The Bard's Tale IV - szykuje się najtrudniejszy RPG ostatnich lat? - Strona 2

W ciągu ostatnich kilku lat, studio inXile entertainment pod kierownictwem Briana Fargo wyrosło na ulubieńca dojrzałego pokolenia graczy spragnionych powrotu gier w formułach porzuconych przez dużych wydawców. Dzięki perfekcyjnemu korzystaniu z dobrodziejstw platformy Kickstarter światło dzienne ujrzał Wasteland 2, w zaawansowanym stadium jest Torment: Tides of Numenera, a w chwili, gdy piszę te słowa, do wymaganej kwoty 1 250 000$ zbliża się zbiórka na ich najnowszy projekt – Bard’s Tale IV.

Z Opowieścią Barda jest podobnie jak z Wasteland – pamiętają ją jedynie najstarsi gracze. Pierwsza część ukazała się pod przydługim tytułem Tales of the Unknown, Volume I: The Bard's Tale w roku 1985. Jej twórcą był Michael Cranford, ale w produkcję zaangażowany był też sam Brian Fargo. Wśród gier RPG królowały wtedy serie takie jak Wizardry, Ultima, czy Might & Magic. Bard’s Tale, mimo iż dorobiła się jedynie trzech części (dla porównania takie Wizardry miało na koncie 8 części głównych i kilka spinoffów), to zdobyła całkiem sporą rzeszę fanów. Co wyróżniało ją na tle konkurencji? Z pozoru był to kolejny dungeon crawler z pseudo-otwartym światem (dostęp do poszczególnych lokacji otwierał się w miarę rozwoju historii), tekstowym interfejsem wzbogaconym małym graficznym okienkiem, turowym systemem walk z mechaniką wzorowaną na D&D i typowym światem high fantasy w kanonie tolkienowskim. Do oryginalnych pomysłów należały chociażby bitwy na wielką skalę, wykorzystanie muzyki, czy sama postać barda.

Gra z 2004 roku o tytule Bard’s Tale była pierwszą produkcją inXile entertainment, jednak w żadnym wypadku nie można o niej mówić jako o sequelu. To raczej parodia oryginalnej trylogii zrealizowana w konwencji hack’n’slasha. Dla nieobeznanych z serią mogła być całkiem miłą, lekką produkcją, jednak fani byli łagodnie mówiąc rozczarowani. Można spekulować czy przywracanie legendarnej marki w takiej formie miało sens, jednak trzeba pamiętać, że sytuacja małego, raczkującego studia Briana Fargo w 2004 roku była diametralnie inna niż dzisiaj.

No i nie było Kickstartera.

Lochy i smoki

Opis projektu i pierwsze obrazki wystarczyły, żeby upewnić się, że tym razem będziemy mieli prawdziwy sequel. Zapowiedź Bard’s Tale IV wypadła w trzydzieste urodziny serii. Brian Fargo nie ukrywa, że do rozpoczęcia prac nad grą skłoniły go prośby fanów, ale też sukcesy współczesnych dungeon crawlerów takich jak Legend of Grimrock 2 czy Might & Magic X. Jednocześnie wyraźnie daje do zrozumienia, że jego nowa gra ma znacznie większe ambicje. Nie oznacza to bynajmniej, że Bard’s Tale IV ma być grą rewolucyjną. Autorzy mówią raczej o renesansie gatunku, co i tak brzmi trochę patetycznie. Wystarczyło jednak pokazać pierwszy film prezentujący w akcji silnik gry (Unreal Engine 4) z kilkoma scenami powodującymi opad szczęki, żeby wokół tytułu zrobił się szum. Niszowe produkcje robione dla grupki zapaleńców rzadko kiedy mogą się pochwalić zapierającą dech w piersiach grafiką. Nie będzie nadużyciem stwierdzenie, że wczesna prezentacja Bard’s Tale IV ściągnęła na kampanię uwagę rzeszy graczy. To, co mieliśmy okazję zobaczyć przedstawia się rewelacyjnie zarówno pod względem technicznym jak i artystycznym, ale oprawa graficzna nie jest jedyną rzeczą, która budzi entuzjazm i duże nadzieje w tym projekcie.

Z przedstawionej wizji gry można już wyłonić kilka konkretów. Trzon rozgrywki najprawdopodobniej pozostanie typowy dla dungeon crawlerów. Kierujemy drużyną poszukiwaczy przygód poruszając się w widoku z pierwszej osoby po świecie podzielonym na miasta, zamki, jaskinie, lochy, itp. Esencją rozgrywki będzie eksploracja, rozwiązywanie zagadek, poszukiwanie skarbów, rozwój bohaterów i walki w systemie turowym. Drużyna składać się będzie z czterech bohaterów stworzonych przez gracza od podstaw, jednego tzw. CNPC-a (postać spotykana w grze, którą można przyłączyć do drużyny) oraz jednego towarzysza przywoływanego magią (summon). Dostępne rasy i klasy postaci opierać się będą na kanonie fantasy (wojownicy, magowie, elfy, krasnoludy, itp.) ze szczyptą oryginalności. Każda profesja ma posiadać zaawansowane drzewka rozwoju, a czary i umiejętności można będzie łączyć w zabójcze kombinacje. Ciekawie zapowiada się rola tytułowego barda i korzystanie z jego przepełnionych magią pieśni.