autor: Marek Grochowski
Arcania: Gothic 4 - GC 2008 - Strona 2
Na pokazie za zamkniętymi drzwiami, JoWood pokazał wreszcie czwartą odsłonę cyklu Gothic. Jako jednym z pierwszych udało nam się zobaczyć ją w pełnej krasie i na gorąco spisać szczegółową relację.
Przeczytaj recenzję Arcania: Gothic 4 - recenzja gry
Wygląda pięknie. Gothic 4, a właściwie Arcania: A Gothic Tale, bo z taką właśnie nazwą wyląduje na sklepowych półkach najmłodsze dziecko JoWoodu, które pod względem oprawy wizualnej przez kilka najbliższych lat będzie dyktować warunki wszystkim twórcom średniowiecznych role-playów. Technologie rodem z Obliviona, Half-Life 2 i Gears of War a także własne patenty projektantów ze Spellbounda, niechybnie sprawią, że poprzednie przygody Bezimiennego definitywnie odejdą w niepamięć.
Na pokazie za zamkniętymi drzwiami zachodni deweloperzy streścili pokrótce, co szykują dla fanów cRPG w swoim pilnie strzeżonym tytule. Zaczęli od najmocniejszego uderzenia, czyli grafiki. Aktualny wygląd Arcanii powoduje, że ręce same składają się do oklasków. Na potrzeby prezentacji autorzy stworzyli kilka różnorodnych lokacji mających za zadanie uzmysłowić widzom głębię świata i ogromny poziom detali, wypełniających cały projekt.
Uwagę skupiają przede wszystkim drzewa. By ich kora wyglądała realistycznie, ekipa Spellbound jeździła po Niemczech, robiąc tysiące zdjęć, które posłużyły następnie do wykreowania niezwykle szczegółowych tekstur. W efekcie w fakturze roślin pojawiło się mnóstwo zagłębień i chropowatości, dzięki czemu drzewa nabrały cech rzeczywistych obiektów (podobnie jak statyczne elementy otoczenia w Gears of War). Nie mogło też zabraknąć pochodzącego z The Elder Scrolls IV silnika SpeedTree, dzięki któremu przez najdrobniejsze nawet przestrzenie pomiędzy liśćmi przebijają promienie światła, zaś gałęzie tworzące korony są realistycznie wyginane przez wiatr. Wrażenie staje się najbardziej wymowne, gdy bohater przemierza lokacje na tle zachodzącego słońca.
Co ciekawe, nie wiadomo jeszcze, czy nasz podopieczny pozostanie Bezimiennym, czy może programiści tchną w niego ducha zupełnie nowej postaci. Póki co prezentowany w Lipsku śmiałek kontemplował przyrodę odziany w lśniącą zbroję i hełm z przyłbicą, a na plecach dźwigał drewnianą tarczę, miecz oraz łuk. Dźwiganie to w tym przypadku właściwe określenie, bo w Arcanii oprócz tradycyjnych wskaźników zdrowia i punktów magii istotną rolę odegra pasek kondycji. Wszelki wysiłek fizyczny – walka wręcz czy bieg w pełnym rynsztunku stopniowo nadwyrężą poziom staminy bohatera i sprawią, że nasz heros będzie oddychał głośniej, a przy celowaniu z łuku zaczną trząść mu się ręce. To z pewnością utrudni potyczki na odległość, więc autorzy pomogą graczowi nieco inaczej: chroniąc go przed natychmiastową śmiercią w razie użycia przez oponenta zaklęć, np. kul ognia.