Titan Quest

Minirecenzja Titan Quest – rasowy hack-and-slash

Wydany w połowie 2006 roku na komputerach PC hack-and-slash Titan Quest był grą świetną i uważaną przez wielu graczy za jeden z najbardziej udanych „diablopodobnych” RPG akcji. Jednocześnie był też produkcją lekko niedocenioną, o której – pomimo całkiem udanego trybu multiplayer – słuch dość szybko zaginął. Tym bardziej warto więc przyjrzeć się ponownie grze, która wzorem wielu klasycznych produkcji, po blisko dziesięciu latach od premiery zagościła właśnie na ekranach naszych urządzeń mobilnych.

Elementem, który zapewnia Titan Quest przewagę już na starcie jest fakt, że mamy tu do czynienia z rasowym, soczystym hack-and-slashem w stylu Diablo, oferującym niezwykle dopracowaną oprawę graficzną oraz rozbudowaną historię fabularną z całą masą zadań głównych i pobocznych. To zresztą cecha charakterystyczna większości pecetowych konwersji, które pod względem zawartości zostawiają daleko w tyle większość produkcji typowo mobilnych, odznaczających się wtórną, kreskówkową oprawą graficzną, uproszczoną mechaniką rozgrywki, a nierzadko zniszczonych przez model free-to-play. Mobilny Titan Quest to aplikacja pełnopłatna, która mimo stosunkowo wysokiej ceny, zapewnia nam ok. 30 godzin zabawy, bez konieczności dokonywania mikrotransakcji czy czekania na uzupełnienie paska energii.

Niestety podobnie jak w przypadku większości pecetowych konwersji, w grze nie obyło się bez zgrzytów i problemów technicznych, o których z całą pewnością należy wiedzieć przez zakupem Titan Quest. Pierwszą z nich jest dość słaba optymalizacja, objawiająca się drastycznymi spadkami płynności, które w zależności od intensywności akcji mogą całkowicie uniemożliwić nam rozgrywkę. Co więcej okazuje się, że nie jest to tylko i wyłącznie kwestia mocy posiadanego sprzętu, gdyż Titan Quest testowany na iPadzie Air 2 oraz iPhonie 6S wykazywał podobne problemy na obu urządzeniach.

Drugim z elementów, który podczas zabawy może nas nieco zirytować jest nie do końca przemyślany model sterowania. Mimo, że gry z gatunku hack-and-slash doskonale nadają się do obsługi metodą point-and-click, twórcy postawili tu na wirtualny pad kierunkowy oraz zmieniające się w zależności od kontekstu przyciski akcji. Różnica jest zaś mniej więcej taka, jak pomiędzy oryginalnym, pecetowym Diablo, a jego konwersją na konsolę PlayStation i w pewnym sensie wpływa ona na samą mechanikę rozgrywki, co przecież nie każdemu może przypaść do gustu. Dodatkową niedogodność stanowi też fakt, że kontekstowość przycisków akcji nie zawsze działa właściwie i często zdarza się, że zamiast zaatakować stojącego przed nami przeciwnika, nasz protagonista zabiera się za rabowanie leżących za nim zwłok.

Ostatnim z drobnych grzeszków Titan Quest jest mikroskopijna czcionka, towarzysząca nam podczas przerywników oraz dialogów. To jednak stosunkowo mało uciążliwy minus zważywszy na to, że sama oprawa graficzna gry znakomicie przeszła próbę czasu i prezentuje się świetnie również na zbliżeniach, dzięki czemu z równie dużą przyjemnością gra się nam na tabletach, jak i niewielkich ekranach smartfonów. Podsumowując, jeśli należymy do zapalonych fanów gatunku hack-and-slash i jesteśmy w stanie przymknąć oko na pojawiające się okazjonalnie niedogodności gry, Titan Quest będzie dla nas grą, obok której w żadnym wypadku nie powinniśmy przejść obojętnie.