Najciekawsze materiały do: Prey

Jedna z lepszych gier w jakie grałem, świetnie zrobiona, nagradza eksplorację i bycie czujnym. To bieganie po stacji kosmicznej i odkrywanie coraz to nowych pokojów dzięki rozwijaniu hakowania, siły, naprawy czy innych umiejętności sprawia mega przyjemność a fabuła za pierwszym razem jak się jeszcze nie zna zakończenia naprawdę zrobiła na mnie duże wrażenie, teraz ograłem po raz drugi i nie żałuję ponownie ale jednak wiedziałem już jak to się wszystko skończy. Polecam.

Gra na początku trochę mnie zniechęciła tym, że wszędzie obcy, a ja chodzę po Talosie z trzema nabojami do pistoletu i francuzem. Po czasie okazało się, że tak właśnie powinno być, bo to jest stacja kosmiczna z ograniczonymi zasobami i ten zabieg doskonale oddaje klimat startu rozgrywki. Z czasem jest łatwiej. Dodatkowo, jak wprowadzi się do swojego zachowania cierpliwość to spokojnie można omijać wrogów i realizować cele. Jak już wielokrotnie tu napisano to nie jest zwykła strzelanka. Na wysokim poziomie trudności naprawdę można się wczuć w klimat. Głównym plusem gry jest konstrukcja Talosa i co za tym idzie eksploracja. Wszystko ma ręce i nogi. Lokacje są przemyślane i logiczne. Wychodząc w przestrzeń kosmiczną można podziwiać ogrom konstrukcji, naprawdę zrobiło to na mnie wrażenie. Ktoś napisał, że jest mało broni. Zgoda, ale to jest stacja badawcza, nie wojskowa. Nikt tam nie spodziewał się natarcia obcych, więc z wiadomych względów na Talosie nie ma arsenału. Kolejny wielki plus to brak tunelowej liniowości, czyli sandbox. Dodatkowo zastosowania fizyki - iteracja z otoczeniem) co jest niestety rzadkością w dzisiejszych czasach (ostatnio wieki temu podobnie miał Half Life).
Żeby nie było, że nie zauważałem minusów:
Granaty faktycznie słabe, przez co rzadko używane.
Walka mogła by być lepsza - brak celowania prawym przyciskiem co jest dzisiejszym standardem.
Moce psjoniczne wyglądają słabo, i nawet nie ma szans na sprawdzenie ich działania z powodu ograniczonej ilości neuromodów. Zawsze priorytet miały moce "ludzkie".
Hakowanie - szczególnie nie widzę sensu w podwojeniu dojścia do celu dla drugiego poziomu. Po to wbijam drugi poziom hakowania, żeby było łatwiej, a nie trudniej.
Grafika mogłaby być bardziej dopracowana chyba, że to specjalny zabieg. Najbardziej widać niedopracowanie na roślinności w Arboretum.

Totalnie nie moj klimat.
Stacja moze i fajna, grafika całkiem ok. Ale walka to jest totalny niewypał. Latasz se z klejem biurowym i kluczem francuskim vs hordy potworków, robotów itd.

Nie wiem dlaczego to się w ogóle nazywa Prey, jeśli ta gierka nawet nie ma podjazdu do 1. części. Rozumiem ze dla wielu moze się spodobać.

Przecież ta gra to klon bioshocka tyle że w kosmosie, nawet zaczynamy tak samo z kluczem francuskim :D Chyba że to jeszcze starsza forma niż bioshock, to nawet nie wiedziałem.
Grafika, design świetne, ale gameplay to sprzed epoki, może 10 lat temu by zrobiło większe wrażenie

To jest dramat, gra jakby wypluta z generatora, sztampa, nuda, beznadziejne sterowanie/walka. Gotowe rozwiązania wrzucone do jednej zupy, przegotowanej i pozbawionej przypraw

Na początku myślałem, że będzie bardzo słabo, gdyż klimat kosmosu jakoś nie bardzo mi przypada do gustu, aczkolwiek po którymś tam odpaleniu gierki zacząłem się nieco wciągać, poznając mechanikę gry i liznąwszy element fabularny. Ogólnie gra oferuje całkiem sporo ciekawych rozwiązań i po jakimś czasie gra się naprawdę spoko. Gierka na jeden raz, nawet szczerze nie chce mi się rozpoczynać dlc, gdyż mam nieco przesyt poprzez późniejszą bieganinę w kółko, szukając konkretnych rzeczy, aby posunąć się dalej, czy wykonać misję poboczną. To, co również nieco irytuje, to napływ nowych przeciwników, gdy opuścisz lokację i za chwilę do niej wrócisz. Monotonne staje się to strzelanie do tych samych celów, robienie amunicji i tak w kółko. Na koniec miałem też buga i mogłem dokończyć grę na jeden sposób, mimo, iż otworzyłem sobie drogę do wyboru...

Końcowo, ciekawe doświadczenie z mniejszym arsenałem broni, fajną grafiką i kilkoma małymi smaczkami, jak np. przemieszczanie się w skafandrze wokół statku bez grawitacji.

Jedna z moich ulubionych gier. Zanim się za nią zabrałem, przeszedłem System Shocka 2 (nigdy wcześniej w niego nie grałem) - podobała mi się cała masa subtelnych nawiązań. Świetna, wielka przestrzeń stacji kosmicznej do eksploracji z masą zakamarków, kapitalne historie osób ją zamieszkujących, które poznajemy przez maile i nagrania (np. historia pewnej pary - kolejne nawiązanie do SS2). Fabuła jest obłędna, chociaż poznaje się ją właśnie przez otoczenie - jeden z lepszych enviromental storytellingów z jakimi się zetknąłem.

PREY to bezsprzecznie gra dla kogoś, kto lubi eksplorację. Mamy stację kosmiczną, tajemniczą fabułę, trochę skradania, strzelania, duuuużo wymuszonego craftingu i spakowane to wszystko w poprawny i solidny produkt.

Gra jest ogólnie wciągająca, bo i gry walność jest spora. Największe wrażenie zrobiła na mnie możliwość jakie daje nam interakcja z otoczeniem w grze. Możemy manipulować każdym napotkanym elementem otoczenia, o ile jesteśmy w stanie go unieść (rozwój postaci ma tu coś do powiedzenia). Możemy je przestawiać, żeby dostać się do zastawionych nimi pomieszczeń, odkrywać schowki i włazy, którymi przedostajemy się do innych pomieszczeń i różnych panelów operacyjnych. Możemy używać też podnoszonych przedmiotów jako broni, szczególnie przydatne są tutaj butle z materiałami łatwopalnymi. Zabawne, że dopiero po paru godzinach po tym jak zdobyłem Miotacz Łowczyni zorientowałem się, że mogę go wykorzystywać do otwierania niedostępnych dla mnie pomieszczeń – super pomysł.

Grywalność i interakcję ogromnie podnosi fenomenalny pomysł z modułami i ładunkami recyclingowymi i to nie tylko w kwestii samego craftingu, a ogólnie zasad gry, bo mamy możliwość używania ładunków recyclingowych jako granatów. Te ładunki działają także na te przedmioty w otoczeniu, których nie możemy zebrać, a tylko podnieść. Ogólnie crafting jest dobrze pomyślany, bo zbieranie różnych nieprzydatnych przedmiotów, zużytych, odpadów, resztek z koszy na śmieci wreszcie ma sens. Mało tego, możliwość rozkładania posiadanych sprawnych przedmiotów jest już rozwiązaniem doskonałym, bo możemy rozłożyć na czynniki pierwsze wszystko to, czego mamy po prostu za dużo ze względu na technikę gry czy oszczędność gospodarowania. Ten pomysł jest idealny.

Ciekawe rozwiązanie to roboty medyczne i inżynieryjne, z których pomocy możemy skorzystać jeśli chcemy oszczędzać na trudniejsze czasy apteczki, żywność i zestawy naprawcze kombinezonu.

Do danej lokacji czasami możemy dostać się na różne sposoby, czasem zaskakujące, wymagające zręczności operowania klawiaturą i myszką, ale nie ma tego przesadnie dużo.

Grafika jest przepiękna, lokacje są zaprojektowane z dbałością o szczegóły, wrażenie robi gra świateł np. na przedmiotach metalowych. To samo dotyczy scenerii na zewnątrz bazy, gdzie dochodzi też fajne poczucie poruszania się w nieważkości.

Niestety po jakichś 20h gra przemienia się w nieustanne przetrząsanie wszystkich kątów w poszukiwaniu śmieci, odpadów i niepotrzebnych przedmiotów oraz walkię z respawnującymi się przeciwnikami, co zaczyna mocno nużyć. Czemu tak podsumowałem grę. Bowiem mamy co prawda coś do wykonania w ramach wątku głównego, są jakieś zadania poboczne, ale osadzają się one głównie na szukaniu różnych elementów w Talosie i w przestrzeni kosmicznej poza samą stacją. W istocie gra zaczyna się zasadzać na gromadzeniu śmieci, pozostałości obcych, które następnie musimy poddać recyklingowi, żeby móc z tak uzyskanych elementów podstawowych składać amunicję i przedmioty użytkowe niezbędne do przetrwania w tym środowisku.

To zmęczenie potęguje poważny backtracking, także przez dość długie każdorazowe ładowanie ekranów pomiędzy lokacjami, w których to musimy coś znaleźć, to nacisnąć przycisk lub przełączyć jakąś wajchę, żeby zadanie dokończyć. To plus powyższy element „grzebania w śmieciach” niepotrzebnie wydłużają rozgrywkę, która bez tego byłaby ciekawsza i bardziej dynamiczna. Pojawienie się operatorów wojskowych rozgrywki nie urozmaica ani nie utrudnia, a jedynie prowadzi do irytacji.

Sama fabuła jest nudna i jakaś taka, rzekłbym rozmemłana. Postacie nie zostają w głowie, choć trochę ich spotykamy po drodze, w „realu” i poprzez komunikację Transcribe’ami.

Muzyka jest, wg mnie dobrze skomponowana i pasująca do gry, ale jest tak oszczędnie dozowana, że nie byłem w stanie jej zapamiętać, co jest dużym minusem, bo świetnie dobrana muzyka (takie 2 ostatnie Deus ex) potrafi wywindować klimat gry.

Co do ogólnie odbioru gry, to nie widziałem jak ją w sumie potraktować, bo ni to skradanka, ni to strzelanka. Na poziomie normalnym w sumie walka nie sprawia trudności, może na początku brak amunicji trochę tutaj bruździ, ale potem staje się coraz łatwiej. Skradania też z tego powodu na niewiele się przydaje, bo wystarczy dobrze rozmieścić wabiki, granaty recyklingowe i wieżyczki i sprawy mamy załatwione.

Ogólnie bardzo solidna produkcja, ale nie mam pewności, czy chciałbym do niej wrócić.

Niezła gra fpp/fps z elementami rpg, coś w stylu System Shocka i Deusa. Dałbym może i 9/10 , ale daję minus jeden za wprowadzanie w błąd czyli podróbkę gry Prey, z którą ta gra nie ma nic wspólnego. To nie jest ani Prey 2, ani w ogóle nic wspólnego z grą Prey z 2006r. Drugi minus za chamskie wciśnięcie lgbt czyli wątku lesbijskiego do główego questu, który nie wnosi nic poza propagandą woke... Czyli podsumowując max 7/10.

Zmarnowany potencjał.

- Mnóstwo wracania i łażenia przez respawnujących się wrogów.
- okropnie biedna fabuła i misje poboczne. Praktycznie nic ciekawego. Gdy mamy zemścić się na kucharzu i liczymy na epicki finał to temu wybucha głowa... Mnóstwo łażenia i kombinowania by zobaczyć kiepską animacje. Ręce mi opadły.
- totalny chaos w tym co sie dzieje. Często nawet nie rozumiałem co dokładnie robie i na czym polega misja.
- gra nie ma klimatu. Wrogowie są już od samego początku mało wymagający. (odpalając gre byłem po Alien Isolation i liczyłem na jakiś podobny klimat) Słaby motyw z odpieraniem ataku Koszmaru.
- walka jest mało satysfakcjonująca. Polega tylko na doborze broni do przeciwnika.
- beznadziejne latanie w kosmosie wokół stacji. Nuda.
- liczne błędy ! np. znacznik pokazujący misję, której się już nie da zrobić lub robot w windzie który blokuje wyjście.
- muzyka i niektóre dźwięki wołają o pomstę do nieba. Kicz.
Szukanie znaczników po mapach ma swoje plusy bo trzeba pomyśleć, ale jest też mocno irytujące.

+ zaskakujące zakończenie.
+gra ma potencjał, ale została kiepsko przemyślana.

Mimo, że nie zużyłem ani jednego neuromoda na technologię obcych to jakoś nie mam ochoty przechodzić tej gry jeszcze raz.

Pierwowzór gry o tym tytule ukończyłem w tamtym roku. Nie dawno udało się ją bardzo tanio kupić i wziąłem się za jej przejście. Niestety szybko zrozumiałem, że ta "część" nie ma nic związanego z poprzednią częścią po za walką z kosmitami i tytułem. Nie będę się rozpisywał, ponieważ moje spostrzeżenia są ujęte w starszych komentarzach. Starałem się jak najszybciej dojść do końca bez podchodzenia do misji pobocznych. Irytujące stawało się wracanie któryś raz z rzędu do tej samej lokacji, szukanie przepustek oraz czyszczenie już wcześniej oczyszczonych z przeciwników lokacji. Fabuła rozkręca się dopiero pod sam koniec. Pozostałe zakończenia gry obejrzałem.