14 lat Gothica II w Polsce – świetny następca świetnej gry

Wielkanoc za nami. Podzieliliśmy się jajkiem, polaliśmy wodą, spędziliśmy czas z bliskimi, a teraz możemy trochę powspominać. Tak się bowiem złożyło, że dokładnie w świąteczną niedzielę minęło 14 lat od debiutu Gothica II na rynku. 16 kwietnia 2003 roku Bezimienny ponownie zagościł w polskich domach, byśmy znów mogli przeżyć z nim pełną wrażeń przygodę. Gothic II, podobnie jak część pierwsza, zaserwował moc wrażeń i świetnie bawili się przy nim tak weterani zmagań ze Śniącym, jak i nowi gracze, którzy po raz pierwszy gościli na wyspie Khorinis. Sięgnijmy pamięcią do tych dni i przypomnijmy sobie, jaką produkcją była druga odsłona sagi o Bezimiennym.

Czym skorupka za młodu nasiąknie…

Zanim na poważnie zajmiemy się jubilatem, wypada napisać dwa słowa o jego poprzedniku – ostatecznie to sukcesowi „jedynki” zawdzięczamy istnienie Gothica II. Mimo pewnych różnic oba produkty są w gruncie rzeczy bardzo do siebie podobne – w końcu to pierwsza część wytyczyła ścieżkę kontynuacji, przede wszystkim w odniesieniu do mechaniki.

Debiutanckie dzieło studia Piranha Bytes było grą RPG z topornym sterowaniem i akcją obserwowaną zza pleców głównego bohatera. Opowieść podzielona na sześć rozdziałów dawała graczowi swobodę poczynań co do wyboru gildii czy sposobu walki, oferując przy tym interesujący system rozwoju postaci. Gothic miał kapitalny klimat oraz całkiem sporą regrywalność. I na tym może poprzestanę, bo dzisiaj głównym bohaterem jest „dwójka”, a więcej o zaletach pierwszej odsłony cyklu możecie przeczytać w naszym niedawnym artykule.

Pyrrusowym zwycięstwem zakończyło się dla Bezimiennego starcie ze Śniącym. Od tego punktu zaczynała się przygoda w Gothicu II.

Na wielu graczach przygoda, jaką przeżyli z Gothikiem, wywarła wielkie wrażenie, nie powinno zatem dziwić, że tytuł szybko dorobił się wiernej grupy fanów. Wobec takiego rozwoju wypadków powstanie kolejnej produkcji osadzonej w tym świecie stanowiło tylko kwestię czasu. Co ciekawe jednak, duży sequel nie był pierwszym wyborem deweloperów zza Odry. Domyślnie twórcy zamierzali przygotować oficjalny dodatek do „jedynki”, którego akcja ponownie rozgrywałaby się na terenie Górniczej Doliny.

Skasowany Gothic Sequel, bo tak początkowo nazwany został ten projekt, miał wiele wspólnego z tym, co ostatecznie zobaczyliśmy we właściwym Gothicu II. Identyczne było wprowadzenie do gry (intro i rozmowa z Xardasem), to tutaj po raz pierwszy pojawiły się niektóre nowe umiejętności, postacie czy potwory, obecne ostatecznie w kontynuacji historii o Bezimiennym. Nawiązanie przez studio Piranha Bytes współpracy z firmą JoWooD Entertainment przekreśliło jednak plany wydania dodatku, otworzyło natomiast drogę pełnoprawnemu sequelowi. I co byśmy nie myśleli o austriackim wydawcy, akurat z tej decyzji wypada się cieszyć. Bo to w jej wyniku otrzymaliśmy jedną z najlepszych kontynuacji w historii „rolplejów”.

…tym na starość trąci

Bogatsi o doświadczenia związane z produkcją pierwszego Gothica i zdopingowani współpracą z firmą JoWooD, autorzy bardzo szybko uporali się z tworzeniem drugiej części. Gothic II pojawił się na rynku zaledwie po 20 miesiącach od premiery swego poprzednika, dokładnie 29 listopada 2002 roku. Podobnie jak w przypadku „jedynki”, również przy okazji sequela my, Polacy, musieliśmy trochę poczekać, nim położyliśmy na nim łapki. Na szczęście czas ten był wyraźnie krótszy – o ile w przypadku Gothica obsuwa wyniosła nieco ponad rok, tym razem oczekiwanie trwało niecałe pięć miesięcy.

Poradziliśmy sobie z prastarym, potężnym demonem. Co tam jakieś smoki.

Gdy już odpaliliśmy wreszcie drugiego Gothica, czekała nas z pewnością mniej oryginalna, ale wciąż angażująca historia. Wygrzebany spod gruzów przez Xardasa półżywy bohater miał raz jeszcze stanąć w obronie ludzkości przed wielkim złem. Oto na wezwanie pokonanego Śniącego do Khorinis zleciały się smoki, a wraz z nimi krainę zalała pełna wszelkiego plugastwa armia potworów. Tylko Bezimienny mógł zmierzyć się z czarcimi pomiotami, ale by tego dokonać, najpierw musiał udowodnić, że to właśnie on jest pomazańcem Innosa.

Tak rozpoczynała się ponad trzydziestogodzinna przygoda, w której dołączaliśmy do jednej z trzech frakcji i awansowaliśmy w niej. Szkoliliśmy się w walce oraz umiejętnościach wspierających. Zwiedzaliśmy nowy świat, ale dane nam było też zobaczyć, jak zmienił się krajobraz znajomej kolonii karnej. Z kolei rozrzut w skali trudności (i ważności) zadań wahał się między zbieraniem rzepy na polu a polowaniem na smoki. Gothic II zaoferował starym graczom więcej tego, co już zdążyli tak polubić w pierwszej części serii. Natomiast nowych odbiorców potrafił zaskoczyć ciekawymi rozwiązaniami i zachęcić do przejścia „jedynki”.