Najciekawsze materiały do: Victoria 3

Kto wie, może właśnie to się sprawdzi, bo liczba mechanik w tej grze jest dość pokaźna, tak przynajmniej wynika z filmów instruktarzowych na YT. Odnoszę wrażenie tylko, że będzie jak w wielu grach Paradoxu, na niskich poziomach trudności gra będzie bezsensownie nudna bo silnym państwem będzie można olać połowę mechanik, jednak będzie błyszczeć na wyższych poziomach trudności czy przy próbie osiągnięcia czegoś słabszym państwem.

Po około 70h (jedna cała kampania i kilka przerwanych) oceniam grę na 8/10. Ma swoje bolączki ale w sumie gra sprawia frajdę. Wojna na, którą wiele osób narzeka mi nie przeszkadza. Jest inna ale mówienie, że nie mamy na nią wpływu jest błędne. EU4 w którą gram namiętnie jest głównie nastawiona na wojnę bo nawet jak się gra wąsko to po 100 latach ekonomicznie odjeżdżamy reszcie świata i gra traci sens, dlatego większość osób lubi w EU4 "kolorować" mapę. W Victorii 3 natomiast można stworzyć hegemona nawet z Krakowa, który niema nawet całej prowincji tylko jej wycinek dlatego wojowanie nie jest tak konieczne zwłaszcza, że koszt wojny jest absurdalnie wysoki.
Reformowanie państwa jest ciekawe bo trzeba lawirować miedzy ugrupowaniami aby Ci nie zrobili rewolucji. Nie jest prosto zrobić sobie wymarzone społecznie państwo jeśli nie ma akceptacji społeczeństwa.
Z minusów:
Komputer nie ogarnia rozwoju zwłaszcza w biednych krajach przez co pod koniec gry na rynkach nie ma ropy, kauczuku, opium, samolotów, czołgów, samochodów. Zwłaszcza brak ropy i kauczuku jest problemem. W 1936 w Rosji nie było nawet jednego szybu do wydobywania ropy, tak samo z kauczukiem, którego na rynku było praktycznie zero. Przez to nie możesz produkować telefonów, samochodów, nie możesz ulepszać zakładów o technologie oparte na ropie bo jej nie ma.
Brak możliwości magazynowania dóbr na czarną godzinę np. na wypadek wojny przez co zaczynasz wojnę mając stabilną sytuację i powiedzmy +100k dochodu, gdzie zaraz ten dochód spada do -500k bo nie masz amunicji itd.
Jeśli chodzi o wydajność to u mnie gra chodzi płynnie ale zdarzają się wyjścia do pulpitu. Bez problemu dotarłem do końca kampanii. Nie jest to na pewno Stellaris jeśli chodzi o wydajność, a to już plus.

Grę Krakowem mam zaliczoną. Utrudniłem sobie grę wybierając segregację rasową zamiast wielokulturowości oraz zmieniłem relacje z kościołem na wolność sumienia co również utrudniło mi grę. Zrobiłem to aby uniknąć sytuacji z poprzedniej rozgrywki gdzie nagle cała ludność Krakowa zrobiła się muzułmańska, a imigranci napływali właśnie z krajów muzułmańskich. Co ciekawe przy segregacji rasowej imigranci napływali nie tylko z Europy ale też np. z Ameryki Płd. np. Brazylijczycy. Przewaga wielokulturowości i całkowitego rozdziału nad moimi wyborami jest duża. Jak wypowiadałem wojnę o niepodległość Austrii to miałem około 900tyś obywateli w 1880r. Przy wielokulturowości byłoby grubo ponad 1mln. Na wojnę z Austrią wystarczyło ok 50 batalionów i posiadanie świetnego dowódcy. Wojny z Rosją to pryszcz, gorzej z Prusami.
Edit: Zabranie Prusom czterech prowincji spowodowało niesławę: parias i coś na wzór koalicji. Opłaca się raczej kilka wojen gdzie zabieramy po jednej maksymalnie dwie prowincje niż wszystko na raz. U mnie najpierw wyskoczyła Austria aby mnie utemperować ale odpuściła, potem zrobiła to Hiszpania ale na nieszczęście nie odpuściła i zanim podpisałem pokój minęło dobrych kilka lat, w czasie których zmarnowałem olbrzymie ilości pieniędzy.

Po niecałym roku wróciłem ponownie. Teraz Victoria III chyba sprawia mi większą frajdę, nie wiem czy to zasługa zmian czy też tego, że zanim zacząłem grać trochę poduczyłem się oglądając innych. W moich działaniach nie ma już takiego chaosu jak było rok wcześniej. Nadal jednak nie podoba mi się etap jak zaczynamy grę dyplomatyczną przed wojną, mam wrażenie, że to jest to całkowicie losowe, przez co ciężko planować cokolwiek. Co do wojny to mi osobiście się podoba. Mając dużo lepsze wojsko można wygrywać ze znacznie silniejszymi jednostkami. W wojnie z Rosją potrafiłem wygrywać bitwy gdzie stosunek był np: 80:500. Strasznie podoba mi się jak można taką Rosję z desantować w innym miejscu odwracając losy wojny.

Już nawet chciałem podnieść ocenę grze bo znowu wciągnęła mnie jak bagno ale nie mogę. Rok po premierze i występują błędy uniemożliwiające rozgrywkę. Mianowicie niemożność podpisania pokoju. Zarówno jak ja składam propozycją gdzie wszystkie strony się zgadzają jak i wtedy kiedy AI składa i ja się zgadzam mija czas, a traktat nie zostaje zawarty. Druga sprawa to zjednoczenie Niemiec. Na początku gry grając Polską odbijam z pomocą Austrii, a następnie Rosji: Śląsk, Poznań: Prusy Zach. i Wsch. Wszystko jest super do momentu jak tworzy się Związek Północnoniemiecki, który raz za razem zaczyna grę o zjednoczenie Niemiec, w którą mnie wciąga pomimo rozejmu. Podczas gdy ja dostaję absurdalną niesławę za podbicie np. Wołynia Niemcy podbijają wszystkie te księstewka mające tak jak np. Saksonia 25,0mln PKB za jakieś śmieszne wartości. Zjednoczyli praktycznie całe Niemcy nabijając może 40 punktów niesławy, a PKB im wyjebało w kosmos z 50 na 140 mln. Absurd. I teraz nie mogę podpisać cholernego pokoju z nimi bo wynik wojny jest 0:0. Ilość batalionów 700:500 dla nich. Kasa spierdziela, a wynik ani drgnie. W ogóle nie rozumiem nabijania wykończenia wojną bo np. w wojnie z Austrią nie mogłem podbić skrawka nawet Galicji i mi dowaliło poniżej 0 za niezrealizowanie celu wojny. Kończę na razie. Wrócę za rok jak to może połatają.

Jak wrażenia z patcha 1.5?

Co tu dużo mówić, świetny tytuł.

Po prawie roku wróciłem do gry aby zobaczyć ile dały ostatnie dodatki i zmiany. W zdecydowanej większości zmiany na plus. Prowadzenie wojen poprawiło się znacznie. Wojna w końcu sprawia frajdę. Na plus firmy, ceny lokalne pozwalające jeszcze bardziej poprawiać wydajność, bloki mocarstw, inwestycje zagraniczne, lobby. Tak naprawdę tylko jedna zmiana mi nie przypadła do gustu tzn. brak możliwości kontroli puli inwestycyjnej. Co z tego, że mamy możliwość maksymalizowania np. produkcji stali w prowincji x bo jest tam żelazo, węgiel jak AI będzie huty stawiało gdzie popadnie, albo z uporem maniaka będzie budowało Akademie Sztuki. AI najpierw stawia, a potem niszczy budynki bez opamiętania. Zresztą ja bardzo nie lubię jak pozbawia się mnie możliwości kontrolowania każdego aspektu gry. Uwielbiam mikrozarządzanie. W grze ekonomicznej gdzie nie mogę decydować gdzie co powstanie jest to duży minus. Jedynym ratunkiem jest gospodarka planowa. Całe szczęście, że pomimo dużych wad da się z niej wyciągnąć absurdalne ilości pieniędzy co pozwala np. na utrzymanie dużej armii. Największą zaletą tej gry jest to, że można świetnie się bawić prowadząc niewielkie państwa. Po ostatnich wrażeniach podnoszę ocenę grze na 9,0 bo zasługuje na to.