Najciekawsze materiały do: Assassin's Creed III Remastered

Szkoda ze nie zrobią remastera pierwszej części bo dla mnie jak na razie ACIII jest drugą najgorszą częścią z wszystkich AC (na pierwszym nadal wiedzie Syndicate), taki zlepek rożnych mechanik bez ładu i składu z bardzo nijakim, tępym bohaterem

AC III: Liberation to już w ogóle komedia... gra "ekskluzywna" na PS Vita. Nagle wydano port na pecety i konsole poprzedniej generacji z dopiskiem HD, który już był de facto remasterem. Mija kilka lat i Ubisoft remasteruje zremasterowany port i do biednej uproszczonej gry na przenośną konsolkę ładuje 4K i kolejny raz sprzedaje jak nowy produkt. Na domiar złego ten kolejny remaster, zarówno trójki jak i Liberation jest tragiczny. Wszystko jest jakoś dziwnie rozświetlone, a twarze bohaterów to wręcz mnie przerażają w tej wysokiej rozdzielczości. A najlepsze jest to, że ten syf kosztuje około 160 zł w Xbox Store...
Sprawdziłem ten remaster z ciekawości, bo otrzymałem go z season passem do Odyssey i muszę przyznać, że odczuwam teraz mocny kryzys wartości... wręcz werteryczny weltschmerz xD
W miarę lubię produkcje Ubisoftu, ale ich polityka mnie obrzydza.

Strasznie byłem napalony na ten Remaster bo ACIII jest jedną z moich ulubionych części, ale się srogo zawiodłem. Fajerwerk się nie spodziewałem, ale ta gra jest po prostu strasznie brzydka i wygląda gorzej niż ACIII z 2012r. No straszny kastrat powstał. Do tego dobitnie się przekonałem, że powrót do starych odsłon na starej konwencji jest bolesny, a nawet bardzo. Po zagraniu w next-genowe AC ten wydaje się jak by powstawał wieki temu. Straszny niewypał i nawet nie chce mi się odpalać Liberation choć w to nie grałem. No zawiodłem się srogo. Dobrze, że nie kupiłem tego "remastera" tylko otrzymałem go w ramach SP do Odyssey bo cholernie żałowałbym tej kasy.

Grafika ulepszona i to widać (tekstury, światło itp.) no ale woda jest dość specyficzna a twarze są chyba gorsze niż w oryginale, do tego niektóre bugi z pierwotnej wersji są też tu (np znikający konwój) ale muszę przyznać że mimo iż remaster jest to średni to jednak bardzo dobra gra. Ac 3 jest naprawdę bardzo fajną grą, dobra fabuła, ciekawe aktywności poboczne (misje osady, morskie) fajne mechaniki dużo rodzajów broni, polowanie które jest naprawdę dobre te rzeczy czynią tą grę naprawdę dobra a z odświeżoną grafiką jest jeszcze lepiej. Do tego dostajemy za darmo ac liberation remastered. Gra to dla mnie jakieś 9/10 zaś to jak została zremasterowana to jakieś 7/10 więc daje 8/10. Chciałbym dodać że gra nie jest warta swojej pełnej ceny ja ją kupiłem za 40zł na egs i tyle według mnie jest warta

Następny Asasyn zaliczony. Nowy Jork i Boston wyglądają bardzo ładnie, podoba mi się architektura tamtych czasów. Fajnie było sobie pobiegać miedzy budynkami i pooglądać miasteczko, miało się wrażenie że jednak miasto żyje. Gorzej było w terenach leśnych, jakieś takie to wszystko było podobne. Sam bohater jako indianiec też nie przypadł mi do gustu, lepiej pasuje tutaj postać Haythama Kenwaya jako asasyn, gostek ma swój styl no ale trudno. Sama gra nie wniosła nic szczególnego do serii ale przygodę skończyłem z ciekawością.

Nowy Asasyn (przynajmniej dla mnie, bo wcześniej nie grałem), nowe miejsce akcji, nowa historia i koniec Ezio ale początek niejakiego Connora, czy raczej Ratonhnhake:ton. Cóż za fabuła i cóż za przestarzałe pomysły nawet w tamtym czasie. Niestety czy stety nie miałem okazji grać w oryginalną wersję, a jedynie remaster i szczerze to nie wiem czy to lepiej czy gorzej nie śledziłem specjalnie tego ale mam porównanie z poprzednich części w wersjach taka i taka, więc obstawiam że grałem w tą gorsza. Ale do rzeczy. Pierwszy raz dostaje się dwóch bohaterów do grania Haytham Kenway i Ratonhanhake:ton z plemienia Kanien'kehá:ka/Connor Kenway i kurde to nie był zły plan gdyby nie to, że gameplay nimi jest wybitnie nierówny. Haytham jest pierwsze dwie/trzy sekwencje tylko i jest to gameplay gdzie żadnych znajdziek się nie uświadczy prócz paru kartek Franklina i punktów obserwacyjnych ale fabularnie są zwyczajnie ciekawsze te początki, za to Connor to już pewne przeciwieństwo- znajdziek pełno a fabuła trochę rozmemłana. Tak jak bohater zresztą, bo Connor nie ma charakteru trochę, a raczej brak mu więcej cech niż chęć zemsty i dążenie do wolności wśród ludzi. Dalej wydaje się być takim trochę mrukliwym pierdołą, który albo jest wpieniony na kogoś albo nie ma zdania i jedynie pobrękuje pod nosem. Haytham za to ma charyzmę, intelekt, bezwzględność, cięty jęzor i jest zwyczajnie lepiej napisaną postacią, bo jest zapamiętywalny i mimo, że z nim spędziłem tak z 5 godzin (no zebrałem te kartki nie będę kłamał), i to pół roku temu to lepiej oraz przyjemniej go wspominam niż Connora, od którego pożegnania minął jakiś tydzień. Problem jednak wcale nie leży w tej dwójce, a w tym, że bohaterów imiennych w tej grze są dziesiątki. Mam wrażenie, Ubisoft zażądał wszystkich, którzy byli chociaż wspomniani podczas emancypacji Ameryki, obecnych w grze i dzięki temu, każdy prawie bohater jest tak wybitnie nijaki i się składa na jedną cechę charakteru, która była potrzebna w tej jednej misji. Fabularnie trzyma się jakoś brak tam całkowicie elementów bractwa i Connor jest raczej posłańcem Waszyngtona i reszty rebeliantów niż na czysto Asasynem ale spełnia warunki kredo, więc się nie będę przypierdalać o to natomiast to, co się dzieje poza animusem jako Desmond to jest taka abstrakcja i kretynizm, że chyba gorzej niż w Revelations. Wydarzenia się nie kleją, nie łączą w żaden sposób z poprzednimi plot na końcu jest zrobiony tak na odpierdol, że nie wiem co powiedzieć i realnie jedyny plus tego wszystkiego to definitywny koniec historii Desmonda. To też pokazuje najgorszy aspekt gry czyli scenarzyści dali dupy po całości. Na sam koniec gry zastanawiałem się czy w kolejnych częściach oni przestali się konsultować ze sobą nawzajem czy co, bo poziom debilnych akcji kretyńskich rozwiązań i tłistów takich, które są żeby być jest zatrważający. Graficznie jest słabo ale stawiam, że to pomysł remasterowy, żeby wszystko było jasne wygładzone, takie sterylne wręcz, a pyski ludzi wyglądające na wykonane z czekolady, więc mam nadzieję, że to nie wyglądało tak źle te siedem lat temu. Muzycznie jest dosyć przyjemnie ale powtarzalnie. Została kwestia jedna, czyli mechaniki różne, które w większości były krokiem w tył, a nie w przód w stosunku do poprzednich części, z jednym wyjątkiem. Cały aspekt ekonomiczny jest obmierzły bardzo, a rozwój osady rozciągnięty i bardziej upierdliwy niż fajny. Odblokowywanie miejsc szybkiej podróży przez łażenie po labiryntach korytarzy jest tak okropnie słabym ruchem, że nawet nie wiem co powiedzieć na to, a wszystkie misje od gildii różnych są nadal bardzo cienkie w wykonaniu ale to jest od trzech części gry tak samo syfiaste. Brak ostrza z hakiem jest słabym posunięciem, bo to przyspieszało wspinaczkę, która i tak w tej części bardzo po macoszemu jest potraktowana. Za to z drugiej strony są plusy. Wycofanie stosów petard i zamienienie ich na jedyną przydatną, czyli dymną oraz dołożenie nowej strzałki z liną, która jest bardzo szybka w eliminacji i jakże widowiskowa jest dobrym pomysłem, a świetnym planem jest wycofanie się z debilnego tower deffence przy bronieniu placówek asasyńskich. Wprowadzenie jednego sklepu zamiast czterech jest też dosyć przyjaznym pomysłem a myślistwo w zadaniach męczy ale samo w sobie jest całkiem przyjemnym zajęciem. Walka jest najlepsza ze wszystkich części, dokładnie wiadomo, na którego przeciwnika jaki typ ataku zadziała i czuć różnice w broni chociaż najpotężniejszą są chyba ukryte ostrza zwyczajnie bo są najszybsze. Najlepszym aspektem całej gry natomiast jest statek i wszystko z nim związane. Ja ogólnie nienawidzę pojazdów i "pojazdów" wszystkie samochody, statki, samoloty i konie w grach wyprowadzają mnie z równowagi i nie chce mieć z nimi nic wspólnego i to jest pierwszy wyjątek w historii gamingu kiedykolwiek. Statek i misje związane z pływaniem ów sprawiało mi o wiele więcej radości niż te piesze o konnych nie wspomnę. Misje mimo, że do bardzo skomplikowanych nie należą to są bardzo dobrze wyważone trudnością i długością, walka jest bardzo efektowna i efektywna, strzelanie zarówno salwami jak i z folgierzy jest cudne, a taranowanie daje takie poczucie potęgi jak mało co. Jestem szczerze zadziwiony, że podobało mi się to aż tak bardzo, bo nie spodziewałbym się nigdy i aktualnie nie mogę się doczekać Black Flaga, który to jest nastawiony na te okręty. Na ostatek zostawiłem sobie aspekt dlc, czyli Okrucieństwo Króla Waszyngtona, który jest takim badziewiem, że głowa mała, a całość ma konstrukcję odcinku Family Guya x Gwiezdne Wojny i jest stanowczo za długi. Ostatnią rzeczą, którą należy poruszyć to błędy, błędy w ilości niebywałej (ilość nie przypadkowo użyte słowo) i to od bugów graficznych i dyskusyjnych decyzji przeciwników jak grupowe samobójstwo w jeziorze albo usilna potrzeba wtopienia się w podłogę, aż po zwykłe wyłączenie się gry od tak se oczywiście nie zapisując w międzyczasie postępów prawie żadnych, bo przecie po co. Te błędy to żart jest i to straszliwie niezabawny, tak bardzo utrudniający granie, że dawno się z nie spotkałem. Koniec końców jednak nie mogę powiedzieć, że to bardzo zła gra. To jest raczej gra, która wprowadza nowości i wycofuje stare błędy. To gra która też kończy pewną historię, bo kończy opowieść Desmonda. Opowieść bardzo niespójną i chaotyczną, a także głupawą ale trochę nieodłączną od serii. Jest to przejście niestety nijakie dosyć i szczerze jeżeli komuś niezbyt zależy na zapoznaniu się z tą grą to nie wiele traci. Historia tam opisana to już nie jest rzecz nieznana czy też przynajmniej w części zmyślona tylko w większości coś co można przeczytać w książkach o początkach Stanów Zjednoczonych przeplatane historyjką Connora bardziej o zemście niż o samym zakonie tak naprawdę, co jest ciekawe, bo z kolei to co się dzieje poza animusem jest ściśle związane z Asasynami, Templariuszami i Pierwszą Cywilizacją, a ten stan rzeczy jest dokładną odwrotnością fabuły pierwszej części gry. Tylko czy warto? Eeeeeee szczerze to nie wiem z jednej strony tak z innej nie ale jak ktoś chce to nie widzę przeszkód.

Okropne drewno, kilkadziesiąt nowych mechanik, których nikt nie chciał i które okazały się nudne i niedopracowane. Ogromny regres względem poprzednich części. Masa bugów, glitchy i niedoróbek. Świat jest pusty i liniowy, udźwiękowienie to dramat. Fabuła nie zachęciła mnie dostatecznie by grać w tego potworka, a okropne sterowanie i mechaniki gry sprawiły, że zrezygnowałem po 2 godzinach.