Najciekawsze materiały do: Devil May Cry

Taa gdzie Ty w tych czasach widziałeś zbuntowane 12 latki? Teraz bunt kojarzy się dla nich z cięciem żyletką i byciem emo.
@misio ssj
To ma być recenzja? Taa każdym stylem można napisać recenzję. Tylko że to nawet nie podchodzi pod recenzję.
Skoro o dzieciach mowa, niektórzy mogą uznać za dziecinne oglądanie Dragon Balla nie sądzisz?

to akurat jest badziewna mini recka (nie recenzja),krótko i na temat po zagraniu napisałem :D Może fakt ,że troche sie podnieciłem tą grą bo moją pasją są gry i musiałem sie wypowiedzieć na jej temat :D Ale nie wiem o co tyle szumu :P
Mam ponad 20 dyszki na karku i na liczydle nie zlicze ile gier przeszedłem xD więc porównanie do zagubionego małolata który podnieca sie zakupiona konsola....Daruj se :P
Apropo ...niedawno przeszedłem DMC 4...allleeeeeee czaaaaad :D oki żart...jak narazie jedynka najlepsza :)

DMC 4 sie nie podoba? :D Nie pamiętam czy to byłeś Ty, ale ktoś pisał o kiszeniu ogóra z dziewczynką w ICO. To mnie rozłożyło ;p

klasyk. Jedna z najlepszych gier na PS2

Ta gra to kozak. Muza,klimat,sieczka wrogów to były piękne czasy. S ranking baby.Kolejna nowa marka która wyniosła PS2 na wyżyny sprzedaży obok God of War.

Moje pierwsze spotkanie z serią DMC, które z początku rozczarowało mnie pracą kamery, ale po przywyknięciu zaczęło mi się podobać. Poznajemy w nim ikonicznego Dantego będącego w połowie człowiekiem i w połowie demonem. Wyrusza on do piekielnego zamczyska w celu zmierzenia się ze wszechmocnym władcą podziemnego świata. Uzbrojeni w ogromny miecz i dwa pistolety przemierzamy 23 poziomy o różnej długości, a z czasem nasz ekwipunek ulega zmianie. Gra podobała mi się bardzo i to głównie za sprawą świetnie zrealizowanego gotyckiego klimatu. Uwielbiam slashery i Devil May Cry należy teraz do jednych z moich ulubionych. Liczni wrogowie, wyważona ilość bosów i ukryte znajdźki w formie sekretnych misji, czego chcieć więcej. Jeśli natomiast i tego byłoby za mało łowca demonów dzięki swemu nieczystemu pochodzeniu dysponuje jeszcze jedną niezwykłą umiejętnością, a mianowicie jest to tzw. Devil Trigger umożliwiający nam przemianę bohatera w jego demoniczną formę, dzięki której nasza wytrzymałość na ciosy zostanie wzmocniona, a te zadawane przez nas również staną się potężniejsze. Ciekawym zastosowaniem była zmiana kamery na pierwszoosobową w wodnych poziomach i takich właśnie innowacji brakowało mi w późniejszych częściach, dlatego ta mimo krótkiego czasu potrzebnego do jej ukończenia pozostaje jak dla mnie najlepszą odsłoną serii.

Na początku chciałem się nieco rozpisać, wspomnieć o prostej fabule będącej jedynie tłem dla pierwszoplanowej sieczki, dobrze dopiętej grze która nie jest przedłużana na siłę, podobieństwie(w grafice, lokacjach i interfejsie) do swojego kuzyna Resident Evil czy o zabawnych absurdach jakich jak te z motocyklem i samolotem ale później uświadomiłem sobie, że określić tego bardzo dobrego slashera można jednym, oddającym wszystko zdaniem...

krótko, zwięźle i na temat.

Kozak. Gra o epickim eksterminowaniu demonów część pierwsza.

Devil May Cry to gra wydana przez Capcom w 2001 roku na Ps2 oferująca błysk strzelaniny w połączeniu ze śmiercionośnym diabelskim mieczem. Rewolwerowiec z Devil May Cry o imieniu Dante jest mrocznym antybohaterem. Jest pełen temperamentu, ma w sobie błyskotliwy rockowy luz i walczy jak diabeł tasmański. Być może po raz pierwszy w gatunku akcji 3D Devil May Cry z powodzeniem uchwycił swobodny styl rozgrywki znany z wielu klasycznych gier akcji 2D. To zarówno stylowy thriller jak i intensywna gra akcji. Istnieje wiele niuansów graficznych, które również poprawiają wrażenia takie jak wejście do lustra i rozmycie alternatywnego świata. Liczne ataki są przedstawiane w ultraszybkich i płynnych animacjach, które prezentują się bardzo widowiskowo.
Fabuła. W Devil May Cry wcielamy się w Dantego, pół-człowieka, pół-diabła, syna legendarnego mrocznego rycerza znanego jako Sparda. Potężny i złowrogi władca podziemi, którego Sparda pokonał 2000 lat temu obudził się i Dante został wybrany do pokonania tej złej istoty. Pomaga mu piękna kobieta o imieniu Trish, która zaprasza Dantego na wyspę Mallet, bramę do zaświatów.
Gameplay. Większość rozgrywki to miodna walka, a reszta to eksplorowanie wspaniałych poziomów, rozwiązywanie łamigłówek i oglądanie świetnych przerywników filmowych. Być może największym darem Devil May Cry pod względem rozgrywki jest wysoce intuicyjny schemat sterowania. Samo poruszanie postacią po ekranie i wykonywanie różnych ataków dostarcza przepysznej rozrywki. Steruje się jak marzenie. Dante posiada automatyczny system namierzania, który celuje w najbliższego wroga na ekranie. Ostrzeliwuje wycelowaną bronią we wrogów oraz bez przerwy uderza w każdy cel w pobliżu. Za pomocą miecza żongluje wrogami w powietrzu, a następnie w mgnieniu oka przełącza się na broń palną i rozbija ich na kawałki. W każdym razie broń palna i ręczna tworzą genialny duet ataków. Można używać jednego z nich lub łączyć je ze sobą, aby tworzyć świetne kombinacje, mieszając skoki, walkę powietrzną, a później jeszcze bardziej spektakularne rzeczy. Dante nieustannie stawia czoła niewiarygodnie twardym bossom, którzy powracają na drugą, a nawet trzecią wizytę, a podczas kolejnych starć stają się co raz silniejsi i bardziej agresywni. Możemy swoją postać wzmacniać dzięki dziesiątkom ulepszeń defensywnych i ofensywych. Otrzymujemy zdrową mieszankę świetnie zaprojektowanych poziomów z z bossem na końcu, a jeśli zwracamy uwagę jest też kilka dodatkowych tajnych misji. Gra została sprytnie zaprojektowana w harmonii z szybką rozgrywką i schematem sterowania, aby rzucić nam wyzwanie o stale rosnącej krzywej uczenia się. Możemy eksplorować ogromny zamek i pobliskie okolice, statek piracki czy zaświaty. Zarówno intensywność jak i trudność rosną stopniowo, aż do epickiej i wielopoziomowej bitwy końcowej. Gra oferuje od 10 do 15 godzin i jest niezwykle dobrze zbalansowana oraz dobrze dostrojona.
Grafika i udźwiękowienie. Wizualnie wszystkie poziomy są wspaniale zaprojektowane. Mikami zaoferował gotycki, dekadencki i bardzo diabelski świat. Końcowy rezultat z pewnością ma wiele szorstkości i bardzo upiornej głębi. Ciężkie tekstury, ciemne palety barw i organiczny projekt poziomów sprawiają, że gra jest oszałamiająca wizualnie. To wejście do ogromnego gotyckiego zamku, ozdobionego odważnymi ścianami, ciemną sosną, bejcowanym mahoniowym drewnem i udekorowanym złowieszczymi posągami, wysokimi zakrzywionymi sufitami, ozdobnymi ramami okiennymi, fantazyjnymi żyrandolami i eleganckimi werandami na górnym piętrze. Zadziwiające jest to, że w pełni wielokątne, teksturowane tła, które możemy zobaczyć są tak szczegółowe w grze 3d z 2001 roku. A jakby tego było mało projekt przeciwników przyprawia o zawrót głowy, bo są niesamowicie piekne i oryginalne. Fantastycznie jest przejść obok zestawu okien i obserwować jak błyska przez nie światło rzucając idealnie rozciągnięte cienie mieniące się na ścianach. Muzyka to zbiór industrialnych i hardrockowych melodii, które przeplatają się z atmosferą tła i przerażającymi efektami dźwiękowymi. Eteryczne motywy tła zmieniają się w czasie rzeczywistym, gdy na ekranie pojawiają się wrogowie i wtedy pojawia się twarda gitara, która ponownie się zmienia, gdy wszyscy zostaną zabici.
Podsumowanie. Devil May Cry to jedna z najbardziej wciągających gier akcji 3d pod względem samej rozgrywki, a do tego niesamowicie klimatyczna. To czyste, stylowe dzieło sztuki trzymające w napięciu i pełna akcji gra zręcznościowa, która w miarę postępów staje się lepsza, głębsza i trudniejsza. Jak na dłoni widać, że Capcom użył skrawków z DMC do Resident Evil 4 wydanego 4 lata później. Jeśli się nad tym zastanowić to Dante jest punkową wersją Leona z Resident Evil. Obecnie optymalnie gra wygląda po dograniu tekstur HD do emulatora Ps2.
Devil May Cry rocks, baby!!!
https://www.youtube.com/watch?v=RiGD_4ivpQQ&ab_channel=NoBigDealLa

Via Tenor

Widać że te gry od Capcomu powstawały wtedy na jedno kopyto. Onimusha, Dino Crisis, DMC. Wszystko na schemacie Resident Evil tylko w innej formie. Kiedyś grałem w DMC ale jakoś mnie to nie porwało. Postanowiłem wrócić i spróbować raz jeszcze i ... dalej nic. Nie umiem powiedzieć co mi w tej grze nie pasuje. Grafika, muzyka, gameplay jest ok, ale jest jakiś czynnik który sprawia że gra zaczęła mnie nużyć. Ukończyłem ją w 7h i raczej nie wrócę. Słyszałem że DMC 2 to lipa, ale ponoć DMC 3 jest świetne, pewnie sprawdzę w przyszłości ;)