Ubisoft na E3 – King Kong

King Kong doskonale wpasowuje się w ideę filmów interaktywnych – nie bez kozery gra ta stanowi oficjalne przedłużenie filmu pod tym samym tytułem. Prezentacja Ubisoftu, która odbywała się na E3 składała się z dwóch części. Z filmu dokumentalnego opowiadającego o pracy nad filmem i nad grą, okraszonego wypowiedziami reżysera Petera Jacksona oraz z właściwej części, w której mogliśmy obejrzeć grywalną wersję King Konga.

Peter Jackson powiedział, że od dawien dawna chodził za nim pomysł i potrzeba nakręcenia nowej wersji wzruszającej historii o wielkiej małpie. Nie planował zapewne, że równolegle z filmem powstawać będzie gra, której na dodatek wiele do filmu nie brakuje.

Gracz steruje postacią Jacka, jednego z członków pechowej ekspedycji, oraz... samego King Konga – tak dla równowagi. Atmosfera rozgrywki jest fantastyczna – tropikalna wyspa, a w niej ukryta wioska tubylców odgrodzonych na własne życzenie od reszty własnego świata wysoką palisadą. Gdy pojmanej ekspedycji udaje się uciec i wydostać poza palisadę, zaczynają rozumieć, czemu ona służy. Monstra, z którymi przyjdzie się zmierzyć w grze robią wrażenie. Polujący na gracza olbrzymi dinozaur, praktycznie odporny na dzidy a nawet kule, ścina krew w żyłach. Gracz zmuszony jest balansować pomiędzy stawianiem czoła olbrzymim zwierzętom, uciekaniem i kryciem się przed ich zębiskami, a ustawiczną troską o pozostałych członków drużyny.

Ucieczka przez gęstą dżunglę, a później szaleńczy spływ na tratwie rwącą, pociętą kaskadami rzeką prezentuje wrażenia, jakich ciężko szukać w innych grach. Przygoda pełną gębą. Inna sprawa, że gracz w skórze Jacka jest w stanie stawić czoła jedynie pomniejszym zwierzakom, do dużych strzelając li tylko dla zabawy i dla uzupełnienia przygody efektami dźwiękowymi. Z tymi naprawdę dużymi monstrami da sobie radę dopiero wtedy, gdy przejmie sterowanie nad wielką małpą, nieoczekiwanie ekspedycji przychodzącej z pomocą.

Całość sprawia oszałamiające wrażenie – gracz zostaje ciśnięty w sam środek fantastycznej przygody, która pompuje w jego żyły adrenalinę w zastraszającym tempie. Tak się przynajmniej dzieje do czasu, gdy gracz nie zda sobie sprawy z tego, jak mało bieg wydarzeń zależy od jego poczynań. Pierwszy kontakt z King Kongiem rodzi bowiem podejrzenia, iż jeśli gracz ograniczyłby do minimum strzelanie i rzucanie dzidami do czegokolwiek, akcja i tak posuwałaby się naprzód. Jednak posuwała się w godnym pozazdroszczenia tempie.