Jak chcecie zagrać dziś w Red Dead Redemption, to wybierzcie tę konsolę
Port Red Dead Redemption budzi sporo kontrowersji, bo choć trafił na najnowsze konsole, to wygląda i działa jak w 2010 roku. Na jednej konsolce prezentuje się jednak nad wyraz dobrze i rozwija tam skrzydła w całej rozciągłości.
Jestem fanem Red Dead Redemption 2, uważam, że gra jest naprawdę świetna i pod wieloma względami nadal wyprzedza współczesną konkurencję. Żyjący świat, piękna grafika i realistyczna do bólu rozgrywka nadają tytułowi niesamowitego klimatu, co w połączeniu z westernową otoczką stanowi dla mnie grę niemal idealną. Niestety nigdy nie miałem przyjemności zagrać w poprzedniczkę – Red Dead Redemption z 2010 roku, gdyż nie posiadałem w tamtych czasach konsoli, a jedynie peceta. Musiało minąć przeszło 13 lat, żebym w końcu mógł doświadczyć przygód Johna Marstona na współczesnym sprzęcie. Tytuł ogrywałem przez kilka godzin na PlayStation 5, a resztę czasu spędziłem na Switchu (i zaraz dowiecie się czemu). Poniżej dowiecie się m.in. czym różnią się oba porty, jak wypadają pod kątem technicznym, no i przede wszystkim, którą wersję warto kupić.
Na PlayStation szału nie ma
Wiele osób po cichu liczyło, że Red Dead Redemption dostanie remaster, a może nawet remake niczym pierwsza Mafia. Tak się niestety nie stało, dostaliśmy zwykły port z podbitą rozdzielczością, który nawet nie umożliwia zabawy w 60 klatkach na sekundę. Tak, niezależnie od platformy musicie bawić się w „kinowych” 30 fps-ach i to bez rozmycia ruchu (co powoduje wrażenie niższej płynności niż np., w RDR 2 na PS4). Gra na szczęście trzyma się tych 30 klatek na sekundę i w zasadzie cały czas trzyma założony limit.
Oznacza to, że Rockstar zafundował nam niemal to samo, co mogą od dawna ogrywać posiadacze Xboksów One i Series. Niemal, bo na PS5 gra wygląda jednak nieco lepiej. Głównie za sprawą zastosowania technologii FSR 2 od AMD, która zapewnia lepszy anti-aliasing niż wsteczna kompatybilność na Xboksach (MSAA 2X). Poza tym rozdzielczość renderowania została podbita do natywnego 4K, co po prostu prezentuje się nieco wyraźniej niż upscaling na Xboksie. W opcjach znajdziecie też możliwość wyłączenia FSR na rzecz FXAA, ale nie róbcie tego, obraz wtedy cierpi.
Jeśli chodzi o same ustawienia graficzne, to najwięcej zmieniło się w kwestii cieni. Te są teraz dużo ostrzejsze, nie „szumią” tak, jak w oryginalnej wersji gry. Dzięki temu dużo łatwiej je dostrzec, są wyraźniejsze, ale zaraz nieco sztuczniejsze. W kwestii oświetlenia nie zmieniło się za to prawie nic, poza tym, że w porcie podbito nieco jasność, szczególnie w najciemniejszych obszarach gry. Dzięki temu poprawiła się nieco widoczność, ale ucierpiał efekt „mocy” czerni. Noce są wskutek tego nieco bardziej „szare”, ale to detal, którego nowi gracze i tak nie dostrzegą. Podobny brak zmian widać w teksturach, płaskich i nieco klockowatych, tak jak 13 lat temu.
Kto nie włączy FSR, ten narazi się naszej ekipie.
Rzeczą, która najbardziej wkurzyła mnie na PS5 były wszelkiego rodzaju elementy interfejsu. Pomimo tego, że gra działa w 4K, ikony przycisków są dostosowane do nowej rozdzielczości, to interfejs, mapy, grafiki, tekst czy znaczniki są prezentowane w 720p. Rozumiem, że to port, a nie remaster, ale w mojej opinii zeskalowanie tego do 4K, to naprawdę minimum przyzwoitości.
Powyżej piszę o Red Dead Redemption na PS5, ale wszystkie te techniczne informacje dotyczą również wersji na PS4 Pro i PS4. Na tym ostatnim gra działa jednak w 1080p, a nie 4K
Red Dead błyszczy na Switchu
W zasadzie większość powyższych zarzutów została za mną, gdy tylko pograłem parę godzin w Red Dead Redemption na… Switchu. Konsola Japończyków przyzwyczaiła mnie do tego, że większość portów wygląda i działa na niego gorzej od konkurencji, czasem znacznie gorzej. Tymczasem Red Dead Redemption wygląda na Switchu znakomicie. Głównie za sprawą tego, że na małym ekranie tytuł działa w natywnej rozdzielczości konsolki: 720p w trybie przenośnym i 1080p w zadokowanym. Jedynymi zmianami względem PS4 i PS5 są brak przełącznika FSR / FXAA (gra została zablokowana na tym drugim, nieco gorszym trybie) i cienie o nieco niższej rozdzielczości. Cała reszta ustawień pozostała w zasadzie niezmieniona względem wydania z „dużych” konsol.
Takie widoki pewnie nie robią wrażenia na PS5, ale na Switchu prezentują się ślicznie.
Podczas rozgrywki w trybie przenośnym Red Dead Redemption naprawdę mi się podobał. Na tle innych „switchowych” tytułów wyglądał całkiem przyzwoicie – postacie nie wydawały się aż tak „klockowate”, jak na innych platformach, podłączonych do dużego telewizora. Z dużą przyjemnością zwiedzałem otwarty świat, pełny gęstej roślinności, zróżnicowanych budynków i mnóstwa postaci. Gra przez cały czas zachowywała stabilne, 30 klatek na sekundę, dzięki czemu rozgrywka była bardzo przyjemna.
Także największy problem wydania z PS4 i PS5, czyli interfejs, prezentuje się na Switchu lepiej, bo, ponownie, działa w 720p, czyli natywnej rozdzielczości konsolki. Poza tym chyba nie minę się z prawdą, jeśli powiem, że Switchowi brakuje gier tego typu – nastawionych na fabułę, dojrzałych, z dużym, otwartym światem i niezłą oprawą graficzną. Red Dead Redemption wypełnił mi lukę, którą wcześniej próbował załatać Wiedźmin 3.
Choć gracze głośno wyrażają swoje oburzenie względem portu 13-letniej gry wydawanej w cenie remake’u, albo nawet zupełnie nowego tytułu, to uważam, że takie tytuły, w które nie da się już grać na współczesnym sprzęcie powinny dostawać porty. Z tym, że powinny one trafiać na Switcha, który lepszej grafiki pewnie i tak by nie zniósł, a tak staje się coraz lepszą platformą do grania i to nie tylko w gry Nintendo, ale także takie klasyki, jak Red Dead Redemption czy Metal Gear Solid: Master Collection Vol. 1, który pojawi się na niej już 24 października tego roku i na pewno w niego zagram.
