Five Nights at Freddy's 3

Minirecenzja Five Nights at Freddy’s 3 – koszmar na małym ekranie

Najprostsze pomysły są często tymi najlepszymi. W branży gier sprawdzało się to w przeszłości już setki razy i wszystko wskazuje na to, że w tej kwestii jeszcze długo nic się nie zmieni. Doskonałym tego przykładem jest seria Five Nights at Freddy’s – banalna w swoich założeniach, bazująca na straszeniu poprzez „zwykłe” jumpscare’y, teoretycznie nie oferuje niczego, czego fani horrorów już by nie widzieli. Mimo to, kolejne produkcje cieszą się ogromną popularnością i nic dziwnego, że zaczęły trafiać także i na urządzenia mobilne. Jak wypada trzecia część tego cyklu?

Biorąc pod uwagę, że czas między wydaniem „jedynki” a „trójki” wynosił zaledwie kilka miesięcy, nie trudno się domyślić, że formuła w przypadku ostatniej odsłony wydaje się być już lekko wtórna. Nie oznacza to, że produkcja nie oferuje kilku nowych, dobrze sprawdzających się rozwiązań. Podobnie jak poprzednio, naszym zadaniem jest oczywiście przeżycie w restauracji, tym razem przenosimy się jednak w czasy 30 lat po wydarzeniach z pierwszej części. Koszmarne maskotki już dawno zaginęły, pilnowanie opuszczonej knajpy szykującej się do nowego otwarcia nie wydaje się więc złym pomysłem. Wraz z nastaniem nocy, okazuje się jednak, że jest wręcz przeciwnie – Springtrap, jeden z zastępczych animatronów, cudem przetrwał, a to zwiastuje kolejne kłopoty. Fabularna koncepcja wydaje się całkiem niezła i choć nie rzuca na kolana oryginalnością, oferuje solidne podłoże pod dalszą historię.

W Five Nights at Freddy’s 3 mierzymy się więc jedynie z pojedynczym przeciwnikiem, a to bezpośrednio wpływa na klimat oraz atmosferę produkcji. Wydawać by się mogło, że jeden antagonista nie będzie stanowił większego wyzwania, ale szybko odkrywamy, że Springtrap jest jeszcze bardziej żądny krwi niż jego poprzednicy, a do tego potrafi przemieszczać się w błyskawicznym tempie. Jednym słowem – jego uniknięcie stanowi naprawdę poważne wyzwanie. Tym razem otrzymaliśmy jednak kilka nowych sposobów, pomagających nam przetrwać. Te najistotniejsze to możliwość odgrywania ścieżek audio w odległych pomieszczeniach, które wabią przeciwnika w odległe regiony. Z drugiej strony, musimy dodatkowo martwić się o poprawne działanie systemu wentylacji – bez tego szybko zaczniemy miewać zwidy, a to dodatkowo utrudnia rozgrywkę i buduje klimat jeszcze większej grozy.

Całościowo Five Nights at Freddy’s 3 prezentuje się więc całkiem nieźle. Choć pomysł ponownego siedzenia przed ekranami monitoringu nie przemawia już tak jak w przypadku pierwszych części, kilka nowych rozwiązań oraz pojedynczy przeciwnik sprawiają, że podczas zabawy nie da się nudzić. Gra od strony gameplay’owej przeszła bardzo pozytywną ewolucję i choć brak kultowych postaci chwilami lekko doskwiera, z pewnością nie raz podskoczycie z przerażenia.