Najciekawsze materiały do: Wrota Baldura

To troll, włazi na wszystkie stare gry i wystawia noty z tyłka. I na tym kończy się aktywność.

Ukończyłem właśnie pierwszy raz w życiu, wersję oryginalną z paroma podstawowymi modami. Zaskakująco grywalna, ciekawa historia, postaci. Mechaniki bardzo się zestarzały niestety, najbardziej bolało, że czynności typu zarządzanie ekwipunkiem, leczenie, odpoczynek zajmują tyle samo czasu co faktyczną gra, jest to strasznie irytujące. Kolejną denerwującą rzeczą jest poziom trudności, jest bardzo nierówny, bossowie są dużo silniejsi od reszty wrogów, do walki finałowej użyłem czitow bo drużyna padła po paru sekundach (nie chciało mi się eksperymentować z czarami, flaszkami itp). Jeśli ktoś chce podejść do gry polecam mody, bez tego jest ciężko (mi wystarczyły tylko dwa - rozdzielczość i interfejs - oba z gola ściągnięte). Polecam też grać na 60 fps, gra jest wtedy dużo bardziej dynamiczna. Jest niestety nadal sporo bugów, sam trafiłem na uniemożliwiający skończenie gry (dosłownie cudem udało mi się przejść dalej, że 2 wieczory się męczyłem bo nie wiadomo dlaczego kluczowy NPC był wobec mnie agresywny). W dniu swojej premiery była to na pewno gra wybitna, a i teraz nie jest źle.

Miałem spore oczekiwania co do pierwszej części Wrót Baldura i mimo rozczarowania nie kwestionuję że jest to gra dobra... jednak w moim odczuciu przez charakterystykę i wady które posiada nie można zaliczyć jej do czołówki RPG-ów z rzutem izometrycznym(chociażby klimatem i grywalnością nie dorównuje Falloutowi, a fabułą i światem takiej produkcji jak Planescape Torment) i to na temat jej dolegliwości oraz zalet chciałbym się rozpisać:

Zalety

-ilość potencjalnych towarzyszy - mamy do dyspozycji sporą pulę bohaterów o różnorodnych osobowościach i umiejętnościach z której możemy dobrać sobie kompanów do przemierzania Zapomnianych Krain. Pod tym względem Baldur's Gate zdecydowanie wyróżnia się na tle tego typu gier.

-Stary, dobry RPG-owy system rozgrywki - mimo wielu wiosen na karku mechanika walki w połączeniu ze strategiczną pauzą wciąż bawi

-Zróżnicowany, nieoczywisty poziom trudności - już na pierwszych poziomach pchani chęcią eksploracji możemy natknąć się na kreatury mogące sprawić nam trudności, co wymusi na nas taktyczne podejście zamiast bezmyślnego parcia na przód lub - co gorsza - okaże się, że na obecnym
etapie rozwoju i/lub z towarzyszami których aktualnie posiadamy przeciwnicy będą dla nas nie do ubicia

- Klimat - mimo że do czynienia mamy z typowym, średniowiecznym fantasy to klimat jest najzwyczajniej w świecie przyjemny.

- Swoboda - pozornie gra może sprawiać wrażenie liniowej, jednak od opuszczenia pierwszego obszaru, poprzez wędrówkę, możemy uzyskać dostęp do większości lokacji dostępnych w grze

Wady:

- Fabuła przez większość czasu - mimo że w końcowym rozrachunku dobra, to przez długi okres mało zajmująca i od opuszczenia Candlekeep(i oddaniu się eksploracji) sukcesywnie przestaje wzbudzać zainteresowanie,
tempa nabiera dopiero pod koniec gry kiedy poznajemy szczegóły intrygi

- momentami nużąca rozgrywka - niestety podczas gry pojawiają się przestoje, tj. dochodzi się do momentu w którym gra zaczyna się zwyczajnie nudzić i nie zachęca do ponownego odpalenia(przez co nie dziwi mnie
jeśli ktoś sobie odpuścił); eksplorowanie lokacji jedynie z nadzieją żeby nie ominąć czegoś ciekawego często kończy się... niczym ciekawym(stałe schematy jak Bandyci dający wybór: pieniądze lub życie, mało interesujące questy poboczne często bez większej historii)

-System reputacji - przy pierwszej styczności sądziłem że będzie to bardzo ważny mechanizm rozgrywki i pozwoli na różnorodność, jednak tutaj bycie złym do szpiku kości jest kompletnie nieopłacalne, nie tylko ze względu na oczywistą nieprzychylność mieszkańców krainy, ale również ma to związek z ograniczoną liczbą questów dla czarnych
charakterów(dodatkowo odmawianie pomocy potrzebującym jest równoznaczne ze stratą doświadczenia i przedmiotów, nie ma alternatywy dla typów spod ciemnej gwiazdy). Przydatności upatruję w chęci utrzymania w drużynie złych towarzyszy, którzy i tak - mimo narzekania - często będą się za nami włóczyć mimo wysokiej reputacji.

-Relacje NPC-ów - bardzo prymitywne, czasami towarzysze uraczą nas komentarzem, rzadko poinformują nas że pora się rozstać(w przypadku nieodpowiadającej im reputacji lub niewypełnieniu ich zadania), jeszcze rzadziej rzucą się sobie do gardeł

-Słabo rozbudowane dialogi - naprawdę, w porównaniu do innych przedstawicieli gatunku jest tu mało gawędzenia czy popularnych ścian tekstu.

Mimo wspomnianych wad i momentów zobojętnienia w ogólnym rozrachunku w Baldur's Gate grało mi się przyjemnie i po ukończeniu gry całość oceniam pozytywnie

Bardzo trudno ocenić tą grę, trzeba przede wszystkim zdecydować czy ze względu na znaczenia dla rozwoju gatunku dajemy jej taryfę ulgową czy oceniamy możliwie obiektywnie. Jeśli dodatkowo odrzucimy ogromny sentyment który można mieć to pozostaje produkt który dla współczesnego gracza jest raczej średnio interesujący. Baldurs Gate zestarzał się gorzej niż większość klasycznych gier, ma mniej do zaoferowania i jest od nich zwyczajnie gorszy. Osobiście pierwszego baldura lubię mniej od większości klasycznych gier mimo, że granie w niego to jedne z lepszych wspomnień z dzieciństwa, przechodziłem wielokrotnie i znam właściwie na pamięć. Wciąż warto w niego zagrać. W końcu na nadmiar czystej krwi RPGów nie można narzekać poza tym zwyczajnie wypada znać.
Wystawiam grze ocenę 7 za sentyment i zasługi ale uważam, że obiektywnie zasługuje raczej na 6.

Zalety:

1. Całkiem ciekawa opowieść w której dziwne zdarzenia mające miejsce wokół głównego bohatera są umiejętnie połączone z wydarzeniami na większą skalę dziejącymi się na świecie. Odkrywamy kolejne tajemnice, coraz bardziej zagłębiamy się w spiski i szukamy odpowiedzi na pytania dotyczące naszej własnej przeszłości.
2. Dobra muzyka zawierająca tak spokojne jak i dynamiczne utwory. Baldurs gate nie ma się tutaj czego wstydzić.
3. Spora nieliniowość i możliwość eksploracji świata w prawie dowolnej kolejności.
4. Większość elementów jest na przyzwoitym poziomie pozwalającym czerpać przyjemność z gry.
5. Jest to jedynie wstęp do większej opowieści a kontynuacja jest dużo lepszą grą pod właściwie każdym względem.

Wady:

1. Mało ciekawych lokacji. Większość jest do siebie podobnych a nieliczne ruiny czy podziemia które badamy są krótkie i pozbawione większych atrakcji. Dużo chodzimy, czasem eksploracje przerywa jakieś spotkania czy walka z imiennym przeciwnikiem ale są to rzeczy błahe i jest ich niewiele.
2. Dialogi które miejscami trudno w ogóle tak nazwać. Bardzo wiele spotkanych postaci po prostu mówi swoją kwestię, ''oddawanie'' zadań polega często na kliknięciu na danego NPCa bez konieczność, i możliwości, wybrania opcji dialogowej. A nawet gdy możemy coś powiedzieć to długo sobie nie pogadamy a liczba dostępnych wariantów rozmowy nie zachwyca. Jest kilka dłuższych rozmów ale nawet te nie są szczególnie długie.
3. Niewielka możliwość różnego rodzaju wykonywania zadań, zwykle możemy coś zrobić jedynie w jeden możliwy sposób choć miłym urozmaiceniem jest to, że nagroda i zachowanie zleceniodawcy często zależy od naszej opartej na charyzmie cesze reakcji.
4. Towarzysze to właściwie avatar, kilka odzywek i biografia którą możemy przeczytać. Większość z nich posiada jeden moment w grze w którym NPCe na nich reagują, jednak nie prowadzi to do żadnych rozmów i sprowadza się do wyświetlenia dodatkowej wypowiedzi danego NPCa. Może okazać się pomocne np nie pójdziemy do więzienia lub ktoś nas nie zaatakuje. Bardzo rzadko towarzysze odezwą się do siebie, dobre postaci będą prawić sobie komplementy a złe przekomarzać się z dobrymi lub sobą nawzajem. Jest to coś co sprawia, że nasza drużyna jest trochę ciekawsza niż taka którą sami tworzymy w np icewind dale, ale jest tego okrutnie mało.
5. Rozwój postaci, walka i ekwipunek. Postać zdobywa mniej poziomów niż w icewindach i drugim baldurze przez co posiada mniej czarów i umiejętności, możemy też znaleźć mniej magicznych przedmiotów przez co walka nie jest tak ciekawa. Brakuje też bossów z prawdziwego zdarzenia choć główny zły daje radę. Jest gorzej niż nie tylko we współczesnych grach ale i parę lat późniejszych tytułach.
6. Brak charakterystycznych, zapadających w pamięć postaci. Wiem wiem, w grze pojawia się kilka ogromnie ważnych dla Zapomnianych Krain osób ale pojawiają się na krótko i ani dużo nie mówią ani dużo nie robią. Żadne ze spotkań ani żadna z rozmów nie wywołują większych emocji.

Odpaliłem wczoraj po dłuższym czasie... ta gra jest genialna, w ogóle się nie starzeje. Polecam każdemu tysiąc razy bardziej niż ten beamdogowy wysryw z homo orkiem, niezrównoważoną czarodziejką i bóg wie czym jeszcze. Ze starego Baldura wylewa się klimat fantasy lat 90, i nie mogę uwierzyć że kilka małych bugów i brak zooma komuś przeszkadza w cieszeniu się tym dziełem.

Stay Classic, Vanilia>EE

Baldur's Gate 1 na swoje czasy był najlepszą grą RPG.

Plusy:
- Bardzo wciągająca fabuła.
- Ładna grafika (jak na swoje czasy).
- Ciekawe postacie.
- Fajne interakcje fabularne między postaciami.
- Bardzo fajnie zrobiony system rozwoju postaci.

Minusy:
- Trzeba eksplorować. Nic graczowi nie mówi, oprócz fabuły, gdzie ma dalej iść i robić questy. Czasem można się pogubić ale raczej rzadko.