Miasto marzeń - co wiemy o nowej grze z serii SimCity? - Strona 2

Will Wright w różnym stopniu maczał palce we wszystkich odsłonach serii. Przy produkcji „czwórki” jego udział był najmocniej ograniczony. Fani jednak mogą być spokojni – Maxis potrafi zrobić SimCity bez Wrighta.

Wszystko zaczęło się prawie trzydzieści lat temu od strzelaniny Raid on Bungeling Bay na Commodore 64. Tłem dla kolejnych misji bojowego helikoptera było położone nad zatoką miasto. Nie okazało się ono jedynie statyczną dekoracją – wiele z jego elementów podlegało dynamicznym zmianom, dzięki czemu rozwijało się i żyło własnym życiem. Will Wright powrócił po kilku latach do tej koncepcji i opracował tytuł skupiający się wyłącznie na symulacji „życia” miasta. W 1989 roku firma Maxis wydała owoc jego pracy, SimCity, w którym wcielaliśmy się w burmistrza – zarządcę i urbanistę – dążącego do stworzenia metropolii.

Produkcja ta, dzięki swojej wyjątkowej, otwartej koncepcji i niesamowitej złożoności symulowanej aglomeracji, bardzo szybko podbiła serca graczy i stała się zalążkiem popularnej i cenionej serii. Przez lata doczekała się jeszcze trzech opracowanych przez Maxis odsłon, wiernych założeniom oryginału – SimCity 2000, SimCity 3000 oraz SimCity 4. Ta ostatnia trafiła w ręce graczy w 2003 roku – i od tego czasu czekamy na jej następczynię z prawdziwego zdarzenia. Nie była nią z pewnością uproszczona do granic absurdu produkcja studia Tilted Mill Entertainment – SimCity Społeczności. Na szczęście Electronic Arts (właściciel praw do marki) zaniechało podobnych eksperymentów. Opracowanie kolejnej części serii powierzyło ponownie studiu Maxis, które zresztą od piętnastu lat stanowi część rodziny EA. Dziś wiemy już, że piąta edycja serii, która ukaże się w 2013 roku, została pomyślana jako jej nowy początek i będzie nazywać się po prostu: SimCity.

SimMiasto, dziesięć lat później

Najważniejszą, mocno akcentowaną przez producenta innowacją jest w SimCity nowy silnik GlassBox. Służy on przede wszystkim do szczegółowej, wielopoziomowej symulacji wszelkich aspektów wirtualnego miasta (lub kilku naraz). Twórcy chwalą się, że jego działanie sięga aż do mikroskali, dzięki czemu każdy mieszkaniec naszej metropolii będzie miał swój dom, swoją pracę, swoje cele, a nawet nawyki zakupowe. W skali makro natomiast GlassBox zajmie się emulacją ruchu ulicznego, ekonomii, dystrybucji mediów, zanieczyszczeń i wszystkich innych aspektów, jakich spodziewamy się po grze spod znaku SimCity. Niebagatelną zmianą, jaką zafunduje nam nowy silnik, będzie odejście w pewnym stopniu od tradycyjnej, opartej na kątach prostych „siatki”, na planie której wznosiliśmy budynki. Pozwoli to między innymi na konstrukcję – po raz pierwszy w serii! – dróg pod dowolnym kątem. Deweloperzy obiecują też opcję zmiany wyglądu i funkcjonowania poszczególnych budynków oraz system umożliwiający tworzenie dodatków i modyfikacji.

Szkic koncepcyjny budynku szkoły pokazujący jego modułową konstrukcję

Nowe SimCity ma zachwycić również grafiką. Przedstawienie wirtualnego miasta będzie szczegółowe i efektowne. Po raz pierwszy obejrzymy je w pełnym trójwymiarze, swobodnie manipulując kamerą. Twórcy zdecydowali się na specyficzny styl łączący realizm i przerysowanie. Zobaczymy nie tyle komputerową wizualizację prawdziwej metropolii, co raczej piękną, ożywioną dioramę, ustawioną z miniaturowych budynków najwyższej jakości (deweloperzy inspirowali się zdjęciami w technice tilt-shift). To, jak doskonale może prezentować się taki styl, widać w pierwszym, oficjalnym zwiastunie produkcji.

Po raz pierwszy również SimCity oferować będzie pełnoprawny tryb rozgrywki wieloosobowej. Gracze otrzymają możliwość budowania swoich miast we wspólnym otoczeniu. Zależności między nimi mają stanowić ważny element mechaniki gry. Niektóre nasze decyzje bądź działania będą miały bezpośredni wpływ na inne miasta, znajdujące się w regionie. Jeśli więc na przykład zatrujemy ściekami rzekę, to skutki tego odczuje miasto sąsiada, usytuowane w jej dolnym biegu. Na szczęście możliwa też będzie współpraca aglomeracji na rzecz poprawy kondycji całej okolicy. Wybór między bezpardonową konkurencją a dążeniem do ekonomicznej, urbanistycznej i ekologicznej symbiozy należeć będzie do graczy. Poczynania innych uczestników zabawy mają mieć wpływ nawet w trybie jednoosobowym – od tego, jak swoją rozgrywkę poprowadzą inni, będą zależeć pewne elementy globalnej ekonomii gry – na przykład ceny niektórych zasobów. Projektanci liczą, że w ten sposób uda się jeszcze bardziej pogłębić i rozwinąć dynamikę modelu symulacji.