Stray Gods

Stray Gods (początkowo znane jako Chorus) jest połączeniem interaktywnego musicalu i narracyjnej gry przygodowej typu visual novel. Za inspiracje służyły twórcom m.in. serial Buffy the Vampire Slayer (odcinek Once More With Feeling), wystawione na Broadwayu przedstawienie Dear Evan Hansen czy przygodówka Life is Strange. To pierwsza produkcja australijskiego studia niezależnego Summerfall, które zostało założone w październiku 2018 roku przez Davida Gaidera (Star Wars: Knights of the Old Republic, Neverwinter Nights, Dragon Age), Liama Eslera (Pillars of Eternity, odświeżone edycje Baldur’s Gate i Icewind Dale) i Elie Young. Tytuł został ufundowany za pomocą platformy crowdfundingowej Fig.co. David Gaider odpowiada za scenariusz, natomiast Troy Baker za reżyserię.

Fabuła

Bohaterką opowieści jest niejaka Grace, której głosu użyczyła Laura Bailey (Spider-Man, Gears 5). Traf chciał, że w swoim mieszkaniu odnajduje ranną wokalistkę zespołu; tuż przed śmiercią kobieta wyjawia, że jest muzą i przekazuje naszej postaci swoje muzyczne zdolności. Tak właśnie zaczyna się historia z gatunku urban fantasy, pełna czyhających na każdym kroku niebezpieczeństw, spisków oraz mitologicznych bogów i stworzeń. Gracz musi oczyścić się z zarzutów i uciec przed karą tajnego stowarzyszenia zwanego Chórem.

Akcja gry rozgrywa się we współczesnym świecie pełnym elementów zaczerpniętych z greckiej mitologii. W trakcie przygody odwiedzamy salę konferencyjną Nowego Olimpu, nocny klub Świat Umarłych czy mglisty hol Relikwiarza, w którym urzęduje sam Minotaur. Chorus nie tylko cechuje się musicalowym charakterem i kładzie nacisk na mityczne akcenty, ale również pełen jest tajemnic i niesamowitości. W budowaniu specyficznej atmosfery pomagają dziwne i zakręcone postaci, do których napisania scenarzysta podszedł bardzo kompleksowo. Mimo dość poważnej otoczki gra jest też pełna dowcipnych dialogów, a z wybranymi NPC-ami można nawet romansować.

Mechanika

Stray Gods to gra narracyjna, więc rozgrywka opiera się głównie na dialogach. Jednak w odróżnieniu od typowych produkcji visual novel, specjalne zdolności uzyskane od zmarłej muzy można wykorzystywać w rozmowach z postaciami niezależnymi, by nimi manipulować (np. zachęcić do wyjawienia kłamstwa) i pozyskiwać przydatne informacje. To właśnie dzięki muzyce nadajemy konwersacji odpowiedni ton. Podejście do niej jest jednak zależne od gracza i opiera się na trzech filarach odpowiadających następującym cechom: urokowi, sprytowi i zawadiackości. Wybór linii dialogowych wygląda jak w ostatnich grach BioWare’u i choć jest on istotny, bo wpływa na słowa piosenek, jak i przebieg samej rozgrywki, to nie jest niezbędny do odniesienia sukcesu w rozmowie. Trzeba umiejętnie dopasowywać się do charakteru postaci.

Kwestie techniczne

Na oprawę wizualną składają się wykonane ilustrowane grafiki. Przez całą grę obserwujemy głównie statyczne tła, a animacje w trakcie scen dialogowych zostały ograniczone do minimum. Jako że mamy do czynienia z musicalem, to duży nacisk położono na klimatyczną warstwę muzyczną. Odpowiada za nią Austin Wintory, amerykański kompozytor wyróżniony m.in. nominacją do nagrody Grammy za Podróż.

Ostatnia modyfikacja 14 sierpnia 2023