ToeJam & Earl

ToeJam & Earl to klasyczna gra z gatunku roguelike wydana przez firmę Sega w 1991 roku na konsolę Mega Drive. We wznowionej wersji pozostawiono oryginalną oprawę graficzną znaną z pierwowzoru i wprowadzono jedynie drobne poprawki mające na celu m.in. usprawnienie zabawy w trybie kooperacji.

Dwójka głównych bohaterów to kosmici parający się rapowaniem. Twórcy zdecydowali się na parodię miejskiej subkultury z początku lat 90-tych i w związku z tym ToeJam, trójnożny osobnik o czerwonej skórze, chodzi obwieszony złotymi łańcuchami, a na głowie ma założoną baseballówkę tyłem do przodu. Z kolei Earl to pomarańczowy, zmagający się z nadwagą obcy noszący kolorowe bokserki oraz przeciwsłoneczne okulary. W trakcie lotu w pobliżu Ziemi dwójka bohaterów rozbija się, a ich statek kosmiczny rozpada się na części. Zadaniem gracza jest odnalezienie dziesięciu brakujących elementów i umożliwienie im powrotu na planetę Funkotron.

Akcję obserwujemy w rzucie izometrycznym. W trakcie zabawy przemierzamy zawieszone nad sobą, generowane losowo wyspy. W celu dostania się na wyższy poziom musimy odnaleźć łączącą je windę. Na drodze gracza stają absurdalni przeciwnicy. Wśród nich znajdują się między innymi żarłoczne skrzynki na listy, ogromne chomiki, policyjne kurczaki oraz widmowe furgonetki lodziarzy. Gra jest praktycznie pozbawiona przemocy, a wrogów eliminujemy za pomocą pomidorów.

Dużą rolę odgrywają porozrzucane po okolicy prezenty. Ich zawartość poznajemy dopiero po otwarciu. Początkowo, jak w typowych grach z gatunku roguelike, musimy przekonać się na własnej skórze o skutkach wykorzystania poszczególnych power-upów. Niektóre z nich potrafią nawet uśmiercić postać.

Na miłośników wspólnej zabawy czeka tryb kooperacji dla dwóch graczy na podzielonym ekranie lub przez sieć. Decydując się na ten typ zabawy mamy szansę usłyszeć unikatowe komentarze przekomarzających się bohaterów.

Oprawa graficzna gry ToeJam & Earl nie została zmieniona w porównaniu z pierwowzorem i prezentuje się bardzo archaicznie. Dla podkreślenia sporej dawki humoru i absurdu twórcy wykorzystali lekko pstrokatą kolorystykę oraz niechlujną czcionkę.

Ostatnia modyfikacja 12 października 2012