaci, wprowadzając mutacje – specjalne umiejętności, które gwarantują dodatkowe gniazda na aktywne „zwykłe” zdolności i są odblokowywane poprzez łączenie ze sobą mutagenów. Przygotowano 12 mutacji, ale można korzystać tylko z jednej naraz. Oprócz tego wprowadzono premie za używanie wiedźmińskiego rynsztunku z jednego kompletu, podniesiono maksymalny poziom w trybie Nowej Gry Plus do 100., przemodelowano interfejs (w patchu) i delikatnie odświeżono grafikę.

9.4.4. Informacje ogólne i ciekawostki

Premiera Krwi i wina nastąpi 31 maja 2016 roku. Na polskim rynku gra jest dostępna nie tylko w dystrybucji cyfrowej, ale także w pudełkowej Edycji Limitowanej, która zawiera dwie talie do Gwinta (Nilfgaardu i Królestw Północy). Wersja cyfrowa waży, zależnie od platformy sprzętowej, 10-15 GB.

Recenzenci są zgodni – dodatkiem Krew i wino studio CD Projekt RED potwierdziło swoje mistrzowskie umiejętności. Średnia ocen w serwisie Metacritic wynosi obecnie 91 procent w przypadku wersji PC (na podstawie 43 opinii) i 93 procent na PS4 (22 recenzje). W naszej recenzji gra otrzymała od Elessara maksymalną notę – 10/10.

9.5. Patche

Pierwszą łatkę (tzw. day-one patch, oznaczony numerem 1.02) Wiedźmin 3 otrzymał w dniu premiery, tak jak większość współczesnych produkcji AAA. Aktualizacja przede wszystkim zwiększyła wydajność (zwłaszcza na konsolach) i stabilność programu, ponadto wprowadza poprawki do elementów takich jak okna interfejsu, dialogi, balans systemu walki czy sztuczna inteligencja. Rozwiązywaniu podobnych problemów dedykowane były kolejne łatki. Jak dotąd ukazały się 1.03 (na PC wypuszczona 21 maja, na PS4 28 maja, na XOne pod sam koniec maja 2015 r.), 1.04 (na PC 25 maja, na konsolach 10 czerwca), 1.05 (na PC 5 czerwca, na konsolach 25 czerwca), 1.06 (na PC 15 czerwca), 1.07 (18 lipca), 1.08 (7 sierpnia), 1.10 (10 października), 1.11 (22 października), 1.12 (11 stycznia 2016 r.). Po prawie półrocznej przerwie, 30 maja wypuszczono patch 1.20/1.21 (towarzyszący dodatkowi Krew i wino), kilkanaście dni później udostępniono łatkę 1.22 (15 czerwca na PC i 20 czerwca na konsolach), a przy okazji premiery Edycji Gry Roku pojawiły się jeszcze aktualizacje 1.30/1.31 (29 sierpnia 2016 r.).

Najnowsza wypuszczona łatka skupia się na eliminacji dziesiątek błędów – twórcy chcieli pozbyć się w ten sposób ostatecznie wszystkich poważniejszych niedoróbek, które zostały w Wiedźminie 3.

Patch 1.20/1.21 można nazwać najważniejszym od czasu wypuszczenia łatki 1.07. Przede wszystkim kompletnie przemodelował interfejs, jednocześnie przydając mu wiele przydatnych funkcji (np. opcję czytania dokumentów zaraz po ich podniesieniu, zapisywanie treści książek w glosariuszu i własne znaczniki na mapę) oraz wprowadził opcję doskalowywania poziomu przeciwników do rosnących umiejętności Geralta. Wyeliminował też szereg baboli.

Aktualizacja 1.07 pozostaje drugą z najistotniejszych, jakie się ukazały (obok 1.20/1.21). Wprowadziła przede wszystkim kilka przydatnych zmian w rozgrywce – m.in. dodała skrytki na sprzęt w wybranych miejscach w świecie gry, zlikwidowała współczynnik masy składników rzemieślniczych, zaoferowała alternatywny model sterowania Geraltem (różniący się od podstawowego responsywnością) oraz pozwoliła sortować ekwipunek na różne sposoby i dodała w nim odrębną zakładkę na książki.

Długo – zdecydowanie za długo – czekaliśmy na powrót Shani. Ale lepiej późno niż wcale.

9.6. Mody

9.6.1. Do gry

Twórcy zapowiadali, że wypuszczenie narzędzi moderskich do Wiedźmina 3 nastąpi jakiś czas po premierze tytułu – i faktycznie tak się stało (14 sierpnia 2015). Niestety, miłośników grzebania grom w „bebechach”, czekających na kompleksowy REDkit, który pozwoliłby tworzyć np. całkowicie nowe przygody dla Geralta, spotkała dość przykra niespodzianka. CD Projekt RED udostępnił bowiem tylko MODkit – stosunkowo proste w obsłudze oprzyrządowanie, które pozwala wprowadzać ledwie kosmetyczne zmiany (np. podmieniać wygląd elementów ekwipunku i ich właściwości). Jednocześnie deweloper oznajmił, że na tym jego wsparcie dla modów w Dzikim Gonie się kończy. Niemniej, później jeszcze poprawiano MODkit w aktualizacjach – w październiku 2015 roku wprowadzono funkcję przerabiania i dodawania tekstur.

Od czasu premiery powstały tysiące przeróbek Wiedźmina 3, ale próżno szukać wśród nich kompleksowych modyfikacji czy nawet dodatkowych zadań. Gros modów ogranicza się do zmian związanych z mechaniką (system walki, rozwój postaci, ekwipunek, przemieszczanie się, kamera etc.), grafiką (np. podkręcenie kolorystyki, urozmaicenie warunków pogodowych albo przemodelowanie interfejsu) oraz przedmiotami i innymi obiektami, zgodnie z podstawowym zastosowaniem MODkita (wizualno-mechaniczne zmiany broni, zbroi czy koni, dodatkowe receptury etc.). Na tym tle wyróżniają się między innymi:

1. Devil’s Pit Mod – zagospodarowuje Diabli Dół, czyli klimatyczne miejsce w Velen, na pełne wykorzystanie którego deweloperom zabrakło czasu. Autor modyfikacji otworzył znajdujące się tu jaskinie i umieścił w nich cztery postacie: Iorwetha, Saskię, alchemika Thaddeusa i najemniczkę Victorię, która może stać się towarzyszką Geralta. Mod wprowadza też garść nowych przedmiotów, np. przenośne przybory do golenia.
2. The Witcher 3 HD Reworked Project – znacząco poprawia wygląd m.in. tekstur i modeli elementów otoczenia; mod regularnie otrzymuje aktualizacje, obecnie dostępna jest wersja 4.8;
3. Infection Mode – przywołuje silnego trupojada, który atakuje NPC, przemieniając ich w podobne sobie stwory, przenoszące dalej infekcję (czyli skromna wariacja na temat trybu hordy w Dzikim Gonie);
4. Hearts of Cards – zamienia wszystkie starcia w pojedynki Gwinta;
5. Geralt Human Doppler – podmiana modelu Geralta na Ciri, Shani, Triss lub Yennefer;
6. First Person Mode – modyfikacja, która zmienia widok na pierwszoosobowy;

Zbiory modów znajdziecie tutaj:

• The Witcher 3 Nexus (wielkie skupisko modów)
• Najlepsze mody do gry Wiedźmin 3: Dziki Gon [styczeń 2017]
• Najlepsze mody do gry Wiedźmin 3: Dziki Gon - wrzesień 2015
• Mody do gry Wiedźmin 3: Dziki Gon - co warto zainstalować (3 lipca 2015 r.)
• Wybór studia CD Projekt RED (luty 2016)

9.6.2. Inspirowane grą

Warto wspomnieć również o modyfikacjach i innych niezależnych projektach inspirowanych Wiedźminem 3:

• W lipcu 2016 r. zapowiedziano Pożegnanie Białego Wilka – mod do Wiedźmina 2, który bez wątpienia znalazłby się w „trójce”, gdyby tylko Dziki Gon oferował równie „kompetentne” narzędzia moderskie. Jest to swoisty epilog historii Geralta z Rivii, w którym gracze biorą udział w ślubie wiedźmina z Yennefer (modyfikację tę można nazwać swoistą egranizacją opowiadania „Coś się kończy, coś się zaczyna”).
• Tabletop Simulator otrzymał mod, który odwzorowuje Gwinta ze wszystkimi zasadami i umożliwia bawienie się nim dwóm graczom naraz (w trybie multiplayer);
• Inna grupa fanów Gwinta postanowiła przenieść zasady tej karcianki do okna przeglądarki. Niestety, CD Projekt RED po krótkim czasie doprowadził do zdjęcia tej witryny. Jej klon, powstały zaraz potem, też nie był dostępny długo.

{youtube}zjVW01hdNZ4|640|360{/youtube}

9.7. Inne informacje / ciekawostki

• Z okazji 10-lecia serii Wiedźmin w sieci pojawił się szereg interesujących dokumentów o historii studia CD Projekt RED, przekazujących masę ciekawostek m.in. o kulisach powstawania Dzikiego Gonu. Filmy takie przygotował przede wszystkim sam deweloper, ale także youtube’owe kanały Arhn.eu i Noclip.
• W sierpniu 2017 roku firma CDP zapowiedziała reedycje wszystkich gier z serii Wiedźmin, wyposażone w unikalne steelbooki. Premierę poszczególnych wydań zaplanowano na okres od września do listopada.
• Pod koniec lipca 2017 roku rozgłos zdobyła Alexandra Tokaryuk – rosyjska studentka, która opracowała szczegółowy projekt wymyślonego przez siebie dodatku The Sands of Ofir do Wiedźmina 3. Fanka rozpisała fabułę rozszerzenia, a nawet przygotowała zbiór eleganckich grafik koncepcyjnych – zobaczycie je tutaj.
• Pod koniec maja 2017 roku zapowiedziano ścieżkę dźwiękową z Wiedźmina 3 w wersji na płytach winylowych, z datą premiery wyznaczoną na 2 czerwca. Soundtrack wypuszczono w dwóch edycjach – pierwsza obejmuje tylko muzykę z „podstawki” na dwóch płytach, z kolei druga (limitowana, wypuszczona tylko w 500 kopiach) dokłada do niej trzeci „krążek” z utworami z dodatku Serca z kamienia.
• Dzięki Wiedźminowi 3 (a także Gwintowi) w lutym 2017 roku wartość firmy CD Projekt przekroczyła 6 miliardów złotych – to więcej, niż w tym samym czasie wart był np. Capcom.
• We wrześniu 2016 roku Poczta Polska wypuściła znaczek o nominale 6 zł, na którym widnieje podobizna Geralta z Rivii.
• 30 sierpnia 2016 r. zadebiutowała Edycja Gry Roku (Game of the Year Edition) – zbiorcze wydanie Wiedźmina 3, zawierające „podstawkę” ze wszystkimi dodatkami i aktualizacjami – w sugerowanej cenie 134,90 zł na PC i 158,90 zł na konsolach.
• Podczas targów E3 2016 zapowiedziany został Gwint: Wiedźmińska gra karciana – samodzielna wersja minigry z Wiedźmina 3, odpowiednio rozbudowana (przede wszystkim o tryb multiplayer) i funkcjonująca w modelu free-to-play na PC, PS4 i XOne.
• Firma Dark Horse opracowuje figurki z postaciami z Wiedźmina 3. W ramach pierwszej serii, zaplanowanej na jesień 2016 roku, znajdą się Geralt, Triss i Yennefer, a później dołączą do nich Ciri i Eredin. Cena ma wynieść 30 dolarów za sztukę.
• Na przełomie 2015 i 2016 roku studio CD Projekt RED wystawiło na aukcji w ramach Wielkiej Orkiestry Świątecznej Pomocy rzeźbę Geralta walczącego z północnicą o wysokości 2,5 metra i masie 100 kg. Cenę wywoławczą rzeźby ustalono na poziomie 10 tysięcy złotych. Sprzedano ją za 61,1 tys. zł.
• Niecały miesiąc po premierze gry firmy HTC i CD Projekt RED nawiązały współpracę, której efektem stało się wzbogacenie mobilnej nawigacji samochodowej NaviExpert w wersji na Androida o głos Jacka Rozenka w roli Geralta. Świetnej próbki możecie posłuchać tutaj, natomiast aplikację znajdziecie w Google Play. Głos wiedźmina ustawia się w menu konfiguracji programu. Smartfony i tablety korzystające z systemów iOS i Windows Phone doczekają się takiej samej opcji za jakiś czas.
• Pod koniec lipca 2015 roku studio CD Projekt RED ogłosiło, że powstanie The Witcher Role-Playing Game, czyli nowe papierowe RPG w wiedźmińskim świecie. Za jego przygotowanie odpowiada firma R. Talsorian Games, mająca w dorobku system Cyberpunk 2020 – co ciekawe, właśnie na jego zasadach oparta zostanie kolejna „gra wyobraźni” w świecie wykreowanym przez Andrzeja Sapkowskiego.
• Zawodowi kowale, którzy na kanale AWE me na YouTube zabawiają publikę odtwarzaniem znanych broni, w sierpniu 2015 roku postanowili wykuć stalowy i srebrny miecz Geralta. Ich dzieło (znakomite, dodajmy) możecie zobaczyć tutaj.
• W sierpniu 2015 roku na Spotify pojawił się kompletny soundtrack z Wiedźmina 3. Zawiera on 56 utworów, czyli o kilkanaście więcej niż oficjalna ścieżka dźwiękowa dołączana do gry.

10. Multimedia

10.1 tvgry.pl

10.2. Video

• Oficjalna strona internetowa gry Wiedźmin 3: Dziki Gon