Przegląd gier niedostrzeżonych i niekochanych - kwiecień 2022 (1/2)

Po publikacji ostatniego przeglądu gier małych i mało znanych otrzymałem feedback, który dał mi do myślenia. „Kontynuować i rozwijać”, zakomenderował Saroy na forum, któremu zawtórował dorregaray, prosząc o „więcej i częściej”. A potem przyszedł Ten, Który Niucha Trendy – generał T_bone – i, zbadawszy internetowe prądy czy też nurty, postawił wniosek, że cykl „powinien pojawiać się częściej, nawet w krótszej formie”.

W porządku, proszę bardzo. Niniejszym przekształcam „Przegląd gier niedostrzeżonch i niekochanych” z miesięcznika w dwutygodnik. A właściwie półmiesięcznik. Objętość faktycznie może się skurczyć – zależnie od okresu; kwiecień akurat nie rozpieszcza nas premierami tak jak marzec – ale w zamian mniej interesujących gier przemknie mi pod radarem. Oby tylko ostatecznie tydzień nie okazał się zbyt małą jednostką czasu na pisanie przeglądu za przeglądem…

Serious Sam: Tormental

Serious Sam: Tormental był jedną z tych (licznych) gier, które w Encyklopedii przerzucam z kąta w kąt rok po roku, aż w końcu zaczynam się zastanawiać, czy nie powinienem nadać im statusu „anulowana”. Produkcja ta tkwiła we wczesnym dostępie przez trzy lata – z czego ostatnie dwa (niecałe) bez aktualizacji. Nie ja jeden pytałem: „Quo vadis?”.

W każdym razie gra w końcu wydobyła się z zapomnienia i zadebiutowała – z solidnym rezultatem. Rozwieję wreszcie wątpliwości, które zapewne macie od momentu, gdy przeczytaliście tytuł. Tak, Tormental reprezentuje chorwacką markę FPS-ów Serious Sam (ma nawet głos Jona St. Johna) – ale nie, nie jest FPS-em. To strzelanka z perspektywą top-down i elementami roguelike, w której główną atrakcję stanowi lokalny tryb kooperacji. Nic wybitnego, ale to może być dobrze zainwestowane 43,99 zł (cena na Steamie), jeśli szukacie kanapowej rozrywki dla siebie i swojego towarzystwa.

1. Serious Sam: Tormental w Encyklopedii Gier
2. Serious Sam: Tormental na Steamie

Forgive Me Father

Gier odwołujących się mniej lub bardziej jawnie do twórczości H.P. Lovecrafta spod znaku tzw. mitologii Cthulhu mamy dziś na pęczki – ale polskie studio Byte Barrell zdołało znaleźć do tej tematyki kąt podejścia, którego jeszcze nikt nie próbował (przynajmniej w ostatnim czasie). Forgive Me Father jest oldskulowym FPS-em na modłę Dooma, wyróżniającym się wyrazistą stylistyką oraz oczywiście lovecraftiańskim klimatem, którego blask odbija się w szalonych (w przenośni i dosłownie) projektach poziomów czy dwóch postaciach do wyboru: księdzu i dziennikarzu. Gra spędziła prawie pół roku we wczesnym dostępie – i dobrze spożytkowała ten czas (choć nie pozbyła się wszystkich bolączek, np. tych dotyczących wyważenia rozgrywki).

1. Forgive Me Father w Encyklopedii Gier
2. Forgive Me Father na Steamie

Chinatown Detective Agency

„Ta gra chwilami przypomina odrabianie pracy domowej”, napisał o Chinatown Detective Agency jeden z recenzentów. To zdanie, dla wielu odstraszające, rasowych detektywów powinno skłonić do strzyżenia uszami. W grze prowadzimy dochodzenia w cyberpunkowym Singapurze (i nie tylko), które zmuszają nas zarówno do gimnastykowania szarych komórek, kojarzenia faktów, zbierania dowodów, dokonywania wyborów, zarządzania czasem itede itepe, jak i do… robienia researchu. Dosłownie – rozwiązywanie zagadek wymusza na graczu szukanie informacji w Internecie (tudzież w encyklopedii, jak kto woli).

Ten niekonwencjonalny pomysł podzielił odbiorców – zresztą nie on jeden, sporo osób wyraża też zastrzeżenia choćby do restrykcyjnego systemu zapisywania rozgrywki. Dlatego Chinatown Detective Agency ma obecnie tylko 66,(6)% pozytywnych recenzji na Steamie (36 z 54). Myślę jednak, że warto dać kiedyś szansę tej nietuzinkowej, złożonej i klimatycznej produkcji – zwłaszcza że jest dostępna też w Game Passie.

1. Chinatown Detective Agency w Encyklopedii Gier
2. Chinatown Detective Agency na Steamie

TELEGRAM

1. Demeo: PC Edition (wczesny dostęp) – reedycja bardzo ciepło przyjętego RPG z 2021 roku, która od pierwowzoru różni się tym, że już nie wymaga gogli VR. To oldskulowy dungeon crawler z rzutem izometrycznym i turowym systemem walki, który wygląda jak figurkowa gra „stołowa”. Obecnie ma 90% pozytywnych recenzji na Steamie (57 z 63).
2. Uragun (wczesny dostęp) – jeszcze jedna strzelanka top-down (względnie izometryczna), tym razem polskiej produkcji. Zasiadamy za sterami mecha i siejemy destrukcję w szeregach wrogich maszyn, czerpiąc z tego nie lichą satysfakcję – przynajmniej jeśli wierzyć recenzjom na Steamie, z których obecnie prawie wszystkie są pozytywne (21 na 24).
3. Lumencraft (wczesny dostęp) – znów shooter, znów top-down i znów polski. Tutaj jednak mamy do czynienia z grą przypominającą w założeniach The Riftbreakera (też polskiego notabene) – trzeba nie tylko strzelać, ale też zbierać zasoby, rozbudowywać bazę i bronić jej przed potworami. 83% pozytywnych recenzji na Steamie.
4. Ash & Rust (wczesny dostęp) – klasyczny hack’n’slash w klimacie fantasy. Przykuł moją uwagę za sprawą tradycyjnej siatki na przedmioty (coraz rzadziej widywanej), a także tworzenia kombinacji umiejętności poprzez mechanikę rodem z Tetrisa. Aż dziw, że gra z tak ładną grafiką przez dwa tygodnie zebrała tylko 13 recenzji na Steamie (wszystkie pozytywne). Może sam napiszę czternastą, gdy wreszcie ogram demo.

1. TAPE: Unveil the Memories – całkiem ładny pierwszoosobowy thriller, osadzony w hiszpańskiej Galicji w latach 90. XX wieku. Rozgrywka opiera się na używaniu kamery, która może cofać czas. Tytuł zadebiutował przedwczoraj i jak na razie ma same pozytywne recenzje na Steamie (33 na 33).
2. Blast Brigade vs. the Evil Legion of Dr. Cread – strzelankowa platformówka typu metroidvania, którą wyróżnia bardzo ładna stylistyka rodem z kreskówki (ewentualnie komiksu). Kierujemy czwórką postaci, wyjętych jak gdyby z kina akcji lat 80., i przełączamy się między nimi w locie. 98% pozytywnych recenzji na Steamie.
3. Split (wczesny dostęp) – polska produkcja, którą jeden z recenzentów określił jako miks Ghostrunnera i Portala. To cyberpunkowa gra logiczna FPP z domieszką akcji, w której manipulujemy czasem. Obecnie ma same pozytywne recenzje na Steamie, acz jest ich tylko 16.
4. Astral Ascent (wczesny dostęp) – platformowa gra roguelite, w której usiłujemy pokonać personifikacje dwunastu znaków zodiaku. Mamy cztery grywalne postacie do wyboru, z czego dwie mogą walczyć ramię w ramię w trybie lokalnej kooperacji. 96% pozytywnych recenzji na Steamie.
5. Cat Cafe Manager – tytuł mówi wszystko: to gra, w której zarządzamy kawiarnią z kotami. Jest słodka, urocza i kolorowa, więc nie liczcie na rasową strategię. 82% pozytywnych recenzji na Steamie – byłoby więcej, gdyby nie (chwilowe?) problemy techniczne.

Wersje demo

Liczyłem na to, że zdołam uwzględnić w przeglądzie trzy „poważne” wersje demo – ale niestety trzecia została zdjęta ze Steama na parę godzin przed publikacją tekstu, mimo mojego postulatu o przedłużenie terminu jej dostępności (chodzi o nietuzinkową strategię The Fabulous Fear Machine od twórców Do Not Feed the Monkeys). Trudno, może opiszę ją przy innej sposobności.

Sovereign Syndicate

Tę grę wyróżniłem już wcześniej osobną wiadomością, ale myślę, że zasługuje na to, by wspomnieć o niej również tutaj. Sovereign Syndicate jest grą RPG w rzucie izometrycznym, która czerpie duże i oczywiste inspiracje z Disco Elysium. Mamy tu nacisk na narrację prowadzoną z użyciem sporych ilości tekstu, wewnętrzne dialogi w głowach bohaterów czy rozbudowany system umiejętności, testowanych na każdym kroku. Nie jest to jednak kalka. Dzieło studia Crimson Herring odróżnia się wyrazistymi steampunkowymi realiami, trójką grywalnych postaci czy własnymi pomysłami na mechanikę (np. karty tarota).

Technicznie rzecz biorąc, jest to nie tyle wersja demo, co playtest – jednak otwarty dostęp do niego (czyt. twórcy automatycznie akceptują każde zgłoszenie) i zawartość oferowana do wypróbowania sprawiają, że faktyczna różnica jest czysto kosmetyczna. W każdym gorąco zachęcam do zapoznania się z Sovereign Syndicate, ja jestem tą grą co najmniej zaintrygowany.

1. Sovereign Syndicate w Encyklopedii Gier
2. Sovereign Syndicate na Steamie

Nine Sols

Studio Red Candle Games wyrobiło sobie renomę jako utalentowani twórcy horrorów, a przy okazji ostatniego swojego dzieła (Devotion z 2019 roku) zyskało również duży rozgłos – gra wyleciała ze Steama zaraz po premierze za śmiertelne obrażenie chińskich graczy. Na kanwie tych wydarzeń deweloper postanowił coś zmienić w swoim kolejnym projekcie.

Zespół nadal promuje kulturę Tajwanu, ale tym razem nie tworzy horroru; Nine Sols jest pełną akcji platformówką w intrygującej konwencji ochrzczonej jako „taopunk”. Mamy tu mistyczną atmosferę osnutą wokół dogmatów taoizmu, zderzoną z futurystyczną technologią rodem z cyberpunku. Całość okraszono zaś śliczną grafiką – i to jest naczelny powód, by przyjrzeć się bliżej owemu projektowi. Na szczęście nie jedyny. Choć Red Candle Games opracowywało dotąd tylko przygodówki, jego pierwsze podejście do projektowania walki i innych wyzwań zręcznościowych wypada naprawdę solidnie. To demo też gorąco polecam.

1. Nine Sols w Encyklopedii Gier
2. Nine Sols na Steamie