Najciekawsze materiały do: Vampyr

Bardzo fajna gra (pomimo sporych mankamentów), która stała się kolejna ofiarą niepołatanej wersji premierowej, ale też błędnych oczekiwań jakoby miała być grą nie wiadomo jakiego budżetu. Po 3 updacie nie doświadczyłem żadnych problemów, które opisywali inni. A co niektóre opinie uważam za przesadzone i co najmniej nie sprawdzone. Np. Nie jest prawdą, że wybory nie maja znaczenia, tylko ich skutki nie wyskakują nam przed twarz.
Te rzeczy zaowocowały znanym zjawiskiem "hejtuję choć nie grałem, ale wszyscy mówio..."
Plusy:
+ Genialny klimat 12/10
+ Grafika pomimo budżetowości jest przyjemna dla oka.
+ Świetna muzyka
+ Dobrze zaprojektowane postacie i przeciwnicy (choć ci drudzy mogli by być nieco bardziej różnorodni)
Minusy:
- Spore niespójności miedzy światem gry a jej systemem
- System zdrowia i obywateli dzielnic był niezły na papierze, ale w praktyce nie wyszedł dobrze.
- Walka nieco zbyt chaotyczna (ale nie tak tragiczna jak niektórzy twierdzą)
- Miasto jest za małe na szybką podróż (i jej nie ma), a za duże na swobodne przemieszanie się miedzy dzielnicami np. żeby coś załatwić - frustrujące.
- Brak balansu: jeśli obierzemy model grania "dobrym", lub nierozsądnie wydamy punkty możemy zaobserwować momentami niesamowite skoki poziomu trudności (2 ciosy i po tobie). Jeśli będziemy wysysać wszystkich jak leci gra może być zbyt łatwa.
- Zadania poboczne zbyt prostackie

Na początku podchodziłem sceptycznie do gry ze względu na oceny, ale jak już się wciągnąłem to ohhh... Świetna gra, gęsty klimat, wciągająca historia. Dawno nie widziałem tak dobrze zrobionych dialogów, aż chce się rozmawiać ze wszystkimi, a głos głównego bohatera przyprawia mnie o orgazm :D Walka zrobiona ciekawie, jest dosyć wymagająca, bardzo spodobał mi się motyw poznawania każdego człowieka w dzielnicy i to że można każdego zagryźć. Z minusów to grafika mogłaby być lepsza jak na grę z półotwartym światem.

Dawno nie grałem w coś tak klimatycznego! Owszem ma swoje wady, nie jest to poziom Maskarady, ale ja na to nie zwracam w ogóle uwagi. Soundtrack miażdży i potęguje klimat. Dodatkowo cena gry spadła do poziomu 30-40 zł. Naprawdę warto.

Muszę przyznać, że podszedłem do tej gry ze złymi oczekiwaniami. Spodziewałem się więcej akcji i bardziej dynamicznej rozgrywki. Szybko przestawiłem się jednak na to co gra miała do zaoferowania. Dostałem grę będącą mieszanką akcji, przygodówki, zabawy w detektywa, psychologa i lekarza z mocnym naciskiem na poszukiwanie własnego "ja". Moralności głównego bohatera - świeżo powstałego wampira dr Jonatana Reida, który z ironicznym uśmiechem słucha słów: "Medice, cura te ipsum". To właśnie konstruowanie protagonisty swoimi decyzjami stanowi tu główne danie. To my prowadzimy Jonatana na jedną ze ścieżek. Bardzo ciekawy, elokwentny, z lekka sarkastyczny główny bohater stanowi tu trzon rozgrywki. Nie jest on ani przesadnie krewki, a raczej odpowiednio stonowany. Subtelne różnice w odgrywaniu dialogów, w podejściu do NPCów nie zawsze mają bezpośrednie przełożenie na fabułę, czy świat gry, jednak pozwalają mocno wpływać na to jaką istotą staliśmy się wraz z przebiegiem historii.
Kolejnym filarem są pełnokrwiste postaci poboczne. Odkrywanie ich, często nieoczywistych, tajemnic, grzeszków z przeszłości jest niezwykle satysfakcjonujące. Bardzo dobrze dobrani aktorzy sprawiają, że dialogi słucha się z przyjemnością i nie chce się ich przewijać w żadnym momencie rozgrywki. Trzeba jednak wiedzieć, że słuchanie stanowi tu około 50% całej gry. W większości dialogów mamy możliwość przedstawienia swojego zdania, które pozwala przedstawić stanowisko gracza w stosunku do postaci, czy wydarzenia. Często jeśli chcemy otrzymać wskazówkę na temat naszego adwersarza w rozmowie, należy dobrać odpowiedź dopasowaną do niego. Ja starałem się tego nie robić i przedstawiać swoje własne stanowisko na temat każdej sprawy. Tylko raz zdarzyło mi się, żebym nie zrozumiał co mój bohater chce przekazać, a po naciśnięciu tej opcji nie było już odwrotu. Zupełnie kontrastowało to z obrazem Jonatana, który towarzyszył mi już od 30. godzin.
Ciekawym elementem jest zgrabne połączenie poziomu trudności, systemu doświadczenia i systemu moralności, którą posiada gracz. Ja przez całą grę zabiłem 6 osób. Wszystkie te postaci stanowiły realne zagrożenie dla swojego otoczenia

W ten sposób gra pozwala na grę bohaterem w odcieniu szarości. Nie na bezmyślne zimnokrwiste zabijanie, nie na świętoszka, a postać, która stara się odnaleźć w tej ciężkiej sytuacji, w której się znalazł.
Fabuła niespiesznie posuwa się do przodu, podczas gdy my poznajemy tajemnice mrocznego Londynu. A trzeba przyznać, że historia jest pierwszej próby. Śledzony przez nas wątek jest ciekawy, pozwala na snucie domysłów w drodze do odkrycia tajemnicy.
W trakcie ratowania Londynu przed epidemią zmuszeni zostaniemy do podjęcia kilku ciężkich moralnie decyzji, które zaważą na losie głównego bohatera oraz Londynu. Ich podjęcie wyraźnie wpływa na świat, zdrowie dzielnic, a bohaterowie czasami odnoszą się do naszego wyboru. Dodatkowo wiele pozornie nieistotnych decyzji podejmujemy w naszym conocnym obchodzie dzielnic. Zwyczajnie prowadząc rozgrywkę. Te często kończą się niewielką zmianą zachowania bohaterów lub rozbudowie ich relacji. Zabicie zbyt wielu obywateli we wczesnej fazie gry może poskutkować tym, że jeden z bossów

zabije ważną dla naszego bohatera osobę. Innym razem natomiast kobieta może przygarnąć pod swoją pieczę, sierotę z ulicy. Cała nasza przygoda prowadzi do jednego z czterech zakończeń. Stanowią one satysfakcjonujące zwieńczenie całej historii.
Klimat Londynu podczas epidemii robi dobre wrażenie, potęgowane przez świetną muzykę. Niestety z czasem zdąży on się przejeść. Główną niezbyt strawną przyprawą w tym mieście jest ciągłe powracanie do tych samych lokalizacji. I to w najgorszym możliwym wydaniu. Po tych samych ścieżkach, z tymi samymi przeciwnikami po drodze. Bez najmniejszej różnorodności. Brak szybkiej podróży sprawia, że czasem wypad na drugą stronę mapy zdaje się iść jak krew z nosa. Szczególnie, że naszemu bohaterowi brakuje mobilności, skradania, a mapa posiada niewiele przydatnych skrótów.
Sytuacji nie poprawia ledwie przeciętny system walki. O ile nasze możliwości są interesujące, przydatne i pozwalają zgrabnie rozprawiać się z przeciwnikami, to zdolności oponentów są często miałkie i powtarzalne. Wyjątek stanowią tu inne wampiry, które mają dostęp do tych samych zdolności co my. Bardzo interesujący zabieg.
Klaustrofobiczne miasto sprawia też, że istnieje duży dysonans pomiędzy rozgrywką a fabułą. Wampiry ledwie dwie przecznice od miejsc zamieszkania oraz tysiące strażników na ulicach. Psuje to immersję i zaburza obraz przedstawionego świata.
W grze sporadycznie natrafiamy też na bossów. Niestety, nie są to adwersarze z krwi i kości, a często użyci są zwykli przeciwnicy z lekką modyfikacją. Natomiast Ci, którzy otrzymali własne, unikalne zdolności są ciekawi i walki przeciw nim są interesujące.
Do negatywnych aspektów zaliczyć należy też przesadnie długie ekrany ładowania. Jednak nie jest to wielki problem, bo raczej nieczęsto zapuszczamy się do kanałów lub zamkniętych budowli.
W grze występuje też dość proste wytwarzanie przedmiotów oraz ulepszeń broni. Jest to niemal konieczne do ukończenia rozgrywki, ale wykonane bardzo przyjemnie. Dodatkowo wytwarzanie leków pozwala na kontrolowanie zarazy w dzielnicach. A Jonathanowi zawód lekarza wyraźnie wszedł w krew.

Jeśli więc szukasz gry, która stoi historią i przebolejesz przeciętne mechaniki, to z czystym sumieniem polecam Ci Vampyra.

Narazie na horyzoncie brak Bloodlines2:(... Vampyr mnie zatem interesuję, ale redakcja słabo ocenia , dużo ludzi jedzie po grze że nuda, drewno...nie chcę tracić pieniędzy więc niewiem. Gra mega skrajne ma oceny, albo 5/10 albo 9/10.

Yyyy:/raczej nie kupię tej gry. Oglądałem wstęp.

nienawidzę czegoś takiego w grach, i już odpada.

Doktor Judym - Pierwsza Krew. Polecam.

Nie wiem co się stało, ale nie mogę grać dalej. Doszedłem do momentu znalezienia zawieszonych na drzewie zwłok kobiety z różą w ustach. Po rozpoczęci pościgu za kobietą, która ukazała się na pięterku po prawej stronie z tekstem "widzę cię", wywala mi grę zawsze w tym samym miejscu po przeskoczeniu dwóch wiszących platform i pojawia się takie okienko "crashgame" jak na załączonym obrazku.

Jak ogramy początek gry, to wydaje się, że te krytyczne recenzje na Vampyra były kompletnie niesłuszne. Nie jest wybitnie, szczególnie przy scenie zawitania do baru, ale ciekawa fabuła połączona z dobrym klimatem sprawia wrażenie niezłej produkcji. Niestety, im dłuższa nasza przygoda, tym więcej się w tej produkcji sypie.
Choć historia przez cały czas trzyma swój przyzwoity poziom, a nawet pozytywnie zaskakuje w końcówce, tak mroczny klimat miasta przez hordy przeciwników coraz bardziej spada. Naprawdę chciałbym się nim rozkoszować, bo jest czym, ale nie potrafię w sytuacji kiedy co 50 metrów rozlokowane są jakieś potwory i łowcy, których jest chyba 3 razy więcej od normalnych mieszkańców i którzy doskonale wiedzą, że jesteś wampirem nawet jakbyś starał się to ukrywać w każdym możliwym dialogu. Najgorsze jest to, że respawnują się po jakimś czasie, a miasto jest tak ciasno skonstruowane, że w żaden sposób ich nie ominiesz i gra zmusza cię do walki. Oczywiście jak cię zauważą to nie ma szans na ucieczkę, bo postać zapomina w stresie jak się otwiera furtki.
Ogólnie miasto też jest dziwne. Wielkością bardziej przypomina Lądek-Zdrój niż brytyjski Londyn, ścieżek jest tak mało, że czasem jak źle pójdziesz, to musisz pół mapy okrążyć, by dojść tam gdzie chciałeś. Wiadomo, że pokazany został tutaj tylko mały skrawek tego miasta, ale i tak w takim Assassin's Creed: Sindycate nawet najmniejsze uliczki dużo przejrzyściej wyglądały.
W dodatku miasto jest martwe. I ja rozumiem, kwarantanna, epidemia i te sprawy, w końcu 2 lata po premierze tej gry też to przeżyliśmy... ale arcyśmiesznie wygląda sytuacja kiedy jakaś kobieta nawołująca o prawach wyborczych kobiet drze mordę na okolicę, po której raz na jakiś czas przejdzie się dobry znajomy głównego bohatera sprzed lat. No ludzie, to ma być klimatyczny świat?
Dialogi niestety też nie są mocną stroną tej gry, choć przy głównym wątku fabularnym chociaż są ciekawe i przypominają prawdziwą rozmowę, a nie to co się dzieje przy rozmowie z randomowym mieszkańcem. Przy tym drugim rozmowa głównie opiera się na przesłuchaniu, nie wiem po co to głównemu bohaterowi, ale nawet każdego menela chce zapytać gdzie mieszka i co on tu robi o tej porze.
Szkoda, bo potencjał był ogromny. Da się ograć, ale gra w pamięci na długo nie zostanie.

Na temat tej gry dość obszernie wypowiedziałem się w videorecenzji w ramach serii Blu's Gaming. Mocny średniak ze zmarnowanym potencjałem!

https://www.youtube.com/watch?v=X-dqwdZMkuA&ab_channel=B_BloomStream

Dostałem za darmo od Epica i ogrywałem dopiero niedawno. Oceną gry jestem lekko zszokowany. Ocena powinna mieścić się w przedziale 7.8 do 8. Ja daję 10/10 ponieważ dostałem ją za darmo.

- Fabuła i postacie to najważniejszy element gry. Bardzo ciekawa naszpikowana zwrotami akcji trzyma w napięciu. Nie sposób się nudzić. Jedna z niewielu gier gdzie dialogów się nie pomija ponieważ są ciekawe i wnoszą dużo do rozgrywki.
- Zadania poboczne to też mocny element gry. Żadne zadanie pobocznie się nie powtórzy. Każde jest wyjątkowe i pomaga zrozumieć czym kierował się NPC zlecając go nam.
- Mapa szczegółowa i ciekawa. Oferuje kilka ciekawych miejscówek do zwiedzania. Nie jest to mapa duża ale ze satysfakcją się przemierza skrawek Londynu. Do tego typu gry nie jest potrzebna większa.
- Ciekawy system craftingu i ulepszeń
- Przemyślany system awansu na następne poziomy Pana Reida
- Wyraziste i zapadające w pamięć postacie - to lubię w grach.

Nie zagrał jedynie system walki. Jednak mi to nie przeszkadzało. Sam wybierasz poziom trudności. Od najłatwiejszego gdzie możesz grać przy piwku gdzie nie ma wyzwania do najtrudniejszego gdzie "leje się pot po dupie".

No a mi szczerze Vampyr się bardzo spodobał, w sumie już 3 razy go przeszedłem, za każdym razem z innymi wyborami, raz wszystkich mieszkańców co się dało uratowałem, raz z wszystkich krew wypijałem że nikt nie zostawał i innym razem inne wybory z 'przywódcami'. Do mnie gra trafiała pomimo problemów przy premierze.
Na początku trochę walka mi nie leżała, ale z poznawaniem kolejnych umiejętności grało się coraz przyjemniej, dla mnie jedna z lepszych gier o wampirach co i tak nie ma ich aż tak dużo.

Nie patrzcie na oceny na Srolu, to jest bardzo dobra gra, ale w polsce ocenia się gry na podstawie podobieństwa do Wiedźmina, ewentualnie do pierwszego Gothica. Fabuła trzyma poziom od początku do końca, system walki jest fajny, grafika miejscami słabsza, ale ogólny zamysł artystyczny świetny. No i muzyka, genialna w każdym aspekcie. Wszyscy doszukują się tu następcy Bloodlines, a realnie to jest następca rosyjskiego Pathologic, jak nie graliście to lepiej się nie przyznawać. Dałem 9/10, gdyby było więcej klimatycznch side questów to dałym 10/10

Bardzo dobra gra, nie rozumiem, czemu otrzymała tak średnie oceny. Wyjątkowy klimat i świetnie pasująca muzyka, wiele umiejętności, główny bohater - wampir chirurg, cały scenariusz, decyzje mające wpływ na wygląd ulic. Wiele innych aspektów, które łącznie tworzą wspaniałe dzieło! Polecam 100%

Też uważam że gra jest niedoceniania, pomimo problemów na premierę to wyszła całkiem dobra gra, podobał mi się system dzielnic i wyborów, że można było zostawić przy życiu albo pozbawić życia ''rządzącego'' lub zwykłych mieszkańców a ostatnia dzielnica fajny klimat związany z wampirami.