Widzieliśmy polskie My Memory of Us – Valiant Hearts ma godnego następcę

Pomimo tego – a może właśnie przez to – że Holokaust to najczarniejsza karta w historii II wojny światowej, gry osadzone w tamtym okresie nigdy nie kwapiły się, by o zagładzie Żydów i innych grup etnicznych mówić więcej, niż było to absolutnie niezbędne. Mieliśmy naturalnie misje w obozach koncentracyjnych, ale oprócz wyraźnie mroczniejszego klimatu były to po prostu kolejne lokacje, w których tradycyjnie strzelaliśmy do Niemców lub próbowaliśmy niepostrzeżenie przemknąć się obok strażników.

Niemal żaden tytuł nie przedstawiał horroru zmasowanych czystek etnicznych czy życia w getcie. Ale w ostatnich latach niektóre produkcje – chociażby This War of Mine czy Valiant Hearts – zaczęły pokazywać wojnę nie tylko oczami żołnierzy, generałów czy szpiegów, ale i zwyczajnych ludzi, dla których taki konflikt to walka o przetrwanie i zachowanie człowieczeństwa. A skoro interaktywna rozrywka udowodniła, że może mówić o tak ciężkich tematach, pojawienie się gry o Holokauście było tylko kwestią czasu. Stworzeniem jej zajmuje się obecnie polskie studio Juggler Games, którego debiutancki projekt, My Memory of Us, postara się przedstawić opowieść inspirowaną historią żydowskiego getta w okupowanej Polsce. Choć deweloperzy unikają dosłownych nawiązań do wydarzeń II wojny światowej – w grze zabraknie nazistowskiej symboliki, prawdziwych nazw państw czy nazwisk – bez oporów przyznają, że ich dzieło to alegoria tamtego okresu.

Poruszająca opowieść

Zamiast Adolfa Hitlera mamy Złego Króla, zamiast SS i Gestapo armię demonicznych robotów, zamiast opasek z gwiazdą Dawida na ramieniu – czerwone elementy stroju, wyróżniające się w czarno-białym otoczeniu. Taki zabieg współgra z głównymi bohaterami My Memory of Us, dwójką dzieci, które przed okrucieństwem uciekają w świat własnej wyobraźni. Jakub Jabłoński z Juggler Games bez ogródek wyznaje zresztą, że pomysł wcale nie jest szczególnie nowatorski – na podobnej idei opierał się chociażby film Labirynt fauna, który deweloperzy wymieniają jako jedną ze swoich inspiracji.

Sama historia ma być kluczowym aspektem gry i poruszać takie tematy jak dyskryminacja, poświęcenie, przyjaźń czy odpowiedzialność za bliskich. My Memory of Us stara się jednak przedstawić je w inny, mocno uproszczony sposób. Nie uświadczymy tu dialogów ani napisów, a wszelkie emocje wyrażane są poprzez dymki z uniwersalnymi symbolami: serce, smutna buzia, czaszka. Ktoś mógłby uznać, że to bagatelizowanie skrajnie poważnej tematyki, ale absolutnie tak nie jest. Zabieg ten raczej dodaje produkcji elementu dziecięcej naiwności, która poprzez kontrast z ponurą rzeczywistością jeszcze bardziej podkreśla horror tamtych czasów.

Deweloperzy nie ukrywają, że ich nadrzędnym celem jest poruszenie gracza poprzez przedstawioną historię, ale nie oznacza to, że My Memory of Us przechodzi się samo. Co rusz natkniemy się tu na segmenty skradankowe oraz łamigłówki – naturalnie dość proste, ale czasem wymagające chwili zastanowienia. Ba, w zademonstrowanym na gamescomie fragmencie mieliśmy nawet okazję zobaczyć ucieczkę samochodem przed złymi mechanicznymi ptakami.

Idea stworzenia gry o Holokauście to pomysł, na który przed warszawskim studiem wpadł również brytyjski deweloper Luc Bernard. Jego Imagination Is the Only Escape także miało podjąć ten ciężki temat, przedstawiając go oczami Samuela, chłopczyka żydowskiego pochodzenia.

Niestety, zanim prace nad produkcją mogły się na dobre rozpocząć, pomysł gry, której podstawą jest Holokaust, wzbudził na tyle duże kontrowersje, że wydawca, firma Alten8, zrezygnował z projektu. Bernard próbował później zebrać pieniądze za pośrednictwem serwisu IndieGoGo, ale zdołał uzyskać zaledwie 5 z planowanych 125 tysięcy dolarów. Od tamtego czasu o Imagination Is the Only Escape nic nie słychać, można więc założyć, że tytuł trafił do kosza.