Doom – kompendium wiedzy [Aktualizacja #9: DLC, patche, Arcade Mode i inne]

Doom to czwarta odsłona kultowej serii pierwszoosobowych strzelanek od studia id Software, zapoczątkowanej w 1993 roku przez Johna Carmacka i Johna Romero. Reaktywując markę po trzynastoletniej przerwie od premiery poprzedniej odsłony, postanowiono wrócić do jej korzeni, oferując bezkompromisowo brutalną i intensywną rozgrywkę, wypełnioną strzelaniem do demonów – choć tytuł rodził się w bólach i nie od razu zdecydowano się na tę koncepcję. Gra powstaje z myślą o pecetach oraz konsolach Xbox One i PlayStation 4. Jej debiut nastąpił 13 maja 2016 roku.

Kompendium jest na bieżąco uzupełniane o kolejne informacje dotyczące Dooma. Przy każdej aktualizacji nowości wymieniamy we wstępie, a dodane treści wyróżniamy zazwyczaj pogrubieniem.

Aktualizacja #9 (18 stycznia 2017): Usunięcie Denuvo [4.2], dodatki Hell Followed i Bloodfall [6.2], trzy kolejne duże aktualizacje [6.3], nowe informacje o Doom: Grze planszowej (polskie wydanie) [6.4], filmik promujący edytor SnapMap ze wszystkimi nowościami dodanymi do niego do końca 2016 roku.

Aktualizacja #8 (16 sierpnia 2016): Uaktualnienie wyników sprzedaży (milion kopii na Steamie), premiera DLC Unto the Evil (ze startem funkcji PartyPlay) i zwiastun, druga duża aktualizacja, zapowiedź gry planszowej Doom: The Board Game.

Aktualizacja #7 (24 lipca 2016): Nieoficjalne wyniki sprzedaży, informacje o pierwszym DLC (Unto the Evil), pierwsze patche i plany dot. dalszego aktualizowania gry, wersja demo, nowy materiał wideo (zapowiedź nowości z E3 2016).

Aktualizacja #6 (24 maja 2016): Aktualizacja popremierowa. Uzupełnienie informacji o realiach, trybie single- i multiplayer oraz warstwie technicznej (np. Denuvo), przegląd recenzji i wstępne wyniki sprzedaży, przepustka sezonowa, trailery i gameplay ekipy tvgry.pl.

Aktualizacja #5 (29 kwietnia 2016): Nowe informacje o kampanii solowej (przede wszystkim system ulepszeń), garść szczegółów o multiplayerze, dokładniejsze omówienie kwestii technicznych na PC i konsolach, polskie wydanie, otwarte beta-testy, nowa zapowiedź tvgry.pl, trzy świeże zwiastuny i długi gameplay z kampanii.

Aktualizacja #4 (28 marca 2016): Długość kampanii, wysyp informacji o multiplayerze (tryby, mapy, power-upy i moduły hakerskie), wymagania sprzętowe wersji beta, wydajność edycji konsolowych, dodatkowe pre-orderowe bonusy do wersji na XOne, szczegółowe informacje o beta-testach, ciekawostka o braku cenzury gry w Niemczech, nowe materiały wideo (cztery multiplayerowe zwiastuny).

Aktualizacja #3 (8 lutego 2016): Data premiery, edycja kolekcjonerska i bonusy pre-orderowe, nowe trailery.

Aktualizacja #2 (21 października 2015): Uzupełnienie listy broni o Działko Gaussa z multiplayera, wymagania sprzętowe wersji alfa oraz dokładniejsze informacje o alfa-testach i przybliżony termin beta-testów.

Aktualizacja #1 (15 października 2015): Nowe informacje o warstwie technicznej gry (dążenie do 60 FPS i 1080p na konsolach), ograniczeniach edytora Doom SnapMap oraz nadchodzących alfa- i beta-testach.

Demony nie wiedzą, co to nuda, więc po raz kolejny atakują nasz świat.

1. Realia

1.1. Fabuła

We względnie niedalekiej przyszłości ludzkość rusza na podbój Układu Słonecznego i zakłada placówkę badawczą na Marsie, reprezentowaną przez Union Aerospace Corporation (UAC). Prowadzone przez jej personel badania prowadzą do odkrycia i otwarcia przejścia między naszą rzeczywistością a piekielnym wymiarem. W ten sposób baza zostaje opanowana przez hordę demonów, które błyskawicznie rozprawiają się z załogą. Tutaj do akcji wkracza gracz, wcielając się w tajemniczego, potężnego wojownika, nazywanego potocznie DOOM Marine. Celem bohatera staje się wyrżnięcie w pień bestii i zatamowanie ich inwazji u samego źródła – w piekle.

1.2. Klimat

Zmaganiom towarzyszy dość ciężka atmosfera, ale w odróżnieniu od Dooma 3, pierwiastek horroru występuje tu w śladowych ilościach. Bohater nie jest walczącą dramatycznie o przetrwanie owieczką wśród wilków – sterujemy twardzielem o niepospolitej sile, który sieje spustoszenie w szeregach demonów.

Wystrój piekła jest trochę inny od tego, do czego przyzwyczaiła nas popkultura, ale przekaz pozostaje niezmienny: nie jesteśmy tu mile widziani.

2. Singleplayer

2.1. Informacje ogólne

Jak wspomniano we wstępie, Doom jest grą wypełnioną brutalną akcją. Większość czasu spędzamy na samotnym strzelaniu do przeważających liczebnie demonów w różnych odmianach, przedzierając się przez kolejne etapy ku źródłu piekielnej inwazji. Wykorzystujemy w tym celu arsenał potężnych środków zagłady, możemy też pomagać sobie rozsianymi po arenach wzmocnieniami / power-upami (np. przyspieszenie, poczwórne obrażenia). Ponadto dzięki dość otwartej strukturze lokacji (również w pionie – bohater potrafi wykonywać podwójne skoki i podciągać się na krawędzie), wypełnieniu poziomów sekretami i całkiem rozbudowanemu systemowi ulepszeń [por. 2.4], gra zachęca do eksploracji i zaglądania w zakamarki. Czasem jest to zresztą konieczne, gdyż zdarza się, że przejście do dalszej części etapu wymaga zdobycia karty dostępu (klucza) odpowiedniego koloru – zupełnie jak w dwóch pierwszych Doomach. Ukończenie kampanii zajmuje kilkanaście godzin.

2.2. Model walki

Podczas starć ważniejsza od celności jest ruchliwość. Przeciwnicy na ogół atakują grupami, jednocześnie zasypując bohatera pociskami i/lub próbując dorwać go w zasięg swoich ramion (zależnie od typu demona). Areny potyczek przybierają częściej formę placów niż korytarzy, co skłania do pozostawania w ruchu i lawirowania między wrogami – tym bardziej że w arsenale bronie dalekosiężne stanowią margines, a ponadto gra zachęca do tego, by na zranionych demonach wykonywać efektowne i bardzo brutalne „finiszery”. Oprócz tego podwójne skoki i „pionowa” konstrukcja lokacji zachęcają do regularnego odrywania się od ziemi. Warto jeszcze wspomnieć, że id Software zastosowało w Doomie klasyczny system odnawiania zdrowia, z punktami regenerowanymi apteczkami, które są rozsiane po lokacjach i wypadają z zabijanych przeciwników. Nie zabrakło też oldskulowego zbierania punktów pancerza i wspomnianych wcześniej wzmocnień (power-upów).

Takiemu adwersarzowi nawet z działkiem Gaussa nie jest łatwo dać radę.

2.3. Arsenał

W kampanii znalazło się 10 rodzajów broni (plus trzy typy dodatkowego wyposażenia):

• Piła łańcuchowa (Chainsaw)
• Pistolet (Pistol)
• Strzelba bojowa (Shotgun)
• Superstrzelba (Super Shotgun)
• Karabin plazmowy (Plasma Rifle)
• Ciężki karabin szturmowy (Heavy Assault Rifle)
• Wyrzutnia rakiet (Rocket Launcher)
• Działko obrotowe (Chain Gun)
• Działko Gaussa (Gauss Cannon)
• BFG 9000
• Dodatkowe wyposażenie: granaty odłamkowe, hologramy, granaty wysysające

Większość broni może mieć alternatywne tryby strzału i/lub dodatkowe właściwości, zależne od zainstalowanej w danej chwili modyfikacji [por. 2.4].

Warto też wspomnieć, że w trybie multiplayer [3] występuje broń niedostępna w kampanii solowej, np. karabin wirowy (Vortex Rifle – swoista snajperka) i działko statyczne (Static Cannon), z kolei oręż wspólny dla obu form zabawy niekiedy działa w trochę odmienny sposób.

2.4. Ulepszenia

Walkę i eksplorację urozmaica system ulepszeń. Znajdowane w lokacjach drony bojowe pozwalają odblokować po jednej modyfikacji dla wybranej broni, a punkty zdobywane za radzenie sobie z wyzwaniami (przede wszystkim realizowanie celów dodatkowych misji i wygrywanie co trudniejszych starć) umożliwiają dodatkowe usprawnianie oręża. Do broni może być przypisana tylko jedna z dwóch modyfikacji naraz (gracz przełącza się między nimi jednym przyciskiem). Do tego dochodzą ulepszenia Stroju Pretora (pancerza), zdobywane za żetony wyjmowane z ciał elitarnych strażników. Ogólnie ulepszeń arsenału i kombinezonu raczej nie jest dużo, ale każde wyraźnie zwiększa możliwości postaci

Kolejnym elementem systemu progresji są demoniczne runy. Zdobywa się je w toku specjalnych wyzwań, realizowanych na odrębnych arenach, na które gracz trafia za pośrednictwem rozsianych po lokacjach portali. Wyzwań – i zarazem run – jest dwanaście, a gracz może mieć maksymalnie trzy ulepszenia tego typu aktywne w danej chwili. Dodatkowo właściwości każdej runy poprawia się dzięki dodatkowym osiągnięciom (np. trzeba zabić określoną liczbę demonów, korzystając ze wzmocnienia dającego przyspieszenie). Oprócz tego są jeszcze baterie argentu, dzięki którym można zwiększać ilość posiadanego zdrowia, pancerza lub amunicji.

2.5. Inne informacje

Kodeks. Gracze, których bardziej interesuje fabuła i świat przedstawiony Dooma, mogą czytać kodeks, uzupełniany znajdowanymi regularnie informacjami (dość szczegółowymi) o lokacjach, różnych typach broni i demonów etc. Dzienniki z wpisami funkcjonują jako kolejny rodzaj znajdźki.

Automapa. Z racji rozbudowania lokacji istotną pomoc w eksploracji stanowi szczegółowa mapa obszarów. Dzięki ulepszeniom Stroju Pretora można nanosić na nią lokalizację pobliskich znajdziek – wyposażenia, sekretów etc. – i innych atrakcji, korzystając z paneli rozsianych po poziomach.

Przyszłość nie przyszłość, dubeltówka nadal pozostaje doskonałym lekiem na wszystkie problemy.

3. Multiplayer

3.1. Informacje ogólne

Tryb wieloosobowy stanowi nie mniej rozbudowany element Dooma niż kampania solowa. Rozgrywka toczy się tutaj na dość ciasnych przestrzeniach i jest szybka i krwawa, przypominając klasyki takie jak Quake III: Arena. Na starcie twórcy udostępnili sześć form zabawy [3.2] i dziewięć aren [3.3], ale gracze mogą łatwo zwiększyć ich liczbę, tworząc własne tryby i mapy w edytorze Doom SnapMap [5.1], a następnie dzieląc się nimi z innymi użytkownikami. Zmagania urozmaicają zbierane wzmocnienia (power-upy), takie jak specjalne bronie, teleportery czy – przede wszystkim – runy przemieniające graczy w demony [3.4].

3.2. Tryby gry

Twórcy przygotowali sześć standardowych trybów rozgrywki:

• Deathmatch drużyn (Team Deathmatch) – klasyczna walka w drużynach;
• Arena klanowa (Clan Arena) – podobnie jak wyżej, tyle że gracze nie odradzają się, nie zbierają wzmocnień (nawet apteczek) etc.;
• Żniwa dusz (Soul Harvest) – analogicznie do Team Deathmatch, tyle że punkty zdobywa się nie za samo zabijanie, lecz zbieranie dusz po uśmierconych przeciwnikach;
• Mroźny berek (Freeze Tag) – pozbawianie przeciwników punktów życia prowadzi do ich zamrażania, a sojusznicy mogą odmrażać swoich towarzyszy. Wygrywa drużyna, która unieruchomi w ten sposób wszystkich przeciwników;
• Dominacja (Domination) – walka o kontrolę nad trzema punktami rozsianymi po mapie (podobnie jak w klasycznym King of the Hill);
• Wojenna ścieżka (Warpath) – podobnie jak wyżej, tyle że strefa kontroli jest tylko jedna i w dodatku powoli przemieszcza się po mapie.

Choć ogólne zasady tych trybów same w sobie są umiarkowanie oryginalne, atrakcyjność zmagań zwiększają wzmocnienia oraz sposób ich udostępniania i działania w poszczególnych formach zabawy (np.w Soul Harvest po zabiciu pierwszego gracza na mapie pojawia się runa przemiany w demona bez limitu czasu trwania; dusza każdej postaci uśmierconej przez bestię jest warta dwa punkty, a dusza samego demona liczy się za pięć punktów).

Przestronne lokacje z czwartego Doomie znacznie bardziej sprzyjają intensywnym wymianom ognia niż ciasne korytarze z trzeciej części.

3.3. Mapy

Twórcy przygotowali na start dziewięć map do zmagań wieloosobowych:

• Podziemie (Beneath) – sale, w których piekielne energie są przetwarzane, nim zostaną posłane w kierunku Ziemi;
• Rozpadlina (Chasm) – rozległe podziemia pod czapami lodowymi na biegunie Marsa;
• Wysypisko (Disposal) – ośrodek przetwarzania odpadów przy kompleksach badawczych i mieszkalnych korporacji UAC;
• Wykopaliska (Excavation) – mała placówka górnicza UAC;
• Fala gorąca (Heatwave) – placówka przemysłowa UAC;
• Spirala (Helix) – laboratorium, w którym UAC prowadziło eksperymenty z demonami i zaawansowanym uzbrojeniem;
• Piekielne ziemie (Infernal) – mapa w Piekle z wnętrzami i otwartymi przestrzeniami, odznaczająca się dużą ilością platform i przepaści;
• Wieczne potępienie (Perdition) – prastara arena w piekielnych czeluściach;
• Świętokradztwo (Sacrilegious) – mapa w Piekle, która odznacza się dużą ilością otwartej przestrzeni.

Warto jeszcze wspomnieć, że na mapach nie brakuje takich klasycznych obiektów jak teleporty, trampoliny czy wybuchające beczki.

3.4. Inne informacje

3.4.1. Wzmocnienia

Wśród rozmieszczonych na arenach wzmocnień (power-upów) na pierwszy plan wysuwają się runy, które oferują czasową przemianę w demona. Można w ten sposób walczyć jako następujące bestie:

• Baron piekieł (Baron of Hell) – potężnych rozmiarów demon, który miażdży wszystko swoimi ramionami;
• Upiór (Revenant) – unosi się na plecaku rakietowym i strzela z dwóch wyrzutni zamontowanych na ramionach;
• Łowca (Prowler) – jest bardzo szybki, a do tego potrafi wykonywać dalekie skoki i przyklejać się do ścian;
• Antropokub (Mancubus) – jest wytrzymały i ma na wyposażeniu dalekosiężną wyrzutnię rakiet; potrafi też uwalniać fale gorąca, zadając obrażenia wszystkim wokół siebie.

Oprócz tego zdobyć można usprawnienia takie jak niewidzialność, poczwórne obrażenia, przyspieszenie ruchów czy automatyczna regeneracja zdrowia i pancerza. Na mapach schowano też potężne bronie pokroju piły łańcuchowej, działka Gaussa czy BFG [2.3].

3.4.2. Moduły hakerskie

Moduły hakerskie (ang. Hack modules) to szczególny rodzaj wzmocnień, zdobywanych po każdej zakończonej rozgrywce. Gracz wyposaża się w wybrane spośród nich w przerwach między pojedynkami i może je aktywować po zgonie, przed odrodzeniem się. Moduły hakerskie są jednorazowego (czasowego) użytku, a oferowane przez nie efekty to m.in. pokazywanie czasu pozostałego do ponownego pojawienia się poszczególnych power-upów na mapie czy wyświetlanie położenia i stanu zdrowia gracza, który nas ostatnio uśmiercił.

3.4.3. Personalizacja

Wzorem najpopularniejszych współczesnych strzelanek, Doom oferuje dość bogate opcje personalizacji postaci i jej wyposażenia. Wraz z postępami w trybie multiplayer gracz odblokowuje kolejne animacje drwin, elementy pancerza (np. hełmy, kirysy) oraz wzory malowania zbroi i broni.

Nie ma to jak spotkanie ze starymi znajomymi po latach…

4. Technikalia

4.1. Informacje ogólne

Tworząc Dooma, id Software uczyniło kolejny krok na drodze rozwoju swojej autorskiej technologii i powołało do życia id Tech 6 (nazywane też niekiedy id Tech 666). Tym samym pod kątem oprawy wizualnej omawiana gra prezentuje się bardziej okazale niż chociażby Wolfenstein: The New Order – jedna z ostatnich gier opartych na id Tech 5, wydana w maju 2014 roku (która w swoim czasie i tak uchodziła za bardzo ładną).

4.2. Wersja PC

Ostateczne wymagania sprzętowe są następujące:

Minimalne:

• System operacyjny: Windows 7 / 8.1 / 10 (64-bitowy)
• Procesor: Core i5-2400 / AMD FX-8320
• Pamięć RAM: 8 GB
• Karta grafiki: GeForce GTX 670 / Radeon HD 7870 (2 GB VRAM)
• Wolne miejsce na dysku: 55 GB

Rekomendowane:

• System operacyjny: Windows 7 / 8.1 / 10 (64-bitowy)
• Procesor: Core i7-3770 / AMD FX-8350
• Pamięć RAM: 8 GB
• Karta grafiki: GeForce GTX 970 / Radeon R9 290 (4 GB VRAM)
• Wolne miejsce na dysku: 55 GB

Doom w wersji PC jest ładniejszy niż na konsolach i oferuje bogate opcje konfiguracji, uwzględniające m.in. wyłączenie limitu liczby klatek na sekundę (nie występuje tu ograniczenie do 60 FPS) czy obsługę rozdzielczości ultrapanoramicznych. Warto też wspomnieć, że wydanie komputerowe zostało zabezpieczone systemem Denuvo – ale w grudniu 2016 r. po cichu się go pozbyto (ponieważ zabezpieczenie jakoby „spełniło swoje zadanie”).

4.3. Wersje konsolowe

Deweloper zapewniał, że Doom w wersjach konsolowych osiągnie rozdzielczość 1080p i 60 klatek na sekundę płynności animacji. Według analiz studiu id Software prawie udało się spełnić te obietnice – jedynym problemem jest rozdzielczość na Xboksie One, która skaluje się dynamicznie, przez większość czasu trzymając poziom ok. 828p.

Perspektywa tego nie oddaje, więc warto sprecyzować, że ten jegomość (cyberdemon) ma dobre 10 metrów wzrostu. I nie kłania się nawet rakietom.

5. Inne informacje

5.1. Doom SnapMap

Mając na uwadze, że poprzednie Doomy po dziś dzień są chętnie przerabiane, id Software wypuścił czwartą odsłonę serii z dedykowanym edytorem, nazwanym Doom SnapMap. Nie są to jednak narzędzia moderskie z prawdziwego zdarzenia. Zamiast tego otrzymujemy nieskomplikowane oprogramowanie, które pozwala tworzyć niewielkie areny do zabawy solowej lub dla maks. 4 osób (grających kooperacyjnie lub przeciwko sobie). W ten sposób można cieszyć się różnorodnymi formami rozrywki, wliczając w to standardowe przedzieranie się przez zastępy demonów (lub obronę przed kolejnymi falami potworów), toczenie multiplayerowych starć w klasycznych trybach deathmatch i capture the flag, a także pomysłowe łamigłówki. Mapy stworzone przy użyciu tego edytora testuje się bezpośrednio z jego poziomu, korzystając z wbudowanej przeglądarki. Co istotne, SnapMap jest dostępny nie tylko na pecetach, ale również na Xboksie One i PlayStation 4.

Niestety, nie są to narzędzia, które pozwalałyby tworzyć nowe kampanie albo całościowo przerabiać grę. Nie wspierają też importowania własnych materiałów graficznych. Co gorsza, id Software nie zamierza wspierać fanowskich kreacji powstałych bez użycia omawianego edytora.

5.2. Wydania i pre-order

5.2.1. Informacje ogólne

Doom jest oferowany w edycji standardowej i kolekcjonerskiej. Ta druga oprócz gry zawiera metalowe opakowanie oraz 30-centymetrową figurkę Upiora (Revenanta), której podstawka jest oświetlana diodami LED i ma obracającą się powoli turbinę (rodem z ośrodka UAC na Marsie). Poniżej widnieje wizualizacja „kolekcjonerki”.

Każdy, kto złożył zamówienie przedpremierowe, otrzymał Demon Multiplayer Pack – zestaw dodatkowej zawartości do trybu wieloosobowego, w skład której wszedł unikatowy demoniczny pancerz z trzema skórkami, sześć modułów hakerskich [3.4] oraz sześć barw i trzy wzory logotypu id Software do nakładania na bronie i pancerze. Posiadacze konsoli Xbox One mogli liczyć dodatkowo na cyfrowe kopie dwóch pierwszych odsłon serii Doom (działające dzięki wstecznej kompatybilności).

5.2.2. Polskie wydanie

Na polskim rynku Dooma wydała firma Cenega, udostępniając go zarówno w edycji standardowej, jak i kolekcjonerskiej (sugerowana cena tej drugiej wynosi 569,99 zł). Gra oferuje dwie wersje językowe do wyboru – angielską i pełną polską (z dubbingiem).

5.3. Testy

5.3.1. Alfa-testy

Odbyły się one w dwóch turach: w dniach 23-25 października oraz 4-6 grudnia 2015 roku. Najpierw do alfa-testów zaproszeni zostali tylko wybrani spośród graczy, którzy nabyli grę Wolfenstein: The New Order w pre-orderze (tj. przed 26 maja 2014 roku) i aktywowali dostarczony wraz z nią kod, lecz do drugiej tury dopuszczono szersze grono testerów. Do dyspozycji oddano jedną mapę (Heatwave) dla dwunastu osób, zmagających się w trybie team deathmatch z użyciem sześciu broni, dwóch gadżetów oraz dwóch specjalnych wzmocnień: Działka Gaussa i przemiany w demona (Revenanta). Testy odbyły się na PC, PS4 i XOne

5.3.2. Beta-testy

W tej fazie testów, również odbywających się na wszystkich docelowych platformach sprzętowych, wezmą udział wszyscy gracze, którzy złożyli zamówienie przedpremierowe na grę Wolfenstein: The New Order i aktywowali wspomniany wcześniej kod. Rozgrywki odbyły się w dniach 31 marca - 3 kwietnia 2016 roku. Do dyspozycji graczy oddano dwa tryby zabawy (Team Deathmatch, Warpath) i dwie mapy (Heatwave, Infernal), a listę broni, wzmocnień itp. wydłużono o nowe pozycje względem tego, co udostępniono w alfa-testach.

Kilka tygodni później te same atrakcje oddano w ręce wszystkich chętnych w ramach otwartych beta-testów. Odbyły się one w dniach 15-19 kwietnia.

5.4. Kulisy produkcji

Czwarty Doom rodził się długo i w bólach. W sierpniu 2007 roku potwierdzono oficjalnie plany przygotowania gry, ale ogłoszenie rozpoczęcia produkcji nastąpiło w maju 2008. Tytuł, który zaczął wtedy powstawać, był zupełnie inny niż to, co po niecierpliwym wyczekiwaniu świat zobaczył na E3 2015. Pierwotnie id Software chciało osadzić akcję na Ziemi i pokazać wojsko walczące pospołu z cywilami o przetrwanie wobec inwazji demonów. Materiały graficzne (a dokładniej fragmenty cutscenek; możecie je zobaczyć powyżej) prezentujące grę, która wówczas powstawała, zaczęły wypływać do Internetu dopiero w 2015 roku – przedtem fanów karmiono tylko mglistymi zapowiedziami i obietnicami pokazów, ostatecznie każdorazowo przekładanych.

W końcu w kwietniu 2013 roku ogłoszono, że powstający projekt nie spełnia pokładanych w nim oczekiwań, więc nastąpi jego przebudowanie od podstaw. Jak dziś wiemy (dzięki prezesowi firmy Bethesda Softworks, do której należy id Software), niezadowolenie dewelopera wzbudził fakt, że tamten Doom za bardzo zbliżył się do Call of Duty, oferując kampanię przepełnioną skryptami i dramatycznymi cutscenkami, a w dodatku znowu odbił w kierunku horroru kosztem bezpardonowej akcji, na której zbudowano legendę marki (ten element wytykano zresztą już wcześniej w Doomie 3). Dlatego o produkcji omawianej w niniejszym tekście wypada mówić, że zaczęła powstawać dopiero w 2013 roku.

5.5. Ciekawostki

• Doom został wydany w Niemczech w nieocenzurowanej wersji. Jest to o tyle interesujące, że sprzedaż poprzednich gier z serii była tam przez lata w ogóle zakazana.

Nowy Doom to nie tylko wnętrza bazy i piekielne czeluście, ale również otwarte przestrzenie i urokliwe marsjańskie krajobrazy.

6. Informacje popremierowe

6.1. Odbiór

6.1.1. Oceny

Krytycy są zasadniczo zgodni – Doom to gra z doskonałym trybem solowym (godnie kontynuującym legendę flagowej serii studia id Software), na którym cieniem kładzie się nie najlepszy multiplayer i nieco rozczarowujący SnapMap. Średnia ocen w serwisie Metacritic wynosi obecnie 84 procent dla wersji na PC (na podstawie 43 recenzji), 85 procent dla wersji na PlayStation 4 (58 recenzji) oraz 87 procent dla wersji na XOne (25 recenzji). W naszym tekście wystawiłem temu tytułowi notę 8.5 – z czego ona wynika, dowiecie się stąd:

• Recenzja gry Doom – nowe szaty króla strzelanin

6.1.2. Wyniki sprzedaży

Jak dotąd wydawca, firma Bethesda Softworks, nie pochwalił się oficjalnymi wynikami sprzedaży, ale można przyjąć, że są one bardzo dobre. Gra utrzymywała się prawie nieustanne na podium na listach bestsellerów Steama i Wielkiej Brytanii przez ponad dwa miesiące od momentu premiery. Ponadto według danych serwisu Steam Spy, na platformie dystrybucji cyfrowej firmy Valve Software Dooma nabyło do tej pory ok. 1,7 miliona graczy.

6.2. Dodatki

Dooma można uzupełnić o przepustkę sezonową w sugerowanej cenie 39,99 euro, na którą składają się trzy dodatki. Wzbogacają one tryb wieloosobowy o dodatkowe mapy, bronie (i inne wyposażenie), grywalne demony, moduły hakerskie, a także elementy personalizacji (pancerze, drwiny etc.).

Unto the Evil. Wypuszczone 4 sierpnia 2016 roku. Oferuje trzy mapy (Ofiara, Kataklizm, Rytuał), dodatkowego demona, w którego gracze mogą się przemieniać (Żniwiarza), nową broń (pistolet UAC EM), niedostępne wcześniej wyposażenie (minę kinetyczną) oraz kolejne elementy personalizacji postaci i moduły hakerskie. Dzięki funkcji PartyPlay gracze, którzy nie kupili dodatku, mogą bawić się na zawartych w nim mapach, o ile znajdują się w grupie z kimś, kto posiada DLC.

Hell Followed. DLC wypuszczone 27 października 2016 roku. Analogicznie do poprzedniego dodatku, wprowadza kolejne trzy mapy (Orbitalna, Templariusz, Stopienie), grywalnego demona (Cacodemona), jedną sztukę broni (demoniczny karabin Żniwiarz) i wyposażenia (impuls wykrywający przeciwników) oraz więcej elementów personalizacji postaci i modułów hakerskich.

Bloodfall. DLC wypuszczone 14 grudnia 2016 roku. Nie inaczej niż wcześniejsze dodatki, wprowadza trzy nowe mapy (Empiriańska, Cmentarz, Wybuch), pojedynczego grywalnego demona (Różaka ducha), po jednej sztuce broni (wyrzutnię granatów) i wyposażenia (umożliwiające wykonywanie potrójnych skoków dopalacze boczne) oraz niedostępne wcześniej elementy personalizacji postaci i moduły hakerskie.

6.3. Patche i aktualizacje

Każda kolejna duża aktualizacja to eliminacja błędów, poprawa stabilności i wydajności gry, a także implementowanie w grze nowych funkcji – tutaj skupiamy się na ostatnich z wymienionych form atrakcji. Pełne listy zmian wprowadzanych przez poszczególne patche znajdziecie pod stosownymi linkami.

• Czerwiec 2016. Singleplayer: dodano możliwość umieszczenia broni pośrodku ekranu (jak w klasycznych Doomach) i tryb fotograficzny. Multiplayer: poprawiono balans broni oraz zasady trybów Arena klanowa i Mroźny berek. SnapMap: dorzucono garść elementów do budowy (baza UAC), wyeliminowano szereg błędów etc.
• Lipiec 2016. Zapewniono wsparcie dla technologii Vulkan na PC.
• Sierpień 2016. Multiplayer: dwa nowe tryby gry – Exodus (capture the flag, ale z przemieszczającymi się bazami i flagą) i Sektor (walka o kontrolę nad nieruchomymi strefami). SnapMap: znacząca rozbudowa edytora, m.in. o 30 piekielnych modułów, koło wyboru broni do personalizacji, trzy typy oręża, możliwość konfigurowania szybkości ruchu postaci, opcję łatwego przeglądania publicznych rozgrywek i dołączania do nich oraz wiele innych elementów.

Pierwsza aktualizacja zafundowała powrót do przeszłości, w postaci alternatywnego sposobu trzymania broni.

• Wrzesień 2016. Multiplayer: nowy tryb gry – klasyczny Deathmatch – i opcja tworzenia prywatnych rozgrywek (własnoręcznie konfigurowanych).
• Październik 2016. Singleplayer: tryb zręcznościowy / Arcade Mode (opcja przechodzenia etapów z kampanii na punkty, by rywalizować o wyniki w rankingach; przed każdą rozgrywką można dowolnie dobierać i modyfikować ekwipunek). Multiplayer: dwa nowe tryby – Opętanie (demony kontra marines) i Krwawy szał (podkręcona wersja Deathmatcha). SnapMap: moduły retro z klasycznych Doomów wraz z pakietem oldskulowych misji od id Software, mnóstwo nowych funkcji (np. tworzenie kampanii), dodatkowe rekwizyty UAC i piekielne.
• Grudzień 2016. Multiplayer: boty w trybach Deathmatch i Deathmatch drużyn, podniesienie maks. poziomu w rankingu do 11. szczebla (nagrodą za osiągnięcie go jest singleplayerowy pancerz DOOM Marine), nowy tryb gry – Piekielna piłka (po prostu gra w piłkę). SnapMap: moduły i rekwizyty z laboratoriów Lazarus, jeszcze więcej funkcji dla twórców map.

Pod koniec lipca 2016 r. zapowiedziano Doom: The Board Game.

6.4. Inne informacje

• Od targów E3 2016 dostępna jest wersja demonstracyjna Dooma (na Steamie oraz w PlayStation Network i Xbox Live). Oferuje ona pierwszą misję z kampanii solowej (UAC). Pierwotnie demo miało być dostępne tylko przez tydzień, ale potem wydłużono termin na czas nieokreślony.
• Pod koniec lipca 2016 roku firma Fantasy Flight Games zapowiedziała oficjalną adaptację Dooma w formie planszówki. Będzie to gra taktyczna dla 2-5 graczy, w której maksymalnie cztery osoby obejmą kontrolę nad pogromcami demonów, a ostatni uczestnik pokieruje piekielnymi hordami, starając się pokonać „Doomguyów” i przeszkodzić im w realizacji rozmaitych celów ich misji, a jednocześnie opanować bazę UAC na Marsie. Twórcy zamierzają odzwierciedlić w zabawie na stole takie elementy pierwowzoru jak zbieranie broni i power-upów na mapach, a nawet zabójstwa chwały wykonywane na ciężko rannych demonach. DOOM: Gra planszowa trafił na rynek zachodni pod koniec 2016 roku. Firma Galakta ma wydać tę pozycję w Polsce wiosną 2017 r. (w rodzimej wersji językowej).

7. Multimedia

7.1. tvgry.pl

7.2. Video

• Oficjalna strona internetowa gry Doom