Blizzard zabił najlepszą grę w swoim gatunku i nigdy mu tego nie wybaczę

Heroes of the Storm nie żyje. Jeden rabin by się z tym zapewne nie zgodził, w końcu serwery gry dalej działają i działać będą, do śmierci im daleko. Drugi rabin odrzekłby natomiast, że Ameryki nie odkryłem, bo MOBA ta umiera w męczarniach od paru dobrych lat – zresztą na życzenie Blizzarda.

Tym razem jednak moja niegdyś ulubiona firma przypieczętowała los HOTS-a, całkowicie ucinając jakiekolwiek nadzieje dotyczące nie tylko nowych treści, ale i aktualizacji balansujących rozgrywkę. Jeden rabin powie, że to dobra wiadomość, gracze w końcu mogą sobie pograć bez obaw o inwazyjne dla gameplayu zmiany, a tych kilkunastu nieszczęśników oddelegowanych przez „Zamieć” do opieki nad grą w końcu ma szansę na przełamanie wypalenia zawodowego. Drugi rabin z kolei uzna to za tragiczny i nieunikniony moment w historii istnienia produkcji i wzgardzi dotychczasowymi poczynaniami Blizzarda. Tym drugim rabinem jestem ja.

Przyznam bez lania wody, że piecze mnie tyłek. Oficjalnie zakopano bowiem grę, którą uważam za najlepszą i najoryginalniejszą w swoim gatunku. O potencjale ogromnym, oczywiście w pełni niespożytkowanym. Mówię to z pozycji osoby, która przepaliła po tysiąc godzin w League of Legends i DOTA 2 – mam więc porównanie z czołowymi tytułami na rynku. Równie świetnymi, o wiele lepiej rozwijanymi, ale mimo to nie tak unikatowymi jak HOTS.

Bo mowa o MOB-ie, w której gra zespołowa to nie pusty slogan, tylko faktyczny wymóg ku zwycięstwu. Jedna osoba nigdy nie będzie w stanie ponieść na swych barkach całego teamu, nie znajdziecie tu „nafeedowanych” Masterów Yi czy Axe’ów wygrywających starcia jeden na pięciu. Tu każdy mord, zniszczenie budynku czy miniona to wydarzenie wzmacniające kolektyw. Dosłownie, ten sam pasek doświadczenia dzieli cała drużyna.

Bo mowa o MOB-ie niebojącej się implementacji nowych mechanik, map czy bohaterów całkowicie wychodzących poza gatunkowy szablon. Możliwość korzystania z wierzchowców na polu bitwy, walka o punkty kontrolne wszelkiej maści, wcielanie się w bossów o szczególnych zdolnościach czy pchanie wagonika bez skrupułów zapożyczone z Overwatcha (bo kto Blizzardowi z własnego podwórka kraść zabroni). Poza tym gdzie indziej zagracie jedną postacią sterowaną przez dwóch graczy, jedną postacią o sile trzech postaci czy trzema postaciami sterowanymi przez jednego gracza? No dobra, ten ostatni punkt odhacza dość wyczerpująco również DOTA 2, ale tak wszystko wszędzie naraz? Na tak wielu obszarach o tak odmiennych mechanikach? Na nudę tu narzekać nie można. Nawet teraz, w czasach pośmiertnych gry.

Bo mowa o MOB-ie będącej spoiwem wszystkich światów i marek autorstwa Blizzarda. Tą bezpieczną przystanią dla najważniejszych miejscówek i bohaterów z Diablo, StarCrafta, Warcrafta i Overwatcha. No i nie zapominajmy o Zaginionych wikingach. „Zamieć” stworzyła swoje własne multiwersum w ramach HOTS-a, a ja i wielu innych zapaleńców mogło się cieszyć z wyrównanych starć Tyraela z… Męcikiem. Irytujący mały murlok, tyle Wam powiem.

Tak więc stoję tu teraz obnażony, dzieląc się publicznie ciepłymi wspomnieniami z tej wieloletniej przygody, nie szczędząc jej miłych słów. Bo jako MOBA to produkt idealny, świeży, spełniający wszystkie standardy gatunku, a i odważnie je łamiący. Nie będę więc ściemniał, że to nic osobistego, bo „that sh*t is very personal”. Wiele rzeczy mnie jak dotąd w tym nowym, gorszym Blizzardzie od dawna wkurza. Zdążył mi obrzydzić Hearthstone’a, pozwolił mi zapomnieć o Overwatchu, a po żałosnej, o wiele za długiej, a przede wszystkim pozornej próbie podtrzymywania życia HOTS-a, wpędził go po cichu do grobu. I próbował to zrobić naprawdę bezszelestnie, media społecznościowe milczą, a rozgorzały tylko fanowskie, redditowe fora. I tego braku szacunku względem własnej perełki wybaczyć Blizzardowi nie zamierzam.

Jasne, prawo konsumenckie może nie zostało tutaj złamane, firma ma możliwość ucinania swoich projektów, ale po to właśnie jako odbiorca mam układ limbiczny, aby móc swój absmak, rozczarowanie i wściekłość w głośny sposób wyrażać. Czuj się więc przegrany, Blizzardzie, straciłeś grę, której stracić nie powinieneś. Udźwignąłeś ciężar gatunkowy, ale dla ciebie „długożyjąca” to może być wartość pieniądza, a nie gra online. Tym bardziej nie powinieneś był doprowadzić do sytuacji, by Heroes of the Storm stało się tworem „długoumierającym”. Bo nawet najgorszy kat gilotyny używa szybko i pewnie, a każdy szanujący się lekarz nie pozwala pacjentowi cierpieć na próżno.

PS Activision celowo nie zostało przywołane w powyższym tekście, ale duchowa forma wspomnianego hegemona będzie ciążyła nad owym artykułem już po wsze czasy.