autor: Maciej Kozłowski
Multiplayer. Wszystko co wiemy o Shogun 2: Total War
Spis treści
Multiplayer
Formacje
Podczas batalii bardzo ważne jest rozstawienie wojsk. W poprzednich częściach serii było to dość proste – ustawialiśmy oddziały w rzędach, po prostu odpowiednio je grupując i przeciągając kursor przez pole bitwy. W Shogunie 2 twórcy postanowili nieco to rozwinąć – udostępnili formacje o orientalnych nazwach, jak Skrzydło Żurawia czy Wojna Tygrysa, które jednak niczym nie różnią się od tych, jakie poznaliśmy wcześniej. Ta nowinka może budzić pewną konsternację – na podglądzie nie widzimy bowiem, jak owa formacja ma wyglądać – pojawia się jedynie informacja, że jest to szyk idealny dla danego rodzaju wojsk. Po kliknięciu na którąś z opcji nasze oddziały ustawiają się w odpowiedni sposób – często zupełnie inny, niż oczekiwaliśmy (np. trójkąt zamiast prostej linii). Mimo to warto korzystać z formacji – dają one profity do morale naszych oddziałów.
Morale i zmęczenie
Morale obecne jest w serii od samego początku i teraz nie uległo żadnym znaczącym zmianom. Pewnym udogodnieniem jest to, że dane na ten temat są widoczne na sztandarze każdego oddziału – nie musimy już więc na niego klikać, by uzyskać potrzebne informacje. Przykładowo – jeżeli oddział poniósł znaczne straty, sztandar będzie postrzępiony. Jeśli jest zmęczony, na fladze pojawi się stosowna ikonka. Przykładów można by podać więcej – praktycznie każda istotna uwaga jest w jakiś sposób sygnalizowana na chorągwi.
Oblężenia
Bronienie i zdobywanie twierdz uległo dość znaczącym zmianom – celem broniącego się nie jest już utrzymanie wroga na zewnątrz, a sprowadzenie go do środka i tam wyeliminowanie. Powodem tego stanu rzeczy jest sama architektura warowni – niskie mury pozwalają na łatwą wspinaczkę, a bramy można szybko podpalić i przekroczyć. Oznacza to, że atakujący nie jest ograniczony do frontalnego szturmu na główne wejście do twierdzy – równie dobrze może przejść przez mury w dowolnym punkcie obwarowań. Stara taktyka obrony, wedle której ustawialiśmy oddziały przed bramą i czekaliśmy, aż wróg się wykrwawi, nie ma już racji bytu.
Atutem broniącego się są wieżyczki wewnątrz twierdzy – jeśli któryś z oddziałów znajdzie się w ich pobliżu, zaczną automatycznie ostrzeliwać wroga. Oczywiście nadal istnieje artyleria wspomagająca atakującego – ta dostępna jest jednak dopiero od dość zaawansowanego etapu rozgrywki.
Umiejętności i atrybuty
Atrybuty to pasywne cechy każdego oddziału, działające przez cały czas. Atrybutem może być chociażby możliwość biegu w ukryciu, strzału snajperskiego czy nieograniczone morale. Umiejętności to aktywowane przez gracza akcje, jakie może wykonać oddział – np. wystrzelić płonące strzały, podpalić budynki czy wykonać forsowny marsz. Każda jednostka w grze dysponuje pewną gamą umiejętności i atrybutów.
Bitwy historyczne
W grze jest dostępnych siedem bitew historycznych z okresu sengoku. Oto ich nazwy: Kawagoe, Kawanakajima, Kizugawaguchi (druga), Nagashima (trzecie oblężenie), Nagashino, Okehazama, Sekigahara.
Awatar
Przed rozpoczęciem rozgrywki w trybie wieloosobowym gracz musi stworzyć sobie awatara – każdemu kontu Steam przysługuje tylko jeden. Gracz ma możliwość wyboru imienia dla swego reprezentanta, może również ustalić jego wygląd, kolor sztandaru wojennego oraz symbol klanu. W trakcie rozgrywki, dzięki kolejnym osiągnięciom, zdobywamy coraz lepsze zbroje dla naszego alter ego. Panel modyfikacji pozwala również malować nowe nabytki, a nawet zmieniać kolorystykę walczących za nas wojowników. Na razie nie wiadomo, czy wyposażenie awatara przenosi się na jego statystyki – ujawniono jednak, że złożenie całego zestawu zbroi (których będzie kilka) pozwoli zwerbować członków świty – ci zaś będą już mieli wymierny wpływ na rozgrywkę.
Nasz przedstawiciel dysponuje drzewkiem rozwoju, rozbudowywanym wraz z postępami w rozgrywce. Umiejętności zostały podzielone na cztery kategorie: fizyczność, dowodzenie, walka na dystans i w zwarciu. Każda z nich ma znaczny wpływ na sytuację podczas bitwy. Ciekawostką jest też to, że zależnie od naszego podejścia do zmagań oraz kolejnych umiejętności zdobywamy nowe tytuły i osiągnięcia – przykładowo, jeśli często rozłączamy się podczas gry, otrzymamy tytuł „tchórza bez honoru”, który da się wymazać tylko poprzez uczestnictwo w kilku następnych bitwach.
Kampania multiplayer
W Shogunie 2 dostępna jest kampania multiplayer – na początku gry wybieramy startową prowincję i ruszamy podbijać kolejne tereny. Mapa dość znacząco różni się od tej z trybu jednoosobowego, jest bowiem znacznie uproszczona. Nie ma na niej surowców naturalnych ani żadnych budynków poza fortami – są jedynie prowincje, sylwetki armii i flot oraz zamki, których rozbudowa również została ułatwiona.
Po najechaniu przez nas jakiejś prowincji zostajemy automatycznie sparowani z innym żywym graczem lub graczami – w tym momencie następuje konwencjonalna bitwa w trybie wieloosobowym. Po zwycięstwie zdobywamy teren (pozwalający np. rekrutować nowe jednostki) oraz doświadczenie, świtę lub części zbroi. Oznacza to więc, że kampania jest w rzeczywistości zbiorem przypadkowych potyczek z innymi graczami, a nie prawdziwą bitwą o Japonię – każdy gracz bowiem dysponuje swoją własną, autonomiczną mapą.