Intel Pentium 4 (rok 2000). 50 lat minęło… – historia Intela od roku 1968 po dzień dzisiejszy

Intel Pentium 4 (rok 2000)

Wejście generacji Core: od 2000 do 2008 roku

Pentium 4, wydany pod koniec 2000 roku, jest reprezentantem siódmej generacji procesorów Intel należących do rodziny x86, którego nowa architektura Netburst oferowała nieco niższą sprawność na MHz. Jednak Pentium był w stanie zrekompensować tę wadę poprzez wyższe częstotliwości taktowania, dochodzące aż do 3,8 GHz. Nieco później wprowadzono dwurdzeniową wersję procesora Pentium D wraz z obsługą wielowątkowości (HyperThreading). Ostatecznie Netburst okazała się architekturą, która odnosiła co prawda sukcesy komercyjne, ale jednocześnie była technologicznym ślepym zaułkiem.

Intel Pentium M (rok 2003)

Wyjściem z impasu był procesor Intel Pentium M z 2003 roku, który oparty został na technologii ostatniego Pentium III oraz wykorzystywał elementy technologii magistrali Pentium 4. Co więcej, pierwotnie został opracowany wyłącznie dla laptopów. Dzięki temu Intel posiadał w swojej ofercie dwa różne typy procesorów dla komputerów stacjonarnych i przenośnych. Model Pentium M jest bezpośrednim poprzednikiem pierwszych procesorów generacji Core i był produkowany aż do 2008 roku.

Intel Pentium M miał początkowo zastosowanie wyłącznie w laptopach.

Intel Core (rok 2006)

Kiedy model Intel Core pojawił się w styczniu 2006 roku, początkowo był on jedynie bezpośrednim następcą modelu Pentium M z ulepszonym rdzeniem o nazwie kodowej Yonah. Core Solo, ani też jego dwurdzeniowy wariant Core Duo, nie były jeszcze dostępne dla komputerów stacjonarnych. Nawet 64-bitowe rozszerzenia wprowadzone przez firmę AMD nie obsługiwały pierwszych procesorów generacji Core.

Początkowo Intel Core nie był przeznaczony do komputerów stacjonarnych.

Intel Core 2 (rok 2006)

Dzięki procesorom Intel Core 2 (w tym Intel Core 2 Quad Q6600), wprowadzonym na rynek w lipcu 2006 roku, Intel zastąpił architekturę Netburst modelu Pentium 4 również w segmencie komputerów stacjonarnych. To z kolei pozwoliło na ponowne zwiększenie wydajności na MHz taktowania. Oprócz modelu Core 2 Solo, seria składała się z procesorów dwurdzeniowych, a nawet z czterordzeniowych. W 2008 roku Intel zredukował strukturę procesorów Core 2 do litografii 45 nm, osiągając tym samym częstotliwości taktowania do 3,33 GHz.

Czas na jeszcze więcej rdzeni.

Intel Atom (rok 2008)

Opracowany przez Intel procesor Atom dla netbooków oraz nettopów zapewniał długą żywotność baterii dzięki niskiemu poborowi mocy. Jednak jego wydajność, pomimo zastosowania wielowątkowości (HyperThreading) oraz wersji dwurdzeniowej, była znacznie niższa od tej oferowanej przez procesory serii Core – odpowiadała około połowie mocy obliczeniowej modelu Pentium M. Od grudnia 2009 roku dostępne były także wersje ze zintegrowanym rdzeniem graficznym.

Intel Atom nie oferował zbyt wiele pod względem wydajności.