Graliśmy w Metro Exodus i wiemy, czym tak naprawdę jest nowe Metro

Seria Metro od lat znana jest jako klimatyczne, klaustrofobiczne, dość trudne i bardzo liniowe doświadczenie. O ile Last Light niewiele zmieniło w formule wypracowanej w pierwszej części, o tyle Exodus sprawia wrażenie kompletnej rewolucji. Ucieczka na powierzchnię, duże, otwarte lokacje, twórcy wspominają też coś o porach roku, co kieruje nasze myśli w stronę wiosennej zieleni i letnich pól pszenicy. Czy to w ogóle jest jeszcze Metro?

Artiom wraca

Fabularnie nowa gra zaczyna się mniej więcej tam, gdzie kończy się książka Metro 2035, i zabiera nas w podróż po Rosji. Autorzy obiecywali w materiałach promocyjnych, że zobaczymy cztery obszary, odpowiadające czterem porom roku. Na pokazie przyznali jednak, że to nie koniec niespodzianek. Wspomnieli też o etapach rozgrywanych w samym pociągu.

Każda z dużych map to przystanek na naszej drodze, którą razem z Artiomem odbywają jego żona Ania, jej ojciec Mielnik i jeszcze kilku innych spartan. W każdym miejscu pozostajemy tylko tak długo, dopóki nie uda nam się usunąć przeszkody w dalszej podróży, i już tam nie wracamy. Nie ma na to czasu, bo cała ta ekipa ma do wykonania ważną misję. Jaką? Nie dane mi było zobaczyć samego początku gry, ale bohaterowie wspominali o rosyjskim rządzie ukrywającym się od czasu wojny.

Wygląda jak piaskownica, ale nie znajdziesz tu grabek i łopatki

Kiedy nasz pociąg staje, oznacza to zawsze kłopoty. A jako że mamy do czynienia ze strzelanką, rozwiązujemy je, naciskając na spust.

Kiedy pociąg się zatrzymuje, ruszamy w teren i bardzo szybko odkrywamy, że ta gra ma tak wiele wspólnego z typowymi otwartymi światami, co Wolfenstein: The New Order z dokumentem o życiu codziennym mieszkańców Niemiec po II wojnie światowej. Mapy są faktycznie duże, możemy na nich spotkać dzikie zwierzęta i zbierać fanty. Możemy je swobodnie eksplorować. Nie znajdziemy tu jednak typowych dla sandboksów powtarzalnych questów pobocznych, wspinania się na wieże, wyzwań na arenie, handlu, rozwoju bohatera czy zabawy w polowanie na legendarne bestie. Jeśli tego szukaliście, możecie się odmeldować.

W grze występuje crafting i możliwość modyfikowania broni. To sprawia, że eksploracja jest w jakiś sposób nagradzana, ale materiały do rzemiosła istnieją ledwie dwa i zużywamy je głównie do produkcji amunicji. Możemy też czasem natrafić na jakąś znajdźkę, jednak w porównaniu z takim na przykład Falloutem 4 liczba rzeczy do zdobycia jest tu wyjątkowo skromna.

Moja ulubiona broń – wiatrówka. Żeby zachować odpowiednią siłę ognia, musimy co kilka strzałów chwycić za pompkę. Z drugiej strony naboje do tej „armaty” można produkować bez wysiłku.

Tak naprawdę do zwiedzania zachęca co innego – świetna atmosfera. Raz wczołgałem się na poddasze drewnianej chałupy, żeby odkryć zwłoki mężczyzny otoczone pustymi flaszkami. To właśnie takie małe detale budują klimat świata po końcu świata.