Testujemy grę Medieval Engineers - Minecraft w średniowieczu

Studio Keen Software House wprawdzie nie wystartowało najlepiej, ale wszystkie wydane „potworki” wybaczono mu momentalnie, gdy światło dzienne ujrzało Space Engineers. Niepozorna produkcja została ochrzczona „Minecraftem w kosmosie”, jednak każdy, kto ją odpalił, szybko przekonywał się, że całość jest znacznie bardziej złożona – budowanie statków oraz baz to jedno, ale konieczność brania pod uwagę praw fizyki wprowadzała do zabawy nową jakość. Fakt, nie działały one w 100% prawidłowo, niemniej efekt końcowy wciąż był znacznie bardziej imponujący niż w większości innych tytułów. W połączeniu z sandboksową formułą oraz mnóstwem swobody sprawił, że gra szybko odniosła ogromny sukces, a skoro receptura sprawdziła się za pierwszym razem, dlaczego miałoby nie udać się ponownie? Twórcy najwyraźniej wyszli z podobnego założenia, bowiem ich najnowsze dzieło stawia na identyczne rozwiązania – i to pomimo faktu, że cofamy się w czasie o dobre kilkaset lat. Jak całość prezentuje się w chwilę po rozpoczęciu fazy wczesnego dostępu?

Budowanie dla budowania

W Medieval Engineers warstwy fabularnej nie uświadczymy. Tak jak w każdym poważnym sandboksie, tak i tutaj naszym jedynym celem jest swobodne kreowanie rzeczywistości, stawianie kolejnych budowli oraz podziwianie stworzonych arcydzieł. Głębszego przesłania i pasjonujących historii w tym wszystkim brak, ale przecież nie o to tu chodzi – w końcu nie jest to gra, w której zajeżdżamy pod wieżę na białym koniu i ratujemy porwaną księżniczkę. Tym razem jesteśmy prostym budowniczym, który swoim wyglądem czy umiejętnościami nie wybija się z tłumu. No może w pewnym stopniu okazujemy się wyjątkowi – niewielu posiada na tyle rozbudowaną, inżynieryjną wiedzę, by samodzielnie stawiać całe miasta i zamki, ale dopisanie reszty życiorysu „bohatera” pozostawiono już naszej wyobraźni. I to właśnie ona odgrywa w Medieval Engineers główną rolę.

Zaczynamy tradycyjnie – od najprostszych budowli.

W swej obecnej formie tytuł nie oferuje jeszcze zbyt wiele, jeżeli nie należycie więc do grona kreatywnych umysłów, potrafiących nawet w pustej przestrzeni dopatrzeć się czegoś interesującego – śmiertelnie się zanudzicie. W finalnej wersji gra ma zawierać tryb kooperacji oraz rywalizacji, w których wspólnie budujemy lub też konkurujemy (zapewne także w nie do końca „etyczny” sposób) z innymi graczami. Jak na razie jednak dostępna jest tylko rozgrywka solo i to dodatkowo w swoistym „god mode”, w którym surowce nigdy się nie kończą, a umiejętność latania ułatwia planowanie dalszych posunięć. Czym możemy się więc zająć na planszy, na którą rzucili nas twórcy? Budowaniem, budowaniem i jeszcze raz budowaniem – i to nie byle jakim.