Najciekawsze materiały do: NieR Replicant ver.1.22474487139...

Jest grane :-) Nie wytrzymałem i załadowałem już dzisiaj premierowo. Dopiero 2 godziny za mną, ale jest bardzo dobrze, jestem w domu. Jest klimat, mój styl, jest muzyka przez duże M, fajna walka, niespodziewany humor (książka), pierwsze pytania w głowie o nawiązania (Popola), ogólnie jestem "zahaczony" grą i opowieścią, i daję się ponieść. Naturalnie patrzę trochę przez pryzmat Automaty, którą uwielbiam, a Replicanta gram pierwszy raz. Staram się za dużo nie porównywać, ale miło widzieć znajome patenty. Najważniejsza obserwacja, to że gra pomimo wiszącej w powietrzu grozy i powagi ma jakąś taką gameplay'ową lekkość i spokój. Fajne uczucie. Bardzo mi się to podoba, uff, jaka odskocznia od kilku ciężkich swoją realistycznością tytułów, do których ostatnio podchodziłem. A muzyka, jak wszyscy podkreślają, chwyta człowieka od początku. Mam soundtracki Automaty w wersji oryginalnej i specjalnych aranżacjach, które mi towarzyszą regularnie od 2 lat i widzę, że tu będzie to samo.

Czemu ta gra na tym portalu ma tak niskie oceny od graczy? Nier Automata mi się podobał bardzo, pierwowzór z PS3 również.

Ścieżka A i B zrobione, jestem właśnie przed finałem ścieżki C, 52h na koncie, 100% questów zrobionych i 100% broni zdobytych, 55% trofeów na koncie a przede mną zostały same wielkie finały: C, D i E.

O recenzję pokuszę się jak już to wszystko skończę (i ogarnę)...

Gdybym miał podsumować NieR Replicanta - bardzo dobra, ale smutna historia z bardzo smutnym zakończeniem. Niestety nie do końca wywołała u mnie efekt emocjonalny taki jaki powinna, bo świetna historia w tej grze momentami ginie pod ciężarem dziwnych rozwiązań gameplayowych. Muzyka cudo 10/10, świetny dubbing i postacie do których naprawdę można się przywiązać. Niestety nie wykorzystano szansy by poprawić to i owo by bardziej pomóc graczowi w zrozumieniu originu całej tej historii, która dla kogoś kto nie grał wcześniej w NieR'y czy Drakengardy może być zwyczajnie niezrozumiała. Nie wiem, może zakładano że w tą grę będą grali tylko zagorzali fani Yoko Taro ?

No ale wróćmy do tego co nie zagrało w tej grze - czyli backtrackingu. Jest to pierwsza gra Taro w której backtracking w którymś momencie zaczął we mnie zabijać radość z grania. Ludzie którzy mieli problem z Automatą nie powinni w ogóle tykać Replicanta. Tam narzekano że dwa razy gramy to samo co oczywiście nie było prawdą, bo była inna postać, inne motywy, inne questy i nawet sposób rozgrywki. Tutaj zaś mamy 3 (lub nawet 4) razy to samo. Dokładnie to samo. Ścieżka A dorosły NieR, ścieżka B, ścieżka C i dla pechowców którzy nie zrobili save'a w odpowiednim czasie ścieżka D.

Ścieżka B była już momentami uciążliwa, ale przynajmniej świetnie rozwinęła postacie Kaine i Emila, a także wiele motywów ze ścieżki A których nie rozumieliśmy. Ścieżka C to był jednak zwyczajny absurd. 6 godzin robienia znowu tego samego by dostać extra 6-7 40 sekundowych cutscenek. Te kilka scenek powinny być wrzuconych do ścieżki B zaś C w ogóle nie powinna istnieć. Może to rozwiązanie sprawdzało się w 2010r. ale nie w 2021. I nie ukrywam że oglądanie finału po raz 3-ci czy 4-ty nie wywołało już zbyt wielkich emocji. To już było zwykłe zmęczenie materiału, ile razy mogę robić i oglądać to samo... Nie miałem tego ani w Drakengard 3 ani w Automacie.

Ze ścieżką E Taro znowu popłynął. Kolejne 2 godziny musiałem znowu grać to samo co wcześniej żeby dostać w końcu ostateczne zakończenie. Widać było że trochę na siłę wrzucono tu

Na szczęście same zakończenie jest na tyle dobre że warto było się do niego przebijać.

Moim zdaniem niewykorzystany potencjał. Fabularnie można tu było zaoferować o wiele więcej - przecież cała historia związana z WCS, Projektem Gestalt, Replikantami, Legionem i Maso jest fascynująca i aż prosiło się by dać tego więcej, by to rozbudować... eh szkoda. Tutaj jednak przydałby się czystokrwisty remake.

Ostatecznie należy pamiętać że to jedynie remaster jednej z pierwszych gier Taro (2010). Rozbudowany, ulepszony, ale nadal remaster. Widać że Taro wyciąga właściwe wnioski co pokazuje progres w budowaniu historii już w Drakengard 3 (2013) i szczególnie w Automacie (2017). Liczę na to że tendencja zostanie utrzymana.

Nie wiem czy jeszcze kiedykolwiek wrócę do Replicanta, ale ten fantastyczny soundtrack zostanie ze mną na długo. I będę pamiętał na tyle ile się da świetne postacie Kaine, Emila i Grimoire Weissa.

Zbliżam się do końca ścieżki C, ale trochę tu jeszcze z przyjemnością pobędę, nie spieszy mi się :-) Jak mi gra nie wywinie całkowicie mózgu na druga stronę, to sobie ocenię i podsumuję po wszystkich zakończeniach :-)

enrique

Ta konstrukcja ścieżek w moim przypadku okazała się super sprawą, a ścieżki B i C bardzo mi pomagają w doświadczeniu gry. Może dlatego, że przygotowywałem się na męczącą powtarzalność dzięki Twoim uwagom, to żadne zmęczenie materiału nie ma miejsca. Pewnie gdybym grał w grę drugi raz lub grał wcześniej w oryginał, a teraz remastera, to bym patrzył inaczej, nie wiem. U mnie to przechodzenie wygląda tak:

Ścieżka A - cały fokus na historii i postaciach, tyle i w sposób w jaki gra sama prowadzi głównym wątkiem, trochę zaglądania w kąty świata po drodze, bez questów (oprócz 3-4 przydatnych), bez farmienia, 1-3 Fisherman's Gambit, ~1/3 kolekcji broni (konieczne to zakończenia C) - te zebrane po drodze, walka tylko 2 broniami i 2 umiejętnościami magicznymi - te ulubione załatwiają sprawę, bez ulepszeń broni, eksperymentowanie odłożone na później. Podsumowałbym to tak: ogólne poznanie gry i koncentracja na tym, co najważniejsze, czyli fabule ze spokojem, że nie muszę wszystkiego robić teraz, bo będę miał dodatkowe przebiegi.

Ścieżka B - pierwsze zaskoczenie, że to w sumie tylko Akt 2 ze ścieżki A, czytanki ustawiają charakter tej ścieżki, historie postaci, nowe spojrzenie na poszczególne wydarzenia dzięki dodatkom, przyjemny speedrun na powtórkach - już wiem co gdzie i jak i cieszę się samą sprawną rozgrywką, 4-6 Fisherman's Gambit, ~2/3 kolekcji broni po drodze.

Ścieżka C - "przeżyj to jeszcze raz, ostatni raz" z małą nową perspektywą, przyjemny slowrun tym razem sobie zaplanowałem, spokojnie przeglądam i kompletuję różne rzeczy, 7-9 Fisherman's Gambit, ~3/3 kolekcji broni ze sklepów, w walce teraz mam chwilę z ciekawości poeksperymentować z magią, dopiero teraz mam czas na Mom's Diary, przede wszystkim wychwytuję różne drobiazgi i słowa w historii, postaciach, miejscach, które mi umknęły wcześniej w ferworze walki lub zapomniałem, lub nie umiałem dopasować. Teraz nie muszę się nigdzie spieszyć, mam więcej czasu na myślenie o historii. Z tych nowo dostrzeżonych drobiazgów układam sobie różne domysły w głowie.

Zakończenia C, D, E - miło wiedzieć, że to przed mną i strasznie jestem ciekaw na ile moje domysły się sprawdzą, wiem, że wiele nie wiem, ale nie mam poczucia totalnego zagubienia

W ogóle nie porównuję tego do Automaty, bo Replicant to dla mnie gra na swoich prawach. Nie wiem jaki był zamysł twórców z tą konstrukcją, ale u mnie działa. Czy to jako pogłębienie i utrwalenie historii, czy jako fabuła z dodatkowymi perspektywami, czy jako powtórka z przyjemności na zasadzie mini NG+, czy jako ulubiony film, który z przyjemnością ogląda się wiele razy dostrzegając w nim nowe szczegóły, czy jako sposób na to, aby nic nam nie umknęło, bo tu czasami małe wypowiedzi i pojedyncze słowa mają znaczenie, czy jako możliwość rozłożenia sobie różnych akcentów gamingowych w różnych przebiegach, czy po prostu jako usprawiedliwienie do pobycia trochę dłużej w tym świecie i z tymi postaciami. Krótko mówiąc, mi ta konstrukcja bardzo leży i nic bym nie zmienił. Gdyby był dużo większy, otwarty i bardziej zawalony gratami (pierdołami) świat, dłuższa fabuła, tylko 1-2 przebiegi, w którym bym musiałbym się koncentrować na wszystkim naraz, to moje doświadczenie tej historii nie byłoby chyba lepsze, a na pewno sporo by mi umknęło. Dla mnie trochę jakby autor gry mówił nam: skonstruowałem tu bardzo misterną historię, uważaj abyś nie przeleciał po niej po łebkach, zwolnij, pomyśl, zachwyć się tym, co stworzyłem. Albo jako szkolna metoda, kiedy mistrz każe uczniom przepisać kilka razy coś w zeszycie, aby im się utrwaliło, a oni psioczą, a potem są wdzięczni ;-) Ale to oczywiście zadziała inaczej na każdego. Wiadomo też, że po latach można zawsze coś zrobić lepiej, twórca się rozwija, nabiera nowych doświadczeń i budżetów. Dla mnie bomba tak jak jest teraz :-)

enrique, choć po mojej wpadce z Faith mógłbyś powiedzieć "a nie mówilem" :-), to powiem, że w zakończeniu ścieżki C, w nowej rozmowie Devola/Popola, przed wyruszeniem do zakończenia w The Lost Shrine, usłyszałem jedno zdanie (słowo), na które czekałem od zakończenia A/B, dla potwierdzenia swojego zrozumienia historii. Yoko Taro jest geniuszem :-)

xBisHoPx, super dzięki :-)

Już gdy wcześniej ogrywałem NieR Automatę bez znajomości NieR Replikanta gra wydawała mi się fantastyczna, ale teraz po ograniu jej raz jeszcze bezpośrednio po Replikancie smakuje jeszcze lepiej.
Ilość nawiązań - mniejszych czy większych - jest ogromna. Poprzez postacie, wątki, konkretne ścieżki fabularne, archiwa, rozmowy czy inne rzeczy które można znaleźć w tym świecie.
Kiedyś te wszystkie nawiązania po prostu wydawały się wzbogacać naszą wiedzę o nowym i starym świecie, jednak w tym momencie gdy już znasz wszystkie wątki z Replikanta - nabrały zupełnie innego znaczenia i mają o wiele większy sens.

Najlepsze motywy łącze obie gry moim zdaniem ?

Naprawdę polecam zagrać w Automatę bezpośrednio po Replikancie. Wrażenia są o wiele lepsze a motywy które wcześniej wydawały się niezrozumiałe czy bez większego znaczenia działają zupełnie inaczej...

NieR Replicant's Genius Soundtrack Explained:

https://www.youtube.com/watch?v=HQE9VmB4tBs

Kolejna warstwa tajemnic NieR Replicanta. Gościu świetnie i prosto tłumaczy co się dzieje w warstwie muzycznej. Przykłady. Wyrażanie emocji i historii, Kaine, Emila. Wyjaśnienie Song of the Ancients (wersja Devola, wersja Popola, wersja Devola & Popola). Jest nawet referencja muzyczna do Final Fantasy XIV, jeden utwór, który łączy w sobie NieRa, FFXIV i Drakengarda. Mam ten 3-płytowy soundtrack i powiem, że słucham regularnie, ciężko się od tego oderwać :-)

enrique, jak tu jeszcze zaglądasz, to pytanko czy znasz ten crossover NieRa: Automaty z FFXIV (YoRHa: Dark Apocalypse)? Dziś widziałem jakiś film i zrobiłem wielkie oczy. Ten FFXIV MMO to i tak nie mój gatunek, ale ciekawy jestem o co chodzi.

Niespodzianka. Bez spoilerów. Grimoire Weiss w wersji fizycznej z dedykacjami lektorów najważniejszych postaci w grze. Uwielbiam, gdy lektorzy w rzeczywistości (również wygląd) mają w sobie duże podobieństwo do charakteru postaci z gry. Zobaczcie sami - piękne dziewczyny / głosy Kaine i Devola/Popola oraz charakterystyczny Weiss :-) :-) Fantastyczne.

https://www.youtube.com/watch?v=mMX7B1a6YS8

Dziwna sytuacja bo gra nie została złamana, a najlepsze to, że 500$ zapłacili za złamanie Nier-a i Shadow of the Tomb Raider. Pewnie usuwają denuvo pod premierę nowych procków Adlera.