Alan Wake - Pierwsze wrażenia (E3 2009) - Strona 2

Nie jestem w stanie przypomnieć sobie dokładnie, kiedy po raz pierwszy usłyszałem o grze Alan Wake, ale jestem pewien, że było to mniej więcej cztery lata temu. Przez ten długi czas powoli traciłem nadzieję, że uda mi się zobaczyć w akcji kolejne dzieło twórców Maxa Payne’a, ale w końcu się doczekałem. Finowie z Remedy Entertainment przywieźli swój nowy produkt na targi E3 i zaprezentowali za zamkniętymi drzwiami solidny fragment rozgrywki. Cieszy niezmiernie, że wśród wybrańców znaleźliśmy się również i my, i teraz możemy podzielić się z Wami wrażeniami z prezentacji gry.

Latarka jest podstawową bronią Wake’a w walce ze złem.

Głównym bohaterem gry jest Alan Wake, utalentowany pisarz, który popadł w niemoc twórczą i przez dwa lata nie zdołał stworzyć niczego ciekawego. Z inicjatywy Alice – żony naszego protagonisty – para wyjeżdża na wakacje do małego miasteczka o nazwie Bright Falls. Kobieta wierzy, że czas spędzony w cichej i spokojnej okolicy pozwoli jej mężowi odzyskać wenę. Niestety, nie wszystko idzie zgodnie z jej planem. Któregoś dnia pobytu Alice znika bez śladu, a Alan ze zdumieniem odkrywa, że następujące tuż po tym wydarzenia pokrywają się z fabułą jego ostatniej książki. Problem polega na tym, że nasz bohater nie pamięta, żeby tę budzącą grozę powieść kiedykolwiek napisał.

Fabuła Alana Wake’a została podzielona na kolejne odcinki, a całość zrealizowana na modłę dzisiejszych seriali telewizyjnych. Każdy etap zabawy to odrębny epizod, przed rozegraniem którego oglądamy skrót najważniejszych wydarzeń, jakie miały miejsce do tej pory. Oczywiście podział na odrębne fragmenty nie oznacza, że produkt będzie sprzedawany w takiej formie. Alan Wake to zwarte, kompletne dzieło, tyle że podane w nietypowy sposób.

Alan Wake jest widowiskową grą akcji, w której bohatera obserwujemy z perspektywy trzeciej osoby. Choć rozgrywka jest liniowa, to jednak nasz podopieczny może z pewną dozą swobody eksplorować spory teren – dostępne są nawet samochody, których od czasu do czasu używamy, by dostać się do położonej w znacznej odległości lokacji. Nie ma tu jednak mowy o całkowicie otwartym świecie. Gracz jest nieustannie (ale jednak dość subtelnie) ciągnięty za rękę, żeby podążał wytyczonym przez twórców szlakiem.