Najciekawsze materiały do: Styx: Shards of Darkness

zajebiste info!

Nie powiedziałbym , jak ma być tak niedorobiona jak pierwsza odsłona to niech sobie lepiej darują.

Jedynka była świetna. Czekam!

Akurat wczoraj zaczalem grac w 1 :D Na poczatku rzeczywiscie jest troche koszmarna (taki baaaaaaaaaaaaaaaaardzo rozbudowany samouczek). Ale w kolejnej misji gdy staramy sie grac po cichu robi sie ciekawie

Pierwsza część to to, czym chciałem, żeby było Dishonored. Tamta gra mnie w ogóle nie przejęła, a Styx ze swoją genialną fabułą i bohaterem głównym zasługuje na dobrego sequela. Mam bardzo wysokie oczekiwania, oby tego nie zepsuli.

Pierwsza część była niezła i miała ciekawy klimat. Mam nadzieję, że druga będzie jeszcze lepsza.

pierwsza część ukończyłem ma fajne klimaty i fabułe ... średnią.... gra jest trochę toporna pod względem mechaniki.. liczę że dopracują trochę animacje oraz mechanike oraz przyłożą się do fabuły gry i będzie super i na pewno zagram (sama historia gry była ciekawa tylko marnie została przedstawiona)

Wygląda na to, że muszę zamówić preorder :)

ja utkonłem w prologu nie wiem jak dostac sie do tawerny

fajny ten pierwszy level

Prolag jest dość nudnawy ale kolejne lokacje już są super. Naprawdę polecam
Jeśli jest ktoś niezdecydowany to może zerknąć tutaj gameplay pl :
[link]

jeszcze raz ten link www.youtube.com/playlist?list=PLpB99PN9wtTUUyZGi4U3hcEE7ClE5xbY3

Ogólnie gra słaba,2 godzinki pograłem i mam dość,nuda,przeciętna grafa,nie dla mnie coś takiego

Masakra gniot,brak słów.Dishonored w wersji dla nieletnich.

Grałem co prawda na PS4 ale wypowiem się tu. Pobrałem demko i po 20 minutach grania stwierdzam, że Dishonored niszczy tego Styxa na starcie. Według mnie szkoda marnować pieniędzy ja to coś.

@ up - Jeśli chodzi o skradanie, to gry z serii Styx biją o głowę ten element w Dishonored, które pod tym względem wypada przeciętnie z tymi swoimi supermocami, których nawet szkoda było załączać, aby nie psuć sobie satysfakcji z rozgrywki.

Co do Shards of Darkness - PLUSY:

Bohater- Styx to jedna z najbardziej charakterystycznych, wirtualnych postaci tych ostatnich kilku lat. Gdyby gry o jego przygodach wyszły na przełomie XXI wieku byłby postacią kultową obok Garretta. Tutaj obawiam się, że zostanie szybko zapomniany. A szkoda, bo projekt postaci, teksty jak i również voice acting Saula Jephcotta, który użyczył swojego głosu Styxowi to największe plusy tej serii. W Shards of Darkness dostajemy starego dobrego Styxa, ale z większa ilością komentarzy. Nawet przyjemnie było zginąć, aby zobaczyć końcowy komentarz naszego zielonoskórego bohatera.

Skradanie - w tym gatunku jest to najważniejsze. Mamy tutaj ogrom możliwości, wiele ścieżek jakimi możemy dostać się w inne miejsce. Gracz dostaje od razu wolną rękę. A podczas skradania mamy wiele możliwości pozbycia się przeciwników lub ich ominięcia. Było też znacznie mniej niż w części pierwszej ozdób typowo pod naszego bohatera.

Nastawienie na cichą eliminację przeciwników - Jak w części pierwszej, lepiej przemykać po cichu. Walka z większą ilością przeciwników zawsze skończy się śmiercią. Jak to w starych Thiefach.

Umiejętności - w przeciwieństwie do Dishonored nie robiły z naszego bohatera nieśmiertelnego typka. Ułatwiały rozgrywkę, ale nie na tyle by stracić satysfakcję z przechodzenia gry. Klonów praktycznie nie używałem z racji, że było to ostatnie drzewko umiejętności u mnie do rozwinięcia. W ogóle starałem się używać tych mocy jak najmniej i nadal pozostawać niewykrytym.

Sterowanie - ulepszone względem poprzedniej części. Już praktycznie nie spadałem z półek podczas zaskoku, Styx skakał i wchodził tam gdzie chciałem. W ogóle technicznie gra jest lepiej wykonana niż Master of Shadows.

Możliwość gry po zakończeniu fabuły - jak w "jedynce" można śrubować rekordy lub zdobywać odpowiednie odznaki.

ANI PLUS ANI MINUS:
Oprawa audiowizualna - standardowa. Muzyka nie przeszkadzała, ani nie zachwycała. Tak samo grafika.

MINUS:
AI przeciwników - jak w jedynce - nadal są głupi i przeciwnik nie zauważy, że śpiący nieopodal strażnik zniknął lub jak nagle opustoszało pomieszczenie.

Błąd krytyczny w misji nr. 3 w Sanktuarium - jeśli podsłuchamy rozmowę, po której mamy ukraść list, to tej misji nie wykonamy. Po zabraniu listu nadal widnieje on w celach misji i popchniemy fabuły do przodu. Zostaje inna ścieżka fabularna - z odnalezieniem ciała. Twórcy nie naprawili tego błędu od 10 miesięcy...

Fabuła - względem jedynki mocny zjazd w dół. Tamta historia pomimo budżetowego prowadzenia fabuły potrafiła zaskoczyć. W Shards of Darkness była mocno przeciętna. Fajnie, że zastąpiono ją przerywnikami filmowymi niż malowanymi planszami, ale fabuła jest mocno naciągana, gdzie Styx współpracuje z osobami, które chciały go zlikwidować. Ot tak, nagle. Mało przekonujące. Plusem były tylko niektóre dialogi i komentarze Styxa.

Zakończenie - tutaj już w ogóle twórcy pojechali. Mocno mnie tą zagrywką rozczarowali. Chyba zaczynało im brakować funduszy, bo historia jest nagle ucięta... I raczej nie zanosi się na kolejną część gry ze Styxem... Obym się mylił.

Cena - nas Steam zbyt droga w stosunku jakości do ceny.

Pomimo minusów grało się przyjemnie i jest to nadal dobry kawałek skradanki, którą polecam fanom gatunku. Najlepiej grać na wyższych poziomach trudności i zawsze bez wykrycia.

Gierka zarypista:D, zacząłem w nią grać w sobotę lub piątek wieczór i przerwałem dopiero w niedzielę 1 bo poniedziałek do roboty i trzeba chociaż te parę godzin pospać, dawno mnie tak giera nie wciągnęła, a że lubię skradanki to ta wyszła super!:D dzisiaj powrót i kontynuacja:). Jestem po ucieczce od elfów, mam nadzieję, że przede mną jeszcze lekko 20h grania:).

Gra pod względem grafiki, dźwięku, mechaniki super (dupy nie urywa, ale jest dopasowana akurat pod tego typu grę) do tego te filmiki przed misją no rewelka

Przekombinowana, utrudniona rozgrywka na siłę, niedomagające mechaniki, przestarzały silnik. Przeciętniak.