Walcz o Śródziemie

Minirecenzja The Hobbit: Fight for Middle-Earth, czyli jak kultowa licencja sięgnęła dna?

Niesłabnąca popularność filmowej sagi Władca Pierścieni, podsycona w ostatnich latach trzyczęściową ekranizacją Hobbita sprawiły, że gry na motywach kultowej prozy J.R.R. Tolkiena zaczęły wręcz wyrastać jak grzyby po deszczu. Niestety oprócz kilku niezwykle udanych produkcji, takich jak strategiczna seria Bitwa o Sródziemie, trzecioosobowa gra akcji Powrót Króla, a nawet obie produkcje z cyklu LEGO – spragnieni tolkienowskich klimatów gracze otrzymywali jak dotąd głównie produkcje przeciętne lub zwyczajnie kiepskie. W porównaniu do pecetów i konsol stacjonarnych, platformy mobilne miały chyba jak dotąd najmniej szczęścia do gier na licencji obu kultowych powieści, oferując szereg niezwykle wtórnych produkcji, bazujących najczęściej na tych samych, utartych schematach. Niestety sytuacji tej nie zmienia (a nawet znacząco ją pogarsza) kolejna produkcja firmy Warner Bros., bazująca na motywach trzeciej części Hobbita: Bitwa Pięciu Armii.

Ogólne założenia rozgrywki w pewnym sensie nawiązują do wspomnianego wyżej Powrotu Króla, czy wydanych wyłącznie na konsolach szóstej generacji Dwóch Wież. Mmamy tu bowiem do czynienia z próbą przeszczepienia typowego tolkienowskiego hack’n’slasha na grunt mobilny. Jednak po przebrnięciu przez zachęcające ekrany tytułowe i nieźle wykonane menusy, zaczyna się prawdziwy koszmar…

Wybierając jedną ze stron konfliktu trafiamy w okolice Samotnej Góry i okalających ją przełęczy, a naszym zadaniem jest eliminacja jak największej ilości przeciwników. Szybko okazuje się jednak, że poszczególne lokacje gry bazują w gruncie rzeczy na tym samym schemacie i „przyozdobione” są wątpliwej jakości teksturami. Odkrywamy też, że niezależnie od wybranej rasy, rozgrywka przebiega w zasadzie w ten sam sposób, a kontrolowane przez nas postaci dysponują niemal identycznym zasobem ataków i ciosów specjalnych. Wyjątek stanowi tu rasa elfów, która w odróżnieniu od pozostałych posługuje się nie bronią białą, a łukami. Rozbudzona na chwilę nadzieja umiera jednak równie szybko, kiedy okazuje się, że o ile poszczególne postaci ludzi, krasnoludów czy orków różnią się od siebie cechami zewnętrznymi, wojownicy elfów wyglądają jak jednojajowi bracia bliźniacy i dokładnie to samo powiedzieć można o ich stylu rozgrywki… Czary goryczy dopełnia zaś koszmarny model sterowania i nie chodzi tu o stosunkowo niewielki wachlarz ciosów, ale o jego wołającą o pomstę do nieba optymalizację. Kontrolowane przez nas postaci nie tylko nie reagują właściwie i z odpowiednią szybkością na wydawane przez nas polecenia, ale potrafią samoczynnie wykonywać akcje, o które wcale ich nie prosiliśmy.

Hobbit: The Battle of Middle-Earth to wzorcowy przykład profanacji kultowej licencji, a podczas rozgrywki trudno oprzeć się wrażeniu, że gramy nie w pełnoprawną produkcję, ale w wersję demo czegoś, co być może miało zadatki na niezłą grę, ale zostały one brutalnie zniweczone przez niewiarygodną wręcz ignorancję twórców. Obawiam się, że nawet najwięksi fani tolkienowskiego uniwersum, nie będą w stanie spędzić z grą więcej niż kilkanaście minut. Gdyby bowiem usunąć z tytułu gry znaczące słowa Hobbit oraz Śródziemie, produkcję Warner Bros można by z powodzeniem zaliczyć do najgorszych aplikacji, dostępnych w iTunes oraz Google Play.