Najciekawsze materiały do: Vampyr

Gra świetna, dobrze że nie patrzyłem na ocene z gry-online bo bym odpuścił, a tak sie pozytywnie zaskoczyłem ;)

+ Przede wszystkim klimat i muzyka która idealnie sie w ten klimat trawionego przez zaraze Londynu wpasowuje. Troche mi tematyką, brudem i muzyką wiedźmina 1 przypominała
+ Historia bardzo dobra, od początku do prawie samego końca byłem wciągnięty i nie mogłem sie doczekać co dalej sie wydarzy, aczkolwiek minimalnie sie pod koniec zawiodłem sposobem rozwiązania samej zarazy
+ Możliwość grania jak się chce, można być "złolem" i zabijać wszystkich albo pacyfistą i od tego też zależne jest zakończenie gry.
+ Voice acting, dialogi, bohaterowie (na czele z naszym głównym Dr Reidem) na najwyższym poziomie (grałem w wersje angielską z angielskim dub i napisami, także nie wiem jak to wygląda w PL)

+/- Poziom trudności nie wiem jak ocenić, bo grając jako pacyfista na poziomie normalnym pod koniec zaczęło być bardzo ciężko przez to że przeciwnicy mieli po 10-15 poziomów więcej ode mnie. Natomiast do połowy gry z kolei było śmiesznie latwo

- System walki kiepskawy, takie siekanie aż się wytrzymałość skończy a przeciwnik w tym czasie nic nie robi tylko przyjmuje ciosy - jak w Gothicu
- Grafika wydaje mi sie jak na gre z 2018 średniawa - Uncharted czy HZD które ostatnio ogrywałem dużo lepiej sie pod tym wzgłedem prezentowały a były robione wcześniej
- Brak szybkich teleportów przez co targanie z jednej dzielnicy do drugiej przebijając sie przez horde przeciwników za każdym razem była udręką i poświecałem na to przynajmniej 40% całej gry
- Leczenie NPCów - taki filler niepotrzebny chyba żeby sztucznie wydłużyć czas gry
-miałem czasami jakieś bugi typu gra mi sie zacinala jak za szybko między dzielnicami się przemieszczałem nie zabijając wrogów po drodze, nie wiem czy to wina mojego sprzętu czy coś od strony developerskiej, ale na reddicie widziałem że też niektórzy taki problem zgłaszali

Te minusy mają dużo mniejszą wagę od plusów, grę wspominam bardzo dobrze, aczkolwiek te "action adventure" jest troche mylące, bo na prawde bardzo dużo dialogów w tej grze jest, 50% czasu gry to słuchanie dialogów, więc jak komuś coś takiego nieodpowiada a woli bardziej akcje to może sie zrazić szybko.

Muszę przyznać, że podszedłem do tej gry ze złymi oczekiwaniami. Spodziewałem się więcej akcji i bardziej dynamicznej rozgrywki. Szybko przestawiłem się jednak na to co gra miała do zaoferowania. Dostałem grę będącą mieszanką akcji, przygodówki, zabawy w detektywa, psychologa i lekarza z mocnym naciskiem na poszukiwanie własnego "ja". Moralności głównego bohatera - świeżo powstałego wampira dr Jonatana Reida, który z ironicznym uśmiechem słucha słów: "Medice, cura te ipsum". To właśnie konstruowanie protagonisty swoimi decyzjami stanowi tu główne danie. To my prowadzimy Jonatana na jedną ze ścieżek. Bardzo ciekawy, elokwentny, z lekka sarkastyczny główny bohater stanowi tu trzon rozgrywki. Nie jest on ani przesadnie krewki, a raczej odpowiednio stonowany. Subtelne różnice w odgrywaniu dialogów, w podejściu do NPCów nie zawsze mają bezpośrednie przełożenie na fabułę, czy świat gry, jednak pozwalają mocno wpływać na to jaką istotą staliśmy się wraz z przebiegiem historii.
Kolejnym filarem są pełnokrwiste postaci poboczne. Odkrywanie ich, często nieoczywistych, tajemnic, grzeszków z przeszłości jest niezwykle satysfakcjonujące. Bardzo dobrze dobrani aktorzy sprawiają, że dialogi słucha się z przyjemnością i nie chce się ich przewijać w żadnym momencie rozgrywki. Trzeba jednak wiedzieć, że słuchanie stanowi tu około 50% całej gry. W większości dialogów mamy możliwość przedstawienia swojego zdania, które pozwala przedstawić stanowisko gracza w stosunku do postaci, czy wydarzenia. Często jeśli chcemy otrzymać wskazówkę na temat naszego adwersarza w rozmowie, należy dobrać odpowiedź dopasowaną do niego. Ja starałem się tego nie robić i przedstawiać swoje własne stanowisko na temat każdej sprawy. Tylko raz zdarzyło mi się, żebym nie zrozumiał co mój bohater chce przekazać, a po naciśnięciu tej opcji nie było już odwrotu. Zupełnie kontrastowało to z obrazem Jonatana, który towarzyszył mi już od 30. godzin.
Ciekawym elementem jest zgrabne połączenie poziomu trudności, systemu doświadczenia i systemu moralności, którą posiada gracz. Ja przez całą grę zabiłem 6 osób. Wszystkie te postaci stanowiły realne zagrożenie dla swojego otoczenia

W ten sposób gra pozwala na grę bohaterem w odcieniu szarości. Nie na bezmyślne zimnokrwiste zabijanie, nie na świętoszka, a postać, która stara się odnaleźć w tej ciężkiej sytuacji, w której się znalazł.
Fabuła niespiesznie posuwa się do przodu, podczas gdy my poznajemy tajemnice mrocznego Londynu. A trzeba przyznać, że historia jest pierwszej próby. Śledzony przez nas wątek jest ciekawy, pozwala na snucie domysłów w drodze do odkrycia tajemnicy.
W trakcie ratowania Londynu przed epidemią zmuszeni zostaniemy do podjęcia kilku ciężkich moralnie decyzji, które zaważą na losie głównego bohatera oraz Londynu. Ich podjęcie wyraźnie wpływa na świat, zdrowie dzielnic, a bohaterowie czasami odnoszą się do naszego wyboru. Dodatkowo wiele pozornie nieistotnych decyzji podejmujemy w naszym conocnym obchodzie dzielnic. Zwyczajnie prowadząc rozgrywkę. Te często kończą się niewielką zmianą zachowania bohaterów lub rozbudowie ich relacji. Zabicie zbyt wielu obywateli we wczesnej fazie gry może poskutkować tym, że jeden z bossów

zabije ważną dla naszego bohatera osobę. Innym razem natomiast kobieta może przygarnąć pod swoją pieczę, sierotę z ulicy. Cała nasza przygoda prowadzi do jednego z czterech zakończeń. Stanowią one satysfakcjonujące zwieńczenie całej historii.
Klimat Londynu podczas epidemii robi dobre wrażenie, potęgowane przez świetną muzykę. Niestety z czasem zdąży on się przejeść. Główną niezbyt strawną przyprawą w tym mieście jest ciągłe powracanie do tych samych lokalizacji. I to w najgorszym możliwym wydaniu. Po tych samych ścieżkach, z tymi samymi przeciwnikami po drodze. Bez najmniejszej różnorodności. Brak szybkiej podróży sprawia, że czasem wypad na drugą stronę mapy zdaje się iść jak krew z nosa. Szczególnie, że naszemu bohaterowi brakuje mobilności, skradania, a mapa posiada niewiele przydatnych skrótów.
Sytuacji nie poprawia ledwie przeciętny system walki. O ile nasze możliwości są interesujące, przydatne i pozwalają zgrabnie rozprawiać się z przeciwnikami, to zdolności oponentów są często miałkie i powtarzalne. Wyjątek stanowią tu inne wampiry, które mają dostęp do tych samych zdolności co my. Bardzo interesujący zabieg.
Klaustrofobiczne miasto sprawia też, że istnieje duży dysonans pomiędzy rozgrywką a fabułą. Wampiry ledwie dwie przecznice od miejsc zamieszkania oraz tysiące strażników na ulicach. Psuje to immersję i zaburza obraz przedstawionego świata.
W grze sporadycznie natrafiamy też na bossów. Niestety, nie są to adwersarze z krwi i kości, a często użyci są zwykli przeciwnicy z lekką modyfikacją. Natomiast Ci, którzy otrzymali własne, unikalne zdolności są ciekawi i walki przeciw nim są interesujące.
Do negatywnych aspektów zaliczyć należy też przesadnie długie ekrany ładowania. Jednak nie jest to wielki problem, bo raczej nieczęsto zapuszczamy się do kanałów lub zamkniętych budowli.
W grze występuje też dość proste wytwarzanie przedmiotów oraz ulepszeń broni. Jest to niemal konieczne do ukończenia rozgrywki, ale wykonane bardzo przyjemnie. Dodatkowo wytwarzanie leków pozwala na kontrolowanie zarazy w dzielnicach. A Jonathanowi zawód lekarza wyraźnie wszedł w krew.

Jeśli więc szukasz gry, która stoi historią i przebolejesz przeciętne mechaniki, to z czystym sumieniem polecam Ci Vampyra.

Vampyra ukończyłem dzisiaj po nieco ponad dwóch tygodniach od pobrania i muszę przyznać, że pomimo wielu negatywnych recenzji gra trzyma wysoki poziom. Fabuła jest mistrzowska, mroczny klimat tworzy także niesamowita ścieżka dźwiękowa i oprawa graficzna. Jest jednak także sporo minusów. System zabijania NPC-ów jest zdecydowanie niedopracowany, gdyż grę jest niezwykle łatwo ukończyć bez korzystania z niego. Grając na najwyższym poziomie trudności zakończyłem grę z 25 lvl i mimo sporej przewagi ostatnich bossów nad protagonistą (Finałowy boss miał poziom 35) walki nie były zbyt wymagające. Nie rozumiem zatem w jakim celu twórcy zaimplementowali olbrzymi i niesamowicie interesujący system poznawania ofiar i wysysania z nich krwi, który nie dość, że niweluje szanse na dobre zakończenie, jest de facto zbędny. Męczyła mnie również walka z przeciwnikami, którzy odradzali się za każdym razem, gdy wracałem do jakiegoś miejsca. W rezultacie szukając skrzynki z listem ojca głównego bohatera w jednym z zadań pobocznych musiałem pokonać tę samą grupkę Skali ponad dziesięć razy (wiem że mogłem użyć solucji w internecie, ale wolę tego nie robić). Reasumując - uważam, że gra jest warta przejścia głównie ze względu na fabułę, klimat i dialogi (wszystkie te aspekty według mnie Vampyr robi mistrzowsko). Jednak dla kogoś szukającego ambitnego RPG w stylu Wiedźmina 3 gra może się okazać zawodem ze względu na mało angażujący system walki, doświadczenia i craftingu (ten ostatni jest tak źle zrobiony, że nawet nie wiedziałem o jego istnieniu do jakiejś połowy rozgrywki). Moja ocena (8.5) jest oczywiście subiektywna, gdyż w grach najbardziej cenię sobie fabułę i klimat.

Nie powala ale da sie pograc :)

Narazie na horyzoncie brak Bloodlines2:(... Vampyr mnie zatem interesuję, ale redakcja słabo ocenia , dużo ludzi jedzie po grze że nuda, drewno...nie chcę tracić pieniędzy więc niewiem. Gra mega skrajne ma oceny, albo 5/10 albo 9/10.

Yyyy:/raczej nie kupię tej gry. Oglądałem wstęp.

nienawidzę czegoś takiego w grach, i już odpada.

Doktor Judym - Pierwsza Krew. Polecam.

Nie wiem co się stało, ale nie mogę grać dalej. Doszedłem do momentu znalezienia zawieszonych na drzewie zwłok kobiety z różą w ustach. Po rozpoczęci pościgu za kobietą, która ukazała się na pięterku po prawej stronie z tekstem "widzę cię", wywala mi grę zawsze w tym samym miejscu po przeskoczeniu dwóch wiszących platform i pojawia się takie okienko "crashgame" jak na załączonym obrazku.

Jak ogramy początek gry, to wydaje się, że te krytyczne recenzje na Vampyra były kompletnie niesłuszne. Nie jest wybitnie, szczególnie przy scenie zawitania do baru, ale ciekawa fabuła połączona z dobrym klimatem sprawia wrażenie niezłej produkcji. Niestety, im dłuższa nasza przygoda, tym więcej się w tej produkcji sypie.
Choć historia przez cały czas trzyma swój przyzwoity poziom, a nawet pozytywnie zaskakuje w końcówce, tak mroczny klimat miasta przez hordy przeciwników coraz bardziej spada. Naprawdę chciałbym się nim rozkoszować, bo jest czym, ale nie potrafię w sytuacji kiedy co 50 metrów rozlokowane są jakieś potwory i łowcy, których jest chyba 3 razy więcej od normalnych mieszkańców i którzy doskonale wiedzą, że jesteś wampirem nawet jakbyś starał się to ukrywać w każdym możliwym dialogu. Najgorsze jest to, że respawnują się po jakimś czasie, a miasto jest tak ciasno skonstruowane, że w żaden sposób ich nie ominiesz i gra zmusza cię do walki. Oczywiście jak cię zauważą to nie ma szans na ucieczkę, bo postać zapomina w stresie jak się otwiera furtki.
Ogólnie miasto też jest dziwne. Wielkością bardziej przypomina Lądek-Zdrój niż brytyjski Londyn, ścieżek jest tak mało, że czasem jak źle pójdziesz, to musisz pół mapy okrążyć, by dojść tam gdzie chciałeś. Wiadomo, że pokazany został tutaj tylko mały skrawek tego miasta, ale i tak w takim Assassin's Creed: Sindycate nawet najmniejsze uliczki dużo przejrzyściej wyglądały.
W dodatku miasto jest martwe. I ja rozumiem, kwarantanna, epidemia i te sprawy, w końcu 2 lata po premierze tej gry też to przeżyliśmy... ale arcyśmiesznie wygląda sytuacja kiedy jakaś kobieta nawołująca o prawach wyborczych kobiet drze mordę na okolicę, po której raz na jakiś czas przejdzie się dobry znajomy głównego bohatera sprzed lat. No ludzie, to ma być klimatyczny świat?
Dialogi niestety też nie są mocną stroną tej gry, choć przy głównym wątku fabularnym chociaż są ciekawe i przypominają prawdziwą rozmowę, a nie to co się dzieje przy rozmowie z randomowym mieszkańcem. Przy tym drugim rozmowa głównie opiera się na przesłuchaniu, nie wiem po co to głównemu bohaterowi, ale nawet każdego menela chce zapytać gdzie mieszka i co on tu robi o tej porze.
Szkoda, bo potencjał był ogromny. Da się ograć, ale gra w pamięci na długo nie zostanie.

Na temat tej gry dość obszernie wypowiedziałem się w videorecenzji w ramach serii Blu's Gaming. Mocny średniak ze zmarnowanym potencjałem!

https://www.youtube.com/watch?v=X-dqwdZMkuA&ab_channel=B_BloomStream

Dostałem za darmo od Epica i ogrywałem dopiero niedawno. Oceną gry jestem lekko zszokowany. Ocena powinna mieścić się w przedziale 7.8 do 8. Ja daję 10/10 ponieważ dostałem ją za darmo.

- Fabuła i postacie to najważniejszy element gry. Bardzo ciekawa naszpikowana zwrotami akcji trzyma w napięciu. Nie sposób się nudzić. Jedna z niewielu gier gdzie dialogów się nie pomija ponieważ są ciekawe i wnoszą dużo do rozgrywki.
- Zadania poboczne to też mocny element gry. Żadne zadanie pobocznie się nie powtórzy. Każde jest wyjątkowe i pomaga zrozumieć czym kierował się NPC zlecając go nam.
- Mapa szczegółowa i ciekawa. Oferuje kilka ciekawych miejscówek do zwiedzania. Nie jest to mapa duża ale ze satysfakcją się przemierza skrawek Londynu. Do tego typu gry nie jest potrzebna większa.
- Ciekawy system craftingu i ulepszeń
- Przemyślany system awansu na następne poziomy Pana Reida
- Wyraziste i zapadające w pamięć postacie - to lubię w grach.

Nie zagrał jedynie system walki. Jednak mi to nie przeszkadzało. Sam wybierasz poziom trudności. Od najłatwiejszego gdzie możesz grać przy piwku gdzie nie ma wyzwania do najtrudniejszego gdzie "leje się pot po dupie".

No a mi szczerze Vampyr się bardzo spodobał, w sumie już 3 razy go przeszedłem, za każdym razem z innymi wyborami, raz wszystkich mieszkańców co się dało uratowałem, raz z wszystkich krew wypijałem że nikt nie zostawał i innym razem inne wybory z 'przywódcami'. Do mnie gra trafiała pomimo problemów przy premierze.
Na początku trochę walka mi nie leżała, ale z poznawaniem kolejnych umiejętności grało się coraz przyjemniej, dla mnie jedna z lepszych gier o wampirach co i tak nie ma ich aż tak dużo.

Nie patrzcie na oceny na Srolu, to jest bardzo dobra gra, ale w polsce ocenia się gry na podstawie podobieństwa do Wiedźmina, ewentualnie do pierwszego Gothica. Fabuła trzyma poziom od początku do końca, system walki jest fajny, grafika miejscami słabsza, ale ogólny zamysł artystyczny świetny. No i muzyka, genialna w każdym aspekcie. Wszyscy doszukują się tu następcy Bloodlines, a realnie to jest następca rosyjskiego Pathologic, jak nie graliście to lepiej się nie przyznawać. Dałem 9/10, gdyby było więcej klimatycznch side questów to dałym 10/10

Bardzo dobra gra, nie rozumiem, czemu otrzymała tak średnie oceny. Wyjątkowy klimat i świetnie pasująca muzyka, wiele umiejętności, główny bohater - wampir chirurg, cały scenariusz, decyzje mające wpływ na wygląd ulic. Wiele innych aspektów, które łącznie tworzą wspaniałe dzieło! Polecam 100%

Też uważam że gra jest niedoceniania, pomimo problemów na premierę to wyszła całkiem dobra gra, podobał mi się system dzielnic i wyborów, że można było zostawić przy życiu albo pozbawić życia ''rządzącego'' lub zwykłych mieszkańców a ostatnia dzielnica fajny klimat związany z wampirami.