Dungeon Rushers

Minirecenzja Dungeon Rushers - na bezrybiu i goblin ryba

Ofensywa, jaką przypuściły na portfele graczy gry RPG, nie ominęła również urządzeń mobilnych. Gatunek przeżywa obecnie prawdziwy renesans, a mniejsi lub więksi producenci i wydawcy starają się zagarnąć dla siebie jak największy kawałek tego smacznego tortu. W ten trend doskonale wpasowuje się Dungeon Rushers reprezentujące nieco już zapomniany nurt dungeon crawlerów.

Recenzowana produkcja nie stara się odkryć koła na nowo – fabuła to wypisz wymaluj kalka znakomitej większości opowieści fantasy, na czele z magią i mieczem, potworami i labiryntem lochów, na którego końcu czeka wielki zły. Niemniej, opowiedzianą w grze historię okraszono solidną dawką oryginalnego humoru, co nadaje jej specyficznego smaczku. Jeśli nie przeszkadzają Wam wszechobecne żarciki, powinniście dać się wciągnąć w ten świat.

Sama rozgrywka została oparta na dosyć oryginalnym schemacie. Do naszej dyspozycji oddano dziesięć zróżnicowanych postaci – każdą z nich obdarzono unikalnymi zdolnościami, jakie odblokowujemy w toku przygody, a ich rozwój odbywa się także poprzez pozyskiwanie coraz potężniejszego ekwipunku. Niemniej, jednocześnie możemy prowadzić do boju maksymalnie pięciu śmiałków, co sprawia, że przed wyruszeniem w drogę należy nie tyle zebrać drużynę, co przemyśleć taktykę działania oraz przeanalizować mocne i słabe strony naszego zespołu.

Przygoda jest dłuższa, niż mogłoby się początkowo wydawać – ukończenie gry to zadanie na co najmniej kilkanaście godzin. Zabawa toczy się na dwóch płaszczyznach – eksploracja odbywa się na dwuwymiarowej mapie jednego z ponad sześćdziesięciu lochów, z kolei w momencie, kiedy na naszej drodze stanie przeciwnik (niekoniecznie jeden), akcja przenosi się na oddzielny ekran.

Starcia rozgrywają się w trybie turowym, a już po kilku takich potyczkach w oczy rzuca się fakt, że adwersarze zachowują się w przewidywalny sposób. Niemniej, poziom trudności jest stosunkowo wysoki, a momentami także kiepsko zbalansowany. Dość powiedzieć, że znalezienie odpowiedniego ekwipunku graniczy z cudem – znacznie lepszym rozwiązaniem jest wykorzystanie rozbudowanego systemu craftingu i tworzenie własnych przedmiotów.

W wielu przypadkach jednak i to nie uchroni nas przed koniecznością wąchania kwiatków od spodu – wtedy nie pozostaje nam nic innego, jak wrócić do odwiedzonych już lokacji i oddać się nużącemu grindowi. Jakby tego było mało, levelowanie odbywa się tutaj w zastraszająco wolnym tempie, a po pewnym czasie gracz zaczyna dostrzegać, że pewne czynności wykonuje mechanicznie. Wszystko to pozwala wysnuć tezę, że twórcy chcieli w ten sposób najzwyczajniej w świecie sztucznie przedłużyć rozgrywkę.

Na szczęście sytuację ratuje oddzielny tryb PvP, w którym możemy stawić czoła bohaterom innych graczy na specjalnie przygotowanych arenach. Jeśli w tym momencie pomyśleliście, że uczestnik takiego pojedynku powinien dobrze się prezentować, to wiedzcie, że deweloperzy Was uprzedzili – w grze swoją obecność zaznaczyły mikrotransakcje, jednak ograniczają się one do sfery kosmetycznej. W zamian za realną gotówkę możemy kupić nowe, ładniejsze ubrania dla naszych podopiecznych.

Dungeon Rushers prezentuje się przyjemnie dla oka – dwuwymiarowa, pixelartowa oprawa graficzna nie kłuje w oczy i budzi miłe skojarzenia z tuzami gatunku. Całości dopełnia prosty i bardzo intuicyjny interfejs.

Dziełu zespołu Goblinz Studio do ideału brakuje naprawdę sporo – gra nie jest jednak zła. Ot, solidna, rzemieślnicza robota, w sam raz dla osób, które stęskniły się za gatunkiem dungeon crawlerów. Do zakupu zachęca również stosunkowo niska cena – 21 zł to niewiele, jak na tytuł zapewniający rozrywkę (mniej lub bardziej satysfakcjonującą, ale jednak) na co najmniej kilka długich wieczorów.