McFarlane's Evil Prophecy PS2

Todd McFarlane jest postacią doskonale znaną miłośnikom komiksu (ilustrował przygody Batmana, Spider-Mana, Hulka, no i przede wszystkim wymyślił Spawna) oraz kolekcjonerom figurek. Nowy produkt Konami, sygnowany jego nazwiskiem nie ma nic wspólnego z twórczością „obrazkową” Todda, lecz z kolekcjonerską serią figurek produkowanych przez firmę McFarlane Toys.

Akcja gry przenosi gracza w XIX wiek. Na świecie zaczynają zachodzić dziwne zjawiska: spod ziemi i z wody wychodzą różnorakie monstra i atakują ludzi. Wkrótce pożoga ogarnia cały glob i nikt nie wie, co się dzieje i jak temu czemuś zapobiec. Zagadkę rozwiązuje w końcu genialny uczony - Dr Hans Jaeger. Ujawnia on przepowiednię, pochodzącą z bardzo starej księgi, zapowiadającą zstąpienie na ziemię armii ciemności i zagładę rodzaju ludzkiego. Tylko ktoś wyjątkowo szalony i zdeterminowany jest w stanie przeciwstawić się klątwie. Doktor postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i rekrutuje najlepszych wojowników – fachowców od eksterminacji. Wspólnie wyruszają na wyprawę mającą ocalić świat.

„McFarlane’s Evil Prophecy” jest klasyczną chodzoną bijatyką, w której czwórka śmiałków przemierza sześć ogromnych światów, wypełnionych po brzegi obrzydliwymi kreaturami (prawie 150 rodzajów). W skład drużyny wchodzą całkiem odmienne osobowości: wspomniany doktor Jaeger, dopakowany pirat Logan, szybkostrzelna blondynka Delphine oraz afrykański szaman Sundano. Każda z postaci dysponuje odmienną techniką walki, uzbrojeniem i umiejętnościami specjalnymi. W trybie story mode celem gry jest pokonanie sześciu potężnych bossów: Drakuli, Wilkołaka, Frankensteina, Królowej Voodoo, Mumii i Morskiego Potwora. W walce zawsze bierze udział cała drużyna: kierowany ręką gracza wojownik oraz pozostali członkowie (sterowani przez CPU). W chwilach wytchnienia między jedną potyczką a drugą, można dokonać eksploracji terenu i wykonać dodatkowe zadania, np. uwolnić uwięzionych wieśniaków. opcję

W grach beat’em up ostatnio najczęściej stosuje się widok z perspektywy trzeciej osoby (TPP), bowiem daje on najbardziej przejrzysty obraz tego, co się dzieje na ekranie. Tak też jest w przypadku, „McFarlane’s Evil Prophecy”. Na uwagę zasługują duże, płynnie poruszające się i walczące postaci bohaterów oraz niezwykle efektownie zrobione sylwetki bossów, wyglądające identycznie jak figurkowe odpowiedniki ze sklepu McFarlane’a. W grze zaimplementowano tryb wieloosobowy dla maksymalnie czterech graczy. Na jednym ekranie można powalczyć na dwa sposoby: dungeon mode (współdziałanie podczas przedzierania się przez poziomy pełne potworów) i battle mode (tak samo, tylko bez kooperacji, każdy walczy na swój rachunek).

Gra w Japonii ukazała się pod lekko zmodyfikowanym tytułem: „McFarlane’s Monsters”.

Ostatnia modyfikacja 10 grudnia 2007