Gra Pillars of Eternity II Deadfire | PC

Wiem trochę późno ale: wystarczy kliknąć dwa razy szybko na danym przedmiocie i pojawi się okienko do dzielenia przedmiotów.

Czy patche zwiększyły jakoś poziom trudności?

Bardzo możliwe

Ja jednak pozostane przy cnej krytyce, sorry ale nie bede tu pisal teraz recenzji i porownywal obie czesci.

Ale jedno porownanie moge zrobic, w jedynce chyba nie bylo zadnego gej towarzysza - moze dlatego ze nie bylo romansow.
W drugiej czesci nadrobili to bardzo bardzo sumiennie bo prawie wszyscy sa gej towarzyszami (wciaz mam nadzieje ze nie przekonwertuja edera)
Jezeli ty tu nie widzisz problemu to sorry ale nie umiem ci tego wyjasnic. To nie jest normalne, po prostu przegieli.

Dla mnie w rpg bardzo istotnym elementem jest druzyna, zawsze byla.
Dlatego napisalem ze zabija w rpg to co najlepsze bo zabili mi druzyne;)

Bogowie, trash i ten drugi fella, gracie w crpg i macie wybór, wasza postać może być tru-samczym, kipiącym testosteronem hetero z biało-czerwonymi żaglami na galeonie i nikt Was nie zmusza do romansowania z postaciami tej samej płci, a jeśli Wy się nie będziecie do nich zalecać, to i oni do Was jakoś za bardzo też nie, więc w czym problem? W tym, że macie MOŻLIWOŚĆ zalecania się do drugiego faceta/kobiety i romansowania? Żaden z współzałogantów Wam sam do koi nie wskoczy, gwarantuję.
Zaraz powiecie, że media społecznościowe "zabiły kontakty międzyludzkie", bo możesz rozmawiać z osobą o innej orientacji seksualnej i nawet o tym nie wiedzieć! XD
Różne orientacje seksualne istniały od zawsze, nie tylko wśród ludzi, więc nie gadajcie głupot, że to coś nienormalnego albo "zboczonego", tak jak w grze - nie chcesz, to nikt Cię nie zmusi do homoseksualnego związku, tak i w życiu - nikt Cię nie zmusi do bycia gejem, albo jesteś albo nie, a fakt, że inni ludzie są przecież nie jest w żaden sposób krzywdzący dla Twojej egzystencji, a żadnych zachowań seksualnych, które nie są krzywdzące dla innych, nie powinno się nazywać patologiami, w przeciwieństwie do głębokiej homofobii, która (co z nazwy i klasyfikacji chorób/zaburzeń psychicznych wynika) odchyleniem od normy faktycznie jest. Może przydałaby się psychoterapia, jak w przypadku innych fobii? Wyobrażam sobie oburzonego arachnofoba, który krzyczy w niebogłosy, bo w BG ma kontakt z pająkami, a on nie chce grać w grę, w której "arachnolobby" wciska mu, że normalnością jest występowanie pająków w lesie! XD IMHO. Nie ma się co dziwić działalności aktywistów LGBT, gdy w XXI wieku nadal spotykają się z tak nieludzkim, nieempatycznym, nienawistnym bądź pełnym strachu zachowaniem.
Ktoś misiowi zepsuł grę, bo on tam może spotkać geja (biseksualistów raczej, jeśli mamy być dokładni), a misio nie lubi spotykać ludzi zorientowanych inaczej niż on, a że w prawdziwym świecie spotykanie jest ich normalne, to chciał sobie chociaż w główce wytworzyć świat, z którego pozbędzie się niewygodnego dla jego psychiki elementu ludzkiego, już był podobny misio, w pierwszej połowie XX wieku, miał podobne schematy myślowe i imię zaczynające się na A, a kończące na dolf, tamten misio nie wytrzymał, Wy misie też nie próbujcie zmieniać rzeczywistości, proszę.

Dodatkowo większość postaci w grze zarówno tych ważniejszych jak i niezależnych to MURZYNI a obce rasy nieludzi i tak mają rysy twarzy czarnoskórych --->> patrz królowa.

Gierka niezła ale rzeczywiście lewactwem z niej bucha :P

Jeszcze mieszają tu rasizm prócz homofobii :o szkoda, że wraz z pokoleniem młodych graczy cRPG przyszła zaraza nietolerancji.
To, że w grze, która za miejsce obrała archipelag wysp wzorowany nieco na Karaibach masz więcej ludzi o ciemniejszym kolorze skóry i rysach innych niż kaukaskie, to rzecz naturalna, a nie "lewactwo". Rdzenni mieszkańcy - aumanie wyspiarscy, lud Huana naturalnie przypomina rdzennych mieszkańców takich wysp, ludzcy kolonizatorzy - Vailianie przypominają ludzi pochodzenia Hiszpańskiego bądź Portugalskiego, jak kolonizatorzy z naszej historii, do tego jeszcze masz białe jak mleko Gwiazdy Poranne, przypominające ludzi rasy kaukaskiej, którzy początkowo migrowali na tereny kolonialne z powodów religijnych (taki np. okręt Mayflower, mówi to coś koledze?). Jak zwykle doszukujecie się lewactwa, gdzieś gdzie go zwyczajnie nie ma, PoE2 jest w kwestiach geograficzno-rasowo-migracyjnych mocno inspirowane historią naszego świata, a nie Waszym słynnym "lewactwem".

Grając nawet nie przeszło mi przez myśl, że ktoś mieszkańców Wysp Ognia w PoE 2 nazwie postaciami wrzucanymi w ramach politycznej poprawności, bo mu przypominają murzynów :D Nie no serio, nie wpadłem na to. Wy normalni jesteście? Taki miał być klimat i mieszkańcy.

Cała gra w kłamstwie! Po 40h nie znałem prawdy o moich towarzyszach. Oprócz Alotha, on był podejrzany, ale to chyba dlatego że nie lubię magów. Wystawiłem grze 10, ale teraz trzeba będzie zmienić na 2 xD

No ludzie nie bądźcie śmieszni

Nie trać swojego czasu Trash na dyskutowanie z takimi fachowcami jak Alex czy Flyby. Pierwszy zachwycał się fabułą AC Origins a drugi dialogami Fallouta 4. I masz rację co do tego, że ciężko się wczuć w taką drużynę. Ja w POE2 jeszcze nie grałem, bo zalega mi na Steamie, gdyż wciąż ogarniam jeszcze kilka tytułów - ale po tym co tu przeczytałem to mam nadzieję, że opcja tworzenia własnych bohaterów w karczmach wciąż jest aktualna ;-)

odp. @lotnik_chaos
Patologia w ogolnym znaczeniu to nieprawidlowosc, homoseksualizm w przyrodzie wystepuje ale jest nieprawidlowoscia - to raczej oczywiste bo poped istnieje po to zeby sie rozmnazac a nie zeby ci bylo przyjemnie, to tylko dodatkowy bodziec do dzialania;)
Jesli liczebnosc homoseksualistow stanowi 75% to jak mam to nazwac jak nie patologia? No litosci;)
To nie ja probuje zmieniac rzeczywistosc tylko oni.

Wlasnie lgbt sprawia ze ludzie maja serdecznie dosc tej chorej propagandy. W tym i ja, zanim ta cala machina ruszyla naprawde mialem to gdzies, wiedzialem ze istnieja tacy ludzie, ze maja takie same uczucia jak i my, ze to nie ich wina ze tacy sa.
Nie ma tu mowy o zadnej nienawisci czy braku empatii tylko Ci ludzie nie pojmuja (nie wszyscy) ze ich stan to jednak nieprawidlowosc i stanowia oni mniejszosc. Potem na sile i w sposob natarczywy probuja cos udowadniac i demonstrowac, to wlasnie sposob w jaki to robia sprawia ze nawet tolerancyjni ludzie reaguja z obrzydzeniem i niechecia.

Jesli chodzi o gre , co z tego ze nie trzeba romansowac jak ciagle masz wrazenie ze cos tu jest nie tak, ze ktos ci tu probuje sprzedac niezly kit. W kazdej kolejnej widzisz to samo i z jeszcze wiekszym natezeniem az urasta to do formy absurdu i tylko zastanawiasz sie "dobra ktory z was to gej , bi albo lesbijka".
Ujawnijcie sie opowiedzcie jakas ckliwa historie o swoim kochanku i miejmy to za soba a jesli bedzie mozliwosc po prostu nie przylacze was do druzyny bo nie mam ochoty tego sluchac.

Na tej zasadzie to funkcjonowalo do tej pory, ze miales wybor.
W tej czesci pillarsow praktycznie tego wyboru juz nie ma, mistrzowski poziom absurdu gdzie jestes skazany na samych takich towarzyszy (no chyba ze sobie wlasnych zrobisz)
Potem zdziwienie ze takie wciskanie czegos na sile przynosi odwrotny efekt do zamierzonego.

Przede wszystkim, to że coś wystepuje w historii czy przyrodzie wcale nie znaczy ze jest pożyteczne, czy normalne. To ze od zawsze istnieli ludzie którzy uprawiali seks powiedzmy ze swinia wcale nie oznacza ze dzisiejsi amatorzy swinskiej „milosci” sa normalni. Co więcej kolega trasha może brzydzić to co Ciebie podnieca i na odwrot, takie jego prawo. Nikt nie zabrania Ci podniecać się na myśl o golym facecie, czy zalotnie chrumkającej swini, ale to działa w dwie strony.
Mi akurat przeszkadza, ze większość męskich postaci nie wyklucza romansu ze mna. Sam fakt, ze sa do tego zdolni mnie brzydzi i wpływa na poziom rozrywki z gry. A fakt, ze az 75% postaci ma do tego sklonnosci ciężko nazwac zbiegiem okoliczności, gdyż w społeczeństwie zazwyczaj jest 2 może 3 % homoseksualistow.
Twoje opowiastka o pajakach zupełnie nie trafiona, mowiac scislej nie widze tam zadnej logiki.
Co do padającego dość często w tym temacie jak i na forum określenia „lewak” to zabawne z jaka latwoscia ludzie posluguja się terminami, których nie rozumieją.

Dzięki, że istniejecie, już się bałem, że większość tutaj to dzieciaki przerażone istnieniem innych kolorów, innych preferencji i teoriami homospiskowymi xd
@lordpilot: o globalne ocieplenie się nie obawiaj, pewnie uważają, że globalne ocieplenie to "lewacki wymysł", więc przynajmniej Pillarsom się o to nie oberwie :D

Dzięki za info i proszę innych o potwierdzenie. W innym przypadku kupię Divinity: Original Sin II - na chwilę obecną wolałbym jednak Pillars of Eternity II: Deadfire .

Chyba w piętę.

Zależy jaką pojemność mają te nasze SSD, ja mam akurat Intel 660p Series 1TB M.2 PCIe.

Jeśli mogę doradzić - zainwestuj w dysk SSD i na nim zainstaluj grę. Pierwsze ładowanie i wczytanie nowej lokacji zajmie jakieś 10 sec, a wchodzenie i wychodzenie z podobszarów danej lokacji będzie trwało max 3 sec. Procek też może mieć na to wpływ, ale raczej wynika to z wolnego odczytu danych z dysku. Tak to przynajmniej wygląda u mnie i serio nie mam powodów do narzekania.

Deadfire wykorzystuje technologię strumieniowania, która znacznie przyspieszyła ładowanie obszarów w stosunku do PoE 1 i Tyranny. Chwalili się tym na etapie wczesnych update'ów developerskich i to faktycznie działa.

Ale zgaduję, że skoro masz problem z długimi czasami wczytywania, nie posiadasz dysku SSD. Oczywiście to tylko i wyłącznie Twój wybór i preferencje, ale na dzisiejsze czasy SSD na system i niektóre gry to standard. Tego urządzenia nie kupuje się dla jednej gry. To inwestycja w ogólny komfort użytkowania komputera, który dzięki SSD uruchamia się w 5 sekund i od razu jest gotowy do działania. Nie trzeba czekać na załadowanie żadnych aplikacji z autostartu i przetrawienie przez system faktu, że został już uruchomiony.

HDD to HDD. Możesz mieć nawet dysk twardy z 2020 r., ale to wciąż będzie dysk talerzowy, który jest kilkukrotnie wolniejszy od dysków SSD.

SSD to dzisiaj w zasadzie standard i trzeba powoli brać na to poprawkę. Równie dobrze, mogliby go dorzucać do Windowsa i wszystkich innych gier, bo sam system i każda z tych gier będzie się ładować zauważalnie szybciej. Imho warto zainwestować. Sam po przesiadce na nowego kompa byłem pod wrażeniem szybszych "wczytów", bo chociaż wiedziałem, że różnica będzie, nie sądziłem wcześniej, że aż tak znaczna.

Deadfire ładuje obszary nieporównywalnie szybciej od PoE 1 - i to jest niezaprzeczalny fakt. Problemem nie jest gra, tylko wykorzystywany sprzęt.

Nawet jeśli Microsoft kupi Obsidian, to nie nabędzie jednocześnie praw do marki Pillars of Eternity, bo nie należy ona do Obsidianu:
https://silvaren-crpg.blogspot.com/2018/10/obsidian-entertainment-nie-posiada-praw.html

Liczby ze steamspy nie oddają pełni sprzedaży. Nie wiadomo ile kopii sprzedał GOG.

Zastanawiam się skąd te dysproporcje w popularności Divinity Original Sin 1&2 a Pillarsów. Czy co-op w D:OS tak nakręcił sprzedaż, pozytywne recenzje, grafika 3D? Znam trochę ludzi, którzy do Pillarsów nigdy nie siądą, bo nie są w 3D. Opinie są dość spolaryzowane. Sporo ludzi na forach wypowiada się, że lubi jedną markę, ale druga wydaje im się kompletnie nieinteresująca i odwrotnie.

Wydaje mi się, że to nie setting odstraszył ludzi. Większość graczy przechodzi grę raz (o ile w ogóle), więc pewnie część z nich czeka na premierę kompletu dodatków, bo z góry było wiadomo, że będą to równoległe przygody a nie nowy content po finale. Nie wiadomo też, czy się w ogóle sprzedadzą. Biała Marchia nawet się nie zwróciła, a szkoda, bo razem dodała blisko 30 godzin wysokiej jakości zawartości i imho był to jeden z najlepszych dodatków do gier cRPG. Obsidian na pewno zawalił sprawę od strony marketingu.

W Deadfire sporo było bugów w okolicy premiery, brak balansu i niski poziom trudności - to też mogło wpłynąć na to, że gracze wstrzymują się z kupnem. Są też tacy, co stwierdzą, że producent woła zbyt dużo pieniędzy za grę niezależną.

PoE 2 wyjdzie jeszcze na PS4, XBOX One i Nintendo Switch. Czytałem nawet jedną recenzję portu pierwszej części na PS4, gdzie autor pisał, że wcześniej odbił się od wersji pecetowej, za to wciągnął się na konsoli i ponoć wygodniej mu się sterowało padem.

ja bym wolal takie prostszego rpega tutaj ilosc cyferek i okienek mnie przeraza, nie wiadomo o co chodzi to juz Dragon Age byl skomplikowany ale jakos nad tym zapanowalem bo tam bylo wszystko przejrzyste w miare tego typu gry bylyby wspaniale gdyby mialy przejrzysty i malo skomplikowany system gry jak w Gothic to ideal czy w najgorszym przypadku pierwsze Dragon Age, w inne czesci nie gralem bo podobno dno, w takich grach przejrzystosc i intuicyjnosc sterowania to powinna byc podstawa, w Pillars juz na samym poczatku interfejs jest tak zagmatwany jest tyle okienek i cyferek ze nad samym przejrzeniu musialbym spedzic kilka godzin, szukam czegosc rownie dobrego ale prostszego, gdzie bylaby frajda grania i poznawania swiata a nie ze musze studiowac godzine 20 funkcji dla jedneego miecza, bez sensu, kto to wymyslil

gra w rpgi, w sumie z tych wielkich gralem ostatnio tylko w Gothiki

Gothic to nie jest RPG...

Gimby mi nie potrzeba w tym watku ktorzy sa w stanie wygdakac 3 wyrazy na krzyz , uprzejmie prosze o wyrazenie opinii i podsuwanie pomyslow doswiadczonych prawdziwych graczy

PoE 2 tak naprawdę nie ma jakiejś skomplikowanej mechaniki, naprawdę wystarczy przeczytać aby wiedzieć wszystko, serio dużo tego nie ma, jak ty chcesz grać w tą grę, jak czytać ci się nie chce nic -.-

Lepiej zagrać najpierw w "jedynkę", można sobie importować postac do "dwójki"....Mechanika nie jest jakoś ciężka, tak na poziomie drugiego Baldura czyli "meh". Zawsze można wziąć łatwy poziom trudności.

Obie części są wybitne. Jedynkę stawiam tak na równi z Arcanum, Might and Magic VI czy Świątynią Pierwotnego Zła, "dwójka" to jest majstersztyk na poziomie na poziomie takich tytułów jak Baldur's Gate II, Might and Magic VII czy Vampire the Masquarade: Bloodlines.

Teksty są przetłumaczone w postaci książek czy zwojów, które znajduje się w grze (przełączając w menu na język angielski możesz sprawdzić oryginalny tekst). U kartografa Sanzy możesz chyba nawet kupić parę z nich. Chyba wszystkie szanty są przeróbkami tekstu tych realnie znanych na całym świecie, w PoE 2 dostosowanych do realiów Eory. Np. "Roll The Old Berath's Wheel" to przeróbka "Roll the Old Chariot", które bez trudu znajdziesz na youtube.

Gdzie można kupić kompletną edycję PoEII?

Ja tylko na GOGu gry kupuję.

@Iselor (Łódź)
Dobra recenzja chociaż jak dla mnie zbyt pozytywna. POE II jest dużym postępem względem pierwszej części i pokazem "kunsztu" aczkolwiek przed Obsidianem dalej kawałek drogi co nie zmienia faktu iż obecnie jestem znowu skory do zakupu w ciemno gry RPG od tego studia.

Co do tekstu polecam Ci trochę bardziej dzielić tekst(np odstępy tematyczne) aby łatwiej się go czytało :)

Żywność schodzi tak szybko że psuć się nie powinna zdążyć...A owarte rany nie leczą się z czasem przypadkiem same?

Wszedłem na GOG i z nowych rzeczy widzę Critical Role Pack...A ten nowy patch jak się nazywa? I jest już ten patch z walką turową czy to właśnie o tym mowa?

Pamiętam, ta łatka wprowadzająca tryb turowy była w fazie beta, teraz aktualizacja ma oznaczenie 5.0 i wyszła z fazy testów.
Poczekam na dobrą promocję i biorę :]

Jakich masochistów?! DOS II poza grafiką to nie za bardzo ma start do drugich Pillarsów. Ok, wczytywanie się lokacji jest irytujące, ale poza tym? Świat w PoE II jest ogromny, a tu marudzenie jakby nie było żadnej swobody. Jak chcesz swobodę większą to sobie odpal TESy.

DOS II poza grafiką to nie za bardzo ma start do drugich Pillarsów
Poza grafiką, fabułą, postaciami, walką, mechaniką, muzyką itd
Tak poza tymi elementami nie ma startu :)

Mam wrażenie, że obaj Panowie są tak samo zamknięci w swoich światach ponieważ zarówno POE 2 jak i DOS 2 to wybitne gry RPG tyle, że stawiające na inne akcenty. I doprawdy nie chciałbym aby którakolwiek z tych gier była jednym jedynym wyznacznikiem dla gier.

Poza grafiką, fabułą, postaciami, walką, mechaniką, muzyką itd

Fabularnie DOS II to kolejne pieprzenie o ratowaniu świata. W dodatku przez większość gry fabuła jest niejasna i kompletnie nie wciąga - nie wiem kim jestem, czym jest źródło, kim są kolesie, którzy mnie uwięzili, kim są Pomazańcy, co się stało z bogami, itd. Kompletny chaos, który nie pomaga w zglębianiu rozgrywki. Obecnie kończę grę, niedługo napiszę reckę, ale...Postacie? Przecież tam poza tą dupą zawładniętą przez demona i może Czerwonym księciem nie ma nikogo specjalnego. W dodatku milczący są bardziej niż w Pillarsach. Muzyka to rzecz gustu, ale poza utworem z menu głównego utwory w DOS II są "meh". Walka i mechanika? Niecierpię mechaniki w Divinity, tam każda postać jest wszystkim, ta narzucona z góry wieloklasowość, każda używa przed walką tysiąca dziwnych umiejętności, które często nie za bardzo wiadomo od czego są, w dodatku system pancerza to jest masakra, walki są piekielnie długie i nużące, nie ma tu tego czegoś co przy walce mnie trzymało jak np. w Świątyni Pierwotnego Zła. DOS II uważam za dobre, może nawet bardzo dobre erpegie, ale ma dużo irytujących cech. Z całej serii lepiej grało mi się w stare Divine Divinity czy Dragon Knight Saga.

Fabularnie DOS II to kolejne pieprzenie o ratowaniu świata.
Tak samo jak BG, Neverwinter czy POE 1/2.

W dodatku przez większość gry fabuła jest niejasna i kompletnie nie wciąga - nie wiem kim jestem, czym jest źródło, kim są kolesie, którzy mnie uwięzili, kim są Pomazańcy, co się stało z bogami, itd.
Podczas gry przy rozwoju fabuły przecież masz to wszystko tłumaczone i to dość szybko.

Obecnie kończę grę, niedługo napiszę reckę, ale...Postacie? Przecież tam poza tą dupą zawładniętą przez demona i może Czerwonym księciem nie ma nikogo specjalnego.
Sorry ale aż bije z Ciebie pogarda i żółć wylewana na tą grę. To samo mógłbym powiedzieć o POE gdzie jedyne spoko dla mnie postacie to był Eder oraz Niezłomny reszta była nudna jak flaki z olejem.

Walka i mechanika? Niecierpię mechaniki w Divinity
Dochodzimy do punkty gdzie widać iż to nie jest gra dla Ciebie. Poza systemem pancerza mechanika jest bardzo dobra i dużo bardziej przemyślana niż w POE 1/2 gdzie używając głowy, żywiołów oraz otoczenia możesz wygrać ciężkie walki.

Podsumowując mam wrażenie, że zanim zacząłeś gre już spisałeś DOS 2 na straty i wywyższyłeś POE jako grala gier RPG. Starasz się udowodnić innym(i sobie), że Twoja gra jest lepsza nie widząc jej wad.

Tak samo jak BG, Neverwinter czy POE 1/2.

Zależy który Neverwinter. Zaś w Pillarsach chodzi o to jak ten świat ma wyglądać, nie o jego ratowanie.

Podczas gry przy rozwoju fabuły przecież masz to wszystko tłumaczone i to dość szybko.

Nie tak szybko. Tego typu rzeczy powinny być tłumaczone w instrukcji a takowej brak. Przynajmniej w wersji cyfrowej. Nawet w "prymitywnym" pierwszym Diablo miałem grubą na kilkadziesiąt stron instrukcję i opis lore gry.

Sorry ale aż bije z Ciebie pogarda i żółć wylewana na tą grę. To samo mógłbym powiedzieć o POE gdzie jedyne spoko dla mnie postacie to był Eder oraz Niezłomny reszta była nudna jak flaki z olejem.

Ależ skąd! DOS II bardzo mi się podoba. Niektóre walki, mimo ułomności mechaniki są bardzo fajne, lubię klimat tej gry, ma świetne questy poboczne, lubię moich towarzyszy, chociaż Ifan ben Mezd mega ciekawy nie jest ale ma swój orientalny urok, niektóre lokacje są świetne.
Co do towarzyszy - to jest rzecz w erpegach równie subiektywna jak fabuła i muzyka. Np. ludzie uwielbiają Minsca, jana i Jaheirę. Ja tych postaci niecierpię. Lubię Mazzy, która dla większości jest nijaka.
Co do Pillarsów: Eder i Niezłomny, zgadzam się, ale...."wszyscy" zachwycają się Zrozpaczona Matką. Mnie ta postać nuży. Z drugiej strony w ankiecie Obsidianu najmniej popularną postacią pierwzego PoE była Sagani. Było mi bardzo smutno bo ja wręcz kocham tą postać, co, jak już kiedys tłumaczyłem, wynika z mojej pasji do wszelkich indian, eskimosów i szamanów syberyjskich a z nimi wszystkimi mi się Sagani kojarzy.

Podsumowując mam wrażenie, że zanim zacząłeś gre już spisałeś DOS 2 na straty i wywyższyłeś POE jako grala gier RPG. Starasz się udowodnić innym(i sobie), że Twoja gra jest lepsza nie widząc jej wad.

Które? Drugie? Zgadza się, uważam drugie PoE II za najlepszego erpega jaki powstał. Co nie znaczy że nie irytował mnie chaotyczny system walki (fajnie że wprowadzili turowy choć nie miałem okazji go przetestować), irytował mnie system kierowania okrętem i nużące abordaże, wątek główny też jest masakrycznie krótki.
Natomiast DOS II, powtarzam, to erpeg bardzo dobry. jak skoczę cały może lepiej go ocenię. Ale już w tym momencie DOS II, mimo że cenię go niżej niż Pillarsy uważam zawspółczesny kanon gatunku i wśród 20 najlepszych tytułów w tymże. Nie wmawiaj mi że nie lubie czegoś co lubię :)

Ja się mogę zgodzić co do wyliczonych wad, ale...ładowanie lokacji, chaotyczna walka i bitwy morskie to detale drobne. W każdym wybitnym erpegu coś takiego znajdę. W DOS II, które bardzo lubię też są takowe....mankamenty: idiotyczny system pancerza, niestety milczący towarzysze (mimo że dobrze napisani), chaos w ekwipunku...

Właśnie niestety te loadingi zabijają Deadfire totalnie

Nic mi nie zabijały. Gdyby lołdingi miały zabijać gry to połowa arcydzieł by miała niskie oceny...

Nie wiecie co gadacie jak wogle mozna porownywać DoSII do tego arcydziela gdzie Divinity: Original Sin II jest pseudo gierką dla lamusów a Pillars II to alfa i omega dzisiejszych czasów w tym gatunku ...Iselor(Łódka) no weź Ty przynajmniej bądź mądry i przyznaj mi racje:)

No nie przyznam Ci racji ;) DOS II jest erpegiem wybitnym, jednym z niewielu, który może z PoE II stawać w szranki. Oba zawsze będą godne miejsca w pierwszej dziesiątce the best cRPG ever.

Pillars of Eternity 2 to rozczarowanie.

Jakże różne mogą być opinie! gdybym musiał wybierać, wybrałbym PoE II na najlepszego cRPG w historii.

ale zabrakło mi duszy w tej grze o duszach.

To jeden z nielicznych tytułów z duszą.

Zabrakło mi pamiętnych wydarzeń i zadań

Nie rozumiem zarzutu. Czy jest to aby konieczne? Taka jest specyfika fabuły/uniwersum. Czy pamiętam jakieś szczególne wydarzenia w Morrowindzie, Arcanum albo Wizardry ? No nie. Czy oceniam je niżej ? No nie.

Brak towarzyszy na miarę Niezłomnego i Zrozpaczonej Matki również jest mocno odczuwalny.

Tu sie zgadzam bo tylko Xoti polubiłem. To też jest jednak kwestia gustu - w pierwszych Pillarsach nie rozumiałem fenomenu ani Zrozpaczonej Matki ani tym bardziej Niezłomnego. Za to uwielbiam najmniej lubianą przez wszystkich Sagani.

Skoro tak wymieniam te braki, to nie mogę nie wspomnieć o smokach - jest ich za mało i nie stanowią wyzwania.

Smoki definiują cRPG fantasy czy co? Zarzut z czapy.

Eksploracja na głównej mapie świata jest nużąca, a miejsca i losowe zdarzenia powtarzają się.

Eksploracja jest cudowna, uwielbiam pływać po archipelagu i odkrywać nowe rzeczy!

Ścieżka dźwiękowa zawiera sporo utworów z części pierwszej, wydaje mi się, że stanowią one większość.

Bzdura.

Jeżeli chcesz pograć w dobrego erpega zagraj w Pillars of Eternity 1 a drugą część zostaw sobie na dokładkę.

Jeżeli chcesz zagrać w dobrego erpega zagraj w całą sagę, bo stanowią nierozerwalną całość. Pierwsze Pillarsy mają ciężki, nieco "dołujący" klimat, zbliżony troszeczkę do starego Tormenta czy Tyranny, dwójka jest bardziej...."wesoła" rodem z filmów Piraci z Karaibów. ja uwielbiam pirackie klimaty, jeśli ktoś nie przepada może byc zawiedziony.

Merytorycznie wypowiedziałem sie w mojej recenzji, gdybyś pojechał strzałka w górę to byś przeczytał:

Pierwsza część Pillars of Eternity była dla mnie...miłym zaskoczeniem i w ostateczności zaliczyłem ją do grona najlepszych komputerowych RPG w jakie grałem. Z zakupem drugiej części wstrzymałem się, aż do czasu wydania kompletnej edycji gry – ze wszystkimi patchami, dodatkami i DLC. Przy okazji w międzyczasie ulepszyłem komputer na tyle by był go w stanie uruchomić ;) A do samej gry podchodziłem z dużą ostrożnością: rzadko część druga czegokolwiek, czy to filmu czy gry, jest lepsza od „jedynki”. Bałem się także „casualizacji” tytułu. Niesłusznie.
PoE II zaczyna się jak w filmach Hitchcocka – od trzęsienia ziemi. I to dosłownie. Eothas, bóg światła, odrodzenia, świtu i wiosny, postanawia rozprostować kości i przejść się na wycieczkę - w postaci androwego kolosa sod twierdzy Caed Nua, przy okazji niszcząc samą twierdzę i zabijając jej mieszkańców – sam bohater gracza, Widzący, ledwo uchodzi z życiem i dostaje misję od bogów: odkryć plany Eothasa. W tym celu wskakujemy na statek i wyruszamy na Archipelag Martwego Ognia, bo gdzieś tam jest cel wędrówki tajemniczego boga…
Statek zastępuje nam twierdzę Caed Nua – musimy zadbać o odpowiednie jego wyposażenie (żagle, działa, ster), nie mówiąc już o załodze: na szczęście od początku towarzyszy nam grupa zawiadaków, którzy nie podróżują z nami podczas gry i walk, ale są właśnie załogą okrętu – majtkami, lekarzami, kucharzami, działonowymi itd. Bez nich statek nie popłynie daleko:) Każdy z nich zdobywa w „zawodzie” doświadczenie z biegiem gry (np. lekarz będzie szybciej leczył rannych członków załogi), możemy też dodatkowych członków załogi nająć w każdej karczmie. No i ciekawostka: załoga żąda pieniędzy więc trzeba im płacić dzienne stawki, codziennie też chcą jeść i pić więc o to też musimy zadbać; na szczęście nie są to drogie rzeczy. Inaczej załoga się zbuntuje i odejdzie, a tego byśmy nie chcieli :)
A dobrze mieć dobry statek i dobrą załogę. Archipelag to miejsce niebezpieczne. Zamieszkiwany jest głównie przez Huana, rdzenną ludność, złożoną z niezależnych (zazwyczaj) plemion (przypominają trochę Indian Ameryki), swoje placówki handlowe mają tu również Imperium Rautai i Vailiańska Kampania Handlowa, które walczą o wpływy, wyzyskują plemiona, zakładają kolonie i zgarniają tyle złota i surowców ile się da. Do tego wszystkiego dochodzą piraci, atakujący lub handlujący z wszystkimi i wszystkim. Każda z tych frakcji będzie miała swój interes by działać z lub przeciw Widzącemu, w zależności od naszych działań i podejmowanych decyzji. Bo wszelkie nasze działania, tak w queście głównym jak i pobocznych będą mieć wpływ na ostateczne zakończenie…
Wspomagać nas w tym oczywiście będą towarzysze. Są ich trzy rodzaje. Towarzysze fabularni to ci, którzy z nami dyskutują, wtrącają swoje uwagi i ich los też zależy od naszych działań. Z pierwszej części gry „przeszli” mag Aloth, paladynka Pallegina oraz wojownik Eder. Jako że z tej grupki lubię tylko Edera (moja ulubiona postać – Sagani – niestety tu się nie znalazła) nie byłem zbyt pocieszony, jednak w zamian za to są nowi towarzysze, też ciekawi, chyba w sumie ciekawsi od tych z „jedynki” i bardziej gadatliwi ;) Druga grupa to pomocnicy, czyli postacie, które spotykamy „po drodze”, prowadzimy z nimi rozmowy, jednak po dołączeniu do drużyny już z nami nie gadają :) No i trzecia grupa to rekrutowani w karczmach awanturnicy, których sami tworzymy. Nie ukrywam że bardzo mnie cieszy iż przeniesiono tą opcję, ponieważ uważam to za jeden z największych atutów serii, ponieważ możemy bardzo „kombinować” ze składem drużyny – kto chce może grać tylko z fabularnymi towarzyszami, kto chce – sam tworzy całą drużynę (oczywiście awanturnicy z karczmy nie mają w zasadzie swoich charakterów i nie prowadzą z nami rozmów), a kto chce może mieć misz masz, w zależności od potrzeb. Aha, tym razem może nam towarzyszyć maksymalnie czterech towarzyszy, nie pięciu. U mnie więc było to 3 towarzyszy fabularnych i standardowo moja druga metapostać ze wszystkich erpegów: Aliza, nastawiona na łuk wojowniczka - tutaj zrobiłem z niej wieloklasowca Łowcę/Łotra. No właśnie, wieloklasowość; to jest nowość. Nasze postacie mogą mieć dwie klasy co jest przydatne przy tak ograniczonej liczbie towarzyszy. Oczywiście, nie będą mieć dostępu do najpotężniejszych zaklęć i umiejętności, ale uniwersalizm tych postaci to rekompensuje wg mnie (mój główny bohater to standardowo jak gram w erpegach: Wojownik/Kapłan).
Dobra, co nieco o świecie. Bo ten jest naprawdę ogromny i od początku otwarty na gracza – płyniemy gdzie chcemy i kiedy chcemy, a ograniczać nas mogą tylko silni przeciwnicy. Wyspy są różnorodne, na niektórych są miasta i wioski, na innych tylko bestie, na jeszcze innych zapomniane ruiny, świątynie i grobowce. I tutaj też pojawia się coś co było w „jedynce”, a co tu pojawia się bardzo często: scenki paragrafowe. Spotkania z postaciami, przejście przez niepewny most, wspinanie się na skałę, przeszukiwanie ruin – to często robimy w owych scenkach a powodzenia zależą od umiejętności naszych jak i towarzyszy. Ci często komentują zastaną sytuację, co ciekawe, losowe kwestie w wybranych momentach przypisane są nawet awanturnikom z karczmy co jest wg mnie bardzo fajne i pozwala się zżyć z towarzyszami. Może nie każdy lubi owe scenki, ale ja bardzo, mocno budują one tzw. „klimat”.
Podróże statkiem wiążą się z czymś jeszcze: napotykaniem innych okrętów innych frakcji. Jeśli napotkamy jednak statek piratów trzeba się liczyć z tym że zawsze zostaniemy przez nich zaatakowani, chyba że mamy z nimi dobre relacje, choć i wtedy się zdarza ;) Gracz może też atakować statki innych frakcji, a po każdej zwycięskiej walce załoga zdobywa doświadczenie, pieniądze, sprzęt :) Jak wygląda walka? Początkowo można ostrzelać statek z dział i nawet go zatopić, ale dla mnie to nudna opcja, więc od razu płynąłem burta w burtę i abordaż przeprowadzałem :) Wtedy pojawia się plansza, widzimy dwa statki i dwie załogi i zaczyna się walka przy akompaniamencie „pirackiej” muzyki ;) Jako iż zawsze załoga wroga to przynajmniej z około 8 (czasem więcej) załogantów więc i nas wspierają (zazwyczaj 4) towarzysze fabularni, pomocnicy, bądź awanturnicy, których akurat nie mamy we właściwym pięcioosobowym składzie drużyny. To, którzy nas wesprą w walce na statku komputer poprzez losowanie ustala sam. Sama zaś walka to wciąż jak w „jedynce” czas rzeczywisty z aktywną pauzą; czasem to wprowadza chaos, ale przy odpowiednim użytkowaniu pauzy, da się nad tym zapanować ;)
I jeszcze wrócę do rozwoju postaci na chwilę: pamiętacie z każdego drużynowego erpega sytuację gdy wasze postacie inne niż przywódca miały wpakowane punkty w statystyki, których nijak nie można było wykorzystać ? Co z tego że nasz wojownik z tylnego szeregu miał wysoką wartość zastraszania skoro nie był przywódcą i nijak to nie było wykorzystywane? Tutaj jest inaczej. Raz że wszelkie tego typu umiejętności są wykorzystywane w scenkach paragrafowych. Dwa, że umiejętność jednej postaci wpływa na tą samą umiejętność u całej drużyny (komputer wylicza pewną...średnią). Tak więc jeśli Eder miał dużo punktów w zastraszaniu, a Widzący nie miał nic, to jednak i tak podczas dialogów mogła pojawić się opcja dzięki zastraszaniu Edera. To bardzo dobry pomysł twórców gry, gdyż w końcu warto mądrze inwestować w rozwój wszystkich postaci.
Jest tak wiele ważnych rzeczy, o których warto napisać w przypadku tej gry, że mam nadzieję że o niczym nie zapominam ;) Powiem tak: warto mieć edycję Defintive Edition ze wszystkimi DLC/dodatkami, gdyż to dodaje nowe wyspy z nowymi questami...Nie są może one jakoś fabularnie bardzo rozwinięte, ale wciąż zachowane w nastroju i powiązane tematycznie z podstawową fabułą gry.
No i na koniec technikalia: graficznie jest podobnie jak w pierwszej części, ale jednak o wiele ładniej ;) Nie umiem opisywać grafiki, więc na tym poprzestańmy :) Za to muzyka jak zwykle świetna. Pirackie (instrumentalne) szanty w karczmach są świetne, bardzo też byłem mile zaskoczony kiedy się okazało że szanty są śpiewane przez...załogę okrętu kiedy płyniemy w daleki rejs! Świetne rozwiązanie. Natomiast często w lochach i świątyniach słychać utwór „All Gods” (przy zakupie gry soundtrack jest dołączany gratis), który jest...smutny i hm, mistyczny (?) zarazem i nie pozwala zapomnień graczowi że stawka w grze jest wysoka. Trzeba tu uspokoić wszystkich graczy: mimo pirackiej, czasem rubasznej otoczki i klimatu rodem z „Piratów z Karaibów”, gra stawia często gracza w moralnie ciężkich wyborach, zaś ostateczne wybory i cała tzw. stawka o jaką toczy się rozgrywka jest większa niż w pierwszej części.
No dobrze, koniec chyba tej recenzji. Nie napisałem nic o minusach, ale w sumie ciężko mi coś znaleźć, może poza długimi „lołdingami”, ale to podejrzewam wynika z mojego starego dysku HDD :) Grałem w życiu w chyba (prawie) wszystkie najważniejsze erpegi w historii; nie lubię list TOP (z wyjątkiem alfabetycznych), bo jak można twierdzić że Might and Magic VII jest lepsze od Arcanum lub na odwrót ? Jak logicznie uzasadnić że Planescape: Torment jest lepsze od Morrowinda lub na odwrót? Jednak gdybym musiał tworzyć taką listę, to Pillars of Eternity II jest (na tą chwilę) najlepszym komputerowym RPG w jakie grałem (przede mną seria Divinity: Original Sin, czekajcie na recenzje i porównania z Pillarsami:)) - to pokazuje iż nowe technologie, nawet zaimplementowane w tradycyjne izometryczne cRPG oraz większe doświadczenie twórców, pozwalają stworzyć rzeczy wybitne, które detronizują dotychczasowych liderów jakości jak Baldur’s Gate II, Might and Magic VI czy Vampire the Masquarade: Bloodlines. Polecam ten tytuł każdemu fanowi prawdziwego, klasycznego RPG, bo Pillars of Eternity II jest arcydziełem w swoim gatunku.

Archaiczny to jest Dungeon Master albo Magic Candle a nie to.

Ale Eora w obu grach jest światem renesansu, nie średniowiecza, więc wszystko pasuje, tym bardziej, że reżyser gry ma stopień naukowy z historii i mocno wzorował się na rzeczywistości tworząc ten świat.

W przeciwieństwie do wielu settingów fantasy, Eora nie stoi w miejscu. Avowed będzie się rozgrywać przed pierwszymi Pillarsami. Gdyby jednak stworzyli kiedyś grę osadzoną kilkaset lat później, Eora przypominałaby steampunk, ale nazywalibyśmy ten świat soulpunkiem, bo wiktoriańskie miasta wypchane byłyby technologią napędzaną duszami.

Troche fabuła w pillarsach 2 mnie rozczarowała, no i szkoda ze zrezygnowali z czytania dusz, to był fajny bajer w 1 dodający klimatu

Ale sama gra jest super, nie rozumiem czemu pillarsy 2 się tak słabo sprzedały, gdy baldur 3 taki mocny wynik osiągnął

A jak wygląda sprzedaż w pillarsach 2?

Uuu, no to faktycznie sprzedaż była dość niska No i chyba poe2 była na kickstarterze, tak?

Ciekawe czy doczekamy się jeszcze kiedyś jakiegoś izometrycznego cprg od obsidianu, nawet nie koniecznie tyranny 2 czy Poe 3

Nie mam teraz czasu szukać danych, ale z tego co pamiętam z wypowiedzi Sawyera i paru źródeł:
Lariani podzielili się wynikami ankiety z Obsidianem => uznano, że grupa odbiorców PoE dość mocno pokrywa się z grupą odbiorców D:OS.
D:OS1 sprzedało się całkiem nieźle, Lariani ulepszyli grę na podstawie feedbacku > D:OS2 sprzedało się rewelacyjnie.
PoE2 miało 4x więcej preorderów niż PoE1.

To wszystko zbudowało oczekiwania względem sprzedaży PoE 2 => oczekiwano 600k sprzedanych kopii w pierwszych 6 miesiącach od premiery.
Prawdopodobne przyczyny kiepskiej sprzedaży:
1. PoE nie jest zbyt podobne do D:OS i w rzeczywistości ma inną grupę odbiorców. Mechanika z walką i rozwojem postaci są bardziej złożone pod względem statusów, statystyk, całej tej matematycznej warstwy i opcji od dość intuicyjnego i prostego systemu z D:OS. Brak multiplayer'a, ciężki klimat i bardziej poważne wątki, dwuwymiarowa grafika zamiast 3D. Gra jest mniej przystępna.
2. Sprzedaż PoE1 była sztucznie zawyżona, bo powrót gier w stylu Baldura była chwytem marketingowym - PoE1 kupili fani BG, którzy np. już wówczas nie mogliby grać w BG, bo rozgrywka tego typu była dla nich przestarzała i niestrawna po 15 latach. Podobnie wielu nowych graczy ze względu na powoływanie się na jakiegoś sławnego klasyka, w którego nigdy nie grali, zaryzykowało by sprawdzić, o co tyle szumu.
3. Kickstarter PoE1 miał większe zasięgi niż FIG przy PoE2.
4. Ulepszenie PoE1 na bazie feedbacku w rzeczywistości nie zachęciło nowych graczy, a bardziej przytrzymało przy serii starych, bo w rozwój i feedback zaangażowani byli przede wszystkim ci, którym gra się podobała.
5. PoE2 miało bardzo słaby marketing, a jak wiadomo, dobra gra sama się nie obroni. Cyberpunk 2077 sprzedał pierwsze 13kk w zasadzie dzięki samemu marketingowi.
6. Sequele sprzedają się gorzej od pierwowzoru.
7. DLC sprzedają się jeszcze gorzej.
8. DLC zapowiedziano podczas kampanii na FIG-u, większość niedzielnych graczy przechodzi gry tylko raz - nawet te, które nastawione są na regrywalność dużą reaktywnością czy mnogością kierunków rozwoju postaci. Wielu graczy czeka z kupnem/zagraniem, aż gra będzie "kompletna".
9. Łatka "pirackiego klimatu" gry, chociaż ten wcale nie ma wiele wspólnego z grą o piratach.

Co na pewno nie miało wpływu na sprzedaż:
1. Oceny krytyków.
2. Oceny graczy.
3. Krótka/rozczarowująca główna fabuła.
3. VO wymuszony przez Urquharta ze względu na streamerów.

Zdanie: "PoE2 sprzedało się słabo/fatalnie" jest kłamstwem. PoE2 sprzedało się poniżej oczekiwań 600k w 6 miesięcy, ale już w ciągu roku od premiery nie tylko się zwróciło, ale zdążyło na siebie zarobić. Jest obiektywnie lepszą grą od pierwowzoru.

Ogółem wniosek jest taki, że PoE1 kupiło dużo przypadkowych graczy i odbili się od tej gry. Jednocześnie duża popularność wynikająca z wyników sprzedaży zafałszowała rzeczywisty popyt na taki tytuł. Dwójkę kupiła już głównie nisza, do której takie współczesne wyobrażenie gameplay'u starych Baldurów było kierowane.

Zanim ktoś wyskoczy "no ale Pathfinder..." - Pathfinder to Pathfinder i tam licencja i kilkanaście lat istnienia marki na rynku zrobiły swoje. Miał swoje rzesze fanów zanim Owlcat wzięło się do roboty. Plus ludzie "lubią te piosenki, które znają", a tzw. vocal minority narzekało, że nie dostało D&D 1:1 tylko nowy system w PoE, a w Pathfinderze dużo łatwiej było się odnaleźć.

po jednak nudne wodolejstwo i pewną odpychająca pompatyczność opisów i dialogów. W Tyranny trochę tą mechanikę już poprawili i bawiłem się dużo lepiej, bardziej też trafił do mnie świat i historia. W PoE2 też jest o niebo lepiej ale po
Kwestia gustu imo, dla mnie zarówno świat i fabuła w pillarsach podobały mi się bardziej od tego z tyranny (fabuła w tyranny jak dla mnie jest dość nudna trochę)

Dialogi w pillarsach są specyficzne, to prawda, ale są trochę podobne do tych z tormenta, dlatego mi tak podpasowały

elathir
Jaką mechanikę odnowienia miałeś w PoE1, bo trochę gralem w ten tytuł i nie mam pojęcia, co masz na myśli? I w jaki sposób strywializowała ona system rozwoju postaci? Jeśli chodzi Ci o zresetowanie postaci, to taka opcja jest przecież niemal w każdym współczesnym RPG, w tym w nawet bardziej hardkorowych i złożonych Pathfinderach.

Imo ponurą atmosferę rozładowywał zarówno Eder jak i Hiravias a nawet wstawki Iselmyry.

Generalnie odbiór postaci, fabuły czy dialogów to kwestia wyłącznie subiektywna, zależna od gustu. Po Numerze też cisnęli, że grafomania i podawali wszędzie za przykład pół zdania bez dopełniającego je kontekstu. Osobiście bardziej wolę postaci z pierwszych Pillarsów i ich fabułę od tego, co np. dostaliśmy w BG3. Ale tu znów argumenty oparte na guście. Wolę też takie scenariusze jak w Pillarsach, KotOR2 czy nawet NWN2 niż np. to co było w Dragon Age Origins.

Powiedziałbym, ze okropnie napisane były Pathfindery, a jak testowałem spolszczenie WotR to w ogóle tego się nie dało czytać.

Mam na myśli ten parametr odpowiadający za częstotliwość ataku i zależny w dużej mierze od zbroi. Broń też ma znaczenie czy atrybuty. Jednak po kilkunastu godzinach odkryłem, ze choć gra pozwala na tworzenie wykorzystanie zróżnicowanych zbroi (ubrania, lekkie średnie, ciężkie) i buildów to sens mają dwa. Jeden tank najcięższy jak się da z talentem na zajęcie jak największej liczby wrogów w zwarciu i reszta drużyny najlżej opancerzona jak się da by atakować jak najczęściej (jakakolwiek zbroja tylko dla bonusów z zaklęcia ale jak nie ma porządnych to bez niej nawet). Ogólnie testowałem rożne buildy i w zasadzie to opóźnienie, czy jak to się tam zwało, było parametrem do tego stopnia kluczowym, że pozostałe nie miały za wiele znaczenia przy nim.

Po prostu nie lubię RPGów w których system opiera się na prostym min-maxowaniu. Wolę takie, które wymuszają bardziej rozproszone podejście.

Czyli nie zrozumiałeś tego systemu, bo on właśnie nagradza "rozproszone podejście", karząc za min-maxowanie. Im wyższy poziom trudności, tym bardziej dotkliwie karze, na normalnym poziomie trudności generalnie ma działać dowolny build, więc może stąd takie masz przemyślenia. Właśnie w systemie odzyskiwania gotowości chodzi o znalezienie złotego środka pomiędzy zadawanymi obrażeniami a częstotliwością ataku. Długość animacji ataku wynika wyłącznie ze zręczności, a wszystkie modyfikatory oznaczone jako "tempo ataku" redukują wyłącznie czas bezczynności między kolejnymi atakami, zwiększając ich częstotliwość. Jak w D&D upraszczając masz 6 sekund między każdą akcją, tak tutaj ta "długość rundy" jest elastyczna i jak dobrze poznasz system, pozwala na optymalizację i osiąganie lepszych wyników - nie chodzi tu wcale o min-maxowanie. Jak w D&D wiele buffów o tym samym efekcie się nie stackuje. W PoE1 mimo wszystko można tak zoptymalizować talenty, zdolności i ekwipunek postaci, że odstęp pomiędzy atakami da się zredukować do zera, eliminując całkowicie przestoje. W PoE2 zmieniono formuły stosując tzw. podwójną inwersję, przez co jest to niemożliwe i optymalizacja tempa ataku wynika wówczas z większej liczby czynników.

W PoE1 zbroje wybierasz z trzech powodów - stopnia ochrony, ograniczenia szybkości ataku i właściwości dodatkowych. Poziom ochrony to Redukcja Obrażeń (RO) jest akurat najmniej istotny, bo pancerze mają coś, co w RPG nazywamy damage treshold, a więc to nie jest procentowa redukcja obrażeń, a pewien próg negujący część z nich, przez co na wyższych poziomach skaluje się to nieadekwatnie do wartości obrażeń, jakim poddawane są postacie - ale to działa w dwie strony, również na wrogów. Generalnie wybór najcięższej zbroi jest bez sensu, podobnie jak wybór najlżejszej, bo RO to parametr najmniej istotny w przypadku pancerzy. Poza tym możesz nawet w zbroi łuskowej osiągnąć zerowe odzyskiwanie gotowości, a w pewnych buildach możesz mieć 0 recovery nawet w zbroi płytowej, a więc najcięższej. Z tego też względu najistotniejszym parametrem doboru pancerza są tak naprawdę dodatkowe właściwości, jakie oferują. Ponadto masz jeszcze coś takiego, jak przekucie durgańską stalą, która również wpływa na tempo ataku, mogąc defaultową karę mocno zredukować. Ba, w PoE2 jest nawet pancerz, w którym atakuje się szybciej niż będąc nago - ot, kuriozum systemu ;]

W Tyranny niczego nie obeszli, system działa bardzo podobnie, a posiadanie tanka nic nie zmienia. W PoE1 też możesz mieć tanka. Możesz nawet zrobić całe party biegające nago, które będzie nieśmiertelne z 1 ubranym tankiem, bo da się tak zbuffować drużynę, że będzie niemożliwa do trafienia (Odbicie na poziomie około 240).

Nawiązujesz, że zbroje w D&D mają sens - wielu ludzi uważa, że nie mają, bo generalnie nie chronią przed obrażeniami, a jedynie utrudniają trafienie. Za utrudnienie trafienia w PoE masz statystykę Odbicia, modyfikowaną przez klasę, poziom postaci, tarczę i szereg efektów aktywnych w postaci buffów. Same zbroje w PoE mają więcej wspólnego z systemem ze starszych edycji D&D, gdzie np. płytówka lepiej chroniła przed atakami bronią sieczną, a gorzej przed atakami bronią obuchową - bo w PoE te wartości RO też są różne względem różnych typów obrażeń, co samo w sobie jest ciekawszym systemem, bo nie jest nastawione na zakladanie jak najcięższej zbroi, a profilowanie ochrony przed konkretnymi atakami.

Co do postaci - wciąż jest to tylko kwestia gustu. Mnie Hiravias nie irytował, a bawił. W dodatku miał śmieszne bantery z Ederem. Historia Alotha może się potoczyć różnie, co ma przełożenie na jego dalsze losy i charakter w PoE2. Może całkowicie odciąć się od Iselmyry w jedynce, zapanować nad nią albo pozwolić jej wziąć górę. Co do Pathfindera, fabuła KM mnie nudziła, WotR jest lepszy scenariuszowo, ale dialogi były sztuczne, większe ściany tekstu niż w PoE1, a po polsku brzmiało to wszystko jak jakiś fanfic czternastolatka, ale może to kwestia tego kiepskiego maszynowego spolszczenia po słabej korekcie.

W BG2 znacznie bardziej wolałem Korgana, Edwina i Viconię albo Jaheirę od Minsca i Jana, bo nie byli dla mnie zbyt zabawni. Za to Minsc w BG3 jest jak najbardziej zabawny i lepszy od roli w starych odsłonach. Problem z tymi postaciami z BG3 mam taki, że ciekawą historię ma Shadowheart i może Astarion, Lae'zel nie istnieje bez lore githyanki, a Karlach w ogóle nie pasuje mi do uniwersum - tym bardziej, że zachowuje się jak Finn w Star Wars Force Awakens. Przeżywa spotkanie z Jaheirą i Minsciem jak Finn po spotkaniu Hana Solo.

No własnie grałem na najwyższym to czułem się karany ciągnącymi się w nieskończoność walkami jak stosowałem inne podejście. Wszystkie były proste ale przeciwników tłukłem strasznie długo. Zmiana na właśnie minimalne opóźnienie minimalnie je utrudniła bo byłem delikatniejszy, ale i tak nie stanowiły wyzwania poza 2-3 w całej grze (ci co grali wiedza które) a przynajmniej nie ciągnęły się tak bardzo.

PotD wymaga optymalizacji buildów. Ten poziom trudności m.in. karze za min-maxowanie cech. Byłeś karany za nieoptymalne granie, bo właśnie nie szukałeś złotego środka czyli metod na zachowanie ochrony/przeżywalności przy jednoczesnej redukcji czasu odzyskiwania gotowości. Postacie stały się bardziej delikatne, bo po prostu poubierałeś najlżejsze zbroje aby po linii najmniejszego oporu osiągnąć jak najkrótsze odzyskiwanie gotowości. Jeśli zoptymalizujesz talenty, zdolności, ekwipunek i dostosujesz taktykę, to zachowasz przeżywalność i będziesz atakować szybciej. Wrogowie padają bardzo szybko nawet na PotD. Nawet te najtrudniejsze walki to kwestia około 20-30 sekund czasu gry. Wyjątkiem jest radiant spore.

Wskaż mi jedno zastosowanie dla buildu w średniej zbroi? Bo i DPS będzie znacznie niższy i na tanka się nie nada. Teoretycznie mógłby to być suport dla tych co tank nie zwiąże w walce, ale przez całą grę sytuacje gdy to miało zastosowanie może były ze 3 maksymalnie, więc nie warto było. No chyba, ze faktycznie da się w cięższych niż te lżejsze dojść do 0 odzyskiwania gotowości. To może wtedy faktycznie. Ale z racji, ze moja ekipa w lekkich sobie radziła na najtrudniejszym nie czułem potrzeby dalej naginać systemu.

Tank czy DPS może biegać w zasadzie w dowolnej zbroi, której efekt wchodzi w jakieś synergie z buildem. Świetnym tankiem będzie np. łotrzyk w zbroi Vengiatta Rugia, która jest przeszywanicą. Idealnym DPS-em będzie wojownk w krwawym pancerzu (zbroja płytowa). Przewrotnie, co nie? Pisałem, że zarówno w średniej zbroi (łuskowa), jak i w przypadku niektórych buildów w ciężkiej zbroi (płytowa) da się osiągnąć 0 recovery, więc DPS będzie zmaksymalizowany pod względem częstotliwości ataków (brak pauz pomiędzy uderzeniami). Taka postać będzie top DPS-em w drużynie. Może być nawet tankiem czy off-tankiem.

Wartość RO ma znacznie na początku gry, gdy wciąż dobrze skaluje się z wartością obrażeń zadawanych przez wrogów. Potem jednak zadają wielokrotną wartość RO zapewnianych przez pancerze, więc ta konkretna statystyka traci na znaczeniu i ważniejsze są inne właściwości zapewniane przez pancerz. Nie da się dobrze tankować samym RO, w PoE1 tankuje się wysokim Odbiciem (aka Klasą Pancerza w tłumaczeniu na dedeki). W ramach analogii dodam, że w takim BG 2 ToB jest odwrotnie i samym KP nie utankujesz nikogo ze względu na THAC0 wrogów i na losowość, bo wciąż możesz zginąć od jednego kryta, dlatego poza może dwoma wyjątkami KP tanków zwykle w baldurze idzie się w redukcję obrażeń. Zmniejszenie wpływu losowości w PoE też jest czymś, za co cenię te mechanikę bardziej niż D&D. W D&D wyrzucisz 1 - automatycznie pudłujesz, wyrzucisz 20 automatycznie trafiasz (na przykładzie BG2, bo oczywiście w edycji 3 i 3.5 musisz potwierdzić krytyka dodatkowym rzutem, który musi osiągnąć KP celu, aby być krytycznym trafieniem). Nawet jeśli się zbuffujesz lub nie, wciąż masz 5% krytycznej porażki i 5% krytycznego sukcesu. W Pillarsach z kolei masz cztery zakresy - pudło, draśnięcie, trafienie i krytyk i jeśli tylko potrafisz skumulować dostatecznie wysoką premię, jesteś w stanie zawsze trafiać krytycznie lub sprawić, że wrogowie zawsze będą pudłować. Rzut k100 nie ma wówczas znaczenia, bo wartości Celności i Obrony mogą tak bardzo różnić się od siebie. Tankujesz Odbiciem. Jeśli potrafisz zrobić tak, by wróg nie mógł trafić postaci, RO jest w ogóle pomijalną statystyką. Dlatego wspomniany łotrzyk tank w przeszywanicy może być świetnym tankiem.

PoE2 naprawia redukcję obrażeń, bo tam razem z celnością jest w zasadzie najważniejszym czynnikiem wpływającym na obrażenia przez całą grę.