Najciekawsze materiały do: Pentiment

A to jest w gamepass? Powinno to być tu jakoś zaznaczone.

Jest - tagiem. ->

Mimo że nie przepadałem za tego typu grami, to ta mi o dziwo siadła, póki co jestem zaangażowany w śledztwo, i gra ma świetny klimat. Co do czcionki to z miejsca wybrałem tą czytelniejszą przez świadomości jakie ilości tekstu jest w tym tytule.

Nie pamiętam kiedy zarywałem nocki dla jakiejś gry, aby tylko poznać dalszy ciąg historii. Wciągająca i intrygująca fabuła ze świetnie napisanymi postaciami, które idzie pokochać oraz się przywiązać. Dla mnie zaskoczenie roku. Głebia, wartości i kultura mnie zachwyca w tej produkcji. Mistrzostwo świata.

Ciekawe czy twórcy grali wcześniej w polskie Apocalipsis? Bo styl graficzny bardzo nawiązuje do tej niedocenionej moim zdaniem przygodówki.

Jedna z tych gier gdzie troche czułem sie jakbym cofnął sie do czasów szkolnych na lekcje historii i po zakończeniu czuje że bym odpowiedział na kilka pytań więcej w jeden z dziesięciu. Dosyć trudna w zrozumieniu bo postacie ciągle wdają sie w dysputy teologiczne, jak z piwkiem w ręku zacznie sie skanować dialogi to potem stwierdzisz że nic z tego nie zrozumiałem o czym mówili. Świetna historia wymagająca podejmowania trudnych niemożliwych decyzji, fajnie byłoby od czasu do czasu tego typu gierke „zaliczyć”.

Z minusów wydaje mi sie że wpływ na historie w dialogach aż tak wyrazny nie jest jak to recki sugerowały - ot jakas postac powie coś więcej ale to i tak prowadzi do tego samego punktu na końcu aktów gdzie i tak musisz podjąć trudne decyzje nie mając pewności co wybrać.
No i mnogość bohaterów - ich jest tyle, a w notatniku są opisani na zasadzie (hiperbolizując) „syn wujka babci siostry Carla” że potem i tak nie pamiętasz kim dana postać była. Poza kilkoma wyražniejszymi reszta sie troche zlewa i w następnym akcie i tak nie pamiętałem kto kim był przez to jak ktoś umarł to zamiast rozpaczać to było z mojej strony „oo aa, no tak, nie pamietam cie z poprzedniego aktu i tak wiec whatever”. W pierwszym akcie jeszcze sie przywiązałem do każdego ale potem jak drzewo genealogiczne zaczelo sie u kazdego rozrastać to był lekki dramat - powinni zrobić czytelniejsze opisy kazdej z rodzin, może właśnie jakieś drzewko w notatniku rozrysować, a to że opisy ludzi po każdym akcie znikały nie pomagało.

Powieść wizualna wysokiej próby. Historia potrafiła mnie wciągnąć na dobre. Zżyłem się z niektórymi bohaterami, czasami wręcz czułem się częścią tej niewielkiej społeczności. Szkoda tylko, że pojawiają się zgrzyty, które rzucają nieco cienią na to dzieło, których w świecie gier ze świeca szukać. Po kolei:
PLUSY:
+ oprawa wizualna - po prostu rewelacja.
+ umiejscowienie akcji, które w dużej mierze oddaje ducha tamtych czasów. Jak na grę made by USA, myślałem, że będzie bardziej infantylnie, ale miło się zaskoczyłem.
+ fabuła potrafi zaciekawić, szczególnie w akcie I oraz II.
+ dobrze napisane teksty i postacie
+ bohaterowie, do których można się przywiązać.
+ muzyka, której zdecydowanie było za mało.
+ świetny pomysł z różnymi fontami w tym też poprawianiem wkradających się błędów.
+ dla mnie dźwięk zapisywanego papieru.
+ język polski
+ jest długa, starcza na co około 15 godzin.
+ wiele ciekawych przemyśleń i teksów...
MINUSY
-... jak i wrzuconych niekiedy na siłę feministycznych bełkotów i nie tylko, aż nadto skażonych współczesnością.
- III akt jest mało wyrazisty, nieco monotonny.
- zakończenie pozostawiło mnie jednak z niedosytem
- drobne błędy w tłumaczeniu i tekstach.

Naprawdę świetna gra. Kolejny dowód na to, że Obsidian robi same hity, nawet jeżeli nie jest to klasyczny RPG. Tegoroczna perełka.

Można mówić, ze Pentiment to nie gra, że nie ma gameplayu, ze to tylko jakaś visual novel czy najwyżej przygodówka ale czy to źle? Widziałem jakieś głupie opinie ludzi na metacriricu, gdzie radośnie wystawiali grze ocenę 0 pisząc, że przestali grać po 20 minutach bo gra nie oferowała walki z przeciwnikami co jest "niezbędnym minimum". Ok? Wcielamy się w młodego artystę-czeladnika Andreasa, który przybywa do miasteczka Tassing w Bawarii w 1518 roku i pracuje w skryptorium lokalnego opactwa. Nie jest to pełnoprawny RPG ale mamy jakaś dowolność w kreowaniu naszej postaci dzięki możliwości wybierania jego przeszłości, tego gdzie był ostatnio, co robił, co studiował. To potem przekłada się na to, jakie opcje dialogowe mamy do wyboru w dialogach. Jak dla mnie samo to to już jest spory RPGowy aspekt, którego w wielu pełnokrwistych RPGach brakuje. Gra jest bardzo dobrze napisana, ma bardzo dobre postaci, z którymi możemy się zżyć oraz obserwować jak dorastają i się zmieniają. To też jest kolejny fajny element, gra przedstawia wydarzenia na przestrzeni 25 lat. Ludzie się starzeją, dzieci się rodzą, do miasteczka przybywają nowi mieszkańcy. Znowu, w sporej liczbie gier nie ma żadnego upływu czasu. Wszystko się dzieje w tydzień czy miesiąc i do widzenia. A tutaj widać zachodzące zmiany i postępujący czas. Tak samo widzimy jak ten czas (i dziejące się wydarzenia) wpływa na naszego głównego bohatera. Fabuła jest naprawdę dobra i ciekawa, z paroma twistami i tajemnicami. Jest angażująca i momentami przejmująca. Oprawa artystyczna jest super, inspirowana pierwszymi drukowanymi książkami i ilustracjami z manuskryptów naprawdę prezentuje się bardzo unikalnie. Akcja gry dzieje się w XVI wieku w małej Bawarskiej miejscowości i wydaje mi się, ze gra całkiem nieźle oddaje tamte realia. Szkoda, ze w grze brakuje podłożonych głosów. Polskie tłumaczenie jest niezłe ale czasami zdarzają się błędy wynikające z braku kontekstu tłumaczonych linijek tekstu.

Ogólnie Pentiment to dosyć wyjątkowa produkcja. Zbyt wielu tego typu produkcji na rynku nie ma. A szkoda bo Pentiment to świetne doświadczenie pokazujące, ze nie musisz być wielką grą AAA z cudowną realistyczną grafiką aby być dobrą grą, opowiadającą bardzo dobrą historię. Gra w sumie taka trochę ciekawostka ale finalnie jest to jedna z najlepszych gier 2022 roku. Ocena czytelników na GOLu to jakiś mało śmieszny żart.

Jakoś tak się złożyło, że początek roku obfituje u mnie w świetne "czytane" produkcje. W zeszłym roku ogrywałem rewelacyjnego Disco Elysium, teraz Pentiment. Bardzo się cieszę, że mogę to napisać - to jedna z najlepszych gier, jakie grałem w życiu :) Zwłaszcza, że jako fan historii czerpałem ogromną przyjemność z z umiejscowienia fabuły w XVI w. Mógłbym długo pisać co mi się w tej grze podobało, ale zamiast tego przedstawię poniżej zalety i wady.

Zalety:
- Niesamowicie rzadka tematyka
- Świetny klimat
- Rewelacyjnie oddane realia życia w późnośredniowiecznej wsi
- Cudowny styl graficzny
- Wciągająca i dojrzała fabuła, która potrafi zaskoczyć
- Mnogość opcji do wyboru, która zachęca do ponownego przejścia gry z wyborem innych cech bohatera bądź innych wyborów moralnych
- Tak samo to, że nie da się zrobić wszystkiego co jest dostępne przy jednym podejściu z powodu ograniczeń czasowych
- Niezwykle interesujący setting dla pasjonatów historii (czyli dla mnie :) )
- Sielskie widoczki, ćwierkania ptaków, przyroda - po prostu przyjemnie się w to gra
- Dobitnie pokazuje codzienne (również grzeszne) życie w zakonie i ciężkie życie chłopów w tamtych czasach
- Porusza trudne i często smutne tematy (np. śmiertelność dzieci w średniowieczu)
- Każdy z bohaterów (nawet drugoplanowych) jest przekonywujący, z wieloma można się zżyć, a powroty do Tassing odczuwamy, jakbyśmy wrócili do własnego miasteczka po latach. Chce się zobaczyć co słychać u starych znajomych
- Bardzo fajny pomysł z różnymi czcionkami, w zależności od tego kto z nami rozmawia
- Czuć inspirację Imieniem Róży Umberto Eco
- „Baza danych” o bohaterach i pomysł na tłumaczenie w locie trudniejszych haseł
- Wbrew niektórym opiniom - dość długa, jak na ten typ gry

Minusy:
- Trochę powoli się rozkręca
- Momentami kłopotliwe sterowanie (np. znikający kursor)
- Trochę rozwleczona i momentami przegadana
- Smutno mi, że już ją ukończyłem ;)

Generalnie gra jest wybitna. To autentycznie jedna z najlepszych gier w moim życiu. Jest mądra, porusza trudne tematy, wciąga, daje do myślenia ale jednocześnie oferuje ogrom frajdy. Mocno przywiązałem się do bohaterów i jest mi naprawdę smutno, że już z nimi się żegnam. Na pewno wrócę do niej jeszcze kiedyś i dokonując innych wyborów zobaczę jak wtedy potoczą się losy Tassing. Oby więcej takich tytułów. 9/10

Szkoda, że gra ma tak niską ocenę. Dla mnie była bardzo przyjemną historią interaktywną.
Historia, scenariusz bardzo dobry.
Koncept graficzny choć na początku "dziwny" później bardzo przyjemny. Jedyny minus to czcionki. Musiałem przełączyć na uproszczone, gdyż czasem trudno było odczytać słowa, szczególnie grając z oddali na telewizorze.

Ogólnie warta polecenia.

Gra typu visual novel... ale z elementami RPG. Jej budżet prawdopodobnie nie był zbyt wysoki (jak na grę od Obsidian Entertainment) i plasuje się ona gdzieś w segmencie A/indyka. Ale mimo to prezentuje się ona bardzo estetycznie. I jak na grę z USA bardzo wiernie odwzorowuje realia historyczne późnego średniowiecza/wczesnego renesansu.

Produkcja zaczyna się dość lajtowo, ale po morderstwie jednego z bohaterów zamienia się w grę detyktywistyczną, gdzie Andreas (protagonista) stara się znaleźć mordercę jednego z bohaterów. Nie ukończyłyem jeszcze pierwszego aktu, ale gra wciągnęła mnie jak bagno… Albo biorąc pod uwagę czasy, w których dzieje się Pentiment jak diabli.

Dla mnie, jako osoby z autyzmem sporą zaletą gry są dialogi czytane przez wbudowany w Windowsa syntezator mowy (a tekstu w Pentimencie jest naprawdę dużo).

Pirat szczerze poleca. Ahoj!

Trudno to ocenić. Jako gra słabe - bo tradycyjnego grania tam niewiele. Jako książka też - to jak czytać powieść na starym kindlu i naciskać przycisk nie po każdej stronie ale po każdym zdaniu, i tak przez kilkanaście godzin. Jako gra + interaktywna książka średnie - spokojnie bym zrezygnował z elementów interaktywnych i wyborów, aby to normalnie po ludzku przeczytać jako zwykłą książkę. Tutaj Switch uratował trochę sytuację, bo na nim przeszedłem grę i ten sposób zdecydowanie polecam. Choć muszę dodać, że te małe, prościutkie mini gierki czy nawet posiłki były fajnym urozmaiceniem.

Z drugiej strony mamy prawdziwe dziełko sztuki. Ciekawa historia, choć nie wybitna, trochę w klimacie Imienia Róży, która przykuwa do samego końca. Wspaniały styl artystyczny. Estetyka i jakość na najwyższym poziomie. Cały setting historyczny genialny i z ciekawymi szczególikami. Niektóre dialogi czy nawiązania do kwestii filozoficznych, teologicznych, religijnych, historycznych tamtego czasu też całkiem ciekawe.

Ogólnie dobrze, że coś takiego powstało i mam nadzieję, że dało też samym twórcom sporo frajdy. Warto było przejść, ale nie wyobrażam sobie abym był w stanie to wyklikać po raz drugi. Z drugiej strony paradoksalnie wolę taką formułę od niektórych RPG/cRPG ze ściankami tekstu, gdzie gameplay i dialogi potykają się często o siebie. Tu przynajmniej wiadomo, że trzeba to po prostu wypalcować od początku do końca. Jeżeli ktoś nie jest pewny, a się zdecyduje, to polecam wykazać cierpliwość na początku, gdy przez jakiś czas poznajemy osoby i otocznie, aż do pierwszego ważnego momentu fabularnego gdzie zaczyna się zabawa "detektywistyczna". Wtedy albo wciągnie albo nie. Ogólnie warto.

Pentiment to zdecydowanie jeden z ciekawszych i odważniejszych projektów stworzonych przez Obsidian. Gra jest swoistym dziełem sztuki, które nie miało szans na podbicie serc milionów ze względu na swój niszowy charakter. Mam cichą, nieco złudną nadzieję, że Microsoft pozwoli Joshowi Sawyerowi na kolejną, mniejszą produkcję osadzoną w innym interesującym okresie historycznym.

Plusy:

- Historia pomimo iż nie nadzwyczajna, to potrafi wciągnąć.
- Postaci i dialogi są dobrze napisane.
- Możliwość wyboru pochodzenia, cech i umiejętności, co nierzadko wpływa na rozmowy.
- Genialny styl graficzny.
- Poruszanie najróżniejszych i niebanalnych wątków, przykładowo ciężkiego życia chłopstwa czy dyskryminacji kobiet (traktowania ich przedmiotowo, jak dobytek).
- Proste, ale przyjemne minigierki urozmaicające gameplay.
- Opcje dostępności, w tym możliwość dostosowania fontów - możemy wybrać stylizowane lub prostsze do czytania.
- Glosariusz...

Minusy:

- ...który nie zawsze tłumaczy wszystko – np. brak wyjaśnienia, czym jest indżera, czy znaczenia sentencji w jidysz.
- Polska wersja gry nie jest zbyt dobra. Niekiedy opcje dialogowe nie oddają tego co chcemy przekazać lub zostały przetłumaczone bez znajmości kontekstu. Do tego niektóre słowa pozostają nieprzetłumaczone i widnieją po angielsku.
- Zbyt mało muzyki, a dźwięki otoczenia potrafią być irytujące przy dłuższym pobycie w jednej lokacji.
- Napotkałem jeden błąd, który uniemożliwił ukończenie zadania pobocznego.