Najciekawsze materiały do: Bionic Commando Rearmed

Te screeny mi przypominają grę "Handkerchief", heh, gra legenda, świetnie się w nią grało, teraz też bym se w nią pograł, zara znajdę gdzieś w starych płytach i se pogram. :D

Okładka z gry "Handkerchief" ---> http://www.christopherbankston.com/images/Handkerchief.jpg

ta dzisiaj premiera :)

A ja se akurat kupiłem i gra jest wypas,
sciągnąłem emulator NES i Bionica na Nesa , bardzo podobne

polecam wszystkim którzy chca sobie przypomnieć lata przy "Pegasusie"
Chociaż jak za takie coś to cena jest za wysoka

mam pytanie gdzie można zdobyć te ulepszone ramię?? z góry dzięki

Nie da rady grać na Athlon 64 3000 , 2gb ram i gf 7600 a szkoda.

Minimum 2 rdzeniowy procesor!

kolega pare postow wyzej

nie chce mi się wierzyć w te wymagania dwu rdzeniowego wymaga ja miślałem że intel pentium III i jeszcze tego modelu karty przecież to jest gra 2D

nie najgorszy remake,ale lepiej kupić wersję 3D

Bionic Commando Rearmed to kawał pomysłowej platformówki. Jako że uwielbiam ten gatunek, powrót do staroszkolnej konwencji w 2D wydał mi się czymś bardzo atrakcyjnym. I nie myliłem się! Gierka jest świetna pod niemal każdym względem. Plusy... Chciałbym na wstępie pochwalić mechanikę zabawy, bo ta jest przednia. Możliwości, jakie daje bioniczne ramię przekłada się na sporą swobodę działania i kreatywne podejście do zagadek czy likwidacji wrogów. Pod tym względem gierka wyróżnia z tłumu. Kreatywności tej sprzyja dużo błyskotliwych patentów zaimplementowanych w rozgrywce, dzięki czemu jest ona mocno urozmaicona. Interesujące są przerywniki w postaci minigry logicznej bądź króciutkiego etapu z lotu ptaka. Pozwalają one na chwilę oderwać się od widoku z boku. Osobnym tematem są opcjonalne wyzwania na medal. Zaprawdę powiadam wam, pokoje wyzwań to prawdziwy hardkor. Dla masochistów pozostają jeszcze osiągnięcia i sekretne miejscówki. Ponadto twórcy zaprezentowali ciekawe koncepcje na przeróżne droidy i inne zagrożenia. Z każdym kolejnym levelem byłem mile zaskoczony oryginalnością przeciwników. A już najcieplej wspominam niezwykle przyjemne, pobudzające wyobraźnię walki z bossami. Piękna sprawa. Szacunek należy się również za barwne postacie z temperamentem. Uroku grze dodają humorystyczne tekstowe wypowiedzi, zaś nutkę powagi wprowadzają przemyślenia i historyjki sojuszniczych żołnierzy. Przerywniki w postaci komunikatów radiowych oraz dialogi z czarnymi charakterami zrobiono z jajem. Tutaj autorzy pokazują pazur i to mi się podoba! W ogóle fabuła bardzo mi podeszła. Prosta, zrozumiała, satysfakcjonująca. Dozbrojony ma naprawdę zacny, taki militarno-futurystyczny charakter przeplatany z luźną atmosferą otoczki. Bardzo podobały mi się wszelkie opisy oraz ciekawe i przydatne informacje w menu bazy danych. Zacnie prezentuje się także rynsztunek. Porządne pukawki i sprytne ulepszenia to to, co komandosi lubią najbardziej. Sam ekran ekwipunku i menusy są zaprojektowane z klasą. Cyfrowe dźwięki rodem z automatów tworzą taki oldskulowy klimacik, a stylizowana muzyka pasuje jak ulał. Grafika jest estetyczna i przyjemna dla oka. Efekty i wybuchy - super. Zgrabna animacja sprawia, że w ruchu gra wygląda wyśmienicie. Do tego te przepiękne trójwymiarowe otoczenia, niezwykle klimatyczne scenerie, każda z interesującym rysopisem i przemyślaną konstrukcją poziomów. Z produkcji bije niesamowita wręcz grywalność. Tytuł wciąga poprzez naprawdę fajnie pomyślane zadania. Docenić należy to, że zachowano tu logiczną kolejność działań, zgodnych z historią. Tytuł można ukończyć w kilka godzin, jednak chcąc wymasterować levele, zejdzie nam znacznie dłużej. Dla mnie to słuszne rozwiązanie, bo każdy dopasuje tempo rozgrywki do siebie. Co by nie mówić, giera na każdym etapie stanowi jakieś wyzwanie, co się chwali. Minusy... Na początku trochę niezrozumiałe zależności w podróżowaniu między lokacjami. Na szczęście po jakimś czasie wiadomo już o co chodzi. W zasadzie najpoważniejszym aspektem, do którego muszę się przyczepić jest sterowanie. Co tu dużo mówić, sprawia problemy. Brak możliwości skakania szybko daje się we znaki, przez co etapy zręcznościowe potrafią dać w kość. Z rzadka, jednak tu także występuje powszechny problem wielu tego typu gier, czyli tło zlewające się z podłożem. Skutkiem tego są sytuacje, w których myślisz, że możesz skoczyć na kładkę, a tu bęc - to tylko element tła. I spadasz. Podobnie działa ograniczony widok pod spodem, przez co nie wiadomo czy wylądujemy na ziemi. Mimo swych ograniczeń, Bionic Commando Rearmed przywodzi na myśl najlepsze platformówki z lat 80. i 90., dzięki czemu choć przez chwilę poczułem się tak beztrosko. Dzięki Wam za to. Moja ocena – 8.5/10