Galaktyczny exodus w grze Mass Effect: Andromeda, czyli Teoria Arki - Strona 2

O tym, że BioWare pracuje nad nową odsłoną serii Mass Effect, wiemy od dość dawna, ale dopiero podczas czerwcowych targów E3 stało się jasne, że kolejnym tytułem z uznanego cyklu będzie Andromeda. Wiele fundamentalnych pytań pozostaje na razie bez odpowiedzi, w tym najistotniejsze: skąd ludzie wzięli się w galaktyce Andromedy i które z zakończeń trylogii jest kanoniczne? Choć oficjalnego responsu BioWare nie uświadczymy jeszcze jakiś czas, to społeczność fanowska proponuje ciekawą, całkiem przekonującą możliwość. Cywilizacje galaktyki nazywają ją Teorią Arki.

Galaktyczne uchodźstwo

O fabule Mass Effect: Andromeda na pewno wiemy trzy rzeczy: że umiejscowiona zostanie w galaktyce Andromedy, że jej wydarzenia rozegrają się wiele lat po tych znanych z oryginalnej trylogii i że z całą pewnością nie wystąpi w niej komandor Shepard. Niestety, to bardzo niewiele. Przede wszystkim, nie mamy pojęcia, jaką liczbę opisuje słowo „wiele” w rzeczywistości, gdzie przedstawiciele najbardziej długowiecznych ras mogą żyć nawet tysiąc lat. Wielką niewiadomą pozostaje także sposób, w jaki cywilizacje Drogi Mlecznej dostały się do galaktyki Andromedy. Należy bowiem pamiętać, że jest ona oddalona od Ziemi o około 2,5 miliona lat świetlnych (mniej więcej 24 tryliony kilometrów), co jest absolutnie astronomicznym dystansem, nawet przy technologii, jaka istnieje w uniwersum Mass Effect. Nic nie zmienia w tej kwestii nawet fakt, że galaktyka Andromedy zbliża się do Drogi Mlecznej z prędkością około 110 kilometrów na sekundę, co najprawdopodobniej doprowadzi do ich zderzenia za 3,75 miliarda lat.

Według przecieków, w Mass Effect: Andromeda będziemy szukali nowego domu dla ludzkości.

Najszybsze znane napędy FTL, należące do Żniwiarzy, pozwalają na pokonanie około 30 lat świetlnych w ciągu 24 godzin (w przybliżeniu dwa razy szybciej od statków Rady Cytadeli) – przy takiej stałej prędkości, podróż do galaktyki Andromedy zajęłaby około 230 lat. Do tego dochodzą ograniczenia owej technologii, a mianowicie kwestia rozładowywania ładunków statycznych, jakie powstają na skutek używania napędu FTL. Przyjmuje się, że średni czas osiągnięcia przez standardowe napędy stanu nasycenia – czyli momentu, w którym rozładowanie jest bezwarunkowo koniecznie – to 50 godzin, a więc nieco więcej niż dwa dni. Trzeba mieć przy tym na uwadze fakt, że wyżej wspomniana wartość jest odpowiednio mniejsza dla ponadprzeciętnie szybkich lub dużych statków. Sam proces wymaga z kolei odpowiednich warunków i w zależności od nich może trwać od niecałej godziny (w polach magnetycznych gazowych olbrzymów) do kilku dni (w polach magnetycznych małych księżyców). Oczywiście niewykluczone, że ukrywający się w przestrzeni międzygalaktycznej Żniwiarze znaleźli sposób na radzenie sobie z tym problemem, gdyż po zniszczeniu Suwerena musieli oni konwencjonalnie pokonać dystans dzielący ich od batariańskiej części Drogi Mlecznej. Według Maca Waltersa – głównego scenarzysty gry Mass Effect 3 – podróż rozpoczęli oni w momencie zakończenia „jedynki”, a więc zajęła im ona dwa lata. Możemy więc założyć, że w najlepszym wypadku pokonali oni około 22 tysięcy lat świetlnych. Choć mowa o sporym dystansie, to jest on wciąż ponad stukrotnie mniejszy od tego, jaki istnieje między wyżej wspomnianymi galaktykami Grupy Lokalnej.