Najciekawsze materiały do: Doom II: Hell on Earth

Gra Legenda. Krytykowanie jej jest Obrazą dla Historii FPS..

Klasyka i 10. :)

Gra naprawia chyba wszystko co było w poprzedniej części i dodaje coś od siebie... Nowi przeciwnicy, nowe bronie, trochę lepszy multi i inne... Nie ma co gadać przejdźmy do minusów i plusów
MINUSY
-tak jak w części pierwszej, szkoda że nie można w sekretach znaleźć naszych towarzyszy którzy by nam pomagali
PLUSY
+Nowe bronie
+Nowi przeciwnicy
+Walka z końcowym bossem
+Level design bardziej się wyróżniający
+Dwa bonusowe poziomy z Wolfensteina 3D

okrągła dziesiątka. Chyba najlepszy FPS wszechczasów. RIP ID Software [*]

Doom II to doskonały FPS i który jak poprzednik wyznaczył na wiele lat nowe standardy dla następnych strzelanek. Osobiście bardziej przypadł mi do gustu ze względu na dodanie nowych mocniejszych przeciwników, przez co nie był dla mnie po jakimś czasie monotonny jak oryginalny Doom.
Dodano tylko jedną broń ale za to jaką, Super Shotgun który masakruje przeciwników jeszcze bardziej niż zwykły.
Z nowych przeciwników to najpotężniejszy jest Arch-vile. Moje pierwsze spotkanie z nim zakończyło się wczytaniem poprzedniego zapisu.
Doom II na pewno jest też trudniejszy, zwłaszcza na Ultra-Violence. Może się zdarzyć tak, że jak nie wie się gdzie są sekrety, to może zabraknąć nam amunicji.
Misji jest 30 plus dwa kapitalne sekretne poziomy z Wolfensteina 3D, gdzie naziści są mali jak krasnoludki ale dość niebezpieczni.
Oczywiśćie polecam dzisiaj granie na jakimś Source porcie jak ZDoom czy GZDoom, bo nie trzeba bawić się w zabawę z Dosboxem. Dodatkowo można odpalić grę w dzisiejszych rozdzielczościach panoramicznych jak 1920x1080, 2560x1440 czy nawet 3840x2160.

Jako 22 letni gracz z 17 letnim stażem stwierdzam iż DOOM II Hell of Earth(bez szmerów bajerów) po daniu mu drugiej szansy:
-ma różnorodnych przeciwników, których fajnie się zabija. Zwłaszcza impy i zombie.
-taką se muzykę, która czasem nijak nie pasowała do gry.
-bronie, które nie brzmią jakoś fenomenalnie, ale przeciwnicy dobrze ją odczuwają(szczególnie machine gun).
-przesiadka na sterowanie bez udziału myszy dla kogoś kto w FPS zawsze gra albo myszą albo padem, jest ciężka. Dlatego też grałem na najłatwiejszym poziomie trudności.
-Eksplorowanie pokrętnych poziomów, bywa męczące, ale tylko gdy nie możemy znaleźć klucza. Dopóki nie zaczniesz się błąkać - jest przyjemnie. Znajdowanie sekretów daje nadal frajdę.
-na konstrukcję poziomów jakoś nie zwróciłem uwagi. Po prostu byłem skupiony na znalezieniu drogi do wyjścia. Niestety pod koniec jakość widocznie spadła. No i ich styl artystyczny zrobił się jakiś taki brzydki.
Ogólne wrażenia z rozgrywki - dupy nie urywa, ale bywało przyjemnie.

Gra jest okropna. Wcześniej (pierwszy DOOM) mogliśmy omijać wszystkie ataki przeciwników (oprócz żołnierzy, którzy padali po 1-2 strzałach), a teraz gra często wymusza na nas chowanie się ,,za osłonami''. Do tego jest durna - mamy za dużo amunicji, a gra często wrzuca nas do pokoju z kilkudziesięcioma przeciwnikami, gdzie musimy wszystkich powybijać - w porównaniu do level designu jedynki to wygląda jak jakiś żart. W pierwszym DOOMie się sporo myślało (na Ultra Violence i Nightmare), a DOOM II to bezmyślne strzelanie. ZDECYDOWANIE ODRADZAM.

Lepsza niż jedynka. 9.0.
Grałem w wersję ze Steam.

Świetna strzelanka na urządzeniu przenośnym. Polecam bardzo!

Bardzo dobry FPP jak na tamte czasy

Moje wspomnienie w szkole

Doom II 1994 jeden z przykładów sequeli idealnych. Gra do dziś mocno broni się grywalnością, a na modach wręcz wymiata miodnością podobnie jak na modach Wolf 3d, Doom 1, Heretic 1, Duke Nukem 3d i reszta FPS z lat 90' które też mają świetne mody.

Polecam grać pod gzDoom z modami Brutal Doom + Ultra HD Texture (Wymagany do działania modów jest plik z gry Doom 2.wad)

Tak wygląda gra pod gzDoom z modami Brutal Doom + Ultra HD Texture jak na video.
www.youtube.com/watch?v=WcmUx58_qy0

Znany siquel klasyka który zmienił oblicze fakt jest trochę więcej potworów większe mapy i łamigłówki do rozwiązania.Nie ma już epizodów tak jak w pierwszej części. Co nie zmienia faktu że gra jest grywalna. Polecam

Doom 2: Hell on Earth to gra, która podzieliła graczy. Jedni uważają ją za sequel idealny, a drudzy oskarżają o spadek jakości i odgrzanie przysłowiowego kotleta. Niestety również jestem skłonny przychylić się poglądom tej drugiej grupy.

Doom 2: Hell on Earth miał premierę na komputery osobiste w 1994 roku po około sześciu miesiącach od premiery pierwszej części. To nie jest jakiś wyjątkowo długi okres czasu pomiędzy sequelami, zwłaszcza, że nad drugą częścią pracowało to samo studio. Tak samo jak w przypadku pierwszej części, Doom 2 został w późniejszym czasie wydany również na inne platformy, najpierw na X360 w 2010 roku, a później w 2019 roku na PS4, XONE, Switch, oraz na IOS i Androida. Podejrzewam nawet, że sukces i kultowość obu gier spowoduje powstawanie kolejnych konwersji na nowych platformach. Tak samo jak pierwszą część serii, Doom 2 można dostać za kilka złotych na Steam’ie i GOG-u.

Doom 2: Hell on Earth jest bezpośrednią kontynuacją, co zresztą było zapowiedziane w pierwszej części gry. W tworzeniu gry brało udział to samo studio, id Software. Grę ogrywałem na Steam’ie. Pod względem audiowizualnym Doom 2 utrzymuje poziom poprzedniczki. Mechanika gry również nie uległa zmianie. Nadal gra się dobrze, ale według mnie, już nie tak przyjemnie jak w część pierwszą.

Dołożono kilku przeciwników oraz jedną broń – super strzelbę. Jeśli natomiast chodzi o poziomy, to zostały bardziej skomplikowane, co uznaję za spory minus. Często biegało się po lokacji szukając nie wiadomo czego, aby odblokować drogę, co spowalniało rozgrywkę. I tak, w pierwszej części również trzeba było używać przycisków i szukać kart / czaszek, ale było to bardziej płynne, że tak powiem „przy okazji”. Teraz potrafiłem spędzić na mapie nawet kilkanaście minut, zanim dotarłem do pomieszczenia z „Exit’em”, by znużony wyłączyć grę.

Dość często zdarza się, że gra wrzuca gracza, do ciasnego pomieszczenia z hordami przeciwników (lub beczek i przeciwników). W takich momentach rozgrywka traci balans. Znacznie lepiej by wypadło, gdyby przez całą lokację spotykało się częste, ale mniejsze grupy przeciwników. To samo tyczy się bossów. W pierwszej części, pod koniec każdego epizodu walczyło się z jednym bossem, tutaj bossowie występują nawet na zwykłych mapach. Nie chodzi o to, że to jest za trudne, ale uważam, że boss w Doom’ie to taki rodzaj przeciwnika, który jest wisienką na torcie, ostatecznym wyzwaniem. Czymś, co powinno się spotykać na końcu epizodu, lub chociaż misji. Tu bossowie zostali zdegradowani do mięsa armatniego – elitarnego i trudnego, ale dalej mięsa.

Fabuła, tak jak i poprzednio stanowi tylko tło dla rozgrywki. Marines (gracz) po wydarzeniach z pierwszej części ląduje na Ziemi, a wraz z nim demoniczne siły, które należy zlikwidować. Doom 2 jest tego rodzajem gry, że taka szczątkowa fabuła, kompletnie w niczym nie przeszkadza.

Podsumowując, Doom 2: Hell on Earth jest dokładnie tym samym, co część pierwsza, z dodanymi kilkoma nowymi przeciwnikami i jedną bronią oraz zagubionym balansem rozgrywki. Poziomy zostały niepotrzebnie skomplikowane, przez co zaczęły męczyć i nudzić. Jak na sequel jest mało innowacji i z tego powodu nie nazwałbym jej pełnoprawnym sequelem, a raczej samodzielnym dodatkiem.

PLUSY:
+ Dodatkowi przeciwnicy i broń.
+ Dobrze się strzela, gra się w miarę przyjemnie.

MINUSY:
- Strona audiowizualna może w obecnych czasach odrzucić niektórych graczy (pikseloza i midy).
- Zagubiony balans rozgrywki. Męczące poziomy. Wkrada się nuda.
- Mało innowacji jak na sequel (odgrzany kotlet i to w mikrofalówce).

Drugi Doom, legendarny Hell on Earth, to wg mnie sequel idealny. Wydany rok po premierze pierwszej części, która niewątpliwie zrewolucjonizowała rynek elektronicznej rozrywki w ogóle, a gatunkowi gier FPS nadała nowy kierunek rozwoju. Pierwszego Dooma ograłem po raz pierwszy w życiu w 2021 roku i jestem nawet dziś zachwycony tą produkcją, wracam sobie do niej od czasu do czasu. Oceniłem jedynkę 10/10- absolutny hit trzyma się nawet dziś.

W drugą część postanowiłem zagrać niedawno i sprawdzić, dlaczego wielu graczy i fachowców uznaje drugiego Dooma lepszego niż pierwszy. Po ukończeniu gry stwierdzam, że technicznie oba tytuły niczym się od siebie nie różnią. Doom 2: Hell of Earth to "jeszcze więcej Dooma"- więcej potworów, więcej poziomów, więcej broni (legendarna, epicka dwururka!!!), więcej muzyki, więcej gęstego klimatu, więcej rozwałki. Fabuła, jak to w tej serii, szczątkowa- nie musiałoby jej być. Akcja tym razem toczy się nie w bazie na Marsie, lecz na Ziemi, gdzie bestie dokonały inwazji, lecz ostatecznie znowu musimy wrócić do piekielnych otchłani, aby unicestwić zło. Graficznie i muzycznie Doom 2 niczym nie różni się od pierwowzoru- graficznie to oczywiście pikseloza, ale muzycznie i dźwiękowo to wciąż mastersztyk, nawet po 30 latach!!!

Oceniam grę, tak jak część pierwszą, na ocenę 10/10. Pomimo, że tytuł wprowadza niewiele nowości, jednakże te, które zostały wprowadzone, odmieniają oblicze Dooma. Przede wszystkim nowa strzelba dwururka, która daje autentycznego kopa i robi znaczącą różnicę podczas starć w bliskim kontakcie. Nowe potwory- jest ich kilka, są wymagający, ale stracia z nimi są satysfakcjonujące. Intensywność starć- tutaj wg mnie jest większa. Doom 2 jest też grą dłuższą od "jedynki", poziomy są bardziej rozbudowane, nieco bardziej zawiłe, ale to wyszło grze na plus. No i "ziemskie" lokacje jakoś bardziej mi odpowiadają w porównaniu do kosmicznej stacji na Marsie w Doom 1. To wszystko okraszone świetną, dynamiczną ścieżką muzyczną sprawia, że w Doom 2 gra się świetnie, a jak z nienacka wyskakują potwory to gracz potrafi "dygnąć" przed monitorem. Tak, nawet 30 lat po premierze! Jeśli taki efekt wywułuje wciąż to gra, to jest warta oceny 10/10. Polecam!!!