Najciekawsze materiały do: Tyranny

Przyjemny RPG, chociaż nie mogę oprzeć się wrażeniu że nie został ukończony tak jak twórcy planowali. Świat, postacie i ogólny zarys fabularny jest ciekawy lecz od połowy II aktu gra nagle zaczyna pędzić do końca. Co prawda z powodu licznych decyzji wpływających na przebieg fabuły widzę tu potencjał do ponownego przechodzenia ale nie wiem czy jest to dla mnie wystarczająco ciekawa opcja. Eksploracja praktycznie nie istnieje, questów pobocznych jest malutko, nie ma jakiegokolwiek większego miasta, poszczególne mapy są bardzo skoncentrowane na rozwoju głównego wątku i raczej nic poza tym. Rozwój postaci chociaż prosty raczej na plus tak samo jak ciekawy system tworzenia zaklęć. Ogólnie za te 40 złotych za które można teraz grę dostać to dość dobry wybór.

Jako, że jestem fanem BG, BG2, P:T, ID, jak pojawiła się informacja o Pillarsach byłem zajarany.

Nie spodziewałem się BG3 po PoE, ale też nie byłem zawiedziony, gra mi się podobała.

Po przejśćiu PoE z dlc czułem jednak niedosyt.

No i ze stronki Obsidiana znalazłem coś takiego jak Tyranny, o którym w ogóle nie słyszałem )o PoE było trąbione wszędzie, przynajmniej takie miałem wrażenie.

Patrze na screeny wygląda na to, że to coś mocno podobnego.

Ściągnałem chcąc sobie przedłużyć przyjemność z grania w PoE tym tytułem, ale szczerze podejrzewałem, że skoro nigdzie o tym nie słychać to gra będzie raczej mocno średnia.

No i się zdziwiłem, zdziwiłem mocno na plus.

Tyranny to o wiele lepiej dopracowana gra, Pillarsy były spoko, dały radę jako duchowy spadkobierca, ale patrząc na ogół gry miałem wrażenie, że całośc jeśli chodzi o tekst i fabułę była raczej nużąca, nie tak rzadko się zdarzało, że przewijałem na zasadzie TL:DR.

W Tyranny fabuła i świat są, przynajmniej dla mnie, naprawdę wciągające i mają coś oryginalnego, co w dzisiejszych czasach jest niezłym wyczynem.

Zagłębiając się coraz bardziej w grę coraz bardziej przekonywałem się, że to właściwie chyba jednak Tyranny zasługuje bardziej na miano duchowego spadkobiercy niż PoE i coraz bardziej się w tym przekonaniu utwierdzałem.

Zdziwiłem się jak mocno rozbudowaną grą jest Tyranny jeśli chodzi o świat i fabułę. Ta historia jest naprawdę wciągająca.

Tym bardziej dziwię się, że marketing był nastawiony na PoE, a Tyranny została pominięta w tym szumie, mimo, że wiele elementów jest znacznie lepszych.

Zarówo w PoE jak i w Tyranny najmniej ciekawym elementem, który można by usprawnić jest walka, to chyba jedyna płaszczyzna na której PoE wygrywa z Tyranny.

Jest to jednak gra RPG i to głównie historia ze światem mnie w te gry wciągała i Tyranny deklasuje PoE prawie o ligę w moim skromnym mniemaniu :D

No i zdecydowanie baardzo dobry soundtrack plus większość małych, ale ciekawych wizualnie lokacji (mam wrażenie, że grafika jest "ostrzejsza" niż w PoE - na plus - styl, który myślę, że trzeba polubić).

Dochodzą do tego innowacyjne elementy przy tworzeniu swojej własnej historii jak Podbój (kojarzy mi się to klimatem trochę z Rome:Total War)

---w skrócie---

Jeżeli jesteś fanem BG, BG2, P:T to ta gra jest must be kolejną ulubioną pozycją ; )

8,5/10

Gra do kupienia w Humble Bundle za +- 16zł w pakiecie z PoE i Cat Quest
humblebundle.com/games/rpgs-2019

Gra ma potencjał, niestety często jesteśmy zmuszani to absurdalnych wyborów, a wybranie wydaje się sensownej opcji jesteśmy srogo karani. W tego typu grze to duży minus. Wprowadzenie, opisy, dialogi sugerują epickość przygody, niestety sama rozgrywka już taka nie jest, potyczki małych drużyn, małe mapki. Walka raczej nudna AI łatwo przechytrzyć np odbiegając kawałek. Rozwój postaci nieciekawy. 6 bo początkowo mnie wciągnęła.

Tym czy miało się wyróżniać Tyranny było pewne odwrócenie ról. Tym razem nie mieliśmy ratować świata a wręcz przeciwnie, od samego początku stać po stronie zła. Obietnica została spełniona ale Tyranny to nie tylko ciekawostka pozwalająca spełnić się jako żelazna pięść podbijającego świat tyrana, to też kawał dobrego izometrycznego RPGa choć z paroma wadami.

Zalety:

1. Wspomniane już odwrócenie ról czyli gramy jako ten zły. Możemy co prawda w pewnym momencie zbuntować się ale i tak nie mamy co liczyć na szczęśliwy finał w rodzaju pokonania głównego złego tego świata. W każdym razie granie po ciemnej stronie mocy było szalenie satysfakcjonujące. Jesteśmy czymś w rodzaju politruka i gestapowca w jednym, z możliwością samodzielnego wydawania sądów na miejscu. Rozsądzamy spory między sojuszniczymi armiami, decydujemy czy spalić zbuntowane wioski czy jedynie wziąć wieśniaków do niewoli, komu darować życie a kogo skazać na śmierć a jeśli już skazujemy na śmierć to czasami decydujemy o tym na jaką. Możemy zabić matkę próbującą bronić swojego dziecka a potem poderżnąć niemowlakowi gardło. Lub kazać to zrobić jednemu z towarzyszy by w ten sposób pognębić go lub wymusić na nim dowód lojalność. I wiele innych. Oczywiście możemy też próbować postępować ludzko nawet w ramach bycia częścią systemu zła. Jesteśmy sędzią i katem. A jednocześnie mamy nad sobą zwierzchników którym musimy się czasem tłumaczyć i przed którymi możemy nawet odpowiadać. Jest to bardzo przyjemne.
2. Dużo decyzji do podejmowania, kilka frakcji do których możemy dołączyć. W jednej grze nie zwiedzimy również wszystkich przygotowanych obszarów, musimy decydować gdzie pójdziemy i czym się zajmiemy. Kolejny powód by zagrać drugi raz.
3. Całkiem ciekawi i rozbudowani towarzysze. Co prawda nie wiążą się z nimi żadne dodatkowe zadania ale dość często się odzywają a świat na nich reaguje.
4. Przyjemna walka z aktywną pauzą i możliwość tworzenia własnych zaklęć. Jest to z jednej strony na tyle proste by łatwo było zrozumieć a z drugiej na tyle skomplikowane by mieć sporo opcji. Dobrze to wymyślili.
5. Lokacje które zwiedzamy. Jakoś wyjątkowo przypadły mi do gustu zwłaszcza odpowiednio tajemnicze i rozbudowane lochy.
6. Świat gry. Ciekawy geopolitycznie, odpowiednio rozbudowany i z historią. Choć niestety odpowiedzi na wiele pytań nie poznamy. Kim byli twórcy Murów i Wież? Co ma z nimi wspólnego Kyros? Czy mistrzyni szkoły pływów gdzieś dopłynęła czy jednak nie ma innych kontynentów? Czym są i skąd biorą się zmory? Twórcom udało się stworzyć wrażenie autentyzmu świata.
7. Muzyka. Choć tylko trochę.
8. Spora liczba, jak na tak krótką grę, dobrze wykreowanych postaci.

Wady:

1. Momentami za długie i mało interesujące dialogi.
2. Niewielka liczba przeciwników, walczymy głównie z ludźmi i to często podobnymi typami wrogów.
3. Małe lokacje i całkiem długie ekrany ładowania. Fatalne połączenie.
4. To zabawa na około 30 godzin, dla mnie to zbyt mało by w pełni się nacieszyć tytułem. Nie wszystko musi być wielkie jak Wiedźmin 3 czy rozwleczone jak Dragon Age: Inkwizycja ale ja wolę jak gra jest nieco dłuższa.

Gra byla za darmo na Epic Store to wzialem. Interfejs gry prawie identyczny jak w "Pilars of Eternity" i nic w tym dziwnego, bo ci sami ludzie tworzyli obie gry. Ale ta gra ma ciekawszy scenariusz niz jakies brednie o duszach noworodkow. Wprowadzenie za to przypomina gry z trylogii "The Banner Saga". Jak zwykle dodam swoje sakramentalne: szkoda, ze to nie turowka.

Przeszedłem na epic games w 40 godzin(gra była za darmo jakiś czas temu więc skorzystałem).
Gra ma ciekawą fabułę i dialogi.Bardzo fajną sprawą są częste decyzje w dialogach , które mają swoje konsenkwencje.
Najsłabszym elementem gry są mierne walki(których jest zdecydowanie za dużo) i przeciętny system rozbudowy postaci i sprzętu.Z resztą pod względem mechaniki Tyranny nie należy do łatwych gier rpg.
Po przejściu Tyranny:

na pewno zrobię sobie długą przerwę od rpg izometrycznych.No chyba,że doczekam się jakiegoś rpg w klimatach s-f lub we współczesnych czasach z o wiele ciekawszą mechaniką i conajmniej tak dobrymi dialogami jak w Tyranny.
Polecam używać w grze przyśpieszenia(klawisz +),który w ostatnich godzinach uratował mnie przed kompletnym znużeniem jeśli chodzi o walkę i przemierzanie terenów.Żałuję,że nie używałem tego wcześniej.
P.S. Wyjątkiem będzie Disco Elysium ,która w grudniu doczeka się wreszcie spolszczenia ; .Jestem niemal pewien,że przypadnie mi do gustu,bo przynajmniej nie będzie multum walk jak w Tyranny.

Moja ocena 6.0

Ogólnie na papierze wygląda nieźle. Jesteśmy wysłannikami tyrana na podbite ziemie, a głównym naszym problemem są konszachty polityczne. W praktyce jednak bardzo szybko możemy przyłączyć się do rebeliantów, a obecne władze nie maja z tym problemu sami dając nam wymówki na tacy. Poza tym każdy mieszkaniec walczy o władze bądź przetrwanie. Nie ma tam zwykłych obywateli, co także psuje trochę imersje.

Najobszerniejszy Akt II jest nudny, a wstęp i zakończenie mimo że ciekawsze to jednak dość krótkie.

Lubię jak umiejętności rosną wraz z wykonywaniem danej czynności tak jak w grach z serii The Elder Scroll. Nabyta wiedza ma wpływ na dodatkowe linie dialogowe, oraz na wydarzenia na trakcie gdzie jest trochę gry paragrafowej.

Mechanika magii z początku jest dość uboga, leczy przy poznawaniu kolejnych znaków (sigili) można tworzyć naprawdę satysfakcjonujące kombinacie.

Podczas rozmów niektóre zagadnienia uniwersum maja możliwość podejrzenia opisu, co się przydaje bo naprawdę mamy tu sporo dziwacznych nazw zwykłych rzeczy. Dialogi wyróżniają się także portretami ( w różnych opcjach gestykulacji ) rozmówcy w aktualnej zbroi, a pod nim mamy wskaźnik reputacji i przyjaźni . Co z jednej strony jest pomocne, ale gdy spotykamy potencjalnego kompana od razu to wiemy ( przez co traktujemy taką postać polubownie ). Sporym minusem jest tez mała pula potencjalnych towarzyszy bo tylko sześciu.

Z słabych mechanik to, kradzież bez konsekwencji i czas który płynie tylko podczas podróży i odpoczynku. W czasie właściwej rozgrywki zegar stoi w miejscu. Długie wczytywanie też daje w kość.

No gra jest średnia . Mimo tego ciekaw jestem kontynuacji ponieważ wiele sekretów uniwersum nie zostało wyjaśnione. Jednak raczej szanse są na nią bardzo małe.

Przeszedłem grę po raz kolejny. Pierwszy raz opcją Asha, teraz rebelii, aż korci za jakiś czas odpalić grę plus.

Grę już oceniałem i opisywałem wcześniej jednak dla mnie Tyranny są po prostu pierwszymi pillarsami ulepszonymi pod każdym względem. Poprawiona mechanika, lepsza historia, ciekawsze postaci, lepiej napisane dialogi itd. Największa zaletą są jednak ciekawie towarzysze a w dłużycowych RPG to jest kwestia kluczowa.

Niby gra ma swoje wady, jednak i tak bawiłem się wyśmienicie. W sumie ustąpiła mi z nowej fali cRPG tylko DoS2, byla na równi z nowym Tormentem i PoE2, wypadła lepiej od PoE, Westland 2 czy DoS. Pathfindery wciąż na kupce wstydu.

Tyranny to jedna z lepszych gier od Obsidianu. Kto by się spodziewał że niestety wkrótce po tym tytule wypuszczą średniaka The Outer Worlds. Ale nie piszę tutaj o The Outer Worlds tylko o Tyranny. Setting i lore świata to coś unikalnego. Mamy świat który przechodzi przez późną epokę brązu i początek żelaznej. Dzięki temu możemy zobaczyć przykładowo u kilku frakcji pancerze inspirowane cesarstwem rzymskim lub Grecją. Grę przeszedłem stosunkowo nie dawno i się wciągnąłem. Przeszedłem ją na ścieżce buntownika. I wiem że gra była reklamowana głównie że będziemy grać tym złym ale fajnie że dali opcję zagrania tymi dobrymi. Głównym moim zarzutem jest to że gra jest niestety trochę za krótka. Fabuła urywa się w kulminacyjnym momencie.