Najciekawsze materiały do: Silent Hill 3

Ejj mam problem,jestem bodajże na 2 piętrze w markecie i niewiem co robić znalazłem już klucz w upieczonym psie i drzwi z dziwnym napisem,czytałem w poradniku żeby przejść dalej trzeba znaleść detergent czy coś takiego,tyle żę jego niema w miejscu w ktorym powinien być,jest tylko taka kostka podobna do torby papierowej,prosze o pomoc ;(

Czy w tej części pojawia się piramidogłowy? A i jeszcze jedno która część jest lepsza 2 cz 3?

Dzięki.

TO jedna wielka beznadzieja.Sterowanie jest trudniejsze niż sterowanie F16,nóż chyba jest z papieru,nic tu nie działa.Dno

Przy trzeciej części spędziłem najwięcej czasu. Przechodząc ją na wszystkich dodatkowych poziomach trudności i zdobywając wszystkie możliwe bonusy. Z czystym sumieniem mogę dać tej grze 10.

gra w sumie ok 8/10 to max. ale ta pani super.

No niezła dupencja, grę znam ale nie grałem.

Silent Hill 3 to gra wydana w 2003 roku, która mechaniką, scenerią, klimatem podąża śladami kultowej dwójki z zupełnie nowym zestawem postaci i potworów. Nadal jest niesamowicie przerażająco i niepokojąco uzależniająco. Przyciaga uwagę oprawą wizualną, zaprojektowanymi lokacjami, udźwiękowieniem, historią i chłodem grozy.
Fabuła. Gra jest bezpośrednią kontynuacją pierwszej części. Jeśli w nią nie grałeś ta przypomnę, że SH1 obracała się wokół Harry'ego Masona szukającego swojej córki w Silent Hill. Teraz ta mała dziewczynka dorosła i jest młodą nastolatką, która służy jako postać w którą się wcielamy. Heather jak wiele nastolatek ma dość zły humor, ale ma serce na właściwym miejscu i jest zdeterminowana, aby dowiedzieć się co się z nią dzieje. Bohaterka jest w koszmarnym parku rozrywki, który otacza wszędobylska ciemność. Przygoda ta nie potrwa długo bowiem Heather szybko zbudzi się ze swojego koszmarnego snu. Zdając sobie sprawę, że zasnęła w restauracji w centrum handlowym idzie do budki telefonicznej zadzwonić do ojca. Po krótkiej rozmowie zaczepia ją tajemniczy człowiek, który podaje się za detektywa Douglasa Cartlanda. Ta ucieka przed nim przez okno w toalecie. Nie spodziewa się, że w tym momencie rozpoczęła się najgorsza przygoda jej życia. Będzie musiała walczyć z przedziwnymi i groteskowymi potworami. Spotka także na swej drodze dziwnych ludzi, którym lepiej nie ufać. Cała ta przygoda kończy się niespodziewanym przez nikogo wstrząsającym finałem, a dla Heather będzie to odkrycie swojej prawdziwej tożsamości. Niezręczna historia ma pewne poważne problemy z tempem, ponieważ większość najbardziej interesujących rzeczy jest zachowywane na finałowe segmenty.
Gameplay. Sterowanie odbywa się zasadniczo tak samo jak poprzednio. Możemy swobodnie obracać kamerę wokół Heather i zmieniać perspektywę z wyjątkiem sytuacji, gdy kąt jest celowo ustawiony co zdarza się rozsądną liczbę razy. Heather ma z broni do dyspozycji scyzoryk, pistolet, strzelbę, ołowianą rurkę, młot, katanę, paralizator i pistolet maszynowy. Wrogowie są prawie zupełnie nowi z wyjątkiem powrotu pielęgniarek z rurami! Projekt potworów jest bardzo podobny do innych gier z tej serii choć z całą pewnością mogę stwierdzić, że żadne ze stworów nie przeraziło mnie swoim wyglądem tak jak w SH2. Poza tym, choć nienawidziłem Pyramid Head z dwójki to robił ogromne wrażenie tak w tej grze nie ma maszkary o równej wartości. Z lokacji kaplica, park rozrywki, kanały ściekowe i metro są na szczególnie doskonałym poziomie. Częściowo ma to związek z ich strukturą. Na minus fakt, że w tytułowym Silent Hill nie spędza się dużo czasu. Poza tym nie można biegać po mieście tak jak to było w poprzednich grach. To trochę odbiera zabawę. Łamigłówki utrzymują dobrą, solidną jakość z poprzednich gier SH. Doskonale wtapiają się w charakter gry. Mamy do wyboru łatwy, średni lub trudny poziom zagadek niezależnie od poziomu trudności gry. To po raz kolejny absurdalnie przerażająca gra dzięki skutecznym zabiegom. Zwłaszcza polecam grać na słuchawkach. Konami produkując SH3 najwyraźniej stwierdzili, że to czego nie widzimy jest zwykle bardziej przerażające niż to co widzimy więc twórcy pozwalają naszej wyobraźni wykonać dużą pracę w budowaniu przerażenia.
Grafika i udźwękowienie. Dźwięk odgrywa niezwykle ważną rolę w Silent Hill 3. Znikąd pojawiają się krzyki i pisk spadających przedmiotów. Słychać odgłosy skrobania i drapania. Radio ponownie odbiera pobliskie potwory, a złowieszczy wir muzyki towarzyszący każdemu z nich wywołuje gulę w żołądku. Efekty dźwiękowe i muzyka są ściśle ze sobą powiązane i razem tworzą ogromny poziom nastroju w często pustym otoczeniu. Poza tym cisza jest złotem, a w grze, która ma nas przestraszyć i wytrącić z równowagi ciche przestrzenie są tutaj nieskończenie dobrze zrobione. To nie walka czy łamigłówki, ale prezentacja kradnie show. W grze nadużywa się wielu motywów wizualnych, ale grafika jest nadal cudowna i odzwierciedla mistrzowskie wykorzystanie światła i cienia, a także niektóre przyprawiające o zawrót głowy i jeżące włos na głowie efekty wizualne. Jest dziwacznie, mrocznie i pełno tu psychoseksualnych potworów, pielęgniarek, psów i manekinów w ciemnych korytarzach. I jest dużo mniej mgły. Trójka ponownie oddaje cały niesamowity brud, szorstkość i rozkład znany z drugiej części. Ogromna ilość zakrwawionych ścian, sufitów i łazienek. Poziom szczegółowości tekstur jest ogromny, a ilość brudu i piasku również powróciła tworząc ohydne, niemal przyprawiające o mdłości wrażenie w niemal każdym obszarze. Skrupulatnie szczegółowe tekstury i specjalny filtr wizualny nadają wszystkiemu ziarnisty, kruchy, antyczny wygląd. Stworzenia też są dobrze wykonane. Mgła z SH2 jest świetna tak tutaj jest jej zdecydowanie mniej przez co nie ma uczucia klaustrofobii. Modele postaci są bardziej subtelne. Rysy twarzy Heather są niewiarygodnie dobrze ukształtowane, a piegi na jej twarzy, ruch jej włosów, a nawet odblaski w oczach są niesamowicie dobrze wykonane. Trudno w to uwierzyć, ale mimo, że ta część wyszła w 2003 roku to do dziś najładniejsza gra w tej serii, a już zwłaszcza, gdy zagramy na emulatorze Ps2 w 4K z teksturami HD bądź w remaster na Ps3, który wygląda trochę gorzej.
Podsumowanie. Gra nie oferuje zbyt wiele nowego materiału rozgrywki w stosunku do poprzednika, ale to bardzo dobra, przerażająca gra. Choć brakuje jej głębi i emocji Silent Hill 2 to z pewnością jest wśród trzech najlepszych części. Te religijne szaleństwa rodem z powieści Levina zawsze powodują, że krew się we mnie gotuje, bo atmosfera jest podwójnie zabójcza. Niczym podróż przez szaleństwo. Choć sądzę, że SH3 nigdy nie będzie otoczone takim kultem jak poprzednik SH2 tak trzeci rozdział serii jest również ogromnym osiągnięciem, bo do dziś jest jedną z najbardziej przerażających gier video. Gra dostała oficjalny remaster HD na Ps3, ale najlepiej wygląda na emulatorze Ps2 z teksturami HD.
https://www.youtube.com/watch?v=NFz1rAPoKtI&list=PLptBSVL3BuFVK80UmBUMFwAI1jPmcrSTV&index=1&ab_channel=D%27Flayer

Gra wybitna podobnie jak pierwsza i druga część marzy mi się sh1 z taką właśnie grafiką a nie te remaki śmieszne bez klimatu