Zapach kobiety (Scent of a Woman, 1992). 10 rebootów i remake’ów lepszych od oryginałów

Zapach kobiety (Scent of a Woman, 1992)

Kolejny przykład filmu, którego sława zdecydowanie przyćmiła oryginał. Adaptacja książki z 1974 roku (pod tytułem Il Buio E Il Miele, dosłownie oznaczającym „Ciemność i miód”, ale przetłumaczonym na Zapach kobiety) jest reprezentantem typowego włoskiego kina tamtych czasów. To bardzo dobre dzieło, ze świetną grą aktorską i piękną ścieżką dźwiękową. Zmusza do refleksji, ale w zupełnie inny sposób niż amerykański remake, idealnie dostosowany do oczekiwań współczesnego widza.

Przyjaźń między młodym chłopakiem a niewidomym weteranem, który przed popełnieniem samobójstwa chce jeszcze ostatni raz poużywać życia, daje świetne pole do dywagacji na temat sensu istnienia, miłości, samotności, cierpienia itp. W wersji Dino Risiego główny bohater jest cynikiem, mizantropem, alkoholikiem i seksistą, a cały wydźwięk filmu jest zdecydowanie tragikomiczny. Hollywood wzięło tę historię na warsztat, przetwarzając ją w krzepiącą opowieść o prawdziwym sensie życia, zmieniając nieco fabułę oraz usposobienie niewidomego podpułkownika.