Najciekawsze materiały do: Dragon's Dogma: Dark Arisen

Osobiście stwierdzam, że gra jest świetna. Ma wiele niedociągnięć, ale sam świat jest świetny i na prawdę otwarty. Mechanika walki mogła być lepsza, ale ciekawy sposób używania umiejętności. Na początku na normal mode gracz myśli, że nie jest taka trudna. Po godzinie się stwierdza, że lekko się idzie pomylić. Bez utrzymania bilansu ekwipunku drużyny i rozwoju wszystkich pod względem umiejętności i rynsztunku to można powiedzieć, że prowadzisz jednoosobową walkę z grupą przeciwników. Poboczne misje robi się z przyjemnością, a czasem są lepsze niż wątek fabularny. System "craftingu" też jest ciekawy, bo posiadając odpowiednie surowce można( co jest chyba wadą) podczas walki stworzyć miksturę leczenia mając odpowiednie komponenty.Ciekawa jest mechanika walki z dużymi przeciwnikami. Wspinanie się na garb trolla lub na ogon chimery, aby zadawać im obrażenia i osłabić trochę też jest ciekawą opcją.
Podsumując gra jest wciągająca i jak ktoś lubi wyzwania to jest godna polecenia. Może nie jest to tak trudna jak Souls'y,, ale też można się poirytować przy walce z przeciwnikami silnymi.

Dodatek Dark Arisen jest tym samym co podstawka tylko o dużo większym poziomie trudności. Dodatku lepiej nie zaczynać jak się nie ma min. 40 levelu bo można się zdziwić;)

Początkowo gra odrzuciła mnie swoją oszczędną, surową grafiką i poczuciem zagubienia, które we mnie wywołała. Fabuła nie wciągała, wydawała się sztampowa i drętwa. Jednak przełamałem się, grałem dalej. W miarę czasu zauważałem kolejne smaczki w rozgrywce jak np.:
- Niesamowicie dynamiczne ruchy sterowanego przeze mnie bohatera podczas walki (chodzi mi tu przede wszystkim o umiejętność "Blink Strike" klasy Fighter).
- Każdy gatunek potworów, z którymi musimy się zmierzyć zachowuje się inaczej i ma odmienną strategię walki. Np. wilki atakują watahą, harpie potrafią porwać postać w powietrze i zrzucić z dużej wysokości.
- Możliwość, a czasem konieczność, prowadzenia walki z potworami w sposób przemyślany i wykorzystywanie ich słabych punktów. Przykład: podczas walki z cyklopami warto bić potwora w rękę, w której trzyma maczugę - po pewnym czasie jego ręka będzie na tyle zraniona, że cyklop upuści maczugę. Najsłabszym punktem cyklopa jest jego jedyne oko, więc należy w nie bić, wdrapując się na plecy potwora, lub poprzez bicie w nogi spowodować jego upadek.
- Wpływ nocy na rozgrywkę. Noce są naprawdę ciemne. Bez latarni nawet wysoko rozwinięta postać ma małe szanse przetrwania. Nocą pojawia się więcej potworów i ich strategie stają się skuteczniejsze. Przykładowo Direwolfs - białe wilki - spowodowały, że bałem ruszyć się postacią, gdy w pewnym momencie zastała mnie w lesie noc.

Wreszcie tego typu spostrzeżenia zamieniły się w zachwyt nad mechaniką walki tak mojej postaci jak i wrogów. Walką ta gra stoi! Hideaki Itsuno - reżyser Dragon's Dogma - nie był gołosłowny mówiąc, że wie jak "akcja" działa i jak wpleść ją w grę RPG z otwartym światem.

Kolejnym wielkim atutem gry jest eksploracja, która ma sens, bo przynosi korzyści. Jedna korzyść to miłe uczucie odkrycia, gdy z ciekawości ruszy się w z pozoru nic nie znaczący zaułek i znajduje się sprytnie schowaną skrzynię ze skarbem. Druga korzyść to naprawdę wartościowy ekwipunek, który można odkryć w takiej skrzyni. Trzecia korzyść to znajdowanie skrótów łączących odległe obszary. W pewnym momencie w ogóle przestałem zauważać braki w grafice otoczenia a zacząłem doceniać to w jaki pomysłowy sposób globalne, jak również mniejsze obszary są zaprojektowane - trochę przypomina to łamigłówkę.

Ludzie z CD Projekt Red mogliby zagrać w tą grę, żeby dowiedzieć się jak robi się porządną eksplorację - według mnie eksploracja w Wiedźminie 3 jest po prostu zniszczona. W ogóle Wiedźmin 3 przy Dragon's Dogma wydaje mi się wydmuszką, kolorową pisanką pustą w środku, jeżeli chodzi o mechanikę gry a broni się jedynie fabułą.

Fabuła Dragon's Dogma wreszcie też rozkręca się z czasem i zaskakuje.

Polecam Dragon's Dogma. Wiele więcej smaczków czeka w tej grze do odkrycia.

PS Szkoda trochę, że w wersji PC gry nie ma zbroi nawiązujących do mangi "Berserk", ale nadal można znaleźć inne elementy nawiązujące do tej mangi. Ja z pewnością zagram drugi raz w tą grę, tym razem postacią przypominającą Gutsa, z klasą Warrior, z olbrzymim mieczem w dłoniach.

Czasem gry mogą nie odnieść sukcesu przez marketing. Obok gry znajdziemy takie tagi jak RPG. Problem w tym że to slasher w otwartym świecie. Erpegowiec kupując grę może się
mocno rozczarować i ja to rozumiem. W grze rządzi walka na którą składają się nasze statystyki i uzbrojenie, nasi kompani i ich skille/uzbrojenie, nasz refleks, znajomość przeciwnika, ogarnianie sytuacji, a czasem finezja i bystrość umysłu. Jednocześnie, DD:DA jest pierwszą grą (a z nimi mam kontakt od końca lat '80), w której tak chętnie zmieniałem profesje, POMIMO że tego nie lubię i zwykle trzymam się jednego do końca. Jest też grą do której od wielu lat znów użyłem kartki i długopisu by spisać kilka przepisów z craftu, oraz skille dla pionków, żmudnie wybieranie z dragonsdogma.fandom oraz doświadczeń.
Najlepszy system walki w otwartym świecie, ale nie przegięty (jak w Shiness: The Lightning Kingdom) i w dodatku dotyczy on nie tylko nas, ale całej naszej drużyny.
Pomimo słabej muzy (ogromna szkoda), voice actingu, fabuły, zadań i ogólnopojętej beznadziejności naszego protagonisty gra jest genialna, na wszystko byłem w stanie przymykać oko jak zaślepiony. Szczególnie 100 misji-znajdziek "From a Different Sky" które widać że zostały zrobione z sercem przypadły mi do gustu, POMIMO iż w żadnej innej grze nigdy nie bawiłem się by znaleźć wszystko. Genialnie grało mi się nocą, POMIMO iż zwykle tego nie cierpię!
Super animacje, może nie tyle co dokładne a nadające tempo walce. Efekty specjalne i dźwięki dobre. Całkiem dobra optymalizacja, co ważne w grach z otwartym światem, choć tekstury jednak średnie. Ładne projekty map i lochów.
Gra zrobiona z zaangażowaniem, błędnie zareklamowana przez co trafiła po części do niewłaściwej grupy odbiorców. Odradzam granie po niej w Skyrim czy Wiedźmina, bo się zanudzimy walcząc. Ja na odreagowanie wziąłem się za dawane za darmo przez GOG Tower of Time, gdzie jest sporo do poczytania i powyobrażania sobie.
POMIMO! 9,5/10, zostanie jedną z moich ulubionych gier.

Dragon's Dogma jest swego rodzaju iluzją: rdzeniem jest tutaj single-player RPG który na niemal każdym kroku zachowuje się jak typowe MMO z całym zestawem ułomności charakteryzujących ten rodzaj gier. Jednocześnie jeśli ktoś jest w stanie przymknąć na to oko i skupić się na tym w czym Dragon's Dogma absolutnie bryluje wyróżniając się na tle całej masy zachodnich RPG-ów, otrzyma mega grywalny, wypełniony akcją symulator polowania w świecie fantasy, ale po kolei...

Wady

-Wątek główny który - nie licząc mocnej końcówki - wieje nudą.
-Beznadziejne misje poboczne(zarówno te powtarzające się z tablic ogłoszeń jak i w większości te otrzymywane od NPC-ów)
-Absolutnie wyblakli, płytcy NPC
-Jedynie DWIE miejscowości(wioska z której zaczynamy oraz miasto Gran Soren stanowiące bazę wypadową)
-Niewielka ilość lokacji do odwiedzenia
-Minimalistyczne dialogi
-Biedny voice-acting
-Affinity system

Zalety:

-Rozwój postaci - to całe rozdzielenie poziomowania postaci od zwiększania biegłości w danej profesji oraz możliwość zmiany tejże profesji na dowolną w każdym momencie sprawdza się kapitalnie
-Świetny system walki - masakrowanie hord przeciwników, słabe punkty bossów, wspinaczka, zarządzanie wytrzymałością...
-Profesje - od standardowych przez zaawansowane po hybrydy, każda przyjemna w prowadzeniu i każdą z nich można wypróbować za pierwszym podejściem
-Różnorodni bossowie - od cyklopa po Grigoriego
-Szeroki, dający mnóstwo frajdy wachlarz umiejętności
-Efektowność i dynamika
-Wykonanie lokacji - pomimo że jest ich niewiele(a może po części dzięki temu?) to trzeba przyznać, że lokacje są zrobione bardzo dobrze i każda z nich się wyróżnia
-Zbieractwo - tak, w tej grze zbieranie tych, wydawać by się mogło, bezużytecznych przedmiotów miewa sens. Wiele z nich(jak chociażby wiadro) przydaje się przy ulepszeniach ekwipunku stąd generalnie lepiej można wyjść na chomikowaniu tego całego szrotu niż na opróżnianiu kieszeni u kupców.
-Zakończenie gry - od powrotu w pewne miejsce i filmowej walki z głównym antagonistą po ostateczne zakończenie obserwujemy jedyny dobry okres wątku głównego. Wielka szkoda bo dzieje się to zdecydowanie za późno, do tego słabo zarysowani NPC sprawiają że zakończenie nie wybrzmiewa tak mocno jak mogłoby gdyby zadbano o rozwój charakterów i relacji, jednak mimo tego zmarnowanego potencjału epilog wciąż daje rade.

Reasumując, byłem bardzo ciekawy tejże gry z powodu przewijających się opinii jakoby była ona jednym z bardziej niedocenianych RPG-ów. Teraz, po doświadczeniu jej w pełni rozumiem głosy mocno ją wychwalające, jak i te należące do ludzi którzy od DD:DA zwyczajnie się odbili. Jeśli ktoś oczekuje od gry szeroko rozbudowanego świata, z masą dobrze napisanych wątków pobocznych i ciekawych bohaterów niezależnych to mówiąc wprost nie ma tu czego szukać, natomiast jeśli ktoś chce się po prostu bawić dobrze zrobionym systemem walki w grze RPG wypełnionej akcją i bossami oraz nie przeszkadza mu brak pozostałych, wyżej wymienionych elementów to Dragon's Dogma stoi przed nim otworem.

Mega RPG , z rozbudowanym światem , masą zadań , kapitalnym klimatem , świetnymi pojedynkami z różnymi potworami i zagadkami . Poziom trudności dodatku został tak wyśrubowany że miałem duże kłopoty żeby go ukończyć . Pokonanie każdego przeciwnika wymaga innego podejścia i planu . Brakowało mi w tej grze języka polskiego . Zapraszam na serię z całej gry pokazuje wszystkie sekrety i legendarnie bronie i pancerze . https://www.youtube.com/watch?v=Vw8JjJpEAqw&list=PLVYHO_RNJKKiv6WOfHwbQ5l7SCH9w_w3H&index=1

Dragon's Dogma II potwierdzony!
https://www.youtube.com/watch?v=so27-39aL2w&ab_channel=OfficialCapcomEurope

No tak, nie ma polskiej wersji to i nie ma poradnika jak przejść grę. Wszyscy sobie kpiny robią. Cenega wydała grę w Polsce i bez polskiej wersji językowej? Czy to jest zgodne z polskim prawem handlowym czy innym? Gra jest do bani, trzeba wychodzić do menu, żeby zobaczyć zadania i mapę. Co to za wynalazek?

Bardzo długo odkładałem ten tytuł na bok, odstraszała mnie świadomość, że nie ma wersji polskiej, przez co nie będę w stanie lepiej wejść w interakcje z uniwersum.
Nic bardziej mylnego :D bazując na dragons dogma wiki, bawiłem się świetnie ponad 100h.
Zróżnicowana klasa postaci oraz możliwość zmiany profesji, powoduje, że można wypróbować każdą z nich i dostosować rozgrywkę pod siebie.
Polecam przetestować ten tytuł, a dodatkowo cieszy fakt, że ma wyjść część 2.

fezzik Szukam dla siebie nowego universum fantasy i jestem troche zdesperowany niepowodzeniami a ponieważ była przecena kupiłem DD. Im więcej dowiadywałem się o tej grze, tym bardziej byłem przekonany że nie jest ona dla mnie. Nie chce kolejnego hack and slasha w 3D. Twoja opinia ostatecznie mnie od tej gry uwolniła. Dzieki.

Starałem się przekonać do tego tytułu, naprawdę. Spędziłem w niej ponad 20h. Niestety - nie poczułem tego. Widzę plusy tej produkcji i jej oryginalną formułę, ale mimo to - nie zażarło.

Plusy:
- Uczucie uczestnictwa w prawdziwej przygodzie (mi się nasuwały papierowe rpg)
- Bardzo duża swoboda
- Fajny pomysł z pionkami
- Przyjemna walka - ogółem
- Walki z bossami - w szczególe
- Interesujący system rozwoju (maksujemy jedną klasę i zaczynamy kolejną, czerpiąc pewne korzyści z wymaksowanej)
- Ciekawe rozwiązania i szczególiki (konieczność dolewania oleju do lampy, możliwość duplikowania przedmiotów itp.)
- Duża mapa
- Możliwość zmiany poziomu trudności w trakcie gry
- Dobrze działa na Steam Decku
- Zachęciła mnie do zagrania w Monster Hunter ;)

Minusy:
- Dość pretekstowa fabuła
- Początek dość nieprzyjazny
- Nieco zbyt chaotyczna walka
- Grafika mocno się zestarzała
- Irytujący i mało przyjazny system szybkich podróży
- Nieco zbyt duża i przytłaczająca mapa (co przy nieprzyjaznym systemie teleportów jest jeszcze bardziej widoczne)
- Mało ciekawy crafting i tony zbieractwa
- Brak polskiej wersji językowej

Staram się kończyć zaczęte gry, ogromną większość z tych, które zacząłem - ukończyłem. Dragon's Dogma poświęciłem ponad 20h, więc sporo więcej niż trwają niektóre inne produkcje. No ale się nie udało - nie wciągnęło mnie na tyle, bym poświęcił jej jeszcze więcej czasu. Niedawno wyszła "dwójka" i nie mam zamiaru jej skreślić, bo o ile z jedynką mi nie po drodze, to dwójka - mając lepszą grafikę i bardziej współczesne rozwiązania - może mnie porwać. Jedynka jest jak nieoszlifowany diament - ma ogromny potencjał, który może wykorzystać dwójka. Jak trochę stanieje ;) 6,5/10

Wyszło spolszczenie, link - https://drive.google.com/file/d/1hTM5_n9PKou8IJ3MpmrAqdhUW72xdqJm/view

Dragon's Dogma to nie jest zła gra, ale jest strasznie nudna... Początkowo system walki może zachwycić, ale z biegiem czasu staje się nudny i dość ubogi. Grę wymęczyłem, ale miałem jej naprawdę dosyć. Graficznie jest spoko, nadal to ładnie wygląda. Fabularnie nudy, a konstrukcja zadań bez sensu.

Mój Boże, jaki ta gra to jest niemożebny średniak! Przez lata nasłuchałem się, że to jest bardzo dobry erpeg, że naprawdę warto spróbować, itd., itp. No więc się skusiłem, przeszedłem „Dragon’s Dogmę” w jakieś pięćdziesiąt godzin, dosłownie na chwilę zajrzałem do dodatku i żadnych powodów do zachwytu nie widzę. To nawet w sumie całkiem przyjemna gra, miejscami denerwująca, ale generalnie przyzwoita, natomiast żadnych powodów do zachwytu nie widzę.
Będę dużo narzekał na rzeczy, które mi się w tej grze nie podobały, ale wolę zacząć od plusów, które utrzymały mnie w tej grze aż do napisów końcowych. No więc świat przedstawiony jest naprawdę dobrze zarysowany i atmosferyczny – gra ma klimat spokojnego letniego popołudnia. Czytałem gdzieś, że autorzy inspirowali się Sycylią i rzeczywiście to w tej grze widać. Po drugie, walka jest przeważnie całkiem przyjemna, zwłaszcza ładnie zanimowane, soczyste ciosy specjalne. Ponadto dobrym dodatkiem (ponownie: przeważnie) jest system towarzyszących nam w walce i w eksploracji pionków, w tym to, że możemy sami stworzyć sobie naszego głównego towarzysza.
Tyle z zalet. Jeżeli chodzi o wady – świat gry jest pustawy i brak w nim dobrych zadań pobocznych. Jest kilka ciekawych, z własną linią fabularną, przeważnie jednak są to karygodne potworki typu „zabij 25 goblinów”, i tyle, nic więcej. Jak zazwyczaj lubię czyścić dzienniki zadań i w większości erpegów pozostawiam je zupełnie pustymi, tak tutaj odszedłem od gry, mając jakieś piętnaście takich pożal się Boże „zadań” niewypełnionych. Kiedyś bym się na to nabrał i latał po mapie, walcząc z drobnicą, byleby tylko wyczyścić zadania, ale dzisiaj już wiem, kiedy gra próbuje zmarnować mój czas. Byłby w porządku, gdyby to były dodatki do całej masy pełnych treści zadań pobocznych z prawdziwego zdarzenia, ale jako danie główne treści nieobowiązkowej się po prostu nie sprawdzają, i tyle.
Po drugie – walka przeważnie jest dobra, ale niektórzy przeciwnicy zostali zaprogramowani aż irytująco realistycznie. Tyczy się to przede wszystkim nieustannie przed nami uciekających wilków i trudnych do ubicia w powietrzu harpii, których jest w tym świecie pełno. Walczyć z nimi to żadna frajda. Tym gorzej zatem, że ignorowanie walk i maszerowanie przed siebie, choć teoretycznie możliwe, nie zawsze daje się w praktyce zrobić. I to nie ze względu na nas, a na te przeklęte pionki, które upierają się walczyć z wrogami nawet gdy wyraźnie im rozkazujemy, by ich olali i poszli za nami. Nie zliczę, ile pionków w ten sposób straciłem.
A już szczytem wszystkiego (jeśli chodzi o system walki) była walka za smokiem, która była komicznie wprost przerysowana na korzyść tej bestii, nie dość, że diablo wytrzymałej, to jeszcze szalenie mobilnej i zadającej ciosy o olbrzymim zasięgu. Musiałem zmienić poziom trudności, żeby gada ubić…
W grze znajduje się też szereg mechanik, które były moim zdaniem albo nieczytelne, albo upierdliwe, albo bezsensowne. Szybka podróż oparta o przedmioty w ekwipunku i te rozrzucone przez nas po świecie? A co było złego w tradycyjnej szybkiej podróży? Fałszowanie przedmiotów? A po co to komu? Prezenty dla postaci niezależnych? Romanse? Jak to niby działa? Po prawdzie to od razu zapomniałem, że w tej grze coś takiego w ogóle jest…
Z fabułą też nie jest dużo lepiej. Na początku bardzo mocno trzyma się kupy, ale później zaczyna się rozlatywać i pojawiają się w niej jakieś przedziwne, niemające zbyt wiele sensu elementy i wydarzenia. Postacie to wchodzą na scenę, to z niej schodzą, by już nigdy się nie pojawić. Intrygi polityczne to są najważniejszą rzeczą na świecie, to wszystkich przestają obchodzić. Dużo ciekawych wątków pojawia się tylko na chwile i donikąd nie zmierza. Wygląda to trochę tak, jakby autorzy gry oczekiwali, że w przerwie między przerywnikami filmowymi gracz będzie się żywo interesował tym, co robią postacie niezależne, próbował wchodzić z nimi w jakieś interakcje i wymyślać jakieś swoje historie na ich temat. Próżne chęci.
Pomijając jednak te wszystkie wady „Dragon’s Dogma” nie jest złą grą. Nie rozumiem co prawda, jakim cudem ludzie spędzają w niej więcej niż pięćdziesiąt godzin i nie mam najmniejszego zamiaru interesować się dwójką, poznawszy specyfikę jedynki, ale nie mam też zamiaru potępiać tej gry w czambuł. Ot, taki średniak dla zabicia czasu.