Gameplay. Wszystko o Assassin's Creed Odyssey - wymagania sprzętowe, edycje kolekcjonerskie, ceny

Gameplay

Świat gry

Na potrzeby Assassin’s Creed Odyssey deweloperzy zaprojektowali rozległy otwarty świat podzielony na kilka regionów zróżnicowanych pod kątem typu krajobrazu, panujących tam pór roku oraz gęstości zaludnienia i stopnia zamożności mieszkańców. Piaskownica ma powierzchnię 130 kilometrów kwadratowych, co czyni ją większą o 62% od mapy oddanej w nasze ręce w Assassin's Creed Origins. Warto jednak zauważyć, że sporą część tego obszaru stanowi morze.

Nasza przygoda rozpoczyna się na Kefalonii, czyli ciepłej, górzystej wyspie. W toku zmagań odwiedzamy północną Grecję (obejmującą między innymi nowoczesną Macedonię i bogatą w sól Lokrydę), Attykę (której centrum stanowią Ateny), Peloponez (gdzie mieści się Sparta), a także różnorodne wyspy.

Antyczna Grecja to niebywale malownicze miejsce.

Choć eksploracja tej „piaskownicy” na piechotę jest jak najbardziej możliwa (wszak uatrakcyjnia ją znany i lubiany system parkouru pozwalający na błyskawiczne pokonywanie przeszkód terenowych i wspinaczkę na elementy otoczenia), autorzy oddają do naszej dyspozycji dwa znacznie szybsze środki lokomocji. Pierwszym z nich jest wierzchowiec, czyli koń Fobos, którego przywołujemy gwizdnięciem niczym Geralt Płotkę w trzecim Wiedźminie.

Drugi to statek Adrestia, który dostosowujemy do indywidualnych preferencji, modyfikując jego wygląd i uzbrojenie. Warto odnotować, że w toku zmagań rekrutujemy nowych członków załogi, z których każdy posiada perki wpływające na nasz potencjał bojowy w trakcie morskich bitew (o których za chwilę). Poza tym żeglarze umilają sobie trudy tułaczki po otwartych wodach, śpiewając szanty w swoim ojczystym języku. Ponadto choć otrzymujemy do dyspozycji własną łódź, od czasu do czasu warto wyskoczyć za burtę, na przykład w celu splądrowania wraków leżących na dnie, w których mogą czekać rozmaite kosztowności.

Orientację w terenie ułatwia orzeł Ikaros, którego niczym Senu w Assassin’s Creed Origins wysyłamy na zwiad w celu odnalezienia interesujących miejsc lub odkrycia pozycji przeciwników.

Rola skrzydlatego towarzysza jest nieoceniona po rozpoczęciu przygody w specjalnym trybie eksploracji. Nie uświadczymy w nim znaczników misji (miejsce rozpoczęcia zadania trzeba odnaleźć samodzielnie, a informacje o przybliżonym położeniu celu uzyskujemy od zleceniodawcy), a także wskaźników informujących o rozmieszczeniu oponentów czy ważniejszych punktów na mapie; wyjątkiem jest tymczasowy znacznik wskazujący ogólny kierunek podróży do ważniejszych obszarów. Co ciekawe, to właśnie z myślą o tym trybie gry zaprojektowano Assassin’s Creed Odyssey i to on zapewnia podobno „optymalne doświadczenie”.

W trybie eksploracji czujemy się niczym antyczni odkrywcy, których nikt nie prowadził za rękę.

Ekwipunek

Na podorędziu Alexiosa lub Kassandry znalazł się legendarny artefakt: grot Włóczni Leonidasa. Owa broń zastępuje znane z wcześniejszych części serii ukryte ostrze, pozwalając protagonistom na cichą eliminację przeciwników, a także zapewnia naszym podopiecznym rozmaite nadnaturalne zdolności. Oprócz niej jednak herosi korzystają z ponad setki narzędzi mordu podzielonych na dziewięć kategorii. Poza rozmaitymi rodzajami broni białej, Alexios i Kassandra robią użytek z łuku. W przeciwieństwie do Assassin's Creed Origins, w którym do naszej dyspozycji oddano kilka rodzajów ostatniego z wymienionych narzędzi, w Odyssey znalazł się tylko jeden jego typ.

Mnogość narzędzi mordu to gwarancja zróżnicowanych sposobów na eliminację adwersarzy.

Podczas przygody zdobywamy też nowe elementy pancerza, takie jak hełmy, karwasze, kirysy oraz buty. Wyposażenie można ulepszać w oparciu o system craftingu. Poszczególne elementy ekwipunku nie tylko kupujemy u handlarzy lub znajdujemy w świecie gry (na przykład w skrzyniach albo na pokonanych wrogach), lecz także zdobywamy w zamian za tak zwane Kredyty Heliksa (pozyskiwane głównie za prawdziwą gotówkę) albo za punkty Ubisoftu (przyznawane za wykonywanie rozmaitych wyzwań w produkcjach francuskiego wydawcy).

Walka

Starcia na lądzie

System walki na lądzie czerpie garściami z rozwiązań wypracowanych na potrzeby Assassin's Creed Origins. Pojedynki opierają się więc na stosowaniu uników i parowaniu ataków, a także na umiejętnym wykorzystywaniu momentów, kiedy wrogowie odsłaniają się na ciosy. Warto przy tym pamiętać również o specjalnych możliwościach, jakie Kassandrze i Aleksiosowi daje Włócznia Leonidasa; dzięki niej protagoniści mogą błyskawicznie pozbawić nieprzyjaciela tarczy lub kopnąć przeciwnika w stylu, którego nie powstydziłby się sam spartański król z filmu 300.

Aleksios i Kassandra mogą również wyprowadzać ataki specjalne, których repertuar zależy od odblokowanych przez nas umiejętności. Choć nic nie staje na przeszkodzie, by skupić się na zdolnościach walki w zwarciu, równie dobrze możemy skoncentrować się na skillach zarezerwowanych dla łowców lub wyspecjalizować się w cichym zabijaniu nieprzyjaciół. Oczywiście można także zdecydować się na rozwiązanie pośrednie, czerpiąc po trochu z każdej ścieżki. Ponadto system walki skupia się na „agresji i byciu aktywnym”, a nie „ucieczce i zabawie w opancerzonego żołwia”.

Żegluga i bitwy morskie są ważnymi elementami opowieści o Alexiosie i Kassandrze.

Osobna wzmianka należy się Najemnikom. Przy rozpoczęciu zabawy do świata gry trafia ich pięćdziesięciu – mowa zarówno o starannie zaprojektowanych wojownikach, jak i o losowo generowanych zabijakach. Każdy z nich otrzymuje własny zestaw mocnych i słabych stron oraz unikatowy ekwipunek. Owi awanturnicy ruszają za nami w pogoń, kiedy złamiemy prawo. W opisywanej produkcji zaimplementowano pięciostopniowy poziom niesławy, który wzrasta wraz z popełnianymi przez nas zbrodniami, przyciągając do Alexiosa lub Kassandry najemników na coraz wyższym poziomie. Ci nie cofną się przed niczym, byle tylko wykonać zadanie i zdobyć upragnione pieniądze – posuwają się nawet do nawiązania walki na morzu. Z opresji można wyjść na kilka sposobów. Mowa o stopniowym zmniejszaniu rozgłosu poprzez unikanie popełniania przestępstw, cichym zabójstwie osoby, która wyznaczyła za nas nagrodę lub podjęciu próby pokonania najemnika; po wygranej walce, stajemy przed możliwością zrekrutowania go, by dołączył do naszej załogi, bądź pozbawienia go życia.

Oprócz kameralnych pojedynków w omawianej produkcji pojawiają się bitwy na dużą skalę, w których bierze udział maksymalnie trzysta jednostek. Każda ze stron konfliktu posiada własny pasek, który zmniejsza się wraz z uśmiercaniem kolejnych żołnierzy; im silniejszy jest wojak poległy na placu boju, tym jego śmierć bardziej uszczupla ów wskaźnik. Starcie kończy się w momencie wyczerpania paska jednej z armii.

Poza ludźmi w Assassin’s Creed Odyssey na naszej drodze stają również mitologiczne istoty, jak choćby Meduza, której spojrzenie zamienia ofiary w kamień. Autorzy przedstawiają je jako ofiary artefaktów pozostawionych przez pierwszą cywilizację, które przeobraziły je w bestie będące żywym elementem systemu bezpieczeństwa. Celem twórców było bowiem nie tylko ukazanie realistycznej wersji antycznej Grecji, lecz również przedstawienie jej w sposób, w jaki postrzegali te ziemie ich ówcześni mieszkańcy.

Bitwy morskie

Morskie bitwy stanowią swoisty złoty środek pomiędzy tymi z Assassin's Creed IV: Black Flag, a tymi, które znamy z pobocznych epizodów w Assassin's Creed Origins. Całość sprowadza się więc do uszczuplenia paska wytrzymałości wrogiego okrętu, co owocuje możliwością przeprowadzenia abordażu w towarzystwie naszych podkomendnych.

Z uwagi na fakt, że nasza załoga atakuje wrogie jednostki, rzucając w nie dzidami lub strzelając do nich z łuków, kluczem do sukcesu jest podpływanie do nich na niewielkie odległości. Poza tym autorzy pozwalają nam taranować wrogie statki (jeśli mamy szczęście, udaje nam się nawet przepołowić łajbę pełną nieprzyjaciół). Po zatopieniu okrętu nic nie staje na przeszkodzie, by zanurkować na dno, w poszukiwaniu skrzyń ze złotem i cennymi przedmiotami. W trakcie plądrowania wraków trzeba mieć się na baczności, by nie paść ofiarą jednego z rekinów, których pokonanie potrafi być prawdziwym wyzwaniem.

Jak wyżej wspomniano, gracze mają możliwość rekrutacji członków załogi. Podobnie jak ma to miejsce w przypadku elementów ekwipunku, w ramach mikrotransakcji lub wykorzystując punkty Ubisoftu mogą podmieniać modele marynarzy na przykład na męskie lub żeńskie, a także zaopatrywać się w skórki dla Adrestii. Na tym jednak nie koniec, gdyż na liście wirtualnych „towarów” znaleźli się również bohaterowie poprzednich części serii. Przykładem może być Evie Frye, która po zrekrutowaniu zapewnia naszemu statkowi dwunastoprocentowy bonus do obrażeń od ognia. Co ciekawe, posiada ona rangę porucznika, więc można ją przywołać również podczas starć lądowych.

Rozwój postaci

Jak przystało na reprezentanta gatunku action RPG, w Assassin’s Creed Odyssey nie zabrakło rozwoju postaci. W zamian za wykonywanie zadań fabularnych i misji pobocznych, a także za podejmowanie się rozmaitych aktywności opcjonalnych otrzymujemy punkty doświadczenia, by z czasem awansować na kolejne poziomy. Zdobyte wówczas punkty umiejętności można wydać na odblokowanie czterdziestu skilli podzielonych na cztery kategorie; mowa o zdolnościach łowcy (związanych z korzystaniem z łuku czy oswajaniem zwierząt), wojownika (dotyczących walki w zwarciu), zabójcy (mających wpływ na działanie w ukryciu), a także ogólnych (innych umiejętnościach pokroju zmniejszonych obrażeń od upadków, przywoływania wierzchowca gwizdaniem czy odwracania uwagi wrogów). Ich lista czeka na Was pod tym adresem.