Udostępnianie gier na PS4 – trzy zupełnie odmienne metody. Steam, PSN, Microsoft Store - jak pożyczyć grę?

Udostępnianie gier na PS4 – trzy zupełnie odmienne metody

Posiadacze konsol PlayStation 4 mają kilka sposobów na dzielenie się swoimi nabytkami ze znajomymi. Niektóre z nich są świetnie znane, o innych natomiast – co ciekawe – niejeden gracz w ogóle nie ma pojęcia. Zaintrygowani? No to po kolei.

Podstawowa konsola PS4 i gry cyfrowe

Interesujące ustawienia znajdziemy w tym miejscu.

Aktywację konsoli jako podstawową możemy wycofać także z poziomu przeglądarki na komputerze.

Pierwszy sposób jest dość popularny. Często bywa wykorzystywany w celu dzielenia się z dobrym kumplem kosztami nabywanych gier cyfrowych – jego największą zaletą jest bowiem to, że umożliwia dwóm osobom równoczesne (i legalne!) korzystanie z tej samej biblioteki gier. Możemy grać u siebie w dowolny tytuł, w tym samym czasie „udostępniając” go znajomemu, przy czym dotyczy to zarówno gier z trybami single player, jak i tych nastawionych na rozgrywkę wieloosobową.

Skorzystanie z tej metody wymaga ustawienia jednej z konsol PS4 jako „systemu podstawowego” (instrukcję, jak to zrobić, znajdziecie obok). Każda maszyna może być w ten sposób przypisana wyłącznie do jednego konta PSN i tytuły na nim zakupione mogą być na niej uruchamiane nawet wówczas, gdy ten użytkownik nie jest w danym momencie zalogowany. Dla przykładu, jeśli gracz 1, grający na co dzień na konsoli A, ustawi jako swoje podstawowe PS4 konsolę B należącą do gracza 2, obydwaj uzyskają dostęp do biblioteki gier gracza 1 – jeden z powodu grania na systemie podstawowym, a drugi dzięki temu, że loguje się na własne konto.

Choć zalety tej metody są oczywiste, ma ona również wyraźne ograniczenia. Przede wszystkim: dzielić możemy się wyłącznie z jedną osobą. Trzeba też podkreślić, że powinien to być człowiek naprawdę zaufany – konieczne będzie w końcu jednorazowe zalogowanie się na naszym koncie na jego konsoli, albo też podanie mu własnego loginu i hasła.

DZIELENIE SIĘ DLC

Nie każdym lootboksem podzielimy się ze znajomym.

Ogólna zasada jest taka, że zakupione przez nas dodatki i rozszerzenia mogą być udostępniane dokładnie tak samo, jak pełnoprawne gry. Od tej reguły istnieją jednak pewne wyjątki. Ograniczeniami objęte są np. przedmioty kupowane w ramach różnorakich systemów mikropłatności – te bardzo często są przypisane wyłącznie do naszego konta PSN.

Funkcja Share Play

Drugim sposobem na dzielenie się swoimi grami na PlayStation 4 z przyjaciółmi jest nieco mniej znana (osobiście znam ludzi, którzy, choć mają konsolę parę lat, słysząc o tym robili oczy jak spodki) funkcja „Share Play”. Umożliwia ona wirtualne „przekazanie pada” koledze, który znajduje się na naszej liście znajomych i – co ważne – jest subskrybentem PS Plus. Cały proces odbywa się za pośrednictwem sieci Internet – obraz z naszej konsoli jest streamowany na ekran kumpla, podobnie jak w przypadku usług takich jak np. PlayStation Now. Mamy nawet możliwość grania wspólnie, zupełnie tak, jakby drugi gracz siedział obok nas na kanapie.

Dzielenie się grami ze znajomymi na PlayStation 4 jest bardzo proste.

Omawiana funkcja ma jednak pewne ograniczenia. Przede wszystkim, obydwaj uczestnicy zabawy muszą posiadać względnie szybkie łącze internetowe. W przypadku gracza inicjującego zabawę mowa o prędkości wysyłania na poziomie przynajmniej 5 Mb/s (Sony oficjalnie wspomina o 2 Mb/s, 5 Mb/s wymieniając jako prędkość optymalną – jednak w praktyce poniżej magicznej piątki naprawdę nie mamy po co uruchamiać Share Play). Po drugiej stronie konieczna będzie podobna prędkość ściągania – czym więcej, tym lepiej. Duże znaczenie mają też czynniki takie jak stabilność połączenia oraz typ NAT rejestrowany przez naszą konsolę (jak w większości przypadków, najlepiej sprawdza się typ 1, ewentualnie 2, natomiast „trójka” może powodować problemy z połączeniem).

Należy też wiedzieć, że w czasie wykorzystywania funkcji Share Play obraz jest strumieniowany w 720p, niezależnie od faktycznej rozdzielczości na naszej konsoli. Jak w przypadku każdej technologii tego typu, trzeba się też liczyć z okazyjnymi opóźnieniami sterowania (tzw. input lagiem). Jeśli posiadacie szybkie łącze, nie będą one tak poważne, jak mogłoby się wydawać – w wielu tytułach różnica może być prawie niezauważalna – ale niemal na pewno będą. Warto też pamiętać, że sesje Share Play są ograniczone do 60 minut – nie ma jednak limitu ich liczby, więc w praktyce możemy grać, ile tylko zechcemy. Dodatkowo, dzielić możemy się tylko grami, które są dostępne (czytaj: obecne w sklepie PlayStation Store) w kraju obydwu użytkowników – za to mogą to być zarówno produkcje zakupione cyfrowo, jak i te, które posiadamy na płytach.

Mając szybkie łącze, możemy streamować grę koledze.

Metoda numer trzy – gdy wszystko inne zawiedzie

Jeśli obydwie opisane powyżej metody zdają Wam się nadmiernie skomplikowane, zawsze możecie skorzystać z trzeciej. Opisujący ją, kompleksowy poradnik znajdziecie w poniższym, profesjonalnym filmie instruktażowym, prosto od Sony.

Okej, żarty na bok. Mówiąc krótko: w przeciwieństwie do pecetów, w przypadku których każda – nawet zakupiona w Empiku – gra jest w dzisiejszych czasach przypisywana do tego czy innego konta, użytkownicy PS4 mogą bez żadnych ograniczeń pożyczać, wymieniać i sprzedawać tytuły znajdujące się na fizycznych nośnikach.