Ustawienia | Porady Operation Flashpoint: Red River poradnik, solucja

Ostatnia aktualizacja: 1 sierpnia 2016

Ustawienia

Wybór poziomu trudności

Gra pozwala na dokonywanie wyboru poziomu trudności przed rozpoczęciem każdej z misji, tak więc nie musisz się obawiać tego, że zostaniesz zmuszony do rozegrania każdego etapu kampanii w oparciu o wcześniejsze ustawienia. Domyślny poziom trudności Normal wydaje się być optymalnym rozwiązaniem dla większości graczy. Na poziomie Experienced odnosi się większe obrażenia i dysponuje mniejszą liczbą punktów zapisu stanu gry, przez co zaliczanie poszczególnych zadań może zająć nieco więcej czasu.

Nie polecam od razu decydować się na wybór poziomu trudności Hardcore, chyba że uważasz się za weterana symulatorów pola bitwy. Na tym poziomie trudności, podobnie jak w grze Operation Flashpoint Dragon Rising, należy radzić sobie z wieloma znaczącymi utrudnieniami. Najbardziej charakterystyczną zmianą jest to, że nie dysponuje się żadnym HUD'em (powyższy screen), co utrudnia orientację w terenie (można polegać jedynie na ogólnej mapie taktycznej) oraz sprawne rozpoznawanie miejsc pojawiania się przeciwników. Inna ważna cecha trybu Hardcore to brak punktów zapisu stanu gry. Oznacza to, że każdą misję należy ukończyć bez zapisywania swoich postępów. Śmierć głównego bohatera oznacza w takiej sytuacji przegraną, zaś zabici podwładni z racji braku checkpointów nie mogą się w żaden sposób "odradzać". Na wybór trybu Hardcore najlepiej jest w rezultacie zdecydować się już po ukończeniu danej misji i w momencie przystąpienia do niej po raz drugi. Kolejne zadania warto ponadto przechodzić w towarzystwie żywych i rozgarniętych graczy, gdyż komputerowi podwładni częściej przeszkadzają, niż faktycznie wnoszą coś pożytecznego do drużyny.

Wybór klasy bohatera

Podobnie jak w przypadku poziomu trudności, wyboru klasy bohatera można każdorazowo dokonywać przed rozpoczęciem danej misji. Najlepiej jest jednak wybrać jedną klasę na początku zabawy i trzymać się już później tej decyzji, dzięki czemu łatwiej będzie rozwinąć sterowaną postać w możliwie jak największym stopniu (więcej na ten temat w dalszej części rozdziału).

W grze dostępne są cztery klasy żołnierzy - strzelec (Rifleman), grenadier (Grenadier), zwiadowca (Scout) oraz strzelec automatyczny (Auto Rifleman). Jeżeli grasz w towarzystwie osobników sterowanych przez sztuczną inteligencję, to najlepszym wyborem wydaje się wybór klasy strzelca lub zwiadowcy. Pozwoli Ci to w miarę szybko uzyskać dostęp do karabinów snajperskich, a to właśnie w atakowaniu wrogów z dużych odległości najlepiej jest się specjalizować, pozostawiając reszcie drużyny prowadzenie akcji na średnim dystansie. Radzę jednocześnie zadbać o to żeby dowodzony zespół był maksymalnie zróżnicowany, tj. posiadał po jednym reprezentancie każdej z klas. Jeżeli bawisz się z żywymi graczami, to o taką różnorodność nie trzeba już oczywiście dbać. Dużo jest w tym przypadku uzależnione od preferencji poszczególnych osób oraz stylu gry narzucanego przez dowódcę zespołu.

Kolejność zaliczania trybów gry

Swoją przygodę z grą warto rozpocząć od kampanii (Campaign), a przynajmniej od jej dwóch początkowych misji, które stanowią dobre wprowadzenie do większości możliwych sytuacji na polu bitwy. Dopiero w dalszej fazie zabawy warto zainteresować się pojedynczymi scenariuszami (Fireteam Engagements), które podzielono na cztery zasadnicze kategorie:

Last Stand - Założeniem jest obrona określonych miejsc przed nadciągającymi siłami wroga.
CSAR - Założeniem jest odnalezienie i uratowanie pilotów zestrzelonych maszyn latających.
Rolling Thunder - Założeniem jest nieustanna ochronna konwoju, w szczególności przed osobnikami wyposażonymi w wyrzutnie rakiet.
Combat Sweep - Założeniem jest całkowite oczyszczenie ustalonego obszaru z sił wroga. To najbardziej klasyczny wariant misji.

Ważną cechą dodatkowych scenariuszy jest ich spora losowość, także przy wyborze przez grę miejsca rozpoczęcia misji.