Gra Resident Evil 2 | PC

Jako gra sama w sobie jest świetna, ale jako Remake niestety nie, dlaczego, wyjaśnię poniżej.
Grałem w oryginał w czasach gdy ta gra dopiero co wyszła i byłem po prostu zachwycony tą grą.
Oprócz innych części, w które też grałem w tamtych czasach (RE3 Nemesis była moją kolejną ulubioną częścią), ta część była dla mnie najlepszą z serii, już nawet nie pamiętam ile godzin spędziłem grająć w RE2 1998.
Ogólnie klimat, atmosfera i grafika jak na tamte czasy były po prostu zwalające z nóg. Klimat był tak gęsty że po prostu mogłeś spędzać przy tej grze całe dni. Na szczególną uwagę zasługiwał system zappingu oraz możliwość przejścia tej samej gdy w odwrotnej kolejności, która dawała w zamiach inną fabułę co sprawiało że chciało się przy tej grze spędzać kolejne godziny, nie nudząć się.
Potem wyszły kolejne części, które zaczęły odchodzić od korzeni wprowadzając wiecej akcji niż horroru, co mi osobiście nie przypadło do gustu.
Potem Capcom zapowiedział RE2 Remake co było dla mnie miłym zaskoczeniem i nadzieją na powrót do korzeni, z których wyrosła cała seria.
Wreszcie gdy nowy RE2 pojawił się w sklepach nie mogłem się doczekać aż zagram.
Po Remaku oczekiwałem, że będzie czerpał garściami z oryginału. W końcu znalazłem czas na grę i pierwsze wrażenie było naprawdę oszałamiające.
Na pierwszy rzut oka oczywiście poszła oprawa graficzna. Muszę przyznać że Capcom zrobił tutaj naprawdę świetną robotę.
Grafika w Remake to po prostu dzieło sztuki. Co prawda miałem pewne problemy z grafiką z poziomami czerni (gra wyglądała zbyt blado) ale poradziłem sobie dzięki narzędziu ReShade. Pamiętam jak na początku nie mogłem się napatrzyć jak świetnie wygląda nowy RE2.
Kolejne miłe zaskoczenie to możliwość grania w początkowej lokacji, która była przedstawiona w oryginale tylko w cutscence.
Klimat nieziemski, poczucie zagrożenia w każdej sekundzie. Ogólnie poziom strachu jest tutaj znacznie większy niż w oryginale, co nie każdemu może przypaść do gustu, sam z początku się bałem znacznie bardziej niż w oryginale ale chęć poznania całej histori pchała mie do przodu.
Oprócz grafiki, został świetnie zaprojektowany gameplay, moim zdaniem jest najlepszy z całej serii. Co więcej została usprawiona mapa, gdzie można zobaczyć rozmieszczenie przedmiotów, których się jeszcze nie zabrało oraz lokacje, których się jeszcze nie odwiedziło lub które są niedostępne.
Ogólnie został zachowany duch oryginału, który został podniesiony na wyższy poziom.
Co więcej przywrócenie systemu zagadek i ekwipunku było też świetnym zabiegiem ze strony Capcom, no bez tego to Resident Evil nie byłby Resident Evilem.
I to by było na tyle jeżeli chodzi o główne atuty tej gry.
Gdy już nieco się przyzwyczaiłem do nowego RE2, niestety pierwsze czego mi brakowało to muzyki.
Capcom wyciął niemal 80% muzyki z originału co dla mnie było niemiłym doświadczeniem. Po prostu brakowało mi tej klimatycznej muzyki podczas grania żeby bardziej wkręcić się w grę i jej fabułę. O samej fabule powiem za chwilę bo w tej kwesti niestety Capcom też dał ciała.
Kolejny minus to brak innych typów przeciwników. Po dostaniu się do labolatorium oczekiwałem, że zobaczę "starych przyjaciół" typu kolejne mutacje lickerów, roślinki itp. Zapomniałem dodać, że usunięto z gry rónież kruki oraz pająki. Brakowało mi też cutscenek z pierwszych spotkań z Mr. X oraz lickerem.
Wszystkie te minusy mógłbym wybaczyć gdyby nie kompletnie zepsuty scenariusz B, który ni jak się miał do scenariusza A (i na odwrót)
Mimo niedociąginęć, po przejściu Leonem byłem podekscytowany jak wygląda fabuła od strony Claire.
Wszystko było naprawdę świetnie ale tylko na samym początku. Od momentu pierwszego spotkania z Sherry, gra zaczęła mnie bardziej irytować niż cieszyć.
Wszystko zaczęło się powtarzać, musiałem stoczyć te same walki z Dr Birkinem co Leon (jakby poczynania Leona nie miały wogóle wpływu na fabułę), niemal wszystkie jego mutacje w dokładnie tych samym lokacjach. To po prostu było nudne. Również zagadki były takie same co w scenariuszu A.
Gra od tego momenu zaczęła mnie po prostu nudzić i irytować. Szkoda bo Capcom mógł zrobić spójną historię, która nie rozjeżdzałaby się w drugim scenariuszu. Jedynie co najbardziej podobało mi się w scenariuszu B to wątek z Sherry, który jedym słowem był po prostu miodny. No i też końcówka była niezła, tj walka z ostatnimi dwoma mutacjami Dr. Birkina.
Brakuje tutaj też systemu zappingu co było jednym z kluczowych funkcji oryginalnej wersji. Zakończenie, tj ostatnia scenka z Leonem, Claire i Sherry też niestety kuleje. Jak dla mnie jest bezpłuciowa i bezcelowa. Leon chce sam pokonać Umbrellę, Sherry w ogóle nie przejmuje się że straciła rodziców a Claire nawet nie wspomina ani słowa o swoim bracie.
W oryginale cutscenka była po prostu zapadająca w pamięci, tego niestety nie mogę powiedzieć o Remake. Jeżeli nie kojażycie o co chodzi oglądnijcie sobie zakończenia z oryginału.
Ok, po przejściu obydwu scenariuszy miałem jeszcze nadzieję że zobaczę coś nowego przechodząć grę w odwrotnej kolejnośći, tj A/Claire, B/Leon.
Niestety zawiodłem się bardziej niż myślałem. Fabuła wyglądała niemal tak samo jak w przypadku A/Leon i B/Claire, rónież zagadki i niemal cały przebieg był ten sam.
W oryginale gdy przechodziłem grę w odwrotnej kolejności, tj. zaczynając Claire zamiast Leonem, fabuła była niemalże w 80% inna.
To samo się tyczyło rozstawienia przedmiotów. Gra po prostu była cholernie ciekawa i wciągająca dzięki takim zabiegom.
Przechodziło się ją w sumie 4 razy i za każdym razem było coś nowego, gracz się nie nudził.
Fabuła również była spójna i nie było powtarzalności tak jak w Remake. Gdy np. pokonałeś jakiegoś Bossa Leonem to już nie musiałeś tego robić Claire. Poczynania Leonem miały swoje odbicie w scenariuszu Claire i wice wersa. Również zakończenie było przedstawione w inny sposób.
W remake niestety tego nie ma. Nieważne czy zaczniesz Leonem czy Claire. I tak doprowadzi cię to do jednego i tego samego zakończenia.
Z pozostałych rzeczy, które mi się nie podobały to brak orygialnego układu kamer, mówie tutaj o "fixed camera angle".
Nie miałem nic przeciwko widoku zza ramienia bohatera, grę doświadcza się w inny również ciekawy sposób ale Capcom mógł chociaż dodać "fixed camera" jako opcję w ustawieniach gry. Byłoby to miłym ukłonem dla starych fanów serii. Nie do końca przypadł mi do gustu Mr. X w remaku. Z początku jest na prawdę przerażający ale po pewnym czasie jest po prostu zbyt upierdliwy i wkurzający. Brakowało mi też żeby po ubiciu (na kilka sekund) Mr. X-a, wyrzycane były np. naboje lub apteczki, tak jak to było w oryginale. Mogłyby też być wurzucane extra ulepszenia do broni. Zepsuty jest też system celowania, kilka (czasami kilkanaście) headshotów to lekka przesada żeby ubić zombiaka, to naprawdę irytuje.
Reasumując, RE2 Remake jest to świetna gra, ale nie jest to dobry Remake. Może nie każdy się ze mną zgodzi ale Remake wg. mnie nie jest lepszy od oryginału, głownie przez niespojności w fabule, braku muzyki i systemu zappingu oraz przez wycięcie sporej ilości kontentu. RE2 Remake jest dobrą grą ale tylko dla pojedynczej kampani. Niestety po rozpoczęciu drugiego podejścia wszystko zaczyna się sypać, szkoda bo mógłby to być na prawdę świetny Remake.
Wydaje się, że jest to odchudzony oryginał ze świetną grafiką i lepszym gameplayem. Po prostu RE2 jako Remake ma więcej minusów niż plusów w porównaniu do wersji z 1998 roku.
Są rzeczy które RE2 Remake robi lepiej od oryginału ale niestety tych które są zrobione źle jest wiecej.
Natomiast jest to bardzo dobry surviwal horror, który wraca do korzeni serii.
Ci który grali w orignał więdzą o co chodzi.
Pozdrawiam wszystkich

Nie sypie dychami na prawo i lewo. Surowo oceniam gry. Ale ten Resident Evil ma u mnie 10. Gdyby Nemezis był jak mr.x. Po prostu sobie randomowo spacerował, to ze strachu bym w RE3 nie wytrzymał. Szkoda że poszli w Hollywoodzkie scenki quick time event:/. Poza tym za szybko tam przechodzi ewolucje przez co już nie straszy bo wiesz że się nie zmieści żeby wejść np. Do tego szpitala w grze. Tylko na początku był trochę randomowy:/

Jak irytujący jest Mr X?

Moja przygoda z jednymi z najlepszych gier na świecie czyli serią Resident Evil rozpoczęła się od Resident Evil 5 (w żadną starszą nie grałem i nie zagram, jednak od piątki w górę grałem już we wszystkie). Natomiast ostatnio ukończyłem właśnie Resident Evil 2 Remake. Tak naprawdę ukończyłem tą grę 2 razy, bo najpierw ścieżkę Leona (około 19 godzin), a potem ścieżkę Claire (już tylko 11 godzin, mimo że tak samo dokładnie grałem). Obie ścieżki są obowiązkowe bo jest dużo różnic pomiędzy nimi. Leonem wyraźnie dłużej grałem, bo przechodzenie horroru (horror jest tylko przy pierwszym podejściu) na szybko według mnie mija się z celem, gdyż wtedy klimat horroru zanika, a pojawia się klimat gry akcji.

Co do trudności samej gry, to wybrałem poziom Standardowy i mimo że nie zawsze było łatwo, to jednak na poziomie "Wspomaganym" byłoby zbyt prosto, a co za tym idzie gorzej mógłby być odczuwany klimat gry, która zbyt prosta być nie powinna.

Ścieżka Claire (siostra Chrisa Redfielda) była łatwiejsza niż ścieżka Leona, bo Claire dysponowała co ciekawe dużo lepszym arsenałem niż Leon.

Odnośnie najsmutniejszej sceny w tej grze, to była oczywiście w wątku Leona i chodziło o Emmę Kendo. Była tylko jedna scenka przerywnikowa z jej udziałem, a i tak było to niesamowicie smutne.

Ale chyba największą zaletą Resident Evil 2 jest wątek Sherry, którą wcześniej można było poznać w Resident Evil 6 (miała 18-19 lat), a w dwójce miała tylko 10 lat. Dzięki temu że zrobili Remaster można było zobaczyć bezpośrednio jak to się wszystko zaczęło w jej przypadku.

Gra 9/10

Nie rozumiem fenomenu, ja się strasznie wynudziłem przy tej grze, do zapomnienia.