Najciekawsze materiały do: Alan Wake 2

Arcydzieło. 10/10. Jak tak dalej będzie z grami to sam złamie swoją główną zasadę jako gracz. Czyli nie syp dychami na prawo i lewo:). Od razu mówię że w pierwszą część nie grałem niestety. Największy plus za panią detektyw, która bardzoooo mi się podobała:) Alan też jest super gość.

Udało mi się odpalić na 3060 w full detalach i RT Medium w 1440p DLSS Performance FSR tweak Frame Generation i powiem wam że na telewizorze 65" HDR z 3 metrów wbija w fotel. Jestem dopiero na początku. Momentami miałem wrażenie jakbym oglądał film. Mam trochę powyżej 30fps czyli cirke tyle ile miał AW1 na X360. Co ciekawe Remedy wspominało o potrzebie mocnego procesora a mam zużycie na poziomie ~1%.

Ogólnie ja rozumiem, że teraz wszyscy lubią 300 klatencji ale ja lubię kamerę w TPP zawsze sterować filmowo kiedy nie ma akcji i specjalnie ograniczam klatki do 30 w ustawieniach karty graficznej bo po prostu nie lubię tej płynności (to samo mam z filmami, TV obsługuje wspomaganie płynności w filmach to wyłączyłem całkowicie bo mi przeszkadzało, to samo miałem z Avatarem2, poszedłem na wersję IMAX 48kl/s i strasznie żałowałem). Opóźnienie przy tym jest rzędu dwudziestu kilku milisekund tak więc nie najgorzej, dla mnie zupełnie ok.

Tak więc gra niby wymagająca a przy odrobinie zaparcia można zagrać na full detalach z RT na kartach ~1000zł (używany TUF podkręcony do oporu). Przy tak pięknej grafice uważam to za wyczyn, brawo Remedy.

Przeszedłem w niedzielę, Gierka wypas,.Polecam

Alan Wake 2 to coś co przekracza granice gry typu thriller idąc w kierunku kina detektywistycznego, gdzie łączymy ścieżki głównych postaci. Powiem więcej, to jak łączymy fakty w umyśle głównych bohaterów gry to coś, czego nie doświadczymy w ten sam sposób oglądając to samo jako film. Dla mnie historia opowiedziana tutaj jest ciekawa, świeża i godna mrocznego thrillera, a koncept jej opowiadania w grze jaki wymyśliło Remedy po prostu wybitny.

Wczoraj skończyłem Alana Wake'a II i po przeanalizowaniu sobie w głowie całego mojego playthrough mam pewne wnioski.
Przede wszystkim fabuła stoi na zajebistym poziomie i nie będę nawet próbować jej opisywać bo to trzeba po prostu przeżyć. Gra ma kilka fajnych twistów fabularnych, które nadają bieg wydarzeń, oraz stanowią odpowiedź na część nękających nas pytań tworząc przy tym drugie tyle nowych. W grze gramy równolegle dwoma postaciami, których losy są mocno ze sobą splecione, a ich losy toczą się w naprawdę zwariowany sposób.
To jest jedna z tych gier, które zostawiają nas z przemyśleniami i dużym niedosytem.
Dla mnie osobiście jedno słowo idealnie definiuje to czym faktycznie Alan Wake II jest: transmedialność. Bo Alan to nie tylko gra, ale również sceny musicalowe, audycje radiowe, kilkuminutowe filmy, a nawet w pewnym momencie możemy obejrzeć krótkometrażowy film. Sekwencje związane z Alanem, bazujące na płynnych przejściach między grą, a scenami nagranymi live action robią gigantyczne wrażenie. Muzyka, oprawa wizualna i przede wszystkim gra świateł to jest totalny top of the top. Wiele piosenek obecnych w grze będę odsłuchiwać sobie jeszcze przez długi czas bo zostały wykonane niesamowity sposób.
Na tym niestety kończą się zalety nowego Alana, bo niestety najnowsza gra od Remedy popełnia te same błędy co 13 lat temu.
Gameplay staje się szybko powtarzalny, walka z przeciwnikami po 2h staje się po prostu irytująca, repetytywność lokacji i nastawienie na backtracing irytujące. Brakowało mi charakterystycznych przeciwników, jakichś walk z bossem czy czegokolwiek innego co przełamałoby monotonię. Odnoszę wrażenie również, że balans między gameplay'em a ekspozycją fabuły jest bardzo nierówno rozłożony. W grze mamy etapy gdzie słuchamy dialogów przez dobre 10 minut, których czasem w ogóle mogłoby nie być. I odwrotnie, czasem mamy etapy gdzie brakuje jakiegoś momentu, w którym gracz mógłby złapać chwilę oddechu i skupić się na fabule. Wspomniany wcześniej backtracing sprawia, że nie mogę pozbyć się wrażenia apropo niejakiego kryzysu tożsamości tej gry. Twórcy z jednej strony chcieli dać graczowi więcej swobody, a z drugiej nie za bardzo mieli pomysł na jakieś aktywności poza głównym wątkiem i... wyszły rymowanki i skrzynie kultu stanowiące nudny i przewidywalny zapychacz.
Z tego powodu trudno jest mi tę grę ocenić jednoznacznie. Z jednej strony jako doświadczenie z dziełem kultury dałbym 10/10, a z drugiej strony jako stricte grze to 5/10. Z tego powodu daję 7/10 bo to jednak przede wszystkim aspekt gry powinien tutaj odgrywać główną rolę.

Gra jest strasznie słaba. Jak z początku mnie wciągneła to ten pierwszy rozdział z Wake'iem to symulator chodzenia bez kitu. ciągłę chodzenie w kółko z jakimiś pseudo nadpisaniami scenariusza a tak naprawdę to chodzimy 5 razy w tym samym kierunku lokacji i tyle. Chcieli zrobić swojego Residenta ale jak w residenta grało mi się przyjemnie to w te grę a bardzo lubie Pierwszą część która była liniowa. Ta mnie zwyczajnie denerwuje i nie daje satysfakcji po za jakimiś kulminacyjni wątkami przy końcu rozdziału. Niestety nie skończę tego bo szkoda mi życia na takie spacery jak będę chciał się nudzić to poprostu popatrzę w sufit. Może obejrzę jakiś gameplay kiedyś na yt z ciekawości jak gra się potoczy ale żeby frustrować się zamiast cieeszyć z grania to ja dziękuje. Nie będę grał z poradnikiem żeby szybciej ukończyć gre bo producenci ją po prostu w większości nudną. Nic dziwnego że remedy sie posypało i 2k. Wpakowali nadzieje i kase w legendę pierwszej części a wyszła przeciętna kupa średnio zjadliwa.

Mam problem w misji wykolejeny pociąg i sekta zabójców. Nie mam na tablicy znacznika sekta zabójców przez co nie mogę zrobić postępu w grze. Robiłem reset gry, przechodzę jeszcze raz od początku i to samo. Co robić, gdzie można to zgłosić???

RTX 3060, nie trzyma 60 FPS na niskich, przecież to jest żart a nie gra xD

Za to 4070 Ti Super po mocnym oc niemal zawsze z dlss, fg i PT w 4k na ultra niemal wszędzie trzyma 60 fps, wiec nie jest tak źle

Domyślam się skąd zaniżona ocena gry, ale dodam komentarz, dlaczego według mnie gra zasługuje na więcej.

Po pierwsze - o ile gra Sagą, i używanie jej mocy, prowadzenie śledztwa jest bardzo przyjemne, o tyle gra Alanem i pisanie scenariuszy na żywo, zmieniając rozgrywkę, wczuwajac się aktualnie w sytuację to istne arcydzieło. Żadna gra nie angażuje tak do przemyśleń podczas rozgrywki jak właśnie gra Alanem Wakiem.
Fabuła, klimat i grafika bronią ten tytuł dla mnie na 8.5/10. Była by dycha, gdyby nie kilka minusów.

System walki nie należy do najprzyjemniejszych, znajdźki, amunicja, niczego nie trzeba szukać bo praktycznie mamy wszystko jak po lince w "pudlach". Postacie zachowują się sztucznie i drętwo.
No i słynna optymalizacja. Słabo to działa, i czasami występują jakieś artefakty pomimo wyłączonych Upscalingow.

Podsumowując niech nikt się nie zrazi opiniami na gry-online. Jak ktoś przymruży oko na kilka aspektów to dostanie świetny, klimatyczny gameplay.

SPOJLER:
łamanie gameplayu wstawkami granymi przez prawdziwych aktorów to również mistrzostwo, a scena z teatru z muzyką rockową, i walka z cieniami przy blyskajacych laserach to miód na oczy.

Alan Wake 2 to kontynuacja kultowej gry z 2010 roku studia Remedy. Akcja dzieje się 13 lat po wydarzeniach z części pierwszej i zastanawiałem się jak twórcy poradzą sobie z takim przejściem czasowym. Okazuje się że bardzo dobrze. Dostajemy nawiązania do Control, poprzedniej części, a nawet pośrednie do kultowych gier studia jak Quantum Break czy Max Payne. Studio Remedy względem Quantum Break także wyrobiło się w kwestii wstawek z grą aktorską. Przecinanie się gry z filmem wykonano wręcz wzorowo.

Względem poprzedniej części dostajemy nowego dodatkowego protagonistę- Sagę Anderson badającą sprawę Bright Falls. Powoli idąc po nitce do kłębka zwykłe zabójstwo przeradza się w większy ogół jeszcze bardziej rozbudowując to co oferowała część pierwsza.

Dostajemy też jeszcze lepszy wątek tytułowego Alana Wake'a, który mierzy się ze skutkami wydarzeń z poprzedniej części. Zdecydowanie mocny punkt i jego głównymi wadami jest długość i że można to pominąć zapędzając się za daleko Sagą.

Grę w świetny sposób uzupełnia oprawa Old Gods of the Asgard, jeden poziom wręcz w dużym zakresie jest oparty na musicalu z ich udziałem. Bardzo ciekawe i przyjemne posunięcie.

Walka względem poprzedniej części nie przeszła radykalnych zmian. Dalej osłabiamy skupiona wiązką latarki i zabijamy przeciwnika oraz wykonujemy uniki. Niestety ten schemat w ostatniej głównej walce został olany i można było popaść w irytację.

Zależnie od bohatera dostajemy „świątynię umysłu” gdzie Saga rozwiązuje sprawy po nitce do kłębka łącząc fakty i dowody albo pokój pisarski Alana, gdzie wpływa w paru miejscach na rzeczywistość, gdy tylko zdobędzie natchnienie.

Jest jednak jedna rzecz której Remedy nie mego popuścić. Gra oferuje pełnej zakończenie za przejście tego tytułu jeszcze raz w NG+. Gdybyśmy mieli chociażby po drodze wybory moralne, alternatywne ścieżki działania, nie miałbym problemu. Jednak dostanie dodatkowych paru minut filmików jest dokładnie za powtórzenie tego samego. Bez sensu i zwyczajna zagrywka by sztucznie wydłużyć żywotność gry. Nie dla każdego może to być tytuł na kilka razy. I ten filmik nie robi wow, bo było to dosyć przewidywalne w przeciwieństwie do zakończenia jedynki.

Ostatecznie Alan Wake 2 to gra warta uwagi. Nie należy traktować poważnie głosów ze to „Alan Woke”, bo oboje bohaterów tworzą spójną i interesującą historię. Jednak myślę że środek ciężkości powinien najbliżej jak to możliwe być trzymany blisko Alana, a tymczasem jego wątek w przeciwieństwie do Sagi można pominąć. Tak nie powinno być. Gra warta uwagi i czekam na zwieńczenie trylogii.

System walki to tragedia, a skrajnie różny poziom trudności w jednej opowieść to chyba jakiś sadysta wymyślił.

Świeżo po ograniu Alana Wake 2 (PS5) czas na moją rozbudowaną opinię. Z tego co widzę, gra jest wysoko ceniona przez recenzentów, ale jednocześnie już w komentarze są duże rozbieżności w ocenach. Nawet niespecjalnie mnie to dziwi, ponieważ gra jest nietypowa, jak kogoś nie kupi surrealistyczna fabuła, specyficzna narracja, klimat to gameplay, też go raczej nie uwiedzie.

Mi Alan Wake 2 bardzo się podobał, pomimo nieco ślamazarnego czasem tempa i miejscami irytującej walki. Trafia do mnie cały koncept na tę grę, któremu podporządkowano wszystko. Małomiasteczkowy klimat, zagubienie w świecie własnego umysłu, czerpanie z różnych środków przekazu, specyficzny rodzaj grozy. Pomysły twórców i wizualia, a także lokacje są dla mnie bardzo udane. Te niektóre fragmenty w których na przykład na leśną scenerię nakładają się czerwone przebitki z innej rzeczywistości. Cukiereczek.

Czas ma najczęściej wymieniany minus AW2 czyli walkę. Ewidentnie postawiono tutaj na bardzo bliskie, immersyjne starcia w bliskim kontakcie z wrogiem. Pod względem klimatu, tak robi to robotę. Pod kątem samej płynności gameplayu...powiem tak, tragedia to nie jest, ale bywa męczące (tym bardziej, że orłem strzelania na padzie nie jestem). O ile pojedynczy przeciwnicy nie sprawiają problemu, a nawet i walki z bossami po kilkunastu minutach powtórek przechodziłem. Tak starcia z 2-3 przeciwnikami, wśród których były ci szybcy zawodnicy nadszarpnęły moje nerwy :P Nasz powolny bohater + dynamiczni przeciwnicy + ciemna lokacja np. z w lesie z krzakami, gdzie niewiele widać...oj nie jest to dobre połącznie xD

Plusy:
- całkiem ciekawa, zakręcona fabuła, która gra tu pierwsze skrzypce
- oryginalne pomysły narracyjne i surrealizm, zabawa formą, są fragmenty filmowe, czy musicalu
- inspiracje i nawiązania do innych dzieł, w tym ukochane Twin Peaks, czy chociażby True Detective, także inne gry studia Remedy
- oprawa audiowizualna, światło przepięknie oświetla urokliwe i niepokojące miejscówki, aż chce się robić screeny
- różnorodna muzyka także robi robotę i odpowieni nastrój
- klimat grozy, każdego co innego straszy, ale na mnie akurat przemierzanie lasu z latarką w ręku z jakimiś wątkiem ponadnaturanym w tle działa jak mało co, a tutaj jest to wykonane wybitnie tak gęsto, że można kroić nożem
- elegancko zaprojektowane i dopracowane lokacje (szczególnie te w Bright Falls), niezbyt wielkie półotwarte mapy, wypełnione zawartością, trudno się zgubić, a gdzie się nie zboczy jest coś ciekawego, skrytki, łamigłówki, notatki opowiadające o świecie, materiały TV i radia, naprawdę robią robotę te lokacje i to co w nich robimy
- jako przykład takich miejscówek mogę dać Dom Opieki Valhalla, czy Wesołe miastaczeko, a także odjechany fragment z muscalem Alana
- zagadki pisarsko-środowiskowe Alana, dla mnie spoko odskocznia od klasycznego znajdź klucz, drabinę (etc), chodź tego typu przeszkody też są
- bardziej staroszkolne podejście do oznaczania celów do zrobienia - mamy luźno wyszczególnione zadanie, a resztę trzeba sobie wykombinować, fakt ze dwa razy się na tym zaciąłem, jednak to bardziej wynik mojej chęci dokończenia lokacji na szybko i nieuważności, jeśli wszytko włacznie z mapą prześledzić znajdzie się rozwiązanie
- dla mnie całkiem spoko jest też, to że gra skupiając się głównie na warstwie fabularnej i audiowizualnej, nie jest przy tym samograjem, ani nie leci po schemacie cut-scenka - misja- cut-scenka etc, tutaj jest taki dobry miks, podoba mi się też aspekt wracania po ukończniu misji, tu nie ma magicznego teleportu po ubiciu bossa, do kolejnej misji, fajnie buduje to dla mnie ten świat i jego autentyczność

Jako rzeczy takie po prostu ok, uznałbym pozostałe zagadki, aspekt survivalowy oraz układanki na tablicy Sagi,.

Minusy:
- to co już opisywałem walka nie jest bardzo zła, ale miewa swoje istotne problemy i czasem irytuje
- tempo przemierzania lokacji, trochę takie wrażenie ogólnej ślamazarności
- specyfika prowadzenia opowieści, potrafi nieco przytłoczyć przy dłuższym posiedzeniu
- no i minus za nie do końca satysfakcjonujące zakończenie, trochę brakło takiego uczucia spełnienia po dość długiej rozgrywce, zamiast tego jest trochę taka wrzutka z czapki...i pomost do kolejnej części, trochę słabo

Czas na podsumowanie Alan Wake 2 to oryginalny tytuł, który stoi przede wszystkim zakręconą fabułą, surrealistycznym klimatem, nietypową narracją, zabawą formą. Coś na tym musiało ucierpieć, a tym czymś jest tu walka - która widowskowo wygląda na ekranie, a męczy na padzie, oraz nieco powolne tempo, czasem też męcząca narracja. Nawet dla mnie, optymalne były krótsze sesje z tą grą.
Ostatecznie jednak mnie ten klimat, ta opowieść, ten sposób prowadzenia narracji, ten rodzaj grozy kupuje. Gier klasycznie nastawionych bardziej na akcję i rozwałkę była już masa (chociażby Residenty) i cieszy mnie, że powstają też ambitne projekty stawiające akcenty na inne elementy.