Najciekawsze materiały do: F.E.A.R.: First Encounter Assault Recon

FEAR ogrywając w 2019r. wydawał mi się słaby (słaba mechanika, grafika), ale w chwili premiery musiał dawać radę, być dosyć innowacyjny i rzeczywiście budzić niepokój. Plusy i minusy niżej.

Minusy:
- gra krótka (ukończyłem w 6,5 godz.) i wydaje się kończyć przedwcześnie
- słaby początek (jakieś 1/3 gry)
- mechanika strzelania na początku odrzuca
- średnia fabuła, dziwaczna (oryginalny pomysł, ale niewykorzystany)
- rozgrywka jest tak niewyszukana i prosta,
praktycznie non stop powtarzalna walka, że nuży i może męczyć
- w kółko ci sami wrogowie
- bardzo powtarzalne i sterylne, nie urozmaicone lokacje (nuda)
- dziś nie straszy ani trochę

Plusy:
+ dobre oświetlenie jak na tamte czasy
+ znakomita fizyka i przede wszystkim efekty cząsteczkowe (jak na tamte czasy)
+ bullettime - miodny choć do fps średnio pasuje
+ czuć jakiś tam klimacik
+ przeciętna, ale idealnie pasująca muzyka budująca napięcie
+ najlepsza sztuczna inteligencja wrogów jaką kiedykolwiek widziałem
+ walki wymagające (trzeba być szybkim jak ninja)

Mimo, że gra po tylu latach od premiery raczej mnie wymęczyła niż zaintrygowała, to trzeba przyznać, że wprowadzała w tamtym okresie wiele nowinek do gier FPS i uważam, że jest pewną rewolucją, protoplastą współczesnych horrorów,
a mianowicie (raczej) po raz pierwszy wprowadzono tu:
+ częste automatyczne savepointy
+ świetne dynamiczne oświetlenie budujące nastrój
+ stopniowe poznawanie historii na podstawie zasłyszanych słów, znajdziek i elementów otoczenia
+ elementy skradanki, możliwość wybrania drogi walki
+ własne nogi, ciało i głos, zwiększające immersje
+ przeciwnicy, którzy rozmawiają ze sobą, reagują na nas w zależności od sytuacji

Pod tym kątem widać ogromny wkład w rozwój gier, w szczególności growego horroru. Sama gra na dzień dzisiejszy jest jednak tylko średnia.

Pierwszy raz w F.E.A.R grałem w okolicach premiery i dzisiaj po 14 latach premiery gra prezentuje się już troszeczkę inaczej. Grafice nie można nic zarzucić, bo ta wciąż systemem cieni i oświetleniem robi robotę i ma się świadomość tego, że gra była kiedyś technologicznym Crysisem. Gorzej już niestety z samą mechaniką. Strzelanie wciąż jest bardzo przyjemne, choć jak na grę z elementami survival horroru jest go tutaj za dużo i tutaj ujawnia się jej największy mankament - gra już nie straszy tak jak kiedyś. Często pojawiająca się Alma szybko zaczyna irytować, tak samo jak psychologiczne przebłyski głównego bohatera. A to w połączeniu z bardzo monotonnymi lokacjami w których to ciągle przemierzamy przez jakieś wiecznie ciągnące się korytarze, gdzie co kilka metrów zasypywani jesteśmy kolejnymi przeciwnikami szybko się nudzi. Jeszcze jakby zwiedzane przez nas poziomy bardziej się od siebie różniły, a tych znowu jak na FPS-a tak mało wcale nie jest. Z plusów warto natomiast wspomnieć o bullet-timie, bo spowolnienie czasu w grach pierwszoosobowych nawet dzisiaj stanowi rzadkość, a tutaj prezentuje się całkiem fajnie i dynamicznie. Broni nie ma za dużo, ale jest dość różnorodna i strzelanie z niej jest jedną z lepszych rzeczy w tym tytule. Niestety nigdy nie było mi dane zagrać w multika, a ten pamiętam robił kiedyś furorę. Do gry wyszły również dwa dodatki, które także ukończyłem, ale nie czuję obowiązku szerszego ich omawiania, gdyż z grubsza prezentują się tak samo, no i co najważniejsze, nie są fabularnie kanoniczne.

Przyjemna gra z bullet-time i ciekawa uczucie z paranormalnym zjawiskiem. ;-)

AI z F.E.A.R. 1 i 2 to klasa sama w sobie skoro mają lepsze niż ponad 99,9% obecnych gier. Skopiowane w dużym stopniu z genialnego Half Life 1998 z pewnymi kosmetycznymi zmianami.

Wygląd F.E.A.R. 1 idzie obecnie mocno podrasować fanowskimi teksturami HD z grudnia 2020 + Reshade + Rivarez Mod.

Tekstury HD oferującą o wiele wyższą rozdzielczość tekstur i więcej detali, a zachowują klimat pierwowzoru.

Dzięki Rivarez Mod nie znikają już krew, ciała i uszkodzenia otoczenia, a modele postaci i otoczenia zawsze wyświetlane są w maksymalnych detalach nawet gdy znajdują się daleko od gracza.

Mam mieszane uczucia. Z jednej strony, gra dosyć dobrze zniosła próbę czasu - nadal wygląda nieźle, a inteligencja przeciwników powala; z drugiej strony, jest strasznie monotonnie. Przebijamy się przez poziomy wypełnione takimi samymi wrogami walcząc w takich samych pomieszczeniach. W zasadzie grę da się przejść używając podstawowego karabinka, który zdobywamy prawie na początku. Fabuła udaje strasznie oryginalną i tajemniczą, ale jest dosyć przewidywalna. Jak dla mnie, to niezła gra, ale daleko jej do moich ulubionych FPS. Gdyby nie AI, to bym momentalnie o niej zapomniał.

Daje 8,5 ze względu na nostalgię, slow motion i klimat. Pod koniec gry zaczyna wkradać się monotonia i nuda. Szczególnie jak przechodziłem dwa dodatki to męczyłem się z nimi na siłę tak naprawdę. Gierka wybitna nie jest ale ma w sobie coś takiego że patrzy się na nią przychylnym okiem nawet po latach. Czy bym grał teraz? Raczej już nie ale wspominam pierwsze odpalenie za dzieciaka... Jedyna gra w którą rzeczywiście bałem się grać bo czułem ten mroczny niepokój.

F.E.A.R.: First Encounter Assault Recon to gra FPS wydana w 2005 roku z upiorną atmosferą, intensywną akcją, doskonałą grafiką i dźwiękiem oraz z fenomenalną sztuczną inteligencją. To z pewnością jedna z najbardziej intensywnych i klimatycznych gier stanowiąca spektakularne połączenie horroru i akcji. Nie można oprzeć się wrażeniu, że jest to gra będąca duchowym następcą oryginalnego Half-Life, ponieważ w oczywisty sposób jest inspirowana tym klasykiem. Niektóre lokacje, ale przede wszystkim wrogowie i AI bardzo przypominają to co mieliśmy wcześniej w Half-Life. To gra na którą duży wpływ miały japońskie horrory, a w szczególności Ringu i Ju On. Wykorzystuje wiele wizualnych sztuczek, aby przestraszyć, które widzieliśmy już wcześniej w japońskich horrorach z upiornymi zjawami.
Gameplay. Wcielamy się w najnowszego członka First Encounter Assault Recon, ściśle tajnej wojskowej grupy zadaniowej wyznaczonej do radzenia sobie z sytuacjami paranormalnymi. Szybko wkraczamy w paranormalną wyprawę, aby dowiedzieć się co dokładnie doprowadziło do tego dziwnego obrotu wydarzeń. Większość gry toczy się w słabo oświetlonych pokojach i korytarzach. Jedną z mocnych stron F.E.A.R. jest to, że jest naprawdę przerażająca jak na grę FPS. Niezależnie od tego czy taktyką zastraszania jest szybkie pojawienie się klasycznego, zaskakującego obrazu, groteskowe rozczłonkowanie nieszczęsnych dusz czy też zabawa światłami dostajemy reakcję walki lub ucieczki w pełnym zakresie. Gra posiada fantastyczną sztuczną inteligencję na miarę Half Life 1 i Halo 1-3. Wrogowie przychodzą w oddziałach i reagują na otoczenie, nasze działania i siebie nawzajem. Komunikują się ze sobą, flankują nas, reagują na każdy dźwięk lub nasz widok czy zbliżający się promień naszej latarki. SI może również wykorzystać system fizyki gry i przewracać obiekty, aby stworzyć osłonę. Zabijając kilku z wrogów wycofują się i wzywają wsparcie. Sztuczna inteligencja jest bystra, agresywna i niesamowicie taktycznie zorientowana na przyszpilenie i wyeliminowanie wroga. Musimy więc jak najczęściej korzystać z osłony i wychylać się za rogu, ponieważ nie potrzeba wiele, aby zniszczyć nasz pancerz i zdrowie do zera. Wszystko sprowadza się do tego, że wrogowie zachowują się realnie i działają zespołowo, a nie po prostu wykonują zaplanowane proste działania jak to często widzimy w innych grach FPS. Później mamy za wrogów zaawansowanych technologicznie ninja (na wzór szybkich najemniczek z Half Life 1), którzy pojawiają się w połowie gry. Ci goście potrafią maskować się, by być niewidzialnymi, potrafią wspinać się po ścianach i posiadają te same ultraszybkie zdolności co my. Spotkanie z nimi po raz pierwszy było pozytywnym zaskoczeniem i rozczarowujące jest to, że później rzadko się pojawiają. Ta sztuczna inteligencja zapewnia kilka naprawdę intensywnych bitew w których musimy polegać na refleksie SlowMo w desperackiej nadziei na przetrwanie. Aby walczyć skutecznie mamy do dyspozycji duży wybór broni z których każda zachowuje się inaczej i pozwala przystąpić do bitw z narzędziami odpowiednimi dla naszego stylu gry. Strzelba jest przydatna na bliskie starcia przez całą grę, a jako uzupełnienie mamy do dyspozycji szeroką gamę broni od standardowego pistoletu przez karabiny maszynowe, aż po niszczycielskie działo cząsteczkowe. Każda broń jest na swój sposób wyjątkowa. Działo cząsteczkowe powoduje, że wrogowie eksplodują krwią albo natychmiast spala ich skórę pozostawiając ciało jako zwęglony szkielet. F.E.A.R. ogranicza nas tylko do trzech broni na raz. Jest to znana mechanika rozgrywki, ale jest dobra, ponieważ trzeba rozważyć zalety i wady każdej broni. Oprócz broni w swoim arsenale mamy także granaty, miny zbliżeniowe i zdalne bomby. Efekty trafienia z broni zapewniają ekstremalną brutalność. Wrogowie trafieni we właściwe miejsce będą mieli oderwane ręce, nogi, a nawet głowy. Najważniejszą umiejętnością w grze jest ultraszybki refleks, który można aktywować w krótkich seriach. Wykonanie bullet time w F.E.A.R. jest zrobione tak dobrze jak w Max Payne. Kiedy wykażemy się refleksem wszystko inne zwalnia i możemy zobaczyć wiry w powietrzu utworzone przez kule. Możemy aktywować tę umiejętność tylko w krótkich seriach zanim się wyczerpie, ale odnawia się w przyzwoitym tempie więc ogólnie możemy mieć ją do dyspozycji w większości walk. Ta umiejętność zwolnionego tempa jest niemal niezbędna do przetrwania niektórych trudniejszych starć, a zwłaszcza na wyższych poziomach trudności. Gra zmusza nas do częstego wykorzystywania opcji szybkiego zapisu, ponieważ nigdy nie wiemy, kiedy wpadniemy w kolejną walkę. F.E.A.R. można ukończyć w około 10 godzin, ale warto przejść też dwa dodatki do jedynki i sequel.
Grafika i udźwiękowienie. Oprawa wizualna i dźwięk przestrzenny w F.E.A.R również świetnie ze sobą współpracują i zapewniają intensywne doznania zmysłowe wciągając nas w wirtualny świat. Chociaż środowiska są powtarzalne twórcy przywiązali dużą wagę do szczegółów. Wszystko wygląda realistycznie dzięki świetnym modelom i teksturom dzięki czemu obrazy są jeszcze bardziej niepokojące. Gra na premierę zdumiewała efektami cząsteczkowymi, a także doskonałym modelem oświetlenia i cieniowania, które tworzą nastrój, ale wymagała mocnego komputera na standarty 2005 roku. Oświetlenie utrzymuje nas w ciemności i zachęca do eksplorowania zakamarków z latarką w nadziei na znalezienie jeszcze jednej apteczki. Oświetlenie również zwiększa atmosferę na tyle, że utrzymuje nas w napięciu, a nie tylko ze względu na wygląd. Mamy wiele sztuczek świetlnych, które pomagają zwiększyć poczucie zbliżającego się niebezpieczeństwa, które tak często pojawia się w F.E.A.R. Kule wyrywają kawałki betonu i drewna, oślepiające chmury kurzu i gruzu wypełniają powietrze, ciała są rozdarte lub opadają na ziemię, a śmiertelna cisza po tym wydarzeniu tak ostro kontrastuje z czystym chaosem, który wybuchł zaledwie kilka chwil wcześniej. Dźwięk jest tu szczególnie istotny, bo jest niezwykle starannie wykonany, aby wywołać czysty psychologiczny terror. Niepokojący dźwięk i dobrze skomponowana muzyka sprawiają, że jest to całkiem przerażające.
Podsumowanie. Mimo, że strzelanki FPS istnieją na rynku od ponad trzydziestu lat bardzo niewielu produkcjom z XXI wieku udało się uchwycić emocjonujące doświadczenie strzelania z broni palnej z najlepszych FPSów z lat 90'. Poznaj F.E.A.R. od dewelopera Monolith, które jest wyjątkiem i posiada duszę jak uznane klasyki FPS zapewniając niesamowite, dynamiczne i niemal wyczerpujące doświadczenie od początku do końca. Grze z pewnością przydałoby się więcej różnorodności, jeśli chodzi o otoczenie, ponieważ w pewnym momencie mamy wrażenie jakbyśmy odwiedzali tę samą fabrykę lub kompleks biurowy po raz kolejny. Jednakże wszechobecne napięcie w połączeniu z wybitną walką sprawia, że F.E.A.R. to świetna gra FPS, gdzie grafika, efekty cząsteczkowe, fizyka i efekty dźwiękowe łączą się tworząc świetne wrażenie estetyczne. Przerażająca i satysfakcjonująca rozgrywka. Gra optymalnie wygląda po dograniu fanowskich tekstur HD i Rivarez Mod.
Najlepsze gry studia Monolith Productions to Blood 1997, The Operative: No One Lives Forever 2000, Aliens vs Predator 2 2001, No One Lives Forever 2 2002, F.E.A.R. 2005, F.E.A.R. 2 2009.
Oczywiście number one to The Operative: No One Lives Forever 2000.
https://www.youtube.com/watch?v=YShyMjt4iAo&ab_channel=P.B.HorrorGaming