Universe at War: Earth Assault

Universe at War: Earth Assault to tytuł z gatunku strategii rozgrywanych w czasie rzeczywistym, stworzony przez studio Petroglyph, czyli ludzi odpowiedzialnych za powstanie Star Wars: Empire at War. Jest to pierwsza gra z serii Universe at War mającej ukazać się w przyszłości.

Akcja gry ma miejsce w niedalekiej przyszłości, kiedy to galaktyczny konflikt, w którym bierze udział niezwyciężona dotąd rasa Obcych zwanych Hierarchy dociera na planetę Ziemia. Niebieska Planeta staje się dla Hierarchy kolejnym źródłem surowców, nie tylko mineralnych ale i organicznych – przybysze ci potrafią bowiem przetwarzać na swoje potrzeby niemalże wszystko. Nasza cywilizacja nie miałaby szans przeciwstawić się tej technologicznej potędze i zupełnie wyginęłaby, gdyby nie obecność innych, przyjaźniej nastawionych ras. Do walk przystępują zaawansowani technologicznie przedstawiciele frakcji Novus. Ponadto w wyniku toczonych na powierzchni walk do konfliktu dołącza trzecie ugrupowanie – pradawna rasa istot, znanych jako Masari. Nasza planeta staje się polem ogromnej bitwy, która zdecyduje o dalszych losach kosmosu i zamieszkujących go istot.

Zasadniczo Universe at War: Earth Assault odziedziczyła swoją budowę po Star Wars: Empire at War. Warto jednak dodać, że autorzy wysłuchali opinii graczy, którym w Empire at War nie podobał się element nieprzewidywalności stale żyjącego uniwersum (np. losowe ataki na nasze planety), bo zakłócał przebieg historii. Dlatego też zdecydowali się zaopatrzyć Universe at War w tryb fabularny (bardziej linearny). Do rozegrania są tu trzy pełnoprawne kampanie (po jednej dla każdej ze stron konfliktu). Przedzielono je filmami przerywnikowymi, obrazującymi aktualne wydarzenia na polu bitwy. Oddzielny tryb podboju służy natomiast ukazaniu zmagań na dwóch różnych płaszczyznach – strategicznej oraz taktycznej. W pierwszej z nich widzimy naszą planetę w ujęciu globalnym. Możemy tu decydować o tworzeniu i rozbudowie struktur globalnych, a także ruchach bohaterów i ich grup operacyjnych. W drugiej zaś bezpośrednio dowodzimy jednostkami na placu boju.

Pracownicy Petroglyph oddali pod nasze rozkazy, w zależności od preferencji, siły ludzi (wyłącznie w trybie kampanii) i trzech obcych ras. Każda z dostępnych stron konfliktu ma swoje silne i słabe strony, determinujące taktykę walki. Przykładowo, Hierarchy swoją siłę opierają na olbrzymich, ciężkich maszynach kroczących, zrzucanych wprost z nieba na pole walki. Potężne kolosy mogą „w locie” wymieniać swoje komponenty, i co za tym idzie, dynamicznie zmieniać funkcje na placu boju. Maszyna krocząca może więc przeobrazić się z mobilnej bazy w machinę bojową. Rozmiary tych jednostek pozwalają ponadto stosować najprostszą taktykę, polegającą na niszczeniu wszystkiego w zasięgu wzroku. Po przejściu oddziału wojowników frakcji Hierarchy, nie pozostaje nic poza spaloną ziemią.

Co ciekawe, duża konfigurowalność nie jest jedynie domeną gwiezdnych szarańczy – Hierarchy. Autorzy wymieniają system „Tactical Dynamics” jako jeden z podstawowych plusów gry. Dzięki niemu każda strona konfliktu dysponuje pewnymi możliwościami personalizowania i przekonfigurowywania jednostek, co rzecz jasna daje spore pole do popisu graczom. W przypadku rasy Novus dano nam możliwość aktywowania zapewniających ściśle określone bonusy patchy. Wojownicy Masari są z kolei w stanie czerpać siłę z jasnej lub mrocznej materii. W rezultacie nigdy nie mamy pewności w jaki sposób wróg się zachowa. Całości obrazu dopełniają jeszcze bohaterowie niezależni oraz drzewa technologiczne.

Twórcy gry nie zapomnieli również o rozgrywce typu multiplayer. Universe at War oferuje pełne wsparcie dla usługi Games for Windows – Live. Warto w tym miejscu dodać, iż posiadacze złotych kont (Gold) mogą liczyć na dodatkowe atrakcje. Obejmują one między innymi toczenie starć z posiadaczami wersji na Xbox’a 360, a także odblokowywanie zapewniających cenne bonusy medali. W walkach może uczestniczyć maksymalnie ośmiu graczy. W zależności od rozmiarów mapy potyczka trwa od kilkunastu minut do kilku godzin.

Ostatnia modyfikacja 16 lipca 2008