Chińczycy zrobią swojego Cyberpunka? CD Projekt po ataku hakerów
Czy moderzy naprawią Cyberpunka 2077? A może wkrótce ktoś samodzielnie przygotuje moduł sieciowy Cyberpunk 2077 Online? Sprawdzamy w jaki sposób można wykorzystać skradziony engine i pliki źródłowe gry.
Spis treści
Prawdopodobnie już każdy polski gracz słyszał o tym, że studio CD Projekt RED padło ofiarą hakerów. Na temat ten krąży wiele niepotwierdzonych plotek i domysłów. W tym materiale skupimy się na faktach oraz odpowiemy na pytanie - czym są skradzione pliki źródłowe gier i jak może być wykorzystany REDengine?
Na początku lutego jak grom z jasnego nieba huknęła wieść o tym, że ktoś włamał się na serwery CD Projekt RED i wyciągnął z nich pokaźną ilość danych. Informację tę szybko potwierdzili przedstawiciele studia. Mniej więcej w tym samym czasie w sieci pojawił się kod źródłowy gry Gwint: Wiedźmińska gra karciana. Straty były jednak znacznie większe. W ręce cyberprzestępców wpadły także różne wersje Wiedźmina 3, Wojna Krwi: Wiedźmińskie opowieści i co chyba najbardziej bolesne, Cyberpunk 2077. Co w praktyce można zrobić z tego typu plikami? Odpowiedź jest prosta: sprzedać. To zresztą uczynili hakerzy. Dużo bardziej interesujące jest to, co z kodami źródłowymi i silnikiem gry może stać się po tym, jak trafią one w ręce kupca. Zakładając oczywiście, że to nie samo CDPR po cichu wykupiło efekty swojej wieloletniej, ciężkiej pracy. Jest to jednak mało prawdopodobne. Grupa kapitałowa notowana na giełdzie nie byłaby w stanie ukryć transakcji w wysokości 7 mln dolarów.
Pliki źródłowe gry – co to jest?
Na początek warto dowiedzieć się, co to są pliki źródłowe i silnik gry. Chcąc wytłumaczyć, czym jest kod źródłowy własnymi słowami, w pierwszej chwili przychodzą mi skojarzenia związane z… kulinariami. Wyobraźcie sobie, że jecie wyjątkowo dobrą potrawę, ale nie potraficie zidentyfikować ani jednego składnika, z którego powstała. Wydaje się, że nie jest to specjalnie ważne, jeśli efekt końcowy jest wyjątkowo smaczny, prawda? Rozebranie dania na czynniki pierwsze jest kluczowe dopiero dla kucharza, zwłaszcza takiego z faktyczną pasją. Dzięki poznaniu szczegółowej receptury mógłby on nie tylko odtworzyć potrawę, ale także ją zmodyfikować i dodać coś od siebie. W ten sposób efekt mógłby być jeszcze lepszy. Tak właśnie wygląda granie w gry. Coś nam się podoba, ale nie główkujemy, jak dana produkcja wygląda na poziomie kodu źródłowego napisanego przez programistów. Jest to interesujące dopiero dla twórców oraz zaawansowanych użytkowników zajmujących się np. modowaniem.
Jak dotrzeć do źródła? Kucharz próbowałby jedzenia, chcąc zmysłem smaku wyczuć wszystkie składniki. Wypadałoby też, aby zidentyfikował techniki użyte do ich przetworzenia. Programy kulinarne pokazują, że mają z tym problemy nawet fachowcy. Równie trudne, a może jeszcze trudniejsze jest dotarcie do plików źródłowych gry. W rozebraniu produkcji na czynniki pierwsze pomocna okazuje się tzw. inżynieria wsteczna. Wikipedia tłumaczy ją tak: „proces badania produktu w celu ustalenia, jak on dokładnie działa, a także, w jaki sposób został wykonany. Zazwyczaj prowadzony w celu zdobycia informacji niezbędnych do skonstruowania odpowiednika”. Innym sposobem dotarcia do „składników” jest kupienie tych skradzionych z serwera twórców. Tym razem to właśnie w ten drugi sposób ktoś dostał w swoje ręce „gotowca”.
Co to jest silnik gry?
Engine gry (nie mylić z silnikiem graficznym) zajmuje się interakcją pomiędzy elementami zawartymi w grze. Nierzadko zawiera także różne autorskie moduły bądź korzysta z silników np. graficznego, fizyki stworzonych przez innych. Opracowanie tego typu technologii od podstaw zajmuje długie lata i wymaga ogromnych nakładów finansowych. Dlatego też dochodzi do sytuacji, w których jedno studio wykupuje od drugiego licencję na korzystanie z silnika. Pierwszy Wiedźmin powstał na Aurora Engine stworzonym przez BioWare. Wcześniej napędzał on m.in. Neverwinter Nights. Oczywiście CDPR wprowadził do Aurory własne zmiany, chociażby cykl dnia i nocy. Mimo tego, że obie produkcje działają na tym samym fundamencie, raczej mało który gracz nieposiadający takiej wiedzy je ze sobą powiązał. Wiedźmin 2 korzysta już z autorskiego silnika REDengine. Jego kolejne wersje były podstawą dla Wiedźmina 3 oraz Cyberpunka 2077.
Ewolucja REDengine
Od początku prac nad autorskim silnikiem studio CD Projekt RED miało jasny cel. Developerzy chcieli stworzyć engine nadający się do nieliniowych gier z rozbudowaną fabułą oraz otwartym światem. I tak też się stało. Od czasów Wiedźmina 2 technologia doczekała się wielu usprawnień, ale nie zmienił się główny zamysł. Z ważniejszych rzeczy pojawiło się wsparcie dla kolejnych platform: Xbox 360, Xbox One, Xbox Series X/S, PlayStation 4, PlayStation 5, OS X oraz Linux. W międzyczasie zrezygnowano z oprogramowania do symulacji fizycznych Havok na rzecz PhysX, ulepszono animacje, usprawniono silnik renderowania, wprowadzono efekty wolumetryczne i obsługę technologii od Nvidii m.in. Hairworks, raytracing i DLSS 2.0. Krótko mówiąc, REDengine to silnik kompletny zawierający w sobie wbudowane moduły do tworzenia grafiki, sztucznej inteligencji, przerywników filmowych itd.
Zabezpieczenia cybersecurity - co zawiodło tym razem?
Zapewne na zawsze pozostanie tajemnicą to, w jaki sposób hakerzy wdarli się na serwery Redów i to, z jakich zabezpieczeń korzystało studio. Nie chce mi się jednak wierzyć, że były one mało skuteczne. Eksperci od cyberbezpieczeństwa często wskazują człowieka jako najsłabsze ogniwo w systemie ochrony ważnych danych. Przekładając to na zaistniałą sytuację, można przypuszczać, że jeden z pracowników nieświadomie otworzył furtkę hakerom. Wystarczyło, że kliknął nieodpowiedni link lub pobrał podejrzany załącznik. Szkodliwe oprogramowanie mogło być przeniesione także na pendrivie zainfekowanym w domu pracownika, po tym jak przestępcy włamali się na jego prywatny komputer. Odlatując już kompletnie, można założyć również, że studio ma w swoich szeregach „kreta”, który dogadał się z grupą hakerską, a potem dostał swój kawałek tortu z zakończonej aukcji.
Na kolejnej stronie dowiesz się, co można zrobić z kradzionym silnikiem gry.
