No Man’s Sky po aktualizacji 1.2 Path Finder – odbudowy zaufania ciąg dalszy

Wypuszczona na początku grudnia zeszłego roku aktualizacja Foundation do No Man’s Sky była sporym zaskoczeniem. Nie tylko pojawiła się nagle, gdy już wiele osób zdążyło dawno zapomnieć o tworze Seana Murraya i jego ekipy, ale też udało jej się zmienić nudnawą produkcję w tytuł potrafiący zapewnić kilkanaście godzin może nie wybitnej, ale dość przyzwoitej rozrywki. Pod reklamującym wersję 1.1 budowaniem baz kryła się bowiem nowość znacznie bardziej znacząca – szereg prostych misji, wysyłających gracza na różne planety i zachęcających do przetestowania ignorowanych dotąd aktywności. Dzięki temu nudnawa i bezcelowa wcześniej eksploracja w końcu nabrała większego sensu.

Aktualizacja 1.2, zatytułowana Path Finder, kontynuuje marsz zespołu Hello Games ku odkupieniu win. Tym razem główną atrakcją są pojazdy umożliwiające szybkie i wygodne zwiedzanie planet, ale zmiany objęły też warstwę wizualną gry, typy uzbrojenia, statki kosmiczne i system frakcji. I choć postęp nie jest tak duży jak przy ostatniej większej łatce, najnowszy patch zapewnia przynajmniej kilka godzin dodatkowej zabawy w świecie osiemnastu trylionów planet.

Pastelowe kredki w pudełeczku noszę

Ładne planety wyglądają teraz jeszcze ładniej…

Zmiany wizualne rzucają się w oczy zaraz po uruchomieniu gry. Dokładniejsze Ambient Lighting, Horizon Based Ambient Occlusion, Crepuscular Rays i inne dziwnie brzmiące nazwy, wzięte z listy poprawek wprowadzonych przez łatkę, w grze przekładają się przede wszystkim na dużo żywszą paletą kolorów. Dzięki temu bujnie porośnięte roślinnością lokacje wyglądają teraz nieco lepiej... a te jałowe trochę gorzej. Akurat miałem pecha założyć bazę na jednym z takich pozbawionych większych skupisk flory globów, przez co, o ile nocami widoczki były jeszcze znośne, tak za dnia z każdej strony raził mnie intensywny odcień różu.

Bardziej żywy, jakby kreskówkowy wygląd zyskały też zwierzęta oraz postacie niezależne i tutaj zmiana jest już bezdyskusyjnie na plus. Ponadto wejściu wszelkich większych statków w układ planetarny, w którym akurat się znajdujemy, towarzyszą teraz całkiem ładnie wyglądające potężne rozbłyski. Na tym lista ulepszeń zauważalnych bez dokładnego porównywania zrzutów ekranu z „przed” i „po” się kończy. Ogólnie jest lepiej, ale wciąż nie rozwiązano największego problemu wizualnego gry – paskudnego doczytywania się obiektów na naszych oczach.

Minus ten stał się zresztą jeszcze bardziej widoczny, gdyż siedząc za sterami pojazdów, poruszamy się całkiem szybko i silnik gry potrafi nieco zaspać, dorysowując nowe obiekty niemalże przed naszym nosem. I przy okazji niemiłosiernie klatkując – wpadając wehikułem w większe skupiska stalagmitów, jakich pełno w jaskiniach, zdarzało mi się zredukować liczbę klatek na sekundę do raptem kilku. Być może zrobiono coś z tym elementem w wersjach na PS4 Pro albo PC, które również otrzymały szereg poprawek, ale edycja na zwykłe PlayStation 4 nadal ma ewidentne problemy wydajnościowe z pełną obsługą oferowanych przez grę funkcji.

…ale pastelowe kolory niespecjalnie sprawdzają się na jałowych globach.

Tryb fotograficzny daje całkiem sporo możliwości.

Z okazji poprawek wizualnych tytuł został także wyposażony w tryb fotograficzny. Oferuje on wcale niemało opcji – oprócz swobodnego ustawiania kamery możemy kontrolować położenie słońca, warunki pogodowe, nakładać różnorodne filtry. No Man’s Sky cieszy się dużym gronem fanów lubujących się w robieniu jak najładniejszych fotografii swoich kosmicznych odkryć, a tutaj otrzymali oni wygodne w obsłudze narzędzie stwarzające sporo dodatkowych możliwości.