Gobliiins

Błogo upływał czas gościom zgromadzonym podczas biesiady w komnacie królewskiej. Wymieniano najnowsze plotki dworskie, konsumowano wspaniałe potrawy, wysłuchano niezbyt utalentowanego barda. I byłoby to naprawdę udane posiedzenie, gdyby nie jedno drobne, ale brzemienne w skutkach wydarzenie. W pewnym momencie król zaczął zachowywać się dziwnie: najpierw wydzierał się jakby go ze skóry obdzierano, później zaczął walić głową w stół, by wreszcie wybuchnąć gromkim śmiechem. Nadworny konował nie miał wątpliwości: miłościwie panujący władca oszalał, ale co było tego powodem, niestety nie wie. Mroczny cień padł na krainę, gdyż król zamiast korony potrzebował kaftan bezpieczeństwa. Wieść o niedyspozycji władcy szerokim echem odbił się po świecie i zapewne ległby on w gruzach, gdyby na horyzoncie nie pojawili się śmiałkowie, gotowi wyjaśnić tajemniczą chorobę swojego króla...

Zadaniem gracza jest dowiedzieć się kto maczał palce w przyprawieniu władcy o chorobę psychiczną i ewentualnie odwieść go od złowieszczego planu. Do dyspozycji oddanych mu zostanie trzech bohaterów: Hooter – magik, wywijający swoją czarodziejską różdżką gdzie popadnie, BoBo – siłacz, mający większe mięśnie niż mózg, oraz Dwayne – tragarz, mogący transportować pojawiające się tu i ówdzie przedmioty. Samotnie, nie są w stanie sprostać siłom ciemności, ale w trójkę... też tego nie potrafią...

Gobliiins zdecydowanie stawia na humor i widać to zarówno po zabawnej introdukcji, jak i właściwej rozgrywce, pełnej rozmaitych gagów. Nasi bohaterowie minami komentują wszystkie poczynania gracza i nawet jeśli robi coś źle, może spodziewać się wesołych reakcji tytułowych stworków. Gra utrzymana jest w konwencji przygodówki o całkowicie liniowej strukturze. Gracz rzucany jest po prostu do kolejnych plansz, w których łącząc umiejętności stworków musi wykonać określone czynności i tym samym, posuwać akcję do przodu. Każda z lokacji posiada swoje odrębne hasło, dzięki czemu nie jest konieczne rozpoczynanie gry zawsze od początku.

Specyficzna oprawa audiowizualna, towarzysząca perypetiom goblinów jest najmocniejszym punktem gry. Zarówno grafika, pełna karykaturalnych wizerunków postaci, jak i ich szczekliwe odgłosy na długo zapadają w pamięć. Oba elementy stały się zresztą wyznacznikiem jakości całej serii gier tego typu i w głównej mierze zadecydowały o jej dużym powodzeniu. Chociaż program przeznaczony jest dla maniaków łamania głowy, z równym powodzeniem mogą zasiąść do niego także Ci, którzy na ogół gry przygodowe omijają szerokim łukiem.

Ostatnia modyfikacja 10 grudnia 2007